صمد نیکخواه بهرامی در حالی اولین پرچمدار قهرمان یک رشته تیمی در المپیک است که پیش از او غیر از یک نوبت که یک فرمانده ارتش پرچم کاروان ایران را حمل کرد، مسئولان ورزشی و یا قهرمانان رشته های انفرادی پرچمدار کاروان بوده اند.
به گزارش طرفداری، پرچمداری کاروان ورزشایران در المپیک افتخاری است که دست کمی از روی سکو رفتن در این رویداد ندارد اما این پرچم تا به حال برای هیچ یک از پرچمداران ورزش ایران شانس و اقبیال به همراه نداشته است.
خصوصیت مشترک مردان پرچمدار ما ناکامی در المپیک بود و یا حتی اگر آنها مدالی هم دریافت کرده اند، از مسابقات جهانی قبل از المپیک مدال کم ارزش تری کسب کرده اند، مثل مرحوم نامجو که قبل از المپیک طلای جهانی داشت اما در المپیک مدال نقره گرفت.
1- مرحوم محمود نامجو: او در مسابقات جهانی وزنه برداری سالهای 1949 و 1950 و 1951 قهرمان جهان شد. او که در مسابقات المپیک 1952 هلسینکی پرچمدار کاروان ورزشایران شد، بعد از سه دوره قهرمانی در جهان، به مدال نقره المپیک رسید.
2- مرحوم محمود نامجو: در مسابقات وزنه برداری قهرمانی جهان در سال 1954 نقره گرفت و در سال 1955 با بدشانسی برنز گرفت اما در سال 1956 با تلاش بسیار و در حالی که همه فکر می کردند حداقل نقره را می گیرد به مدال برنز رسید. محمود نامجو اولین و آخرین ورزشکار ایرانی است که پرچمدار بود و روی سکو رفت. نامجو در المپیک 1956 برای بار دوم پرچمدار کاروان ورزش ایران شد اما این بار از المپیک قبلی که نقره گرفته بود، یک پله پایین تر ایستاد و برنز گرفت.
3- ابوالفضل انوری: در المپیک 1968 مکزیکوسیتی، ابوالفضل انوری به مدالی نرسید، او قبل و بعد از المپیک موفق به کسب مدال برنز فوق سنگین شده بود اما در مسابقات المپیک او با دریافت یک عنوان ششم افت کرد. انگار پرچم برای او هم بدشانسی آورده بود.
4- عبدالله موحد: موحد از سال 1965 تا سال 1970 شش دوره طلای متوالی جهان و المپیک را دریافت کرد، او در مسابقات جهانی 1971 چهارم شد و در المپیک برای جبران مافات و گرفتن مدال هفتم برگشت اما مصدوم شد و از دور رقابت ها کنار رفت. پرچم را به موحد داده بودند تا این مدال آور بی تکرار، مدال هفتم را هم به دست بیاورد اما در کمال ناباوری پرچمدار مصدوم شد.
5- مسلم اسکندر فیلابی: در سال 1976 پرچمدار ایران بود، او در این مسابقات هفتم شد در حالی که در دوره گذشته چهارم شده بود. اسکندر فیلابی در فاصله 2 المپیک قهرمان بازیهای آسیایی در رشته کشتی آزاد و فرنگی شده بود.
6- سیدحسن زاهدی: در المپیک 1988 پرچمدار ایران بود در حالی که تکواندو هنوز جزو رشته های اصلی المپیک نبود، به هر حال زاهدی در این مسابقات به سر وزن نرسید، این در حالی بود که در تنها مسابقات جهانی قبل از المپیک برای ایران او مدال نقره را هم گرفته بود. طلسم پرچم گریبان او را هم گرفت.
7- زنده یاد علیرضا سلیمانی: در جهانی 1989 طلا گرفت و در سال 1990 غایب بود و در سال 1991 در جهانی با بدشانسی چهارم شد اما در المپیک بارسلون زمانی که پرچمدار ایران شد به نازل ترین مقام دوران قهرمانی اش در کشتی جهان یعنی عنوان ششم رسید. پرچم کاروان ایران در المپیک 1992 بارسلونا را به او دادند تا بابت 4 سال قبل که مانع اعزام او به المپیک 1988 سئول شدند، دلجویی کنند اما پرچم برای او هم خوش یمن نبود.
8- لیدا فریمان: در تفنگ بادی و در مرحله مقدماتی رتبه 46 را به دست آورد و حذف شد و کسی هم از او انتظار معجزه نداشت. او در آتلانتا 1996 پرچمدار بود.
9- امیر خادم: با یک مدال طلا و برنز جهان و 2 مدال برنز المپیک های قبلی به المپیک 2000 سیدنی آمده بود تا سومین مدال خود در المپیک را بگیرد اما در این مسابقات او به عنوان چهارم رسید. خادم هم به صف پرچمداران بدشناس اضافه شد.
10- آرش میر اسماعیلی: به عنوان پدیده جودوی ایران در جهان به مسابقات المپیک 2004 آتن رفت اما قرعه اش در المپیک به رژیم صهیونیستی رسید و او از دور رقابت ها کنار رفت.
11- هما حسینی: قهرمان رشته رویینگ که در المپیک 2008 رتبه قابل توجهی به دست نیاورد. او هم حذف شد. پرچمدار 2008 ایران از مرحله مقدماتی صعود کرد اما در مرحله دوم حذف شد.
12- علی مظاهری: در اولین مبارزه اش به داور آلمانی اعتراض کرد و مسابقه را ادامه نداد و به همین دلیل از مسابقات کنار گذاشته شد در حالی که به نظر می رسید در االمپیک 2012 شانس مدال برنز را در رشته بوکس داشته باشد.
13- زهرا نعمتی: پر امید در تیر اندازی زنان به المپیک 2016 رفت و پرچمدار شد اما او هم ناکام بود و رتبه 33 را که کمتر از توان و انتظار بود به دست آورد. البته نعمتی همین که علاوه بر مدال پارالمپیک، سهمیه المپیک را هم برای ما گرفته بود، کارش به اندازه مدال المپیک می ارزید و الهام بخش معلولان ایران و جهان شد.
بیشتر بخوانید:
پرچمداران کاروان ورزش در المپیک | برای اولین بار پرچم ایران دست بسکتبال افتاد
.
