فلورنتینو آریزانقدی بر داستان‌های احمد:
احمد در واقع روحی ساده و مهربان است که در کوچه و بازار، شهر و روستا می گردد، توی خانه ها سرک می کشد و با محبتی عمیق و آمیخته با همدردی، آن چه را که می بیند به ثبت می رساند. ویژگی داستان های او، سادگی روایت، ویژگی قومی، امانت محض به زندگی و بکر بودن و سرزندگی خنده آور آن هاست که همیشه تحت تاثیر احساس عمیق غم و دلتنگی نوستالژگونه ای قرار می گیرد. شاید به این دلیل که او یک شاعر است. بیشتر قصه های احمد، کمدی های سرگرم کننده ای هستند که با هیچ و پوچ شروع می شوند و با هیچ و پوچ ادامه می یابند، به اشک ختم شده و در پایان زندگی نام می گیرند.
