در فوتبالی که نقش پول هر روز بیشتر می شود و بازیکنان به دنبال درآمد بیشتر و افتخارات هستند دیگر به سختی می توان جایی برای وفاداری پیدا کرد. دیگر بوسه زدن بر لوگوی باشگاه همانند گذشته به معنای وفاداری نیست چرا که پول بیشتر جای لوگوها را عوض می کند. دیگر نسل بازیکنانی همچون توتی، مالدینی، زانتی، بوفون، لام، پویول، رائول، لمپارد و جرارد در حال انقراض است.
بندیکت هوودس یکی از آخرین بازماندگان نسل وفاداری بود. از ابتدای حضورش در شالکه ستاره های زیادی به دلایل مختلف از تیم جدا شدند. اوزیل در سودای دستمزد بیشتر رفت، نویر به دنبال افتخارات و جاه طلبی هایش بود، راکیتیچ به چالشی جدید فکر می کرد، دراکسلر پروژه باشگاه را قبول نداشت، سانه رویای بازی در لیگ برتر را داشت و متیپ و کولاسیناچ حتی حاضر به تمدید قراردادشان نشدند. در طول این سال ها هواداران شالکه تنها از یک نفر خیالشان راحت بود. کسی که در همه فراز و نشیب ها با تیم ماند، ایستاد و برای عشقش جنگید. پول و شهرت و جام نتوانستند وسوسه اش کنند. او وفادار ماند و اگر کم تجربگی تدسکو نبود هیچوقت مجبور به جدایی نمی شد. بازیکنی که فقدانش در این روزهای سقوط شالکه کاملا احساس می شود. شاید اگر بازیکنی مثل او در تیم بود سرنوشت شالکه جور دیگری رقم می خورد. رهبری که همیشه در زمین با تمام وجود می جنگید و سایر بازیکنان هم با دیدن او انگیزه می گرفتند.
هوودس در سال 2001 و در 13 سالگی به آکادمی شالکه پیوست و دو سال بعد کاپیتان تیم جوانان شالکه شد. او در سال 2007 جایزه فریتز والتر که به بهترین استعداد سال اهدا می شود را دریافت کرد و در همان سال اولین بازی خود را برای شالکه انجام داد.
_800x591_hnxe.jpg)
در سال 2008 هوودس قراردادش را تا سال 2014 تمدید کرد و همچنین در سال 2009 موفق به کسب اولین جام خود به همراه تیم زیر 21 سال آلمان شد. نسل طلایی آلمان با بازیکنانی همچون نویر، هوملس، هوودس، خدیرا و اوزیل که بعد ها قهرمانی جهان را هم با یکدیگر جشن گرفتند.
سال 2011 با قهرمانی در جام حذفی اولین جام خود را با شالکه بدست آورد و چند ماه بعد قهرمان سوپرجام نیز شد.
پس از فصلی موفق در شالکه با صعود به نیمه نهایی لیگ قهرمانان و قهرمانی جام حذفی یواخیم لوو در یورو 2012 او را در کمال تعجب نیمکت نشین بادشتوبر کرد. جایی که آلمان با شکست در نیمه نهایی مقابل ایتالیا از صعود به فینال باز ماند.
سال 2012 هوودس بعد از رفتن نویر تبدیل به کاپیتان اول تیم شد.
جام جهانی 2014 که آلمان با کمبود بازیکن در پست دفاع چپ مواجه بود لوو در تصمیمی عجیب به هوودس که یک مدافع وسط راست پا بود در دفاع چپ بازی داد. هوودس نیز با بازی های درخشانش و قهرمانی جهان جواب اعتماد لوو را داد. هوودس به همراه نویر و لام تنها بازیکنان آلمان در آن جام بودند که تمام دقایق ممکن را بازی کردند.
پس از جام جهانی با وجود پیشنهادهای فراوان او با رد تمام پیشنهادها از جمله میلان و آرسنال قراردادش با شالکه را تا سال 2020 تمدید کرد تا فوتبالش را در باشگاه محبوبش تمام کند.
در یورو 2016 نیز هوودس یکی از بازیکنان مهم آلمان بود که در پست های دفاع وسط و راست بازی کرد. آلمان این بار در نیمه نهایی مقابل فرانسه شکست خورد.
سال 2017 تدسکو سرمربی جوان شالکه در اقدامی عجیب بازوبند کاپیتانی را از هوودس گرفت و او را نیمکت نشین کرد. هوودس مجبور به ترک باشگاه شد و با قراردادی قرضی به یوونتوس پیوست تا داستان عاشقانه او و شالکه به پایان برسد.
پس از قهرمانی در سری آ و جام حذفی یوونتوس به دلیل مصدومیت های زیاد قرارداد او را دائمی نکرد. هوودس که جایی در برنامه های تدسکو نداشت این بار با قراردادی دائمی به لوکوموتیو مسکو پیوست.
در لوکومتیو مسکو نیز او قهرمان جام حذفی و سوپرکاپ روسیه شد. سال 2019 لوکوموتیو مسکو و شالکه در چمپیونزلیگ همگروه شدند و هوودس در ولتینز آرنا مورد تشویق شدید هواداران قرار گرفت.
سرانجام هوودس در جولای 2020 و در 32 سالگی به طور رسمی از فوتبال خداحافظی کرد. او دلیل این کار را وقت گذراندن با خانواده اش عنوان کرد.
او در مجموع 455 بار برای تیم های شالکه، یوونتوس و لوکوموتیو مسکو به میدان رفت و 40 گل به ثمر رساند. در رده ملی نیز او در 44 بازی برای تیم ملی آلمان 2 گل نیز به ثمر رساند.
هوودس در که دوران بازی اش به عنوان یک بازیکن متعصب و وفادار شناخته می شود در زندگی شخصی نیز وفاداری را معنی کرده است. او در سال 2015 با لیزا وسلر که از 15 سالگی او را می شناسد ازدواج کرد.
