sohrab 9سکاها اجداد ساکسون ها هستن
شارون ترنر در اثر خود «تاریخ آنگلوساکسون‌ها» در سده ۱۹ میلادی، گمانه‌ای را دربارهٔ ریشه اصطلاح آلمانی «زاکسن» به میان میاورد. ترنر می‌گوید: «از میانِ تیره‌های گوناگونِ اسکیت‌ها، می‌توان با کمترین امکانِ اشتباه ثابت کرد که سکاها تیره‌ای هستند که تبارِ ساکسون‌ها به آنها می‌رسد». گزارش کلی ترنر چنین است که نام ایرانیِ باستانِ این تیره سکایی - سونا (پسران سکا یا سکایی) بوده که به گونه کوتاه شده «زاکس ون، زاکزون و ساک سون» گفته می‌شده که نامِ تیره ساکسون است. مردمانِ ژرمن همچون ایرانیان، ارمنی‌ها، اسلاو - بالتیک‌ها، یونانیان، ایتالیایی‌ها و مانند اینها همه وابسته به خانواده هندواروپایی هستند که بن و ریشه آنها و به‌ویژه ساکسون‌ها به‌وسیله ترنر در خاورِ اروپای نوین و در این باره در شمال ایران ردیابی شده است. استرابو گاه‌نگار، گیتاشناس و فیلسوف ایرانیِ هم‌روزگارِ اشکانیان در کتاب خود، مردمانی به نام «ساو - بون» را در خاور دریای کاسپین و هم‌زمان سرزمینی در ارمنستان باستان را با نام «ساکو - بینا» شناسایی کرده است. همچنین پلینی (۲۳ تا ۷۹ میلادی) نویسنده و فیلسوف رومی از «ساو - بینا» به‌عنوان (اسکیت‌هایی باشکوه) در ارمنستان یاد می‌کند. یک پژوهنده و باستان‌شناس دیگرِ هم‌روزگار اشکانیان، گیتاستاره‌شناس یونانی، پتلومی است (۱۰۰ تا ۱۶۸ میلادی)، او ساکسون‌ها را بخشی از «ساکایی» که نوادگان «اسکیت‌ها یا سکاها» بودند می‌داند و ریشه «سکاها» را از «مادها» در شمال، شمال باختری و باختر ایران می‌داند. با بودن این سرچشمه‌های کلاسیک، پژوهشگران باخترزمینی و حتا برخی همتایان ایرانی آنان تصمیم به چشم‌پوشی و جلوگیری از گسترش این آگهی‌ها گرفته‌اند. شارون ترنر می‌افزاید شمار بسیاری از واژگان زبان «ساکسون‌ها» که از ایران باستان وام‌گرفته شده است، ریشه در شمال ایران دارند.
