Masoud Milaniدربی های یخ دهه هفتاد
صبح های جمعه بود معمولا
صبح که پا میشدم تا شروع بازی ثانیه ها رو می شمردم
و در نهایت غالباً یه بازی یخ و سرد و مساوی رقم میخورد
البته تو اون استادیوم با چمن داغون چیزی بیشتر از این هم انتظار نمی رفت
خیللللللی عجیب و غریب بودم ثانیه می شمردم
فرضا ۸ صبح بیدار می شدم و مثلا دربی ۳ بعد از ظهر بود ؛ بالای ۲۰ هزار ثانیه می شمردم (حالا این وسط پِرتی هایی هم وجود داشت)
سلطان علی پروین همیشه تداعی کننده ی حشمت و شوکت پرسپولیسه
همیشه خونسرد و کم گوی و گزیده گو
هیچوقت اهل دعوا مرافعه و کل کل های احساسی نبوده و نیست
همیشه یه ناصر ابراهیمی یی بود که جلوی نیمکت تیمو پیش ببره ولی سلطان فرگوسن وار کاریزما و ابهت خودشو داشت (کاری ندارم دانش و علمش به اقتضای اون دوران بالا نبود) اما همون اسم پروین وزن نیمکت پرسپولیس بود...
تا همیشه دوستت دارم سلطان
حییییییف که دو نیمه نهایی آسیا رو میلی متری از دست دادی حیف
افتخارات دوران بازی و مربیگریش دست نیافتنیه ....
مرد دربی ها
