شرایط رئال در اولین فصل حضور مورینیو در این تیم، عجیب و غریب بود.
مورینیو یک تیم به هم ریخته بدون نظم و دیسیپلین دفاعی تحویل گرفته بود. تیمی که چند سالی می‌شد جلوی لیون در یک هشتم حذف می‌شد و حتی رنگ‌یک چهارم نهایی را هم نمی‌دید.
سفیدپوشان فصل قبل‌تر هم در هر دو بازی رفت و برگشت ال‌کلاسیکو را باخته بودند. یک‌تیم بدون اعتماد به نفس.
پرونده ال‌کلاسیکوی دور رفت با نتیجه تحقیرکننده ۵-۰ به نفع بارسا مختومه شد و حالا ۴ ال‌کلاسیکو در ۱۸ روز!
مورینیو باهوش‌تر از آن بود که نداند و نفهمد که فاصله بین بارسلونا و رئال در یک فصل جبران‌شدنی نیست. ستاره‌های برخاسته از آکادمی لاماسیا تحت هدایت پپ به اوج دوران بازی خود رسیده بودند.
مورینیو باید مثل یک پوکرباز قهار با رو کردن یک «آس طلایی» در لحظات آخر پپ را آچمز می‌کرد.
در تیم پپ، مسی آزاد بود به همه جای زمین سرک بکشد و کاملاً آزادانه بازی کند. دفاع نفر به نفر مدت‌های زیادی بود منسوخ شده بود و البته که دفاع منطقه‌ای هم جلودار سبک تیکی‌تاکای بارسلونا نبود. مورینیو به پپه، دفاع پرتغالی تیمش که روبه‌روی خط دفاعی بازی می‌کرد دستور داد او هم ازاد باشد و نزدیک مسی بازی کند و اجازه نفس کشیدن به او ندهد. برای اولین بار بود که در تاریخ فوتبال این اتفاق رخ می‌داد.
ال‌کلاسیکوی شماره یک در شهر والنسیا و فینال کوپا دل‌ری با این سیستم ابداعی مورینیو و ضربه سر فوق‌العاده کریستیانو به نفع سفیدپوشان خاتمه یافت. (ویدئو) پپ عصبانی و مستاصل بود که اولین جام فصل را از دست داده است.
تیم مورینیو مثل رابین‌هود مختصر و مفید با اعطای مالکیت توپ به بارسا با ضد حمله‌های طوفانی، تیر خود را به هدف می‌زد. مالکیت مال تو ، نتیجه برای من!
ال‌کلاسیکوی دوم که بازی برگشت لالیگا بود با نتیجه تساوی ۱-۱ خاتمه یافت. مورینیو می‌دانست و متوجه بود لالیگا از دست رفته و تمام‌انرژی تیمش را برای ال‌کلاسیکوهای اروپایی ذخیره کرده بود تا مهم‌ترین جام فصل را هم از دست پپ و یارانش بدزدد.
باز هم با همان سیستم آچمزکننده: پپه در نقش یک دفاع ازاد جلوی خط دفاعی.
سوت شروع بازی سوم از این چهارگانه هم در برنابئو به صدا درآمد و همه چیز داشت مطابق میل مورینیو پیش می‌رفت. مسی اصلا در بازی دیده نمی‌شد. پپه او را کلافه کرده بود. سایه به سایه او همه‌جا بود. پپ احتمالا در جلسات فنی قبل بازی، نقش په‌په در تیم مورینیو را به شاگردانش گوشزد کرده بود. دنی آلوز بازیکن برزیلی بارسا در یک صحنه به نزدیکی پپه رسید و بر سر درگیری سر توپ، خود را به زمین انداخت. سنگ‌مفت گنجشک مفت. در ویدئوهایی که از این صحنه منتشر شد به وضوح مشخص بود که هیچ برخوردی بین او و پپه صورت نگرفته. باز هم‌همان بازی همیشگی، غلت زدن بازیکن بارسلونا و زیرچشمی نگاه کردن به داور. مورینیو این صحنه‌ها را سال گذشته هم دیده بود. وقتی بر اثر تمارض سرخیو بوسکتس ، تیاگو موتا اخراج شد اما اینتر مورینیو با یک دفاع بتنی اجازه نداد نقشه بارسا به سرانجام برسد. این بار هم نقشه‌ی آن‌ها گرفت. داور با سختگیری تمام پپه را با کارت قرمز مستقیم از بازی اخراج کرد.
مورینیو که می‌دانست مهم‌ترین مهره‌اش را از دست داده با عصبانیت تمام کنار زمین پرخاش می‌کرد.
داور او را هم‌از کنار زمین اخراج کرد. مورینیو روی سکو نشست و با ناامیدی نظاره‌گر بازی شد.
چند دقیقه بعد، ارسال تند و تیز ابراهیم افلای به دهانه دروازه و ضربه مسی گل اول را برای بارسلونا به ارمغان آورد. چند دقیقه بعد مسی توپ را در وسط زمین از بوسکتس تحویل گرفت و با دریبل چند نفر از رئالی‌ها و یک ضربه دقیق به زاویه مخالف کاسیاس را به زانو درآورد. عحیب است نه؟ چرا تا قبل از اخراج پپه خبری از این حرکات مارادونایی نبود!؟
خشم‌مورینیو از دیدن اتفاقاتی که در حال وقوع بود قابل کنترل نبود. مسی از قفس ازاد شده بود. همه‌چیز تمام شد. رئال تقریبا از چمپیونزلیگ‌حذف شد. در برنابئو ۲-۰ باخته اند و‌برای بازی برگشت هم پپه را در اختیار ندارند.
مورینیو‌در کنفرانس مطبوعاتی از شدت خشم چشمانش را بست و دهانش را باز کرد، گفت آبی‌اناری‌ها سال ۲۰۰۹ با رسوایی استمفوردبریج به فینال رسیدند و سال ۲۰۱۱ با رسوایی برنابئو. هیچ چیز برای او اهمیت نداشت. مورینیو زحمت زیادی برای تیمش کشیده بود. مورینیو حق داشت.
پ.ن: در دنیای اینترنت که با یک سرچ ساده میشه به تمام اطلاعات و آمار یه بازی دسترسی پیدا کرد فرافکنی و آمار غلط دادن یه چیز منسوخه! در قسمت کامنت‌ها چند نفر از طرفداران بارسلونا که نتونستن «عدم برخورد» را انکار کنند ازونجا که فکر کردند کسی حال و حوصله سرچ کردن نداره برای زیر سؤال بردن این پست ادعا کردند پپه قبل از اون کارت زرد داشته و در صحنه‌ی تمارض دنی آلوز با کارت زرد دوم (به علت بازی خطرناک) اخراج شده که این موضوع صحت نداره. طبق این لینک که از سایت یوفا هست و‌تمام آمار و اطلاعات بازی موجود هست پپه با کارت قرمز مستقیم اخراج شده، نه کارت زرد دوم! اصن پپه تا دقیقه ۶۱ که اون کارت قرمز را گرفت هیچ کارت زردی طی اون بازی تا دقیقه ۶۱ نگرفته بود.
