Ali Delfaniبهانه قلمداد کردن این صحبت های رئیس، اونم درحالیکه برای اولین بار به این شکل بیان میشه، نهایت بی انصافی و غرض ورزیه، مدت ها بود که من منتظر بودم در پاسخ به اتهامات و تردیدها به توانایی همین مجموعه ی لیورپول(البته بصورت کامل) این مسئله رو یادآوری کنه که اتفاقی که از ابتدای این فصل برای ما افتاد تقریبا نادر بود که تیمی ناگهان در همون ابتدای فصل هر سه نفر دفاع وسط اصلیش که تمام موجودیتش بوده رو با مصدومیت بلند مدت تا پایان فصل از دست بده، اونم مدافع عنوان قهرمانی که اصولا با بالاترین سطح توقعات باید بازیهارو شروع کنه، خوب چاره چی بود؟ جز اینکه برای تمام فصل هر سه هافبک وسط اصلیتر رو از وسط زمین برداری و بیاری تو عمق دفاع که هرگز بهترین خط هافبک دنیا هم نمیتونه به اندازه بدترین خط دفاع کارایی دفاعی داشته باشه و در نتیجه تیمی مثل لیورپول با آرایش پایه ای ۳-۳-۴ عملا هر سه هافبکش رو از دست میده و ضمن خالی شدن خط هافبک از بازیکنان اصلی، زوج خط دفاعی هم با حضور فندایک و گومز یا متیپ متزلزل میشه بعلاوه اینکه فولبک های تیم هم که بدلیل سطح بی نظیر قبلشون سهم بزرگی در حرکت تیم داشتن با مصدومیت نسبتا بلند مدت آرنولد و زمان بلندتر برگشتن بازیکن به فرم بخش بزرگی از فصل نصفه بود و با افتادن بار تیم روی جناح چپ بر عملکرد روبرتسون هم تاثیر میذاشت(که تا پیش از مصدومیت به گواه تمام کارشناسای رقیبا هم با آمار پاس گل هاشون که رکوردهای جدیدی بودن باعث وابستگی هر تیمی میشدن) تا اینجای کار اما بازهم لیورپول با چنگ و دندون ضعفی بروز نداد و تا اواخر نیم فصل اول طاقت آورد و صدرنشین یا دوم بود و در چمپیونزلیگ هم با خیال آسوده صدرنشین گروه بود و صعود کرد اما بطور طبیعی این جابجایی خط هافبک به دفاع و خلاء میانه ی میدان در فصلی که بدلیل کرونا برای همه تیمها فشرده تر از قبل هست باعث مصدومیت و از دست رفتن هافبک هایی مثل کاپیتان هندرسون(که فصل قبل هم غیبت کوتاهش میزان اثرگزاریش رو ثابت کرده بود) فابینیو بعنوان تنها هافبک نزدیک به مدافع تیم و مصدومیت پیش از فصل و همیشگی تیاگو و کیتا و چمبرلین و حتی کورتیس جونز جوان ، عملا تیم در دو خط نابود شد و به طبع اونها فوروارد ها هم که دیگه حمایت و تغذیه هافبک ها و دفاع هارو نداشتن به مشکل خوردن و همه سعی داشتن به خلاء غیبت هم تیمی هاشون در عقب زمین کمک کنن که طبیعتا باعث افت آمار هجومی تیم شد
