حسن حبیبی، بازیکن و سرمربی سابق فوتبال ایران است. او سال ها بازوبند کاپیتانی تیم ملی را به بازو بست و برای باشگاه های تاج و پاس بازی کرد. حسن حبیبی حضور در المپیک را تجربه کرد، با ایران به قهرمانی جام ملت ها رسید. او سرمربی گری تیم ملی را نیز در کارنامه پربار خود دارد. حسن حبیبی کسی است که در بازی خداحافظی اش، سر استنلی ماتیوس، اولین برنده توپ طلای فوتبال اروپا حضور داشت. حسن حبیبی سال ها هدایت پاس و آرارات را بر عهده داشت و بسیاری از شاگردانش تبدیل به ستاره هایی شدند که چند نسل از مردم ایران با آن ها خاطره دارند.
مشخص است که نمی شد پروژه تیم منتخب و برترین های قرن ورزش ایران را بدون حضور حسن آقای حبیبی برگزار کرد. حسن حبیبی با وجود کسالتی که داشت پذیرفت در این نظرخواهی شرکت کند و مقابل دوربین طرفداری قرار بگیرد. رسانه طرفداری همین جا از این اسطوره بزرگ فوتبال ایران تشکر می کند. همچنین تشکر ویژه داریم از همسر ایشان که در تمام لحظات آماده سازی برنامه کنار تیم طرفداری بود و ضبط برنامه با کمک ایشان انجام گرفت.
برنامه تیم منتخب و برترین های قرن ورزش ایران با حسن آقای حبیبی را تماشا می کنید. این برنامه را از دست ندهید:
سلام خدمت مخاطبین رسانه طرفداری. با یکی دیگر از برنامه های تیم منتخب قرن در خدمتتان هستیم. افتخار دارم بگویم در کنار استاد حسن حبیبی، گنجینه فوتبال ایران هستم. هرچه درباره ایشان بگوییم، کم است.
آقای حبیبی سلام. خیلی ممنون که در کنار ما هستید.
سلام. به من لطف دارید. ان شاءالله موفق باشید.
ما قبل از شروع برنامه، نام بازیکنان را به همراه آقای حبیبی نوشتیم. اگر اجازه دهید من نام بازیکنان را برای بینندگان بخوانم و سپس در مورد انتخاب ها، استاد توضیح خواهند داد.
در چارچوب دروازه، مرحوم ناصر حجازی، پرویز قلیچ خانی، حسن حبیبی، ابراهیم آشتیانی و آندرانیک اسکندریان چهار نفر خط دفاعی، کریم باقری، علی پروین، ایرج دانایی فر، جلال طابی چهار نفر خط هافبک، علی دایی و حسن روشن دو مهاجم تیم.
استاد در خصوص انتخاب ها ملاک تان چه بود؟
به نظر من این لیست اشتباهات زیادی دارد. به هر حال من مدتی است در فوتبال نبوده ام و اجبارا آن هایی که معروف تر بوده اند، آن ها را می گفتم. نمی توان دقیق گفت و هرچه بگویید، غلط است. من خودم را که انتخاب کرده ام، غلط بوده. در همین لیست، شاید 7-8 تای آن ها مثل هم هستند. هرچه هم گفتم، درست نبوده و حقیقت نیست و همه مثل هم هستند. انتخاب بسیار سخت است.
اما در مورد خودتان اشتباه می کنید زیرا اسطوره فوتبال کشورمان هستید.
نه خواهش می کنم. ما تا جایی که می توانستیم، دین خود را به مردم و کشورمان ادا کنیم. نه فقط من، بلکه همه رفقای من همه فکر و ذکرشان همین بود.
پس از انتخاب یازده نفر، سه نفر برتر نیز پرویز قلیچ خانی، علی پروین و علی دایی انتخاب شدند. از پرویز قلیچ خانی و علی پروین اگر صحبتی هست، در خدمتیم.
پرویز قلیچ خانی را که سال هاست ندیده ام. با آقای دایی هم وقتی تازه آمده بود، یکی دوبار ممکن است فوتبالی بازی کرده باشیم. مثلا در حد یک بازی بوده و نه چیز دیگری.
بهترین مربیان قرن نیز انتخاب تان رایکوف و پرویز دهداری بود. اسم مربی خارجی که آمد، با قاطعیت گفتید رایکوف. او چطور بود؟
رایکوف چون خودش فوتبالیست خوبی بود، با بچه ها مثل خودشان رفتار می کرد. این که آدم این قدر با بازیکنش صمیمی باشد و بازیکنان نیز همینطور با او باشند، در عین حال مربی سختگیری نیز باشد، بچه ها هم همه حرف او را گوش می کنند، اهمیت زیادی دارد.
بین حسین فکری و پرویز دهداری، ترجیح دادید مرحوم دهداری را انتخاب کنید. تفاوت این دو بزرگوار چه بود؟
آقای فکری باشگاهدار بود ولی آقای دهداری در عین حال، فوتبالیست تاپی بود. یعنی در زمینه باشگاهی و ملی ممکن است آقای فکری سابقه آنچنانی نداشته باشند اما دهداری در همه این ها حضور داشته و بازیکن بزرگی بوده است. البته آقای فکری نیز مربی تیم ملی بوده ولی فوتبال آقای فکری را ما درست و حسابی ندیده ایم.
برای برترین داور قرن، جعفر نامداری را انتخاب کردید. بهترین تیم قرن نیز از نظر شما، آرارات. شما سال ها برای آرارات زحمت کشیدید و فکر می کنم هنوز ارتباطتان با یکدیگر برقرار است.
بله همینطور است. باشگاهی به آن خوبی و با اصالت و آدم های درست ندیده ام.
هنوز به سراغتان می آیند؟
بله همینطور است. اگر مراسمی داشته باشند، دعوت می کنند. بچه هایشان دور و برمان هستند.
فکر می کنم الان آن ها بیشتر از همه قدردان زحمات تان هستند.
هم آن ها و هم پاس.
انتخاب هایتان برای برترین ورزشکاران قرن، جهان پهلوان تختی، امامعلی حبیبی و عبدالله موحد بودند.
بله سه کشتی گیر که مدال آور برای ما بودند، اجبارا باید آنها را نوشت. نمی شود فوتبالیست را نوشت چون آن ها 11 نفره قهرمان شده اند ولی این ها به صورت فردی افتخار آفریده اند.
اینجا نیز یکی از سنگین ترین عکس های تاریخ فوتبال ایران را داریم. آقایان یاوری، مهاجرانی، شرفی، رنجبر و خود شما. خاطره ای از این عکس است؟
خاطره که خیلی زیاد داریم. چه در خارج چه در داخل.
این هم تصویر آخرین بازی ملی شما را داریم.
دیگر موقعش بود که بروم. بعضی ها دوست دارند زیاد باشند ولی من شاید می توانستم 2 سال دیگر بازی کنم اما همیشه بهتر است آدم در بالا برود نه اینکه کنارش بگذارند. این ایده من است.
2 عکس هم از کیهان داریم. جایی که تیم شما قهرمان بازی های آسیایی شد. ان شاءالله بتوانیم از بقیه کسانی که در این تصویر هستند، امضا بگیریم. خاطره ای از آن مسابقات است؟
هیچ خاطره ای ندارم. هرچه الان هم بگویم، فراموش می کنم. در واقع بدجور فراموشی دارم. احتمال مال بلند شدن زیاد روی هوا است! دکترم می گفت از بس روی هوا بلند شدی سر زدی، این گونه شدی.
سلامت باشید ان شاءالله. فوتبال ما امروزش را مدیون بزرگانی مانند شماست.
خواهش می کنم. وظیفه ما و همه مردم است که هرکاری ازشان برمی آید برای بالا بردن کشور انجام دهند و با همه وجود کار کنند.
تصویر آخر باز هم از کیهان ورزشی است. بازی خداحافظی شما که شما در سال 47 شما برترین بازیکن سال شدید. اینجا با سر استنلی حضور دارید که در بازی خداحافظی شما حضور داشتند.
یک تیتر خیلی جذاب هم اینجا برای مخاطبین داریم. حسن حبیبی مرد شماره 4، افسوس که دیگر چهارصد دستگاهی نیست و سرداری دلاور مانند حسن حبیبی داشته باشیم.
لطف دارند. ان شاءالله ما چهارصد دستگاه را باز هم داشته باشیم. چهارصد دستگاه... برای چند سال قبل است خانم؟
همسر حسن حبیبی:
خیلی قبل، 57 سال است که ما ازدواج کردیم.
حسن حبیبی:
مال خیلی سال قبل است. خوب جایی بود، دو زمین خاکی داشت، مدرسه ای به نام ابوریحان داشتیم که رئیسش فوتبال را دوست داشت.
وقتی از آرارات نام بردیم، از پاس نیز نام بردید. پاس مکتب شما بود و خدمات زیادی برای این تیم داشتید. اما در جریان هستید که پاس به همدان رفت و این تیم الان تقریبا نابود شده است.
بله همینطور شد. کسی که در به وجود آمدن پاس نقش داشت، تیمسار صادقی بود. خودش ورزشکار بود و فوتبال بازی می کرد و ایشان پاس را تاسیس کرد. ما دانشجوی دانشکده بودیم و همان جا از طرف پاس ثبت نام می کردند. مثلا در ادارات می رفتند یا خود باشگاه آن ها را جذب می کرد. تیمسار صادقی و سرهنگ اسداللهی که نویسنده نیز بود، به گردن پاس حق دارند.
از شما ممنونم که این وقت را در اختیارمان قرار دادید. من دیگر صحبتی ندارم. اگر صحبت یا حرفی با مردم باقی مانده، در خدمت شما هستیم.
شما لطف دارید. به هر حال نظرات متفاوت هستند. نظر دادن اشکالی ندارد. هیچ موقع حتی آن زمان که بازی می کردم، نگران این چیزها نبودم. موقعی که شما خوب باشید، حتی دشمن تان نیز می گوید او خوب است. بهتر است این طور بار بیاییم.
خیلی خوشحال شدیم که با شما همکلام و آشنا شدیم. ان شاءالله همیشه سلامت باشید. از مخاطبان نیز متشکرم که در این برنامه همراه مان بودند.
فرم نظرخواهی تکمیل شده حسن حبیبی
