این بار نوبت داریوش مصطفوی بود که مقابل دوربین طرفداری قرار گرفته و تیم منتخب قرن خود را انتخاب کند. مصطفوی مدتی هم به عنوان رییس فدراسیون فوتبال ایران فعالیت کرد و از جمله اتفاقات مثبت کارنامه ریاست داریوش مصطفوی در فدراسیون فوتبال می توان به صعود ایران به جام جهانی پس از 20 سال اشاره کرد.
داریوش مصطفوی که به دایره المعارف فوتبال ایران معروف است، نسل های مختلف فوتبال ایران را به چشم دیده و انتخاب های جالبی را در این بخش انجام داده است. مصطفوی برای انتخاب های خود تحلیل های جالب و توضیحاتی را ارائه کرده که دیدن آن ها خالی از لطف نیست.
همچنین فرم تکمیل شده تیم منتخب داریوش مصطفوی در انتهای مطلب قابل مشاهده است. پس از اتمام برنامه داریوش مصطفوی که حسین فکری را به عنوان مربی داخلی انتخاب کرده بود، اعلام کرد نمی تواند از نام حشمت مهاجرانی عبور کند و درخواست کرد نام مهاجرانی هم در تیم منتخب قرن او لحاظ شود.
سلام و درود خدمت مخاطبین رسانه طرفداری. با یکی دیگر از برنامه های تیم منتخب قرن در خدمتتان هستیم. در کنار بنده داریوش مصطفوی، دایره المعارف فوتبال ایران حضور دارند؛ کسی که در دوره حضورش در فوتبال، تیم ملی پس از 20 سال به جام جهانی صعود کرد.
داریوش خان سلام خیلی ممنون که مقابل دوربین طرفداری قرار گرفتید.
سلام و خسته نباشید خدمت شما. کار بزرگی انجام می دهید. کاری که در این همه سال و با وجود چندین نشریه و خبرگزاری، این کار انجام نشد. این نشان می دهد شما این کاره هستید و درست وارد این جریان شده اید. الحمدالله روز به روز کارتان بهتر می شود، مخاطبین تان بیشتر می شوند و امیدوارم روزهای بهتری را داشته باشید.
اگر موافق باشید به سراغ تیم منتخب و پست دروازه بان برویم.
دروازه بان های زیادی را من طی این سال های دیده ام. من سال 1345 عضو تیم ملی بوده ام و اولین بازی هایم را در المپیک 1964 انجام داده ام. دروازه بان های زیادی دیدم ام. امیرآقا حسینی، جعفر زاده، دروازه بان نیروی هوایی که رحمت خدا رفته اند. عزیز اصلی و ... همین طور جلو می آمدیم تا مثلا به فرامرز ظلی رسیدیم. سپس مرحوم ناصر حجازی و احمدرضا عابدزاده روی کار آمدند. من با هردوی این ها بوده ام. به عنوان هم بازی با ناصر حجازی و در فدراسیون نیز به عنوان رفیق و دوست او بودم. با عابدزاده نیز در تیم ملی و پرسپولیس و استقلال کار کرده ام. خیلی در این خصوص فکر کردم. با توجه به شرایط آن روزهایی که ناصر حجازی بازی می کرد و زمانی که تکنیک های جدید دروازه بانی نبود، او را انتخاب می کنم. اکنون لیگ های معتبر اروپا را می بینید و چیزهای جدید می آموزید. مثلا پسر عابدزاده از خود او تکنیک های بهتری یاد گرفته و بهتر از او کار می کند؛ به خصوص اینکه جثه کوچک تری از پدرش دارد. در زمان حجازی ناراحتی ها و فشارهای زیادی وجود داشت. خدا مرحوم رایکوف را بیامرزد. چند بازیکن از خود به جای گذاشت و یکی از آنها، ناصر حجازی بود. یا نفر دیگر مانند حسن روشن که اگر امروز بازی می کرد، شاید میلیاردها تومان ارزشش بود اما در زمانی که بازی می کرد، پولی در این ورزش نبود. به هر حال با تشکر از آقای عابدزاده و زحماتی که کشیده، آقای حجازی را انتخاب می کنم. البته نیما نکیسا را نیز فراموش نمی کنم. نیما نیز یکی از آن بچه های نخبه بود که در سایه عابدزاده گم شد. او تلاش زیادی داشت و در نهایت در جام جهانی نیز بازی کرد. یکی از آدم های موثر در فوتبال ما، نیما نکیسا است.
به سراغ دفاع برویم. مدافعان وسط تیم منتخب شما چه کسانی هستند؟
مرد بی گفتگوی فوتبال این مملکت، پرویز قلیچ خانی است. برای آن ها که ندیده اند، فکر می کنم فیلم هایی در دسترس باشد تا بازی های او را ببینند. پرویز قلیچ خانی یک مدافع وسط، مدافع کناری، هافبک کناری، پوششی و طراح بود که نمونه اش در ایران نخواهد آمد. یکی از انتخاب هایم بدون تعصب اوست.
در کنار او، چند بازیکن هستند که خوب بوده اند مانند محمد پنجعلی، سید جلال حسینی، حسن حبیبی، رحمان رضایی، حسین گازرانی و ... من اینجا با توجه به شکل بازی، موثر بودن در نتایج تیم ملی و اینکه یک لیبرو و یک دفاع مستحکم چندین سال است بازی می کند، انتخابم سید جلال حسینی است. گرچه جایش در تیم ملی خالی است ولی همین الان هم می تواند بازی کند.
فکر کنم نسل من در طول این برنامه با پرویز قلیچ خانی آشنا شدیم. شاید کمتر از ایشان شنیده بودیم. درباره ایشان که سرچ می زدم، گل به استرالیا بود، گل به اسراییل بود، این ها را دیدیم.
من دیده ام که ایشان از دایره سانتر کاشته گل زده است. نه به تیم های معمولی، بلکه تیم های درجه یک لیگ. متاسفانه به او بی مهری شد. این جوان که می توانست آینده فوتبال را به پیشرفت برساند و به کشور کمک کند، فراری اش دادند. پرویز قلیچ خانی پنهان است و کسی قدرش را نمی داند. بازیکنانی داریم که خیلی دوستشان دارم ولی هیچکدام نمی توانند پرویز قلیچ خانی شوند. نه اینجاست که او را ببینیم و خجالت بکشیم و رای بدهیم نه اینکه افرادی که می بینیم را رای می دهیم. یعنی کسی که در ایران نیست را رای می دهم. او مستحق بهترین بازیکن تاریخ فوتبال این کشور است.
دو دفاع کناری می خواهیم تا خط دفاعمان تکمیل شود.
انتخاب من برای پست مدافع چپ، مجتبی محرمی است. دفاع راست خیلی داریم. مثلا ایرج عرفان که دفاع راست تیم شاهین و تیم ملی بود و اکنون نیز خلبان بازنشسته است، یاد می کنم. او در آن موقع به مانند دو تا بال حرکت می کرد و جلو می رفت. دیگر گزینه ها، جواد زرینچه، حسن نظری، ابراهیم آشتیانی و ... هستند. ابراهیم آشتیانی شاید از بقیه در برخی جهات ضعیف تر بود ولی قدرت بدنی فوق العاده ای داشت. در آن زمان در دهه 50 از گوشه زمین خودی تا نقطه کرنر می دوید. انتخاب من برای این پست، مرحوم ابراهیم آشتیانی است.
به سراغ خط هافبک برویم. سیستم ما 2-4-4 لوزی است. البته می توانید آن را تغییر دهید.
نه همین خوب است. برای هافبک دفاعی، کریم باقری را می پسندم. او کسی است که نقش موثری در ورود ما به جام جهانی 98 داشت. البته در بازی با قطر اشتباه کرد و محروم شد و یک سال محرومیتش قرار بود طول بکشد ولی با سپ بلاتر و هاولانژ صحبت کردیم تا محرومیتش به یک جلسه کاهش یابد. ما خبر نداشتیم آنها ایران را بیشتر از ما دوست داشتند! به آنها گفتم این بهترین بازیکن ماست و یک بازی کنار بنشیند و سپس با استرالیا بازی کند. آن ها هم قبول کردند. شاید کار سختی بود ولی من به راحتی حلش کردم چون زبان یکدیگر را می فهمیدیم. الان زبان ما را نمی فهمند. نه فیفا زبان ما را می فهمد نه AFC. وقتی نمی فهمند، میزبانی مسلم ما را به بحرین می دهند. واقعا یکی از دلایل ثبات ما در سال 98، یکی حضور من در فدراسیون و تام الاختیار بودن و سپس ورودمان به جام جهانی و موسسات بین المللی مثل فیفا و AFC. من نائب رئیس فوتبال دنیا و نائب رئیس کمیته فنی فوتبال آسیا بودم. داوران را فاروق بوزو با نظر من تعیین می کرد که چه داوری و کدام کشور؟ لیستش را برای من می فرستاد و اگر دلم می خواست تغییرش می دادم چرا که در خانواده فوتبال آسیا بودیم. الان ما در خانواده فوتبال آسیا نیستیم. اینجا می نشینیم و می خواهیم از آن ها به CAS شکایت کنیم. معلوم است که نمی شود! تو عضو خانواده فوتبال آسیا هستی می خواهی بروی از خانواده ات شکایت کنی؟ مانند این می ماند که پسر از پدرش شکایت کند، نمی شود! حالا که نمی شود دو میزبانی را از ما می گیرند، خیلی هم راحت، هیچ کاری هم نمی توانیم انجام دهیم!
برای پست هافبک راست، بازیکنان زیادی داشتیم ولی من از هر جهت، علی پروین را انتخاب می کنیم. برای هافبک چپ هم گزینه های مختلفی مانند حسن روشن و ... داریم. حسن روشن نیز از آن نخبه های فوتبال است. او نیز جاهای مختلفی به داد فوتبال ما رسید. مثلا 50 سال پیش وقتی در بازی با کره جنوبی 1-0 عقب بود، دو گل برایمان زد. او بهترین بازیکن تیم تاج بود. من در آن زمان از تاج به پرسپولیس رفتم. سپس رایکوف نسلی در تاج آورد که نمونه هایش ایرج دانایی فر، حسن روشن و ناصر حجازی بودند. بنابراین برای این پست حسن روشن را انتخاب می کنم.
اتفاقا دیگران نیز برای این پست، از مرحوم ایرج دانایی فر نام می برند.
بله بازی هایش را دیده ام. شاید این حرف ها را بزنم، خوب نباشد. او ذخیره من هم در تاج و هم عقاب بود. قبل از اینکه به آمریکا بروم، سه ماه برای عقاب بازی کردم. من بازی همه را دیده و توانایی هایشان را می شناسم. ایرج دانایی فر به اسکاتلند گل زده، جزو نفرات حاضر در جام جهانی بوده و ... ولی شما باید ببینید اصل قضیه در فوتبال چیست. در فوتبال امروز فقط به دنبال ظواهر هستیم. بازیکنی یک گل می زند و رادیو و تلویزیون و همه جا با او مصاحبه می کنند ولی فوتبال اصیل را چه کسی بازی می کند؟ ایرج دانایی فر در رستم آباد در مدرسه فوتبال بوده و هم محله آقای عابدینی بوده است. یک زمین خاکی داشتند و در آنجا رشد کردند. خدمتگذاران اصلی فوتبال کسانی هستند که همیشه پشت صحنه هستند. حافظ می گوید " در کار گلاب و گل، حکم ازلی این بود / این شاهد بازاری و آن پرده نشین باشد " یعنی این قدر در سر این گل می زنند که پشت پرده او را به گلاب تبدیل می کنند. این آن فوتبالیست است که به گلاب تبدیل شده است. این فوتبالیست گلش که بوده و چه کسی او را کوبیده است؟ آن آدم ها هستند که فوتبال ما را ساختند. مدد نویی، مرحوم حسین فکری، مرحوم علی دانایی فر، مرحوم حسین صدقیانی، مرحوم حسین مبشر، مرحوم دکتر اکرامی، مرحوم اسداللهی، مرحوم دهداری و ... این آدم ها فوتبال ما را ساختند که اگر همه را بخواهم بگویم، سرتان درد می گیرد.
برای هافبک هجومی نیز بازی علی کریمی را می پسندم.
شما نیز یکی از کاندیداهای حضور در این تیم هستید.
خیر. من آدمی نیستم که بیایم و اسم خودم را بنویسم. من خودم را در سطح این ها نمی بینم زیرا از من بهتر بوده اند. حال این ها اکثرا در یک شاخه یا مثلا بازیکن و مربیگری فعالیت کرده اند ولی من خداوند فرصتی داد تا همه این ها را در قالب فدراسیون فوتبال تجربه کنم. همه این جام های جهانی پس از جام جهانی آرژانتین به وجود آمدند. یعنی پس از 20 سال ما، مسئولان ورزش و با بازیکنان هنر خود را نشان دادیم.
برای مهاجم ها انتخاب تان چه کسانی هستند؟
مهاجمان زیادی داشته ایم. خیلی از بازیکنان می توانند در این لیست حضور یابند. در هر صورت من با توجه به همه شرایط باید انتخاب کنم. امیر آل، مهاجم تیم کارگر آبادان، ژرژ مارکاریان، مهاجم تیم شاهین آبادان، پرویز دهداری، همایون بهزادی، حمید شیرزادگان، مالکیان در تیم پاس و ... مالکیان مهاجم بلند قامتی نبود ولی روی سر همه بازیکنان سر می زد. منتها آن ها به بد وضعیت و اقتصاد بد فوتبال برخوردند. در آن زمانی که بودجه فدراسیون 5 هزار تومان بود، به نظرتان به بازیکن چقدر می دادند؟ 100 تا یک تومنی هم نمی دادند. من تهران جوان بودم، به من دی استفانوی فوتبال ایران می گفتند. شما جوان ورزشی سال 43 را ورق بزنید، لقب مرا می بینید. هم دفاع راست و چپ بودم، هم همه پست های هافبک بودم. الان می خواهم دو مهاجم بنویسم، مثلا بنویسم امیر آل، می گویند مصطفوی چه می گوید؟ بنابراین باید کمی به زمان حال کمی سوق بدهیم. امثال بهزادی و شیرزادگان و پرویز دهداری نیز جایشان در زمان حال خالی است. واقعا کار سختی است انتخاب بازیکنان. 20 بازیکن هستند و باید 2 نفر قرار گیرند. بقیه هم می توانند حضور داشته باشند، همان هایی که اسم بردم. مردم دیگر یادشان رفته دهداری و ... چه کسانی بوده و چه کارهایی کرده اند. سایت شما نیز به روز کار می کند. بنابراین من اینجا با تاسف و فشاری که حس می کنم، علی دایی را انتخاب می کنم که یک برند بین المللی است. واقعا انتخاب ها سخت هستند. به جز قلیچ خانی، بقیه در یک سطح هستند. خود علی پروین هم می داند قلیچ خانی از او یک مرحله بالاتر است. البته پروین نیز بازیکن باهوش، زرنگ و با تکنیک برتری بوده است. حیف است نام همه این بازیکنان ننوشته شود ولی مجبورم یک انتخاب داشته باشم. من به خاطر خدمات خداداد عزیزی و گل برتری مقابل استرالیا، او را انتخاب می کنم. خداداد بچه بی ریایی است. خیلی ها مخالفت کردند ولی من پای او ایستادم. یک روز برای بازی های آسیایی به مشهد رفتیم، یک بازی با تیم منتخب مشهد گذاشتیم. نیمه دوم یک بچه ای را آوردند که مشخص بود این کاره نیست و چمن بازی نکرده است. خدا شاهد است پس از بازی پشت بلندگو گفتم ایشان از شنبه خودش را به اردوی تیم ملی معرفی کند. این بچه تمام بازیکنانی که می خواستند به بازی های آسیایی بروند مانند خاکپور، زرینچه، مجتبی محرمی، فنونی زاده ها و ... همه را راحت دریبل کرد و وارد گل کرد. این قدر راحت گل زد من با خودم گفتم این گل شانسی بوده است. کدام بی انصافی می تواند این را نبیند؟ یعنی این قدر ما ندیدیم، مملکت مان قحط الرجال شد. یعنی ببینیم فلانی بهتر از علی دایی، آزمون و ... است. خوب چرا این به تیم ملی نیاید؟ اصلا علی پروین موافقت نمی کرد ولی گفتم این به نفع خودت است که این به تیم ملی بیاید و او نشان داد که حضورش در تیم ملی به حق است. در مورد پاشازاده نیز همین کار را کردم ولی او نشان داد من اشتباه کردم. خیلی تیم عوض می کند. خوب است ولی اینکه بخواهد دو ماه در این تیم و دو ماه در تیم دیگری باشد، کسی رویش حساب باز نمی کند. برای تیم منتخب دنیا، باشگاه بیله فلد با حضور علی دایی موافقت نکرد و گفت من فقط بازیکن برای بازی های رسمی می دهم. این بازی منتخب جهان مقابل اروپا رسمی نیست و بازیکن نمی دهیم. به هرکس نامه زدیم، اتفاقی رخ نداد. دیدیم که پاشازاده در بازی های آسیایی خوب کار کرده است. یادم نیست در فرودگاه پاریس یا مارسی بود، به او گفتم ما کارمان را برای تو کرده ایم، بقیه اش دست خودت است و او در بقیه اش کم آورد. من خیلی چیزها از این فوتبال می دانم اما شرایطش خوب نیست که صحبت کنیم. تا صحبت کنیم می گویند، دم بازی های ملی است، دم بازی های آسیایی است یا فلان تیم صدرنشین است و ... هرچقدر بخواهیم صحبت کنیم، جلویم را می گیرند ولی یک روز صحبت مفصل خواهیم کرد.
به هر حال من علی دایی را انتخاب کردم که یک برند است و آقای گل جهان است. اگر می توانستم او را نمی گذاشتم ولی نمی توانم. به هر حال نفر کنار او نیز با توجه به مشخصاتی که گفتم، خداداد عزیزی را انتخاب می کنم. خدا رحمت کند کسانی که نیستند و اسمشان را نمی نویسم.
یک انتخاب سخت تر داریم. از میان این 11 نفر، سه بازیکن برتر را انتخاب کنید.
اول پرویز قلیچ خانی بدون شک. هیچ شکی نکنید، آن هایی هم که رای می دهند اگر شک کردند به قلیچ خانی بهشان بگو به ضمانت من، شک نکنند. دوم علی دایی و سوم علی کریمی.
دو مربی می خواهیم. یک مربی داخلی و یک مربی خارجی که در ایران کار کرده است.
مرحوم حسین فکری، مربی داخلی و مرحوم رایکوف، مربی خارجی. (داریوش مصطفوی پس از پایان برنامه اعلام کرد نمی تواند از نام حشمت مهاجرانی عبور کند و به همین جهت درخواست کرد نام مهاجرانی هم در برترین های قرن لحاظ شود)
بهترین داور قرن چطور؟
بهترین داور قرن ایران که در دو جام جهانی و دو المپیک سوت زده، جعغر نامدار است.
در انتخاب بعدی، برترین تیم قرن را داریم. این تیم می تواند یک تیم باشگاهی در دوره اوج خود یا یک تیم ملی باشد.
تیم را که دیگر خودتان می دانید، تیم سال 1998. 40 میلیون آدم به خیابان ها ریختند. برای انقلاب 7-8 یا 10 میلیون بیشتر به خیابان ها نریختند ولی برای آن مسابقه 40 میلیون. یک کار کنید ما را بگیرند!
بهترین ورزشکار قرن؟ سه انتخاب می توانید داشته باشید.
اینجا نیز باید یک مقدار سیاسی بازی کنیم. کسانی را معروف کرده اند که همه مردم قبولشان دارند. نمی شود که بر علیه مردم صحبت کرد. من محمد نصیری از وزنه برداری را می نویسم. سپس امامعلی حبیبی از کشتی را می نویسم. برای انتخاب سوم بین حمید سوریان و غلامرضا تختی مشکل دارم. بالاخره تختی پیش مردم جایگاه خاصی دارد و من نیز او را انتخاب می کنم.
از فرصتی که در اختیارمان گذاشتید، تشکر می کنیم.
شما زحمت می کشید، به خصوص آقای هژبری که بسیار زحمت می کشد و شما نیز در کنارش هستید. جای دوری نمی رود، شما نیز از خداوند پاداش می گیرید. پاداش معنوی به زودی می گیرید، ان شاءالله پاداش مادی اش نیز یک طور باشد که موسسه تان تعطیل نشود و کار را جلو بروید. الان هم رقیب زیاد دارید. حواستان باشد.
فرم نظرخواهی تکمیل شده داریوش مصطفوی
