لیدزیونایتد یک باشگاه حرفه ای انگلیسی مستقر در غرب یورکشایر میباشد که پس از انحلال باشگاه لیدزسیتی و در سال 1919 تاسیس شد.
باشگاه لیدزسیتی در سال 1904 تاسیس شد اما در پاسخ به ادعاهای بی نظمی مالی در مورد پرداخت غیرقانونی به بازیکنان در طول جنگ جهانی اول ، توسط لیگ فوتبال در سال 1919 به اجبار منحل شد.
به زودی پس از انحلال لیدز سیتی ، یک باشگاه جدید ، لیدز یونایتد ، در 17 اکتبر 1919 ، با مدیریت بازیکن سابق دیک ری تشکیل شد. آنها شروع به بازی در لیگ میدلند کردند و جای خالی تیم ذخیره لیدز سیتی را گرفتند. آماتورهای یورکشایر ، که الاند رود را اشغال کردند ، پیشنهاد دادند که جای تیم جدید را بگیرند. در سال 1920 لیدز یونایتد توسط رئیس هادرسفیلد تاون هیلتون کراوتر خریداری شد. کراوتر قصد داشت هادرسفیلد تاون و لیدز یونایتد را با هم ادغام کند ، اما اعتراض عمومی در مطبوعات هادرزفیلد مانع این امر شد. سرانجام ، به اندازه کافی پول در هادرزفیلد جمع شد تا کراوتر این باشگاه را بفروشد و او را مجبور به تمرکز فقط در لیدز یونایتد کند. در 31 مه 1920 ، لیدز یونایتد به لیگ فوتبال انتخاب شد. آنها 31 رأی آوردند و همراه با کاردیف سیتی ، 23 رأی را به لیگ دسته دوم وارد کردند.
لیدز برای شروع کار خود یک ورزشگاه میخواست و ورزشگاه لیدزسیتی یعنی الاندرود از سال 1919 و از بدو تاسیس ورزشگاه خانگی لیدزیونایتد لقب گرفت و تا به امروز که 101 سال از تاسیس لیدز میگذرد این ورزشگاه محل برگزاری بازیهای خانگی لیدز بوده و به نوعی معبدی مقدس برای هواداران سفیدها به شما میرود.
لیدزیونایتد در اولین بازی رسمی تاریخ خود مقابل پورت وال قرار گرفت اما بازی را با نتیجه 2 بر صفر واگذار کرد، اما فقط 7 روز بعد اولین پیروزی تاریخ لیدز یونایتد رقم خورد ، جایی که در الاندرود توانستند بندروال را با نتیجه 3 بر 1 شکست دهند.
در فصل اول لیدز به دنبال بقا در لیگ دو بود ، انها در فصل اول چهاردهم شدند و در دو فصل بعدی رتبه هشتم را کسب کردند ، اما در چهارمین فصل حضور خود در لیگ دسته دو و فوتبال حرفه ای با درخشش ستارگانی همچون برت دافیلد و ارنی هارت و با هدایت ارتور فیرکلو قهرمان دسته دوم شوند و به لیگ دسته اول راه پیدا کنند.
اوضاع برای فیرکلو در دسته اول چندان مساعد نبود ، انها در فصل اول رتبه هجدهم را کسب کردند و به سختی جایگاه خود را در دسته اول حفظ کردند اما در فصل 1926-27 به دسته دوم سقوط کردند و فیرکلو از سمت خود استعفا کرد.
مدیران لیدز از مدتها قبل در فکر اخراج فیرکلو بودند و طبیعتا جایگزینش را هم انتخاب کرده بودند ، جایزگزین فیرکلو کسی نبود جز دیک ری که در سال 1923 برای سرمربیگری دونکسترروورز الاندرود را ترک کرده بود.
ری در بدو حضور خود عالی عمل کرد و در فصل اول خود توانست طاووس ها را به دسته اول ببرد ، در فصل دوم خود که اولین فصل حضور ری در دسته اول بود به رتبه سیزدهم رسید اما لیدز و دیک ری در فصل بعد فصلی رویایی داشتند جاییکه توانستند رتبه پنجم دسته اول را بدست بیاورند و تا به ان روز بهترین رتبه انها بود.
ری معتقد بر اصل نباختن مهم تر از بردن است بود ، جورج رید ، ویلس ادواردز و تام جنگنیز مدافعان لیدز قبل از ورود دیک ری بعنوان سرمربی بودند، اما ری در بدو ورود ویلف کوپینگ را خرید و دفاعی مستحکم تشکیل داد و همین یکی از عوامل موفقیت در لیگ دسته اول بود.
دیک ری از سال 1927 تا 1935 و به مدت 8 سال سکان هدایت لیدزیونایتد را بر عهده داشت و گرچه نتوانست جامی در سطح اول کسب کند اما ذهنیتی را از خود بر جای گذاشت که زمینه ساز قهرمانی های چندین سال بعد لیدزیونایتد بود ، دیک ری مبتکر فلسفه ای بود که در رگ های هواداران ، مربیان ، مدیران و بازیکنان هنوز هم جاریست.
با در اغاز دهه 1930 لیدزیونایتد در عین ناباوری به دسته دوم سقوط کرد اما در فصل بعد خیلی زود قهرمان دسته دوم شد و به دسته اول بازگشت.
رتبه های هشتم و نهم رتبه های بسیار خوبی در بازگشت به دسته اول بودند اما پیشنهاد وسوسه انگیز آرسنال به ویلف کوپینگ تمام برنامه های دیک ری را به هم ریخت... .
ویلف کوپینگ در سال 1934 به آرسنال پیوست و به نوعی توازن فنی خط دفاع لیدز را به هم ریخت و انها در اولین فصل بدون کوپینگ هجدهم شدند و این نشان از افت محسوس تیم دیک ری داشت.
سبک بازی دیک ری مبتنی بر حضور بازیکنانی همچون ویلف کوپینگ بود ، بازیکنانی تنومند و مستحکم که قابلیت رهبری و نظم دهی به خط دفاع را داشته باشند و لیدز بازیکنی جز کوپینگ با این خصوصیات نداشت و همین ضعف بعد از انتقال کوپینگ به ارسنال دامن گیر لیدز شد.
دیک ری پس از نتایج بد از سمت خود استعفا داد و بیلی همپسون جانشین وی شد.
ترکیب لیدز در زمان همپسون تلفیقی از بازیکنانی باتجربه همچون آلبرت مک اینرو و جرج براون و بازیکنانی جوان مانند بیلی فورنس،اریک استفنسون و برت اسپراوتسون بود.
در فصل 1934-35 لیدزیونایتد به احترام شهری نابود شده در حومه لیدز یک نوار نیمه زرد و نیمه ابی روی کیت خود را تصویب کرد و این کیت تا سال 1948 باقی ماند و بین سالهای 1960 تا 1962 تغییرات بسیاری در رنگ پیراهن لیدزیونایتد به وجود آمد، این باشگاه با الهام از تاج شهر اولین لوگوی خود را در سال 1934 تصویب کرد.
در اولین فصل همپسون که فصل 1935-36 بود تا رتبه یازدهم جدول بالا بیاید و این 7 رده صعود نسبت به فصل گذشته را بیشک مدیون همپسون بود.
در فصل بعد لیدز افتی شدید داشت و با عملکردی ضعیف در رتبه نوزدهم قرار گرفت و تا استانه سقوط پیش رفت.
در ابتدای فصل 1937-38، همپسون مهاجم گلزن استون ویلا یعنی گوردون هاجسون را خریداری کرد و شروعی بسیار عالی در لیگ داشت ، تا حدی که کارشناسان لیدز را در زمره مدعیان قهرمانی قرار میدادند اما به مرور زمان لیدز افت کرد و فصل را در رتبه خوب نهم به اتمام رساند. گوردون هاجسون در 36 بازی موفق به زدن 25 گل شد!
در فصل 1938-39 که اخرین فصل کامل قبل از شروع جنگ جهانی لیدز عملکردی معمولی داشت و در پایان فصل در رتبه سیزدهم قرار گرفت.
در فصل 1946–47 پس از جنگ ، لیدز یونایتد فقط 18 امتیاز کسب کرد - کمترین امتیاز در لیگ دسته اول تا عملکرد استوک سیتی در 1984–85. آنها همچنین بدترین رکورد خارج از خانه در تاریخ دسته اول را ثبت کرده اند که از 21 بازی خارج از خانه فقط یک امتیاز کسب کرده است. پس از مسجل شدن سقوط به لیگ دسته دوم ، بیلی همپسون اخراج و بازیکن سابق ویلیس ادواردز جایگزین وی شد. ادواردز ثابت کرد که یک مربی ضعیف است و فصل 1947-48 مبارزه با سقوط به لیگ دسته سوم بود. پس از فقط یک سال سرمربیگری ، ادواردز دوباره به سمت کمک مربی منتقل شد و هیئت مدیره لیدز فرانک باکلی را بعنوان سرمربی منصوب کرد.
پس از سه سال و در سال 1951 ترکیب لیدزیونایتد نسبت به وقتی که باکلی هدایت این تیم را برعهده گرفته بود کاملا متفاوت شده بود.
در سال 1953 و پس از قرار گرفتن در رتبه ده دسته دوم باکلی از سمت خود استعفا داد اما میراثی را برجای گذاشت که اینده لیدزیونایتد را ساختند ، مهم ترین کار باکلی در لیدز بستن قرارداد با جک چارلتون 15 ساله بود.
هیئت مدیره لیدز رایچ کارتر بزرگ را بعنوان سرمربی منصوب کرد.
جان چارلز تک خال اولین فصل حضور کارتر در لیدز بود ، او بعنوان مهاجم نوک در 39 بازی 42 گل زد اما درخشش او کافی نبود زیرا که لیدز نظم تیمی نداشت و همین انها را در پایان فصل در رتبه دهم قرار داد.
در فصل 1954-55 لیدز فوق العاده عمل کرد و با ارائه یک بازی زیبا و هجومی چهارم شد و تنها با یک امتیاز صعود به دسته اول را از دست داد و همین اتفاق زمینه ساز صعود در فصل بعد بود.
کارتر با بازی هجومی به موفقیتی دست پیدا نکرد ، بنابراین سبک دفاع و ضدحمله را پیاده کرد و توانست در فصل بعد بعنوان نایب قهرمان تیم را به دسته اول ببرد.
در سال 1956 اتفاقی ناگوار برای مجموعه لیدز رخ داد ، اتش سوزی الاند رود... .
در سپتامبر 1956 ، آتش سوزی در ایستگاه غرب ،الان رود را تا مرز نابودی پیش برد. آتش چنان وحشی بود که بخشهای زیادی از زمین از شدت گرما سوخت. این آتش سوزی کل سازه ، کیت ، سوابق باشگاه ، تجهیزات فیزیوتراپی ، رختکن و جعبه مطبوعات را سوزاند. خسارت 100/000 پوند تخمین زده شد ، و پوشش بیمه باشگاه بسیار ناکافی بود. به منظور جمع آوری سرمایه برای جایگزینی جایگاه ، مدیران باشگاه با بی میلی به پیشنهادات چارلز گوش می دادند. کارتر تمام تلاش خود را برای ترغیب بازیکن ستاره خود به ماندن انجام داد اما چارلز تشنه موفقیت بود و کارتر نتوانست او را متقاعد کند که لیدز می تواند جاه طلبی های او را برآورده کند. چارلز با رکورد 65/000 پوند در آن زمان به یوونتوس فروخته شد. از دست دادن چنین بازیکن اصلی در عملکرد تیم منعکس شد و در فصل بعدی 1957–58 لیدز در مکان هفدهم قرار گرفت. در پایان فصل ، مدیران باشگاه تصمیم گرفتند که قرارداد کارتر را فقط پس از یک فصل حضور در لیگ برتر تمدید نکنند.
بیل لمبتون به عنوان سرپرست در لیدز برای فصل 1958-59 مسئولیت خود را آغاز کرد. لمبتون فصل قبل توسط کارتر استخدام شده بود و تجربه سرمربیگری در یک باشگاه فوتبال را نداشت. او به عنوان مربی موفقیت زیادی کسب نکرده و احترام کمی در بین بازیکنان داشت. با شورش بازیکنان ، هیئت مدیره در ژانویه 1959 لامبتون را اخراج کرد و مربی سابق ویلیس ادواردز سرمربگری لیدز را به طور موقت با کمک مربی باب روکسبورگ از سر گرفت و لیدز موفق به جلوگیری از سقوط شد و در نهایت پانزدهم شد.
میراث اصلی لمبتون امضای قرارداد با دون ریوی ، ملی پوش سابق انگلیس بود که در آن زمان به پایان بازیگری خود می پرداخت. جانشین نهایی لمبتون جک تیلور بود که بدون موفقیت بارز کوئینز پارک رنجرز را هدایت کرده بود و در پایان فصل 1960-61 این تیم به لیگ دسته دوم سقوط کرد. تیلور در دسته پایین وضعیت بهتری نداشت و در مارس 1961 استعفا داد تا جای خود را به رویه بدهد.
حالا به بهترین لیدزیونایتد تاریخ که اکثر افتخارات این باشگاه را کسب کرد میپردازیم : نسل طلایی طاووس ها
افتخارات این نسل:قهرمانی دسته اول (1968–69 ، 1973–74) ، جام حذفی (1971–72)، جام اتحادیه (1967–68) ، جام اینترتوتو(1967–68 ، 1970–71) ، چریتی شیلد (1969–70) ، قهرمانی دسته دوم (1963–64)
نایب قهرمانان: دسته اول (1964–65 ، 1965–66 ، 1969–70 ، 1970–71 ، 1971–72) ، جام حذفی (1964–65 ، 1969–70 ، 1972–73) ، جام اینترتوتو(1966) –67) ، جام برندگان جام اروپا (1972–73)
نیمه نهایی: جام حذفی (1966–67 ، 1967–68) ، جام اینترتوتو (66–1965) ، جام اروپا (1970–1969)
در دوران ریوی ، لیدز موفق ترین دوره خود را تجربه کرد ، اما مربیگری او در شرایط نامساعد آغاز شد. این باشگاه از نظر مالی مشکل داشت و در فصل 1961-62 فقط یک پیروزی در بازی آخر این فصل باعث سقوط باشگاه به دسته سوم شد.رویه بلافاصله تغییرات اساسی در باشگاه ایجاد کرد. تمرکز سیاست باشگاه بر روی رشد استعدادهای جوانان ، و خرید اسان بازیکنان جوان به جای بازیکنان مسن.
او مربیان باتجربه ای مانند لس کاکر ، موریس لیندلی و سید اوون را منصوب کرد. آمادگی ریوی قبل از بازی بسیار دقیق بود ، کارکنان او قبل از هر مسابقه پرونده های بسیار دقیق مربوط به حریف را تهیه می کردند و روش تجزیه و تحلیل تیم های مخالف را بسیار دقیق ارائه می دادند. مربیانی مانند لس کاکر همچنین با استفاده از رژیم های غذایی و برنامه های آموزشی دقیق و نظامی ، مسئول ایجاد سطح آمادگی جسمانی بالا در بازیکنان لیدز بودند. رویه تیم کاملاً جدیدی را در اطراف استعدادهای برجسته جوانان تشکیل داد ، از جمله نورمن هانتر، پائول رینی، پتر لوریمر، ادی گری، بیلی برمنر، پائول مادلی، آلبرت جانسن و هافبک میانی بابی کالینز.
ریوی همچنین در خرید جان گایلس ، از منچستر یونایتد ، خرید زیرکانه ای انجام داد. در سال 1964 این تیم یک بار دیگر به لیگ دسته اول صعود کرد.
آنها فصل را با پیروزی 4-2 برابر لیورپول ، مدافع عنوان قهرمانی لیگ آغاز کردند. تیم جوان ریوی در فصل 1964-65 به عنوان قهرمانی در لیگ و جام حذفی نرسید و در هر دو جام به عنوان نائب قهرمانی رسید. آنها در تکرار نیمه نهایی جام حذفی منچستر یونایتد را شکست دادند و به فینال جام حذفی رسیدند ، جایی که آنها در یک بازی دشوار با نتیجه 2-1 بازی را به لیورپول واگذار کرد.
در فصل 1966-1965 شاهد بودیم که لیدز جایگاه خود را در لیگ دسته اول تثبیت کرد ، و دوباره به عنوان نایب قهرمانی لیگ را به اتمام رساند.
در فصل 1966-67 لیدز در لیگ در رتبه 4 به پایان رساند و همچنین به نیمه نهایی جام حذفی صعود کرد و زودتر از جام اتحادیه خارج شود. علاوه بر این ،در جام اینترتوتو آنها در فینال مقابل دنیاموزاگرب شکست خوردند و دوم شدند.
لیدز فصل 1967-68 را در تعقیب چهار جام گذراند. مردان ریوی در جام حذفی انگلیس نیز به نیمه نهایی راه یافتند اما در جام اینترتوتو فوق العاده عمل کردند.
انها در مرحله یک سی و دوم نهایی و با اقتدار تیم لوکزامبورگی را با نتیجه 16 بر صفر در مجموع شکست دادند و در مرحله بعد به سختی پارتیزان را حذف کردند.
در مرحله یک هشتم نهایی لیدز باید با هیبرنیان اسکاتلند دیدار میکرد ، بازی رفت را لیدز با گل زودهنگام گری پیروز شد ، در بازی برگشت لیدز فقط به دفاع فکر میکرد اما در دقیقه 4 دروازه اش باز شد و تا دقیقه 87 بازی مساوی دنبال میشد که جکی چارلتون با حرکتی زیبا دروازه هیبرنیان را فرو ریخت و لیدز را به یک چهارپایانی برد.
در یک چهارم نهایی و نیمه نهایی لیدز تیم های اسکاتلندی رنجرز و دوئنده را شکست داد و در فینال با گل جونز فرنتس واروش را شکست داد و بدین ترتیب اولین جام اروپایی تاریخ خود را بدست اورد.
لیدز اولین تیم انگلیسی بود که جام اینترتوتو را از آن خود کرد. لیدز برای اولین بار در فصل 69–1968 به مقام قهرمانی لیگ دسته اول دست یافت. آنها فقط دو بازی لیگ را باختند و در خانه شکست نخورده بودند که بهترین رکورد در قرن 20 بود. در طول این فصل ، لیدز بهترین رکوردها را جا به جا کرد: بیشترین امتیاز (67) ، بیشترین امتیاز خانگی (39) ، بیشترین برد (27) ، بیشترین برد در خانه (18) ، کمترین شکست (2) ، فقط 26 گل خورده.
در ابتدای فصل 1970-1969 ، دون ریوی آلن کلارک را خرید به این امید که تلاش کند هر سه رقابت اصلی - لیگ ، جام حذفی و جام اینترتوتو را فتح کند. در پایان ، آنها هیچ کدام را نبردند - در لیگ ، لیدز نایب قهرمان شد و در جام اینترتوتو در نیمه نهایی به سلتیک باخت و حذف شد. لیدز به فینال جام حذفی نیز رسید و علی رغم عملکرد به یادماندنی ادی گری ، پس از تکرار مجدد به چلسی باخت. در پایان فصل ، لیدز فقط چریتی شیلد را به دست آورد.
در فصل 1970-1971 ، لیدز در شرایطی جنجالی دوباره نایب قهرمان لیگ شد. لیدز برای دومین بار جام اینترتوتو را فتح کرد ، یوونتوس را با دو پیروزی شکست داد و میک بیتس ، پل مادلی و آلن کلارک گل های مهم را به ثمر رساندند. جام اینترتوتو با جام یوفا جایگزین شد و در ابتدای فصل بعد از لیدز خواسته شد در یک بازی پلی آف با بارسلونا در نیوکمپ شرکت کند تا تصمیم بگیرد که جام اینترتوتو را به طور دائمی حفظ کند. ریوی که تمایل به تمرکز در لیگ داخلی را داشت ، و یک تیم حاوی چندین بازیکن جوان را به این بازی فرستاد. لیدز مسابقه را با نتیجه 2–1 واگذار کرد.
لیدز در فصل 73-1972 در لیگ سوم شد ، هرگز چالش قانع کننده قهرمانی را تحمل نکرد ، اما آنها در مسابقات داخلی جام های قابل توجهی را پشت سر گذاشتند و در اروپا به دو فینال رسیدند. با این حال ، در طی دو هفته چشمگیر ، لیدز قربانیان یکی از بزرگترین قتلهای غول پیکر در تاریخ فوتبال و بازندگان یکی از جنجالی ترین فینال های اروپا شد. در فینال جام حذفی 1973 ، لیدز 1-0 توسط تیم دسته دوم ساندرلند شکست خورد و دو هفته بعد در جام برندگان جام اروپا در سال 1973 توسط میلان 1-0 شکست خورد.در مسابقه با میلان ،لیدز به دلیل از دست دادن برمنر ، گیلس و کلارک و همچنین تحت ابر گمانه زنی های مطبوعاتی پیرامون ریوی ، که به شدت با مدیران اورتون در ارتباط بود ، به بازی رفت. این گمانه زنی ها و فاش شدن رویه یک ساعت قبل از مسابقه ، مبنی بر اینکه او تصمیم گرفته است هدایت اورتون را قبول کند ، فضای ناامیدکننده ای را در داخل رختکن لیدز ایجاد کرد ، اما بازیکنان باقیمانده تصمیم گرفتند جام را به عنوان ادای احترام به مربی به ظاهر جدا شده خود بدست آورند. . در چند دقیقه اول میلان دروازه حریف را باز کرد و بقیه بازی با تصمیمات مشکوک داوری دنبال می شد. خطاهای بی شماری که علیه لیدز انجام شد توسط داور کریستوس میخاس نادیده گرفته شد و سرانجام در دقایق پایانی اتفاقات جنجالی رخ داد و نورمن هانتر از بازی اخراج شد و لیدز شکست خورد. شوک از دست دادن مقابل ساندرلند و نحوه شکست در یونان باعث شد ریوی کار مدیر اورتون را رد کند و تیمش را به تلاش برای ادامه فصل بدون شکست لیگ ادامه دهد. در آخرین فصل هدایت ریوی ، لیدز با 29 بازی بدون شکست ، عنوان قهرمانی 1973-74 را به دست آورد و در نهایت در استوک شکست خورد. این هنوز یک رکورد بدون شکست برای شروع یک لیگ در قرن 20 بود و تا زمان مبارزات آرسنال در فصل 04-2003 بهتر نبود. در مجموع لیدز فقط 4 بازی لیگ را باخت و تقریباً در کل مسابقات در جایگاه اول قرار گرفت. در پایان فصل دون ریوی رفت و به عنوان مربی تیم ملی انگلیس منصوب شد.
در سال 1974 جیمی ارمفیلد سرمربی لیدز شد و طاووس ها تا استانه تاریخ سازی پیش رفتند اما بایرن مونیخ دتمار کرامر این اجازه را به انها نداد.
آنها در یک شانزدهم نهایی جام باشگاه های اروپا به راحتی زوریخ سوئیس را از پیش رو برداشتند.
در یک هشتم نهایی هم اجپستی را به راحتی کنار زدند و در مرحله بعد در مجموع با نتیجه 4 بر صفر اندرلشت را حذف کرده و به نیمه نهایی جام باشگاه های اروپا رسیدند.
در نیمه نهایی انها باید مقابل بارسلونا قرار میگرفتند.
بازی رفت در الاندرود برگزار میشد ، لیدز با گل زودهنگام برمنر پیش افتاد ، در ادامه اسنسی کار را به تساوی کشاند و سپس کلارک در اواخر بازی لیدز را برنده بازی رفت کرد.
بازی برگشت هم 1 بر 1 مساوی شد و بدین ترتیب لیدز به فینال جام باشگاه های اروپا رسید.
در فینال انها باید بایرن مونیخ بازی میکردند ، تیمی که مدافع عنوان قهرمانی بود و با ستارگانی سپ مایر ، گردمولر و فرانتس بکن باوئر بر فوتبال اروپا آقایی میکرد.
حدود پنجاه هزار نفر در پارک دو پرنس جمع شده بودند تا این فینال حساس را از نزدیک تماشا کنند.
لیدز بازی را دفاعی اغاز کرد و 70 دقیقه مقابل بایرن مونیخ دوام اورد اما شوت سرکش فرانتس رات بایرن مونیخ را پیش انداخت.
لیدز در 12 دقیقه پایانی رو به بازی مستقیم اورد اما ده دقیقه بعد گرد مولر در ضدحمله ای برق اسا رویای طاووس ها را پرپر کرد.
لیدز در طی 13 سال قبل از ورود ویلکینسون در سال 1988 سالهایی اسف بار را سپری کرد و 8 سال را در دسته دوم سپری کرد.
ویلکینسون در صدد ساخت تیمی قابل ارتقا بود. خریدهای کلیدی شامل گوردون استراچان ، وینی جونز ، مل استرلند ، لی چاپمن و کریس فیرکلو بود. او همچنین شروع به آوردن بازیکنان از تیم جوانان کرد ، از جمله دیوید باتی (در واقع محصول دوران برمنر) و گری اسپید. در فصل 1990-1991 لیدز پس از هشت سال غیبت ، سرانجام به لیگ دسته اول صعود کرد.ویلکینسون به بازسازی تیم ادامه داد و از جمله خریدهای 1990 او اولین خریدهای میلیون پوندی باشگاه بود - جان لوکیچ دروازه بان و گری مک آلیستر هافبک. این باشگاه فصل 1990-1991 را در جایگاه چهارم لیگ دسته اول به پایان رساند ، و همچنین به نیمه نهایی جام اتحادیه صعود کرد ، و هیئت مدیره همچنان پول در دسترس ویلکینسون را فراهم می کند ، و اجازه می دهد تا تونی دوریگو ، استیو هاج و راد والاس را به خدمت بگیرند. در ژانویه 1992 ، ویلکینسون یکی از اولین خریدهای خارجی این باشگاه یعنی اریک کانتونا ، مهاجم فرانسوی را انجام داد. در این فصل ، لیدز برای کسب عنوان قهرمانی لیگ با منچستر یونایتد رقابت می کرد.
در فصل بعد ، لیدز به عنوان قهرمانی لیگ دسته اول رسید ، آخرین بار قبل از تغییر نام آن به عنوان لیگ برتر. هنگامی که لیدز 3-2 شفیلد یونایتد را شکست داد و منچستر یونایتد مقابل لیورپول شکست خورد ، این عنوان در آخرین بازی این فصل به دست آمد. شاگردان ویلکینسون بدون شک بهترین خط هافبک لیگ را در قالب استراچان ، باتی ، مک آلیستر و اسپید را داشتند.
فصل 1992-1993 امیدوار کننده آغاز شد ، در حالی که لیدز در چریتی شیلد 4-3 لیورپول را شکست داد. ویلکینسون هدف خود را برای قهرمانی در لیگ قهرمانان تعیین کرده بود اما پیشرفت توسط زنجرز متوقف شد. اریک کانتونا در نوامبر 1992 به مبلغ 1.2 میلیون پوند به تیم رقیب یعنی منچستر یونایتد فروخته شد.
لیدز سرانجام در لیگ هفدهم شد - سه مقام بالاتر از سقوط. فصل بعدی 1994-1993 تیم لیدز بسیار بهتر شده و تغییر شکل داده و در رده پنجم لیگ قرار گرفت. در فصل بعدی 1994–95 بار دیگر لیدز در رده پنجم قرار گرفت و این بار راهی جام یوفا شد.
برولین در اکتبر 1995 به عنوان یکی از بالاترین امتیازات مهاجمان در اروپا به الاندرود رسیده بود ، اما فرم او برای لیدز ناامید کننده بود و او آخرین حضور خود را در این باشگاه به سختی شش ماه انجام داد ، اگرچه نزدیک به دو سال در لیست حقوق ماند. سالها پس از آن قبل از اینکه سرانجام انتقال آزاد را انجام دهد. تیم اواسط دهه 1990 ویلکینسون نتوانست انتظارات را برآورده کند و در فصل 1995-1996 لیدز در جایگاه سیزدهم قرار گرفت. لیدز به فینال لیگ کاپ صعود کرد ، اما در یک عملکرد ناامیدکننده توسط استون ویلا 3-0 شکست خورد. علیرغم ورود نایجل مارتین و لی بوایر ، لیدز شروع کندی فصل 1996–97 را داشت و پس از شکست 4-0 خانگی مقابل منچستر یونایتد ، ویلکینسون قرارداد خود را فسخ کرد. با هدایت ویلکینسون لیدز به قهرمانی لیگ دسته اول ، قهرمانی لیگ دسته دوم ، چریتی شیلد رسید و به فینال لیگ کاپ رسید. هوارد ویلکینسون دومین مربی موفق باشگاه پس از دون ریوی است.
انها در سال 2004 به دسته پایینتر سقوط کردند اما این امیدواری وجود داشت که لیدز به لیگ برتر بازگردد اما این اتفاق نیفتاد و در سال 2007 این تیم به دسته اول سقوط کرد اما در سال 2010 به چمپیونشیپ بازگشت.
در نهایت پس از 16 سال و در سال 2020 مارچلو بیلسا سرمربی صاحب نام ارژانتینی طاووس ها را به لیگ برتر بازگرداند.
نکاتی دیگر در مورد لیدزیونایتد
افتخارات
لیگ دسته اول انگلیس
قهرمانی(3):1968-69 ، 1973-74 ، 1991-92
نایب قهرمانی(5):1964-65 ، 1965-66 ، 1969-70 ، 1970-71 ، 1971-72
چمپیونشیپ
قهرمانی(4):1923-24 ، 1963-64 ، 1989-90 ، 2019-20
نایب قهرمانی(3):1927-28 ، 1931-32 ، 1955-56
دسته اول
نایب قهرمانی(1): 2009-10
جام حذفی
قهرمان(1):1971-72
نایب قهرمانی(3):1964-65 ، 1969-70 ، 1972-73
جام اتحادیه
قهرمانی(1):1972-73
نایب قهرمانی(1):1995-96
چاریتی شیلد
قهرمان(2):1969 ، 1992
نایب قهرمانی(1):1974
جام باشگاه های اروپا
نایب قهرمانی:1974-75
جام در جام اورپا
نایب قهرمانی(1):1972-73
جام اینترتوتو
قهرمانی(2):1967-68 ، 1970-71
نایب قهرمانی(1):1966-67
لیدز در مسابقات خانگی با لباس های کاملا سفید بازی می کند. نشان این باشگاه گل رز سفید یورک است. سرود باشگاه آهنگ اصلی است که در سال 1972 منتشر شد ، "راهپیمایی با هم"است. لیدز با منچستر یونایتد و چلسی و همچنین تیم های محلی مانند هادرسفیلد تاون ، بردفورد سیتی ، شفیلد یونایتد و شفیلدیونایتد رقابتی دیرینه دارد.
لیدزیونایتد هیچوقت نتوانسته مانند منچستریونایتد و دیگر تیم های بزرگ انگلستان افتخارات زیادی به دست اورد و بیشتر یک جرقه بوده است اما همین جرقه تمام زندگی مردم یورکشایر غربی است..... .
