اختصاصی طرفداری / بلانکیازولِس (آبی و سفیدها) تا قبل از آغاز دهه 50، سال های زیادی را بدون جام گذرانده بودند. یک عنوان سومی لیگ در سال 1933، بهترین رتبه آن ها در لالیگا بود و کماکان، پس از گذشت دهه ها هست. غیر از چندین جام غیر رسمی در کاتالونیا، بزرگترین افتخار آن ها قهرمانی در کوپا دل ری در سال های 1929 و 1940 بود. پس از پایان فصل 1951-52، خوان خوزه نوگِز پورتالاتین، از هدایت اسپانیول کنار رفت. خوزه نوگز چهره شناخته شده ای بود. دروازه بان سابق بارسلونا و تیم ملی اسپانیا در دهه 30، که به همراه اسپانیا در اولین جام جهانی لاروخا، در جام جهانی 1934 شرکت کرده بود و پس از مصدومت ریکاردو زامورای بزرگ در بازی برابر ایتالیا، در دیدار جنجالی و بحث برانگیز تکراری مقابل ایتالیا، درون دروازه اسپانیا گرفته بود. جانشین نوگز، فرد شناخته تری بود. الخاندرو اسکوپلی آرژانتینی، وینگر سابق استودیانتس و رم، که برای هر دو تیم ملی آرژانتین و ایتالیا در دهه های 20 و 30 به میدان رفته بود. اسکوپلی ایتالیایی الاصل که از مهاجرین اوریوندی آرژانتین به حساب می آمد، به عنوان چهارمین سرمربی خارجی اسپانیول، در ابتدای فصل 1952-53، معرفی شد. اسکوپلی که در زمان بازی اش به کونِخو (خرگوش) معروف بود، در اسپانیا مربی ناشناخته ای نبود. او در فصل 1949-50، سرمربی دپورتیوو لاکرونیا بود و با گالیسیایی ها تا آستانه فتح لالیگا هم پیش رفت، اما در هفته پایانی به شکل معجزه واری قافیه را به اتلتیکو مادرید، تحت هدایت هلنیو هررا باخت.
الخاندرو اسکوپلی
مارسل دومینگوی فرانسوی دروازبان سابق اتلتیکو مادرید، بزرگترین خرید اسکوپلی در آن فصل بود که در سال 1949، جایزه زامورا را برده بود. اسپانیول اسکوپلی فصل را فوق العاده آغاز کرد و با گل مارکت، در خانه سلتاویگو پیروز شد. پیروزی 6-2 هفته دوم مقابل سویا، برد ارزشمندی بود و روند پیروزی ها با پیروزی مهم در چامارتین مقابل رئال مادرید ادامه پیدا کرد. شاگردان اسکوپلی، تا پایان هفته هفتم، چهار برد متوالی دیگر هم مقابل خیخون، والنسیا، وایادولید و بیلبائو کسب کردند و با قدرت به صدر جدول تکیه زدند.
تساوی در خانه دپور برای آنها در هفته هشتم در حالی به دست آمد که تا دقیقه 83، 2-1 در ریازور پیش بودند و در این دقیقه پیروزی را با تساوی عوض کردند. در 23 نوامبر آنها در خانه با دو گل ستاره خود مارکت، اتلتیکو را در خانه شکست دادند و آماده دیدار حساس مقابل بارسلونا در 14 دسامبر، در لس کورتس شدند. تا قبل از مصاف با بارسلونا، اسپانیول اسکوپلی با 20 امتیاز صدر جدول را تصاحب کرده بود و بارسلونای 14 امتیازی، پایین تر از والنسیای 15 امتیازی، در رتبه سوم جدول قرار داشت. پیروزی های اسپانیول باعث تشکیک بسیاری از اذهان عمومی به آنها شده بود. گویی ایرادی در کار بود که به واقع حقیقت داشت!
گزارش هایی در روزنامه ها، مطالبی منتشر کردند که می گفتند که آنها در بین دو نیمه بازی های خود از ماسک های اکسیژن استفاده می کنند، تا برای ادامه بازی شرایط بهتری داشته باشند. حتی عکس هایی از آنها هم به بیرون رختکن آنها انتقال پیدا کرد که شاهد مطلب بود و به درستی این ادعا صحه می گذاشت. این ادعا پیش از بازی بزرگ مقابل بارسلونا، حساسیت بازی را دو چندان کرد. در حقیقت اسکوپلی این ایده را با خود از آمریکای جنوبی آورده بود، اما در اروپا پدیده ای ناشناخته و غیر مرسوم بود.
در 14 دسامبر، بازی با سوت بلانکو پرز، قاضی بازی آغاز شد. آن بعد ازظهر به یکی از به یادماندنی ترین و البته جنجالی ترین دربی های بین بارسلونا و اسپانیول، تبدیل شد. تماشگران هواداران بارسلونا در لس کورتس، استادیوم را پر کرده بودند و ازدحام جمعیت به حدی بود که بسیاری از تماشاگران تا پشت خط عرضی و طولی هم حضور داشتند. فشار جمعیت که از فروش بی رویه بلیت ایجاد شده بود، جنجال بزرگی به پا کرد. پرز داور بازی و نماینده فدراسیون تصمیم به لغو بازی گرفتند، اما در نهایت با فشار رئیس استانداری، بازی برگزار شد. اسپانیول خیلی زود و در دقیقه 17 با گل مائوری، مهاجم خود جلو افتاد. نیمه اول با همین نتیجه به پایان رسید و دو تیم راهی رختکن شدند، جایی که جنجال بزرگ در حال وقوع بود!
اسکوپلی (سمت چپ)، در کنار کپسول اکسیژن
فردی که از استفاده بازیکنان اسپانیول از ماسک ها و کپسول های اکسیژن آگاه بود، به رختکن آنها رفته بود و حوله های بازیکنان را به آتش کشیده بود. پس از مراجعه اسپانیولی ها به رختکن، آنها با دود غلیظی مواجه شدند. دود و فضای مسموم رختکن به آنها اجازه استفاده از ماسک ها را نداد و آنها به ناچار، بدون استفاده از آنها به زمین بازگشتند. با شروع نیمه دوم بارسلونا به خود آمد و با گل ییری هانکه اسلواک، گل خورده را جبران کرد. در دقیقه 72، مورنو مهاجم گلزن آبی اناری ها، بارسلونا رو پیش انداخت و در دقیقه 73، هانکه از بارسلونا از زمین بازی اخراج شد. بازی در ادامه گلی نداشت و اسپانیول عصبانی، 2-1 در لس کورتس در دربی جنجالی شکست خورد. این نخستین باخت فصل اسپانیول بود و به روند فوق العاده آنها پایان داد. پس از بازی جنجالی، تنش های زیادی اتفاق افتاد. اسپانیول، مقامات بارسلونا را متهم به تعمدی بودن اتفاقات رختکن خود کرد اما مسئولان بارسلونا زیر بار نرفتند و اذعان داشتند که کار آنها نبوده است. در نهایت هیچکس متوجه نشد که فرد خاطی چه کسی بود. جنجال ها ادامه یافتند، تا جایی که برای سال ها اسپانیول، زمانی که به خانه بارسلونا می رفت، از رختکن آنها استفاده نکردند! در ادامه لیگ آنها پس از مدتی متوجه خطرناک بودن استفاده از ماسک های اکسیژن شدند و به آنها توصیه شد، دیگر از این روش استفاده نکنند. اسپانیول پس از شکست دربی لس کورتس به تدریج سقوط کرد. آنها تا پایان هفته هجدهم، با وجود روند سینوسی، در صدر ماندند و پس از شکست 4-2 خانگی مقابل رئال مادرید، صدر جدول را به والنسیا دادند، گرچه بلافاصله صدر را پس گرفتند و تا پایان هفته بیست و سوم، دوباره به آن تکیه زدند. در فاصله هفت هفته مانده به پایان، اسپانیول شروع به سقوط دوباره کرد. آنها 5 بازی از 7 بازی باقی مانده را واگذار کردند، تا در آستانه افتخار بزرگ از رسیدن به قهرمانی باز بمانند.
بازگشت کوبالا، از بیماری طولانی مدت سِل و درخشش مجدد، قهرمانی را دوباره به بارسلونا بازگرداند
بارسلونا که بخش اعظمی از فصل، خود را در صدر نمی دید با بازگشت لادیسلائو کوبالا دوباره جان گرفت. فوق ستاره مجارستانی، پس از درخشش خیره کننده در فصل قبل، دچار بیماری و مصدومیت شده بود و اکثر بازی های فصل را از دست داده بود، اما 9 هفته پایانی به میادین بازگشت و با اضافه شدن مجدد او، بارسلونا دچار تحول شد. پس از تساوی 3-3 در خانه سانتاندر، بارسلونا 8 بازی از 9 بازی پایانی فصل را با پیروزی جشن گرفت و در تنها باری که شکست خورد، کوبالا مقابل سویا به دلیل اخراج در بازی قبل، در زمین نبود. بارسلونا در 4 هفته مانده به پایان فصل، به صدر جدول رسید و تا انتها و در پایان هفته سی ام در آنجا ماند و قهرمان فصل لقب گرفت. بلوگرانا در جام حذفی و سوپرکاپ آن فصل هم قهرمان شد و اسپانیول اسکوپلی رویای خود را ناتمام دید و در پایان فصل، خود را در رتبه سوم جدول دید. مارسل دومینگو، دروازبان اسپانیول در آن فصل به عنوان دروازبان فصل انتخاب شد و دومین زامورای خود را به خانه برد. اسکوپلی یک فصل دیگر هم در اسپانیول، البته بدون استفاده از ماسک های اکسیژن، ماند و در پایان فصل 1953-54، بلانکیازولس را با چهارمی لیگ ترک کرد.
ادامه دارد...
بیشتر بخوانید:
پاورقی لالیگا | بخش اول: بارسلونا 1929، اولین فاتح
پاورقی لالیگا | بخش 2: شیرهای باسک، بهترین تیم پیش از جنگ و بهترین تیم در خلال جنگ
پاورقی لالیگا | بخش 3: سپید، سپید، لاسائتا! پایان طلسم 21 ساله
پاورقی لالیگا | بخش 4: موفقیت استبدادی روخی بلانکوس با صورت شیطان و پای خدا!
پاورقی لالیگا | بخش 5: قصاب بیلبائو!
پاورقی لالیگا | بخش 6: 5-0 و 5-0؛ لا مانیتا به سبک لادروپ
پاورقی لالیگا | بخش 7: روزی که دی استفانو مقابل رئال مادرید قرار گرفت
