حزب🔰سناتور تقدیم می کند
مقدمه:
بازی Marvel’s Spider-Man: Miles Morales بسیار فراتر از یک دموی کوتاه برای نمایش قدرت کنسول جدید سونی است. اینسامنیاک به شکل هنرمندانه‌ای ایده‌های بازی قبلی را بهبودهای ملموس در این بازی به کار گرفته، بدون آن که بازیکن احساسِ تجربه‌ای تکراری داشته باشد. با بررسی بازی مایلز مورالز در سرگرمی همراه باشید.
اگر از افراد خوش‌شانسی هستید که طی یک هفته‌ی اخیر کنسول پلی‌استیشن 5 به دستتان رسیده، تجربه‌ی Miles Morales بر شما واجب است. استودیوی اینسامنیک در سال ۲۰۱۸ با Marvel’s Spider-Man موفق شد نسخه‌ای فوق‌العاده از عنکبوت نیویورک را به دنیای ویدیو گیم بیاورد و حالا این بازی به شکل مطلوبی این مسیر را با ورود به نسل جدید ادامه می‌دهد. مایلز مورالز بازی کوتاهی است که خط داستانی آن نهایتا ۱۰ ساعت طول می‌کشد و قرار نیست تغییراتی انقلابی در مکانیک‌های بازی قبلی ایجاد کند، اما همین تجربه‌ی کوتاه آنقدر بهبودها و خلاقیت‌های چشم‌نواز دارد که انگار به پای یک نسخه‌ی مختصر و مفید و بسیار سرگرم‌کننده از Spider-Man نشسته‌اید که داستان و گیم‌پلی بی‌نظیری را در زمان کمتری ارائه می‌کند.
داستان ؛:
مایلز در بازی تفاوت بنیادینی با نسخه‌های پیشین ندارد. او هنوز هم نوجوان رنگین‌پوست پورتوریکویی است که پدرش پلیسی فداکار بوده و عمویش دزد مشهور بنفش و سبزپوش نیویورک، یعنی Prowler است. با این حال چند نکته باعث می‌شود که مایلز و ماجراهایش در این بازی در خاطر بماند.
اولین نکته، عملکرد عالی بازیگر نقش مایلز مورالز است. «نادیج جیتر» نسخه‌ای دوست‌داشتنی و بسیار بامزه از این کاراکتر را ارائه می‌دهد و به خوبی پسری دبیرستانی که با چالش‌های بلوغ، مرگ پدر و بزرگ‌تر از همه، ناجی نیویورک بودن، دست و پنجه نرم می‌کند را به تصویر کشیده است. اجرای او که به لطف انیمیشن‌های چهره‌ی شگفت‌انگیز بازی تاثیر جذابیت دوچندانی پیدا کرده، آن قدر عالی بوده که کاندید جایزه‌ی TGA شود. شاید پیتر پارکر مرد عنکبوتی نیویورک باشد، اما مایلز در این بازی قهرمان محله‌ی هارلم است که بیش از هر چیز به کمک به مردم آن اهمیت می‌دهد. این نکته در داستان به شدت سریال Daredevil را برایم تداعی کرد تا جذابیتش برایم بسیار بیشتر شود. کلیت داستان بازی Miles Morales چندان اعجاب‌آور و غافلگیرکننده نیست و شاید آنتاگونیست و شخصیت‌های فرعی داستان به اندازه‌ی مایلز پرداخت و عمق عالی نداشته باشند، اما در نهایت با روایتی احساسی و دوست‌داشتنی کوتاهی طرفید که برای غرق کردنتان در نقش مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز کاملا کافی است.
گیم پلی::
استودیوی اینسامنیاک عملکردی استثنایی در به خدمت‌گیری گیم‌پلی برای داستان و فضاسازی داشته و طول زمان کوتاه بازی هم این اجازه را به آنها داده است که بدون خسته‌کننده و تکراری شدن بازی، روایت را جلو ببرند. شور و شوق جوانی مایلز و کم‌تجربه بودنش نسبت به پیتر حتی در تاب خوردن‌ها و سبک مبارزه‌ی او هم احساس می‌شود. ماموریت‌های فرعی، به غیر از آنهایی که شامل کارهای روتین مثل نجات مردم از دست دزدان می‌شود، شخصیت اجتماعی مایلز و رابطه‌ی او با مردم محله‌اش را با مراحلی منتوع و سرگرم‌کننده کاوش کرده و تمایز این بازی و قهرمان داستانش را نسبت به قبلی پررنگ‌تر می‌کنند.
نیویورکی که بازی در آن جریان دارد نسبت به نسخه‌ی قبلی غیر از برفی شدن تغییر خاصی نداشته، اما هنوز هم حیرت‌انگیز و چشم‌نواز است. پیاده‌سازی روان و هیجان‌انگیز مکانیک‌های تاز زدن و تاب خوردن در آسمان شهر چیزی بود که اینسامنیاک با Spider-Man در آن شاهکار کرد و حالا همان ایده‌ها با بهبودهای اندک، ولی ملموسی در این بازی هم به کار گرفته شده‌اند. مایلز به طور کلی تسلط کمتری در تاب خوردن نسبت به پیتر دارد، اما بازیگوشی و همچنین قدرت‌های منحصر به فردش باعث شده بتواند حرکات بسیار جذاب و بامزه‌ای بزند. تجربه‌ی تار زدن بر فراز آسمان‌خراش‌ها و اجرای حرکات آکروباتیکی که پارکوریست‌ها در خوابشان هم نمی‌بینند، جادوی بی‌نظیر بازی است که هرگز خسته‌کننده نمی‌شود
توانایی‌های خاص مایلز شامل استفاده از نیروی الکتریسیته و نامرئی شدن است که درهای جدیدی به روی اینسامنیاک برای ارتقای گیم‌پلی نسبت به بازی قبل باز کرده است. به غیر فنون مبارزه‌ی عادی مایلز با مشت، لگد و تار زدن که خود تنوع و هیجان فوق‌العاده‌ای دارند، او می‌تواند با ضربات برقی سهمگین، آسیب جدی به دشمنان وارد کند و این قابلیت او خصوصا در هنگام شلوغ شدن مبارزه بسیار به کار می‌آید. نوار مخصوص انرژی نشان می‌دهد که مایلز تا چه حد می‌تواند از الکتریسیته استفاده کند که مرور ارتقا می‌یابد و پر شدن آن به منزله‌ی امکان انجام حرکات فینیشر است. فینیشرها اگرچه تعدادشان خیلی زیاد نیست، اما کارگردانی و انیمیشن بسیار جذاب و هیجان‌انگیزی دارند که لذت از پا در آوردن دشمنان را چندین برابر می‌کنند، خصوصا آنهایی که شامل استفاده‌ی مایلز از الکتریسیته می‌شود. قدرت نامرئی شدن مایلز که آن هم نوار مخصوص خودش را دارد، راه‌های زیادی برای مخفی‌کاری و غافلگیر کردن دشمنان پیش‌رویتان می‌گذارد و خصوصا در هنگام گره خوردن کار می‌تواند ناجی‌تان شود
گرافیک:
بازی Marvel’s Spider-Man: Miles Morales یکی از نمونه‌های فوق‌العاده‌ی تکامل جلوه‌های گرافیکی در طول نسل هشتم است. بازی روی PS4، بدون آن که لودینگ‌های ثانیه‌ای و پیشرفت‌های گرافیکی PS5 را داشته باشد، هنوز هم به طرز شگفت‌انگیزی زیباست. تاب خوردن میان برج‌های بلند منهتن در حالی که انعکاس نور خورشیدِ در حال غروب روی شیشه‌ی ساختمان‌ها افتاده، برف سنترال پارک و خیابان‌ها را پوشانده و تزئینات و چراغانی‌های کریسمس شهر را رنگ‌آمیزی کرده، چیزی نیست که بتوان در هر ویدیو گیمی پیدا کرد. از لحاظ فنی، شاید برخی انیمیشن‌‌ها و طراحی چهره‌ی NPCها جالب نباشند و حتی گاهی به باگ‌های مشکل‌زا بربخورید، اما هیچکدام ضربه‌ای به تجربه‌ی کلی نمی‌زنند. بازی مایلز مورالز خصوصا با وضوح 4K و صفحه‌ی بزرگ تلویزیون تجربه‌ای بسیار منحصر به فرد و تماشایی است که شما را غرق در خود خواهد کرد.
سخن آخر یا نتیجه گیری با اسپایدی::بازی Marvel’s Spider-Man: Miles Morales دنباله‌ی فوق‌العاده‌ای برای نسخه‌ی قبلی است که با وجود کوتاه بودنش، تجربه‌ای سراسر لذت از تار زدن در نیویورک و مبارزه با آدم بدها برای حفاظت از دوستان و خانواده به ارمغان می‌آورد. بازی کاراکتر اصلی بسیار دوست‌داشتنی و داستانی جالب دارد که در هماهنگی با گیم‌پلی ارتقایافته و بسیار جذابش، مدت زمان کوتاه خود را بسیار لذت‌بخش کرده.
نمره من ::::: ۸.۵از ۱۰
