سهیل تهرانغمگینم رفقا! غمگین مثل کسی که هر سه تیم محبوب ش توی یه هفته باخته باشن. راستش، ما ادمای ساده، دلخوشی های ساده ای داریم، مثل نگاه کردن چندین باره یه فیلم، گوش دادن یه پلی لیستی که خیلی وقت چیزی بهش اضافه نکردی، کیف بردن از یه فنجون قهوه و مارلبورو ی (به قول حصین ) ک.ون قرمز ... خب، وقتی طیف "هابی" هات محدود باشه ازش که کم بشه حتی یه دونه، تو ی چشم می آد دیگه. حس ش می کنی این کم شدن رو ... بهرحال. اینم می گذره. سلامتی آنفیلد نشینان محترم.
