تیم ملی و لیگ برتر محل آزمون و خطا نیست/ قدر سرمایه های ملی را بدانیم
جوانگرایی بدون پشتوانه در هندبال ؛ سمی مهلک برای نسل جایگزین
به گزارش رسانه تحلیلی خبری هندبال نیوز، نگاهی گذرا به ترکیب تیم ملی هندبال سالنی بزرگسالان در دو بخش آقایان و بانوان نشان میدهد که بخش عمده و تاثیرگزارملی پوشان فراتر از رده جوانان و امید و بعبارتی بالاتر از 26 سال سن دارند.
چهارتیم برتر آسیا یعنی قطر ،کره جنوبی،ژاپن و بحرین هم دقیقا در همین شرایط سنی قرار دارند و حتی کشوری مانند قطر اکثریت قریب به اتفاق بازیکنانش بالای 30 وحتی 35 سال هستند که این خود نشان می دهد سن فقط یک عدد است وگرنه هر بازیکنی که شایستگی حضور در تیم ملی را دارد و می‌تواند برای تیم موثر باشد، باید حضور داشته باشد.
پوشیدن پیراهن مقدس تیم ملی بزرگسالان در هر رشته ای افتخاری است که معمولا نصیب بازیکنانی می شود که از شایستگی و توانمندی بیشتری برخوردار هستند و این ویژگی ها در بازیکنانی متبلور می شوند که میادین زیادی را تجربه کرده اند و این شایستگی را با کسب مقام های متعدد قهرمانی در لیگ برتر در سنین بزرگسالی به اثبات رسانده اند. از سوی دیگر بازیکنان کم تجربه تر می توانند جهت پشتوانه سازی در قالب تیم های جوانان و امید سازماندهی شوند.
نگاهی به تیم های لیگ برتری در دو بخش آقایان و بانوان کشورمان نیز تابع همین سیستم هست. چهار تیم های صدرنشین لیگ برتر آقایان عموما از بازیکنان باتجربه نهایت بهره را می برند. آنجا که در تیم مس کرمان شاهدحضور باتجربه هایی همچون افشین صادقی، سلامان بربط، کاظم جمعه پور، جلال کیانی، حسین رحمتی و در تیم سپاهان سعید پورقاسمی، محمدسیاوشی،امین کاظمی، مجتبی حیدرپور، میلاد قلندری، وحیدمسعودی و عادل اسدی هستیم در تیم ذوب آهن علی مانیان، مهدی شیرانی، علی شیرانی و در تیم زغال سنگ طبس فرهاد شفیعی، محمدکیانی، بهزاد قهرایی پور و در تیم شهید شاملی کازرون علی رحیمی و مجتبی کرمیان همگی جز نفرات بزرگسال و چهره های شاخص لیگ برتر هستند.
در لیگ برتر بانوان نیز اوضاع به همین روال است. تیم سپاهان اصفهان برای نتیجه گیری در لیگ برتر دست به دامن بازیکنان بزرگسال شامل فاطمه خلیلی، راضیه جانباز، الناز قاسمی، پریناز قربانی و مهشاد طاهری شده است کما اینکه همین تیم فولادسپاهان اصفهان دقیقا با همین سرمربی در لیگ 98 با بهره گیری از بازیکنان جوان و کم تجربه ی خود به سختی توانست جایگاه چهارم را کسب کند. تیم اشتادسازه مشهد با هانیه لک، میناوطن پرست، مژگان قهرمانی، شقایق باپیری، فاطمه موسوی، ساناز رجبی و شیدا فلاحی و تیم شهید شاملی کازرون با زینب بذرافکن، صونا بیداد، رویانوروزی، زهرافقیهی، ستاره رحمانیان و توران سلمان پور که همگی از سرمایه های ملی هندبال ایران هستند پا به لیگ برتر گذاشته اند. حتی تیم تاسیسات دریایی تهران که در نیم فصل اول نیت کرده بود که با جوانگرایی لیگ 99 را شروع کند، در نیم فصل دوم به این نتیجه رسید که چاره کادر بهره گیری از بازیکنان بزرگسال از قبیل مریم یوسفی، زهره عبدلی و .. است و نه جوانان بی تجربه یا کم تجربه تر.
تیم ذوب آهن نیز که در سال قبل با بهره گیری از جوانان کم تجربه در انتها جدول لیگ قرار گرفت، امسال با بکارگیری چهره های باتجربه و بزرگسال همچون زهرا تقی یار، مژگان روح نواز، سهیلا هیات و سایرین نسبت به ترمیم تیم خود اقدام کرد.
خوانندگاه فهیم هندبال دوست! رسم است که در سرتاسر دنیا تیم های ورزشی برای کسب نتیجه بسته می شوند و یک مدیر ورزشی باتجربه برای تفریح و سرگرمی تیم را تشکیل نمی دهد. قطعا با بنده هم عقیده هستید که برای نتیجه گیری نباید دست به آزمون و خطا زد و در این بین قطعا برای کسب نتیجه نباید سرمایه ملی و بازیکنان بزرگسال که سابقه ملی دارند را سوزاند و بدون پشتوانه سازی و به یکباره نسلی بی تجربه و کم تجربه را جانشین آنهاکرد که با کسب نتایج ضعیف در پایان فصل منجر به سرخوردگی نسل جوان شود.
در این بین عده ای انگشت شمار بر لزوم جوانگرایی بدون اینکه پشتوانه ای وجود داشته باشد اصرار دارند .جوان گرایی همان طور که لازمه حرکت مستمر برای رسیدن به اهداف بلند مدت می‌باشد، برداشت اشتباه از آن می‌تواند چون سم مهلکی عمل کند و امید جامعه هندبال در مسیر رشد و اعتلای این ورزش را به یک سرخوردگی عظیم بدل نماید.
در این نوشتار قصد ندارم فدراسیون های ده سال گذشته را به جهت عدم پشتوانه سازی مورد بازخواست قرار دهم و یا به جهت توجه ویژه فدراسیون تحت مدیریت آقای پاکدل به تیم های پایه در دو بخش ساحلی و سالنی از آن تعریف و تمجید کنم ، اما باید پذیرفت که متاسفانه پیش از زمان ریاست دکترپاکدل آنچنان که شایسته و بایسته بوده در یک دهه گذشه در هندبال نتوانسته ایم پشتوانه سازی انجام دهیم .در دوره بیست ماهه ریاست آقای پاکدل تیم های پایه در همه رده تشکیل شده است.
به نظرمی رسد بهترین ایده برای دوران انتقال نسل ها، تشکیل تیم های پایه در باشگاهها و تغییر نسل بصورت تدریجی می باشد نه اینکه بازیکنان شایسته و توانمند را بواسط سن کنار بگذاریم و هیچ نسلی را بعنوان پشتوانه تربیت نکرده باشیم.
