مارادونا برا من خیلی بیشتر از یک اسطوره فوتبال بود
هرچند یک ثانیه هم از فوتبالشو به طور زنده ندیدم ولی انقد کلیپ و مستند ازش دیدم که کافی باشه
تو هر شغل و تو هر شرایطی هر کس که خودش باشد به دل میشینه
تو زندگیشم مارادونا هرکاری کرد خودش بود شاید در خیلی از جاها گریه کرد و ابراز پشیمانی کرد نسبت به زندگیش ولی بازم برگرده همون کارارو انجام میده
هنوزم وختی اون مستند معروف مارادونا رو نشون میده میشینم از اول تا اخر مستندو نگاه میکنم
تو این عصرم مسی و رونالدو بهترینای فوتبالن و هممون از فوتبالشون لذت میبریم ولی هیچ وخت هیچکدوم نمیتونن مارادونا بشن
من نه عتیقه پرستم نه جوگیرم که بعد از مرگش یهو بشم عشق مارادونا
همون یه بازی که اونطوری تو جام جهانی نسخه انگلستانو پیچید برا اسطوره بودن کافیه
هنوزم انگلیسی ها ازش عقده دارن
نژادپرست نیستما در مورد انگلیس چرت و پرت بگم ولی همین انگلیس سال های ساله که دهن یه دنیا را صاف کرده و مارادونا تنها کسی که دهن انگلیسو صاف کرد
ما مارادونا رو به عنوان شناسنانه فوتبال میشناسیمش
با اعدادو ارقامم کاری نداریم که چه کسی در چه فاصله زمانی چقد گل زده یا چقد جام برده. برا ما اسطوره فقط مارادوناست
هرموقع کسی تونست با اون فیزیک بدنی و قد کوتاهش همه رو دریبل بزنه، انطوری پاس های گل ارسال کنه، اونطوری توپو بچسبونه به بدنش، اونهمه تکل از پشت بخوره و بازم بلند بشه، دست خدایی از خودش نشون بده، میان شهرهای میلان و رم و تورین بره ناپل رو انتخاب کنه...بیاد بگه من مارادونام
حرفای دلم برا کسی که همیشه کنار غیرفوتبالیا پوزشو میدادم
برا معرفی فوتبال از مارادونا استفاده میکردم
ولی به قول رفیقمون دیکه نمیشه مرگ رو دریبل زد
همه یه روز میمیریم و مرگ حقه
