خوی بزرگترین و مهمترین شهر استان آذربایجان غربی بعد از ارومیه بوده و دومین شهرستان پرجمعیت استان قلمداد میشود. اکثریت مردم خوی به ترکی آذربایجانی و عدهای از مردم شهر خوی و بخش های مرزی از جمله بخش قطور از توابع شهرستان خوی به کردی کرمانجی سخن میگویند. جمعیت شهر خوی طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ برابر با ۱۹۸٬۸۴۵ نفر بود که با احتساب جمعیت حومه و شهرهای اقماری اطراف آن جمعیت خوی بالغ بر ۳۴۸٬۶۶۴ نفر میباشد و از سال ۱۳۸۹ شهرستان خوی به فرمانداری ویژه ارتقا یافتهاست.
این شهر به لحاظ تمدن و جایگاه مذهبی یکی از شهرهای شاخص کشور محسوب میشود و یکی از کهنترین مراکز تمدن در شمال غرب ایران است که کانون بسیاری از حوادث تاریخی بودهاست. موزه تاریخی خوی در ۱۳۴۸ هجری شمسی تأسیس شد و آثار باستانی و تاریخی آن نشان از تاریخ و تمدن ۷ هزارساله خوی میباشد. آثار مکتوبی که در آنها نشانههایی از منطقه امروزی خوی یافت شود مربوط به سنگ نوشتهها و گل نوشتههای سومری، آشوری و اورارتویی است، به نظر اکثر پژوهشگران، منطقه «آراتتا» ی کتیبههای سومری، همان منطقهای است که چند قرن بعد در کتیبههای آشوری با نام «سانگی بوتو» (خوی، مرند و محال گونئی) از آن یاد شدهاست
خوی بهدلیل واقع شدن در مسیر جاده ابریشم و جاده تجارتی شرق و غرب، مورد بازدید بسیاری از جهانگردان و ایرانشناسان واقع شدهاست. بعد از گسترش امپراتوری سلجوقیان به آناطولی و غرب، این شهر به دلیل موقعیت ویژه آن و قرار گرفتن در سر راه اصلی شرق به غرب، اهمیت و رونق علمی، فرهنگی، اقتصادی بسیار یافت. جادهٔ ابریشم در فاصلهٔ ۲۵ کیلومتری شمال غربی خوی در جادهٔ چالدران بالاتر از قوردیک قفه سی رد میشد که در زبان محلی به این جادهٔ ابریشم «دوه اوچان» (محل پرواز کردن شتر) میگفتند؛ چرا که بهدلیل سرازیری شدید این جاده شتران با مالالتجاره با سرعت زیاد حرکت نموده چنانکه گویی پرواز میکردند. از منابع تاریخی و سفرنامهها از جمله سفرنامهٔ ناصرخسرو مطالب قابل توجهی دربارهٔ خوی بهدست میآید.
شهر خوی به گفتهی یاقوت و قزوینی بارویی سخت محکم داشت و در میان مزارع حاصلخیز و آباد واقع و به داشتن دیبای خوب معروف بود. مستوفی گوید هوایش به گرمی مایل است، رود و باغستان بسیار دارد، مردمش سفید چهره ختایی نژاد و خوب صورتاند و بدین سبب خوی را ترکستان ایران خوانند. این شهر از بزرگترین و مهمترین شهرهای آذربایجان ایران بهشمار میرود.
باوجود اینکه شهری در حدود ۳ هزار سال پیش در منطقه امروزی خوی وجود داشته و نام خوی نیز از ۱۴ قرن پیش تا امروز بر این شهر اطلاق میشدهاست ولی معنی ریشه نام خوی و تاریخچه این لفظ بهدرستی مشخص و روشن نیست، و نظرهای گوناگونی دربارهٔ وجه تسمیهٔ این شهر وجود دارد. به عقیدهٔ محمدامین ریاحی، این واژه با دو واژه مرتبط است: یکی نام شهر اولخو که در ۲۷۰۰ سال پیش در مکان خوی قرار داشته، و دیگری، نام ساردوی خورد، دژی که ساردوی، یکی از پادشاهان اورارتو، در کنار شهر اولخو ساخته بود. همچنین گفته میشود که واژهٔ «خوی» در زبان کردی و ایرانی میانه بهمعنای نمک است، و بهواسطهٔ وجود معادن نمک در منطقه، به «خوی» معروف شدهاست. این احتمال که نام خوی از ریشهٔ زبان ارمنی بهمعنی «قوچ» گرفته باشد، صحیح نیست، چراکه در منابع ارمنی نام این شهر «هیر» ضبط شدهاست. راجر سیوری، دلیل نامگذاری خوی را ریشهٔ کردی آن میداند که مرتبط با معادن نمک این شهر است، در حالی ساسانپور و مسرور، وجه دیگر این نام را جلگه و زمین پست میدانند که از نظر آنها با موقعیت جغرافیایی این شهر سازگارتر است.
پیشینه این شهر، به سههزار سال پیش برمیگردد. در دوران باستان، خوی همانند سایر شهرهای آتورپاتکان، از دوره مادها تا پایان ساسانیان، تحت حکومت پادشاهان ایرانی بود. پیش از مادها، شهر خوی جزئی از ناحیه باستانی سانگیبوتو و بخشی از سرزمین اورارتو بودهاست. در دوران باستان، شهر خوی به واسطه حضورش در مسیر جاده ابریشم، اهمیت بالایی داشت. در دوران صفویه، شهر خوی به دلیل مجاورت با مرز امپراتوری عثمانی، از نظر استراتژی اهمیت بالایی داشت. در ۹۲۰ ه.ق/ ۱۵۱۴ م، شاه اسماعیل صفوی، از سلطان سلیم یکم، در جلگهٔ چالدران در حدود هفتاد مایلی این شهر، شکست سنگینی خورد. در دوران صفوی، شهر خوی و منطقه آذربایجان بارها مورد حمله سپاه عثمانی قرار گرفت. یکی از این حملهها چلبی زاده مورخ عثمانی جنگ را اینطور توضیح میدهد:
روز بیست و یکم محاصره خوی، نیروهای عثمانی با کندن راههای زیرزمینی بر قسمتی از شهر استیلا یافته قریب به ۴۰۰۰ نفر از قزلباشان جان باختند، ولی اهالی خوی در مذهب باطل خود ثابت قدم مانده به محاربه و مقاتله کمر بستند. بعد از این ماجرا، سردار محمدپاشا متصرف آماسیه و صنعالله پاشا متصرف ایچ ایل را به اتفاق فرمانده پادگان وان و سپاه یمین و یسار و ینیچریان آن دیار، با مهمات کامل به امداد محاصرهکنندگان خوی فرستاد.
قوای بیحد و حصر آل عثمان شبانهروز با اجرای عملیات نظامی مختلف و متعدد، ضربات کوبنده وارد آورده، سرانجام پس از ۵۷ روز محاصره و محاربه شدید، روز ۱۸ شعبان ۱۱۳۶هـ. آن بلده متین مفتوح شد. شهبازخان و میرزا جلال با ۳۰۰۰ قزلباش قتلعام شدند و اموال و اهل و عیالشان اخذ و اسیر گردیدند. روز دیگر در شهر نماز برگزار شد و خطبه بنام سلطان خواندند. بعد از خوی چورس هم به آسانی به تصرف درآمد.
در دوران قاجاریه، این شهر به دلیل نزدیکی به مرز روسها، از اهمیت استراتژی بالایی برخوردار بود. هنوز بقایای دیوارهای دفاعی شهر که به درخواست فتحعلی شاه، به دست ژنرال گاردن در قرن سیزدهم هجری قمری/ نوزدهم میلادی در اطراف این شهر ساخته شده، امروزه به چشم میخورد. بعدها شهر خوی شاهد درگیری شدید بین ملیگرایان و سلطنتطلبان پیشین در جریان جنگ جهانی اول بود.
احمد کسروی در کتاب تاریخ هیجده ساله آذربایجان اینچنین روایت میکند:
پنج یا شش هزار تن ارمنی از ایروان و وان و نخجوان نیز به سلاحداران مسیحی، پیوستند، این اندازه انبوهی ایشان است و همه با هم یکی شده و برای آرزوهایی میکوشیدند، از اینان بیست هزار تن سپاهیان ورزیده بودند و هشتصد تن سرکردگان روسی به روسستان نرفته و با اینان مانده و به همدستی ۷۲ تن سرکردگان فرانسهای آنان راه میبردند، افزارهایشان ۲۵ توپ و یکصدشصت تیر بود، نیکتین کنسول روس و شت کنسول آمریکا و گوژل رئیس بیمارستان فرانسهای رشته سیاست و راهنمایی را در دست داشتند، از آسوریان پس از کشته شدن مارشمعون آقا پطروس سر رشته دار کارهای لشکری میبود، ملک خوشابه هم از سر رشته داران بهشمار میرفت، در برابر چنین نیروئی با آن کوششها چه کار توانستی بود
در روز اول تیر ۱۲۹۷ شمسی و ۱۳ رمضان ۱۳۳۶ خبر عبور آندرانیک اوزانیان از ارس طی تلگرافی به شهبندری در خوی میرسد. یکی نیروی ۵۰۰ نفری مرکب از عسکرهای عثمانی و سواران ایرانی برای دفاع همان شب به ائو اوغلی عزیمت کردند در ظلمت شب عسکرهای عثمانی در به در به دنبال ارمنیها در جستجو بودند آنها را هر جا مییافتند از خانهها بیرون میکشیدند و میبردند و در خارج شهر میکشتند. که در گردنه ارسی به نیروی آندرانیک برخورده و جنگ درگرفت که نتیجه آن پیروزی آندرانیک بود. سپیده دم روز دوشنبه سوم تیرماه ۱۲۹۷ صفهای مهاجمان در کنار شهر پدیدار شد و با استتار در مزارع کنار شهر نیمی از شهر را محاصره کردند.
محاصره خوی همزمان با لشکرکشی عثمانی به سمت ارومیه بود که با اطلاع از محاصره مسیر خود را به سمت خوی عوض کردند. در این بین مردم شهر با کمک معدود سلاح داران، تا رسیدن عثمانیها مقاومت کردند. در این زمینه کسروی در تاریخ ۱۸ ساله آذربایجان مینویسد: خوئیان با همه بدی افزار و نداشتن مترالیوز میجنگیدند. آن چند تن زخمیان عثمانی نیز به یاری پرداخته و هریکی به سنگ دیگری درآمده و میکوشیدند. زنان هم به مردان آمیخته و یاری دریغ نمیکردند و برای جنگیان آب و شربت و خوردنی میآوردند و این به دلیری آنان میافزود، نیز چند تن سواره آواچیق به یاری آمدند و این نیز مایه پشتگرمی گردید.
لشکر عثمانی بعد از تغییر مسیر به سمت خوی محتملاً در بعد از ظهر یکی از روزهای پنجم یا ششم تیر به خوی میرسد. بنا به نوشته امین ریاحی توپخانه عثمانی نیروی ارمنی را زیر آتش گرفت و به اندک مدتی همه را در هم شکست و آنها را وادار به فرار کرد. کوه غضنفر به دست عثمانیها افتاد و در پشت شهر نبرد ادامه یافت تا اینکه نزدیک غروب سپاه عثمانی به تازه کند رسیده و شلیک توپها را به سمت سعید آباد ادامه دادند و تا جلفا به تعقیب ارامنه پرداختند و در نهایت با گذر ارامنه از ارس و آتش زدن دهانه پل جلفا تعقیب و گریز فروکش کرد.[۲۹] به نوشته مهدی آقاسی، علی احسان پاشا بعد از شکست آندرانیک عمده قوای خود را به سمت ارومی سوق داد و باعث پیروزی مسلمانان علیه مسیحیانی که توسط نیروهای انگلیسی و فرانسوی حمایت میشدند، شد.[۳۰]
در شهر خوی هم شبیه به سایر شهرهای ایران برخی آداب و رسوم با مناسک خاصی برگزار میشود. یکی از این روزهای خاص در خوی، شب چله است. شب یلدا یا شب چیلله گئجهسی بهعنوان طولانیترین شب سال، آخرین شب پاییز و نخستین شب زمستان در شهر خوی گرامی داشته میشود. در این شب مردم خوی دورهم جمع میشوند و این شب را تا صبح بیدار میماند. رسم بر این است که در این شب به بازدید از بزرگان فامیل میروند و اگر نوعروسی بهتازگی ازدواج کرده باشد، به دیدن او میروند. در این شب داماد هدایای خود را در سینی مسی میگذارد که به این سینی «خونچا» میگویند و روی آن دستمالی گلدوزی شده قرار میدهند و به نوعروس هدیه میدهند. در این شب افراد دور کرسی جمع میشوند و شهریارخوانی و کوراغلوخوانی میکنند. یکی از شعرهای مهمی شهریار که در این شب خوانده میشود، به شرح زیر است:
چیله چیخار بایراما بیر آی قالار
پینتی آرواد قوورمانی قورتارار
گئدر باخار گودول ده یارماسینا
باخ فلکین گردش و غوغاسینا
یکی از نمادهای خوی آرمگاه شمس تبریزی است - خوی شهر عشق مرید مولانا شمس تبریزی است. اولین کنگره بینالمللی شمس تبریزی در خوی در سال ۱۳۸۹ با حضور بیش از ۴۰ بازیگر معروف از خانه سینمای ایران چون (علی نصیریان پرویز پرستویی ،هانیه توسلی، حمید جبلی و غیره) و آواز خانیهای شوالیه ایران همچون: شهرام ناظری، مختاباد، سراج سالار عقیلی و چهره بینالمللی با نام عالیم قاسیم اوف کلید خورد، که هرساله و در سال ۱۳۹۴ کنگره شمس برای چندمین بار به صورت بینالمللی به روی صحنه میرود؛ که مصادف است با ۷ مهر ماه که هرساله مهمانان و گردشگرانی از کشورهای: آلمان بلغارستان - ترکیه - آذربایجان - پاکستان و… بمدت یک هفته برگزار میشود که از جمله برنامههای فرهنگی شاد و نمایشگاه و کنسرتها از جمله برنامههای یاد شده در بزرگداشت روز شمس تبریزی مابین شهرهای خوی - تبریز - شیراز - نیشابور میباشد.
خوی به خاطر دارا بودن شکارگاههای زیاد مورد توجه شاه اسماعیل صفوی بود. شاه اسماعیل به خاطر آب و هوای خوش خوی زیاد به این شهر سفر میکرد و نقل است که شاخ قوچهایی که در عمارت برج شمس تبریزی مشاهده میشود توسط شاه اسماعیل شکار شدهاند. شاه اسماعیل با الهام از طبیعت زیبای خوی شعر میسرود. خوی در میان کوههای بلند واقع شدهاست به همین دلیل آب و هوای آن در تابستان گرم و در زمستان بسیار سرد است. آب و هوای این شهرستان در فصل بهار بسیار دلچسب است. کوه چلهخانه در مجاورت این شهرستان قرار دارد و نیز کوه اورین که برای مردم این شهر کوهی با ارزش و تاریخی است. منطقه بکر جهنم دره خوی یا به قولی دره قیریس که یک دره کاملاً بکر با کوهها و صخرههایی است که از وسط شان راه عبوری دارند و ارتفاع آنها گاهی به ارتفاع یک برج ده طبقه میرسد که در بالا به همدیگر چسبیدهاند. در این دره سرسبز جانورانی مانند خرس قهوهای، آهو، و گوزن وجود دارند. شهر سرسبز و توریستی فیرورق – روستای علی شیخ – روستای وار و پسک – و منطقه قطور با آبگرم و درمانی آن یکی از مراکز گردشگری این شهرستان بحساب میآید.
جشنوارههای تابستانی در خوی همزمان با مسافرتهای تابستانی گردشگران به شهرستان خوی و برداشت محصولاتی همچون آفتابگردان، گل محمدی، آلبالو و فرش انجام میشود که گردشگران ضمن بازدید از اماکن تاریخی و اقامت در خوی و دیدن زیباییهای طبیعی و طبیعت بکر میتوانند در جشنوارههای تابستانی خوی هم شرکت کنند که مهمترین آنها میتوان به جشنواره آفتابگردان که نماد خوی هست اشاره کرد که بمدت یک هفته در پارک بزرگ ملت خوی با کنسرتهایی مانند گروه رستاک و… رقصهای محلی هر شب برگزار میشود اشاره کرد.
سالها پیش به دلیل نوع خاک مزارع خوی پنبه در آن کاشته و بهرهبرداری میشد؛ و این مزارع سبب به وجود آمدن نساجی در خوی شد؛ ولی کمکم مزارع پنبه جای خود را به آفتابگردان (گونه باخان) داد. تخمه آفتابگردان از محصولات اصلی این شهرستان است که در کشور معروف است. همچنین عسل مرغوب این شهرستان از دیگر محصولات غذایی میباشد. فرشهای نفیس دستباف از دیگر تولیدات این شهر میباشد. یکی از نقشهای ماندگار فرش ایرانی «نقش ماهی» است که در این باره براساس معاهده لیسبون و طی فرایند کارشناسی و مطابق با قوانین بینالمللی، فرش ماهی خوی در سازمان جهانی مالکیت فکری وایپو مستقر در ژنو، ثبت جهانی شد.
صنایع دستی منطقه فرش بافی، گلیم بافی، جاجیم بافی، جل بافی، مفرش بافی، زیلوبافی، حصیربافی، سبدبافی، ریسندگی الیاف، سفالگری و دست بافتههای پشمی میباشد. معادن خوی عبارتند از: نمک، زغالسنگ، مس و طلا که فقط از معدن نمک آن فعلاً استفاده میشود و به صورت تجارتی به عنوان نمک خوی در تمام شهرستانهای مجاور به فروش میرسد.[۳۲][۳۳]
شهرستان خوی با وجود داشتن گذرگاه مرزی رازی و قرار گرفتن در مسیر جاده ابریشم تنها راه مرزی نزدیک به کشور ترکیه است. خوی تنها شهریست که مسافت آن با شهر وان در کشور ترکیه از طریق بازارچه رازی ۱۲۰ کیلومتراست. در سال ۲۰۰۶ هیتی از طرف کشور ترکیه برای بررسی وضعیت بین راهی دو کشور جلسهای با حضور معاون وزیر و سایر افراد متولی صادرات و واردات استان آذربایجان غربی و افراد منتخب از این شهرستان برگزار نمودند. در تاریخ ۲۶/۰۱/۱۳۹۰ مرز رازی با حضور وزرای خارجی ایران و ترکیه و مقامات محلی بهطور رسمی گشایش یافت پایانه مسافربری سردار شهید حاج محمد حنیفه درستی در دو طبقه به عنوان بزرگترین پایانه مسافربری شمال غرب و غرب کشور ۱۳۸۷ به بهرهبرداری رسید. ظرفیت روزانه این ترمینال مسافربری را برای جابجایی مسافر را ۴هزار و۵۰۰ نفراست.
فرودگاه خوی (یاتا: KHY، ایکائو: OITK) به عنوان دومین فرودگاه استان آذربایجان غربی در مهر سال۱۳۸۳ به بهرهبرداری رسیده، هماکنون فرودگاه خوی با توجه به هممرز بودن با کشور ترکیه شهر وان و داشتن گذرگاه مرزی رازی به عنوان مهمترین دروازه توسعه شمال استان در جابجایی هوایی مسافر، توریست، بازرگانان، استادان دانشگاهی و دانشجویان، مهندسان و صنعتگران و… به عنوان یکی از زیباترین فرودگاههای کشور ایفای نقش مینماید. برنامههای هوایی فرودگاه خوی روزهای شنبه و یکشنبه از تهران به خوی ساعت ۰۶:۱۰ و از خوی به تهران ۰۸:۱۰ صبح و چهارشنبهها عصر ساعت ۱۶:۱۰ از تهران به خوی و ۱۸:۱۰ از خوی به تهران میباشد. برنامههای آینده خوی شامل راهاندازی پرواز خوی مشهد - خوی نجف و کربلا و برعکس و همچنین پروازهای تور گردشگری میشود.
ایستگاه راهآهن رازی خوی از نواحی چهاردهگانهٔ راهآهن ایران است. در مسیر تهران ایستگاه رازی خوی پل قطور که بزرگترین پل راهآهن خاورمیانه است در مسیر راهآهن ایران و ترکیه در نزدیکی خوی ساخته شدهاست. شرکت راهآهن جمهوری اسلامی ایران در راستای توسعه حمل و نقل ریلی، قطار تهران-آنکارا را با همکاری راهآهن ترکیه در سال ۱۳۸۰ راهاندازی کرد. این قطار دوشنبه شب از تبریز عازم و صبح روز سه شنبه وارد شهر وان در ترکیه میشود. این قطار روز ۴ شنبه ساعت ۲۲:۱۵ تهران را به مقصد آنکارا ترک کرده و پس از عبور از ایستگاه زنجان، تبریز، سلماس وارد ایستگاه مرزی رازی خوی ساعت ۱۴:۴۵ میشود در ایستگاه رازی تشریفات گمرکی و کنترل گذرنامهها انجام میشود سپس قطار در ادامه مسیر پس از طی ۳ کیلومتر در ساعت ۱۷:۴۰، در ایستگاه مرزی کاپیکوی در ترکیه برای بررسی گذرنامهها و گمرک توسط مأموران این کشور متوقف میشود. قطار پس از طی ۱۰۷ کیلومتر وارد ایستگاه وان میشود و در اسکله وان مسافران سوار کشتی دو طبقه (فری بوت) شده و پس از ۵ ساعت مسافرت با کشتی بر روی دریاچه وان به ایستگاه تات وان رسیده و پس از طی ۱۳۳۰ کیلومتر سفر خود را با قطار ترکیه تا آنکارا ادامه میدهند و در ساعت ۱۰ شنبه به آنکارا میرسند.
ساختمان شهرداری خوی یا بلدیه سابق مربوط به دوره پهلوی اول است و در خوی، مرکز شهر واقع شده بنای شهرداری خوی در سال ۱۳۱۲ هجری شمسی به دست استاد علی اکبر توانا (معمار مشهور خویی) در محل ساختمان قدیم شهرداری واقع در خیابان شهید صمدزاده (فعلی) ساخته شد. درفضای شهرداری قدیم صدها درخت اصله تبریزی تنومند وجود داشت. در گذشته به شهردار قدیم رئیس بلدیه شهر میگفتند و در زمان تأسیس۵ الی ۶ نفر کارگر روز مزد داشت. کوچههای شهر اکثراً خاکی بودند. در سال ۱۳۱۲ خیابانهای اصلی شهر احداث شد (خیابان طالقانی و خیابان شریعتی) و در سال ۱۳۱۶تنها در چند محل از شهر آسفالت وجود داشت از ۱۳۳۰ سر آغاز آسفالت خیابانهای شهر بودهاست. وظایف شهرداری در بدو تشکیل بیشتر نظافت و رفت روب شهر بودهاست و در سال ۱۳۳۰، ۳۵ نفر کارمند و ۲۰ نفر کارگر داشتهاست.
شهرداری خوی در گذشته زیر نظر انجمن شهر فعالیت میکرد و بیشترین منابع تأمین درآمدی شهرداری، از محل دریافت عوارض بوده و به مسایل و امور آب، برق، نان، گوشت، بهداشت شهر با نظافت، رفت و روب (خدمات شهری) نیز نظارت داشتهاست. در سال ۱۳۰۷ شهر خوی دارای پنج دروازه ورودی بوده و در هر کدام از این دروازهها عوارض ورود و خروج به شهرو کالاهای وارداتی، اجناس فروشی در میدانها گندم، نمک، دواب عوارض دریافت میگردید. بعدها وظایف شهرداری توسعه یافته و اخذ عوارض از پروانههای ساختمانی و مغازهها و سایر مجوزها از مردم نیز به منابع درآمدی شهرداری اضافه شد.
کاشتن درختان چنار از سال ۱۳۳۸ در شهر خوی آغاز شد و بیشتر آرامستانها مسیرگشایی شده و ورود حیوانات به شهر ممنوع شد. هم اینک شهرداری خوی با داشتن درجه ۱۰ به عنوان یکی از شهرداریهای فعال شمال غرب کشور بهشمار رفته و دارای ۴ ناحیه و ۵ سازمان آتشنشانی، اتوبوسرانی، تاکسیرانی، سازمان پایانهها و سازمان آرامستانها میباشد.
در سال ۱۳۷۰ به منظور جابجائی شهروندان خوی با تعداد ۹ دستگاه اتوبوس و ۱۱ دستگاه مینیبوس با اساسنامه مستقل طی مجوز صادره از سوی وزارت محترم کشور تأسیس و شروع بکار نموده و اکنون سازمان اتوبوسرانی خوی و حومه با ۸۸ دستگاه اتوبوس و ۱۱۷ دستگاه مینیبوس در ۳۵ خطوط در سطح شهر و حومه به شهروندان محترم خدمات دهی مینماید.
اتحادیه تاکسی و تاکسی بار در شهر خوی از سال ۱۳۵۱ فعالیت خود را آغاز کرد که در سال در سال ۱۳۷۷ با تشکیل امور تاکسیرانی در شهرداری خوی به مجموعههای تحت نظر شهرداری خوی پیوست. امور تاکسیرانی شهرداری خوی تا سال ۸۲توسط شهرداری اداره میشد که با تأسیس سازمان به عنوان یکی از سازمانهای شهرداری کار خود را از لحاظ اداری و مالی به صورت مستقل آغاز نمود. سازمان مدیریت و نظارت بر تاکسیرانی خوی در سال ۸۲ در اجرای قانون الحاق یک تبصره به ماده واحده قانون راجع به تمرکز امور تاکسیرانی به عنوان یکی از سازمانهای زیر مجموعه شهرداری خوی تأسیس گردید. این سازمان بر اساس ماده ۸۴ قانون شهرداریها وبند ۱۵ماده ۷۱ قانون تشکیلات، وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی کشور و انتخاب شهرداران مصوبه ۰۱/۳/۷۵ تأسیس گردیدهاست و دارای موضوع و اهداف و وظایف تصدی و مدیریت بر کلیه امور مربوط به تاکسیرانی و حمل و نقل عمومی مسافر درونشهری شهر خوی میباشد.
اصلیترین غذای شهر خوی از دیرباز کباب خوی است که برای چشیدن طعم اصل کباب خوی باید خود را به بازار قدیمی خوی رسانده و در چلوکبابی حاج حسین و حاج علی خود را مهمان کرد تا طعم واقعی کباب اصل خوی را تجربه کرد. بازار قدیمی خوی بازار خوی در ضلع شرقی شهر خوی قرار دارد و بازمانده بازار گستردهاست. تاریخ احداث بازار فعلی دوره صفویه به بعد است دارای ۴ کاروانسرای بزرگ میرزا هاشم، کاروانسرای خان و غیره میباشد. بیشتر قسمتهای آن به دستور عباس میرزای قاجار و توسط امیر احمدخان دنبلی، در اوایل دوره قاجاریه ساخته شدهاست. بازار خوی مانند بازارهای اصفهان، کرمان و… تزئینات گچبری و کاشیکاری آجری، کتیبه و… ندارد اما در بعضی از قسمتها، مخصوصاً در چهارسوهای آن تزئینات کَشه چینی آجر وجود دارد.
خوییان از پیشگامان نهضت مشروطیت در آذربایجان و ایران بودهاند و این نیز برخاسته از پیشینه و ساختار فرهنگی شهر بودهاست. تاریخ ایجاد اولین مدرسه به شکل امروزین در خوی به سال ۱۸۸۰ میلادی و بهوسیله مسیونرهای آمریکایی میرسد؛ که مدرسه خسروی یکی از آثار تاریخی خوی که بازمانده از دوران قدیم است که میتوان به آن اشاره کرد. از مراکز آموزشی خوی میتوان به: دانشگاه آزاد اسلامی با حدود ۵۴۰۰ دانشجو، دانشگاه پیام نور با حدود ۴۵۰۰ دانشجو، دانشکده علوم پزشکی خوی با حدود ۷۰۰ دانشجو، دانشکده فنی و مهندسی، دانشکده علوم قرآنی، حوزه علمیه نمازی، مرکز تربیت معلم و دانشگاههای غیردولتی علامه خویی، زرینه و شمس از مراکز علمی - آموزشی شهر بهشمار میآیند و دانشگاه دولتی خوی نیز در دست ساخت میباشد که امید میرود با ساخت و تکمیل آن تحولی شگرف در سطح منطقه به وجود آید. همچنین دبیرستان علامه حلی خوی از ممتازترین مدارس در استان میباشد و همه ساله بسیاری از دانش آموزان این مرکز در المپیادهای علمی و کنکور سراسری میدرخشند که در سطح استان مشهود است.
از عمده کارخانههای معروف در شهرستان خوی میتوان به کارخانههای: نیروگاه سیکل ترکیبی خوی - سیمان آذرآبادگان خوی - کارخانه در حال احداث ذوب آهن خوی - کارخانجات بزرگ نساجی خوی - آبمیوه و کنسانترهسازی گلشن خوی - کارخانه تصفیه نمک آذر سپید خوی - کارخانههای مبلمان (بارش- ایپک یولی - هدف -ترک - استانبول و…) اشاره کرد. همچنین شهرک صنعتی خوی در سال ۱۳۷۹ به تصویب رسیده و با مساحت بالغ بر ۲۲۲ هکتار در جنوب شهرستان خوی در جاده خوی سلماس واقع شدهاست. اضافه میکنم شهرکهای صنعتی کانی فلزی و غیر فلزی شهرک مبل در خوی کلنگ زنی و در حال احداث میباشد.
منطقه ویژه اقتصادی شهرستان خوی در جنوب شهرستان خوی در جاده خوی به سلماس و ارومیه به مساحت یکهزار و چهل هکتار در زمینهای روبروی شهرک صنعتی جاده فرودگاه این شهر تعیین شده با امکانات :فرودگاه خوی - نیروگاه سیکل ترکیبی خوی - شهرک صنعتی خوی و…، هماکنون در حال انجام کارهای مقدماتی خود در هیئت دولت میباشد.
جاذبه های خوی
پل خاتون : بر رودخانهای در فاصلهی ۳ کیلومتری از شهرستان خوی، اثری تاریخی و باستانی قرار دارد که قدمت آن به اوایل قرن ۱۲ هجری قمری بازمیگردد. به نظر میرسد، این میراث ملی که به «پل خاتون» شهرت یافته است، در سالهال ۱۱۷۰ تا ۱۲۰۰ هجری قمری به دستور «احمد خان دنبلی» تاسیس شده و در گذشته محل تردد کاروانهایی که از عثمانی وارد ایران میشدند، بوده است. پایهها و موجشکنهای این پل تاریخی به شکل پشت ماهی است و با مصالحی همچون سنگهای عظیم، ماسه و آهک ساخته شده است.
مقبره علمدار : بر اساس اظهارات باستانشناسان، بنایی متعلق به دوران پیش از اسلام و باقیمانده از دوران حکومت ساسانیان در شمال غربی خوی، بر تپهی کوهی کوچک و در روستای «بدل آباد» قرار دارد که به نام «مقبرهی علمدار» شناخته میشود. به نظر میرسد که در ابتدا این اثر تاریخی آتشکده بوده است، ولی در دوران بعد تخریب شده و در زمان حکومت «شاه عباس صفوی» احداث میشود. آرامگاهی که متعلق به یکی از شهدای سادات جنگ چالدران است که در زمان جنگ چالدارن، پرچمدار «شاه عباس» بوده است. طبق گفتهی محققین علت نامگذاری این مقبره به علمدار نیز به همین دلیل بوده است.
برج شمس تبریزی (مناره شمس تبریزی) : «برج شمس تبریزی» بنایی است باقیمانده از دوران حکومت صفویان که در شمال غربی خوی و در محلهی امامزاده سید بهلول این شهرستان قرار دارد. به نظر میرسد که این بنا روی قبری که گفته میشود متعلق به شمس تبریزی است، به فرمان «شاه اسماعیل صفوی» احداث شده است. «برج شمس تبریزی»، با استفاده از آجر ساخته شده و با شاخهای قوچ و میش، تزئین شده است. جالب است بدانید که این تزئینات با استفاده از شکار حیواناتی که «شاه اسماعیل صفوی» در اقامت چهل روزهی خود در «کوه چله خانهی خوی»، بدست آورده بود، تهیه شده است.آرامگاه شمس تبریزی، مدفن عارفی نامی و بزرگ است که در مسلک عشق «مولوی»، عارف و شاعر بزرگ ایرانی، را به عرش رسانیده است. در کنار این مدفن مناری بزرگ پوشیده از شاخ قوچ وحشی وجود دارد که به برج شمس تبریزی معروف است. منار شمس تبریزی از بناهای منحصربهفرد منطقه است که جهانگردان و گردشگران زیادی را به خود جلب میکند.هر ساله تعداد بیشماری از متصوفان در آذرماه برای انجام مراسم در جوار منار جمع میشوند. در حال حاضر، کنگره بینالمللی شمس تبریزی همه ساله در شهر خوی برگزار میشود. اولین کنگره بینالمللی شمس تبریزی در خوی سال ۱۳۸۹ با حضور بیش از ۴۰ بازیگر معروف از خانه سینمای ایران چون علی نصیریان، پرویز پرستویی ، هانیه توسلی، حمید جبلی و... و آوازخانیهای شوالیه ایران، شهرام ناظری، و خوانندگان دیگری چون مختاباد، سراج، سالار عقیلی و... و چهره بینالمللی با نام عالیم قاسیم اوف کلید خورد. منار شمس تبریزی به شماره ۹۹۶ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
بازار تاریخی خوی : یکی دیگر از جاذبههای تاریخی در شهرستان زیبای خوی، «بازار قدیمی خوی» است که از پیشینهای متعلق به دوران حکومت صفویان و زندیه برخوردار است. البته اقداماتی در خصوص ساماندهی این بازار قدیمی در زمان حکومت قاجاریان و به همت «عباس میرزا» انجام شده است. با توجه به کتیبهای که در گنجینهی خوی نگهداری میشود، احداث این بازار در دوران «شاه طهماست» شروع و در زمان «عباس میرزا» به دستور وی و به همت «امیر احمدخان دنبلی» اقدامات قابل توجهی برای توسعه و مرمت بخشهایی از آن، انجام شده است. این بخش از شهرستان خوی هم درگذشته و هم امروزه نبض اقتصادی خوی و منطقه است که صدای تپش آن را میتوان در حجرهها، کاروانسراها و راستههای آن، به وضوح شنید. جالب است بدانید که بازار خوی، دومین بازار بزرگ کشور و متشکل از چند راسته بازار سرپوشیده، چند سرا، چهار سو، گذر قدیمی و کاروانسرا است.
دروازه سنگی خوی : از دیگر میراث تاریخی و ارزشمند شهرستان خوی، بنایی است مشهور به «دروازه سنگی» که به زبان مردم خوی به «قالا قاپیسی» نیز شهرت دارد. این اثر در بخش جنوبی بازار و به سمت شهر سلماس قرار گرفته است. با توجه به نظراتی که در مورد پیشینهی این بنای تاریخی وجود دارد، قدمت آن متعلق به دوران ایلخانان یا حکومت قاجاریان است. البته با توجه به معماری انجام شده در این اثر و مقایسهی آن با نوع معماری بناها و آثار باقیمانده از دوران قاجار، احتمال ساخت «دروازه سنگی» در دوران قاجاریان بیشتر است. به نظر میرسد که این بنا با الگوبرداری از بناهای قاهره، از مرمر سیاه و سفید و به دلیل محافظت شهر از حملات دشمنان، ساخته شده است.
مسجد مطلب خان : یکی دیگر از آثار ملی ثبت شده، مسجدی باقیمانده از دوران حکومت ایلخانان است که به «مسجد مطلب خان» شناخته میشود. به نظر میرسد که معماری انجام شده در ساخت این مسجد، به روش معماری دوران مغول و به صورت روباز است. هرچند با گذشت زمان و حوادث متعدد، از بین رفته و در دوران قاجار، مسجد جدیدی بر خرابههای مسجد قبلی، ساخته شده است. شاهنشینهای مرتفع، ایوان بزرگ، حجرههای دو طبقه در گرداگرد شبستان روباز این مسجد، از ویژگیهای بارز «مسجد مطلب خان» است.
موزه خوی : از دیگر دیدنیهای خوی، موزهی این شهرستان است که در یک عمارت یک طبقه، با وسعتی بالغ بر ۲۵۶ متر مربع، متشکل از دو سالن و یک تالار کوچک و در سال ۱۳۴۸ هجری شمسی، احداث شده است. البته در سال ۱۳۵۸ بخشهای دیگری همچون سه تالار کوچک دیگر نیز به آن افزوده شده و اشیایی همچون اشیای باستانی آذربایجان، خراسان، ری، گیلان، کاشان، مردمشناسی، هنرهای تزئینی، هنرهای ملی، صنایع دستی، سنگ نبشتههای شاه تهماسب صفوی، کتب خطی، سکههای دوران مختلف، گل مهرهها و ... در این موزه نگهداری میشود.
امامزاده سید بهلول : یکی از بزرگترین اماکن مذهبی و زیارتی در شهرستان خوی، «امامزاده سید بهلول» است که در محلهای به همین نام در خوی قرار دارد. در واقع میتوان این مکان را کهنترین مزار خوی نامید که از ارزش و اهمیت بالایی در بین مردم به دلیل پیکر امامزاده سید بهلول که از نوادگان امام علیالنقی (ع) است، برخوردار است. هرچند اطلاعات دقیقی در مورد قدمت این امامزاده وجود ندارد، ولی با توجه به سنگنبشتهای که تاریخ دفن سید بهلول را در سال ۳۲۷ هجری قمری بیان میکند، میتوان «سید بهلول» را قدیمیترین امامزادهی آذربایجان نامید.
ساختمان شهرداری خوی: از زیباترین عمارات تاریخی در استان آذربایجان غربی، «ساختمان شهرداری خوی» است که در دوران پهلوی اول، در دو طبقه ساخته شده است. این بنا در گذشته مورد استفادهی حاکمان و بزرگان خوی بوده است و در سال ۱۳۱۲ هجری شمسی، فعالیت خود را به عنوان اولین ساختمان مستقل شهرداری خوی، آغاز کرد. از ویژگیهای معماری در این بنا میتوان به تزئینات چشمنوازی همچون گچبریها و نقاشیهای متعدد اشاره کرد که زیبایی قابل توجهی به آن بخشیده است.
کلیسای سورپ سرکیس : «سورپ سرکیس» یکی دیگر از عمارات تاریخی و مذهبی ارامنه در شهرستان خوی است که در شمال غربی این شهرستان، در میدان قمسال و در محلهی امامزاده قرار دارد. روایات مختلفی در مورد قدمت این بنای تاریخی وجود دارد. برخی از باستانشناسان معتقدند این میراث ایران کهن متعلق به قرن چهارم میلادی و برخی دیگر بر این باورند که بنای ساختمان کلیسا در قرن نهم هجری قمری، احداث شده است. البته با توجه به نوع معماری انجام شده در ساخت آن، طرح ساختمان، شکل ستونها و چگونگی دیوارسازی و نورگیرها، احتمال ساخته شدن کلیسا در قرن چهارم میلادی را مقبولتر خواهد کرد. در زمان حکومت صفویان، «کلیسای سورپ سرکیس» مورد مرمت قرار گرفت که به صورت امروزی شاهد آن هستیم. از اوایل قرن ۲۰ میلادی (سال ۱۲۹۷ شمسی)، ارامنه از خوی مهاجرت کرده و همین امر سبب شده است که این کلیسا متروکه شود. شهرستان زیبا و تاریخی خوی، به دلیل قدمت و زیباییهای طبیعی، یکی از جاذبههای گردشگری در استان آذربایجان غربی است که علاوه بر دیدنیهای ذکر شده میتوان به خانهی کبیری، منطقهی حفاظت شده مراکان، پل قطور، مسجد سیدالشهدا، آبشار بدلان، جهنم دره، آرامگاه پوریای ولی، مسجد حاجی بابا، مسجد داش آغلیان، مقبره آل یعقوب، مقبره شیخ نوایی، کلیسای سرکیس مقدس دیزا، کلیسای فنایی، کلیسای قریس، کلیسای ملهذان، پارک بانوان خوی، روستای سیه باز، روستای کلوانس، روستای سعلکده و منطقه شکار ممنوع زرآباد اشاره کرد.
کلیسای ملهذان: کلیسای ملهذان مربوط به دوره صفوی است و در شهرستان خوی، روستای ملهذان واقع شده و این اثر در تاریخ ۲ شهریور ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۳۸۹ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مقبره آل یعقوب: این مقبره در خیابان طالقانی روبروی ضلع غربی بازار قدیمی خوی و در داخل باقت قدیمی شهر قرار دارد این بنا دارای سه در ورودی یکی از داخل کوچهای که مقبره در آن واقع است و دو تای دیگر مشرف به خیابان طالقانی میباشد و مناره رفیعی است از آجر و یک گنبد کوتاه با روپوش فلونی. این مقبره شبستانی دارد که پنجرههای آن مشرف به حیاط مقبره است و در کنار آن اتاقی است و در کنار آن اتاقی است که سقف آن دارای گنبدی میباشد که در زیر گنبد ضریح وجود دارد و محوطه آن آیینه کاری شده که فعلاً این آینهها کدر شدهاند و زیبایی آن به چشم نمیخورد. دیوارهای اتاق اصلی در قسمت زیرین با کاشیهای رنگارنگ پوشیده شده و در پیشانی پنجرهای شرف به خیابان دارد و در حیاط کتیبههایی از آیات قرآن و نقوش شیر و خورشید با کاشیهای الوان جلب توجه میکند، یک اتاق دیگری نیز در ضلع جنوبی وجود دارد که در آن فرزندان و اقوام آل یعقوب مدفون شدهاند.
منطقه حفاظت شده مراکان: منطقه حفاظت شده مراکان در جنوب سواحل رودخانه ارس و در شهرستان خوی قرار دارد . مرز شمالی این منطقه رودخانه مرزی ارس و جمهوری آذربایجان است. این منطقه از شمال به رودخانه ارس ، از جنوب به دشت فرسایشی رودخانه قطور چای ، از غرب به دشتهای کشاورزی قره ضیاالدین و از شرق به جاده اصلی که از جلفا منشعب شده و به سمت جنوب ادامه مییابد در امتداد خط لوله گاز محدود میشود . سد ارس در بخش شمال غربی منطقه واقع شده است . حداقل ارتفاع منطقه ۷۲۰ متر در بخش شرقی منطقه و حداکثر ارتفاع منطقه ۲۱۰۰ متر در ارتفاعات کلیسای سنت استپانوس قرار دارد . به طور کلی دور تا دور منطقه حالت دشت و تپه ماهور بوده و ارتفاعات منطقه در بخش میانی آن قرار دارد.
..............................
آرشیو