یک ضرب المثل ایتالیایی می گوید finche ce vita ce speranza "تا وقتی که زندگی هست،امید هم هست...
شاید کسی فکرش را هم نمی کرد کسی که قرار است غول خفته شهر میلان را بیدار کند استفانو پیولی باشد اما او دوباره امید و زندگی را به روسونری هدیه داد
از آخرین قهرمانی سری آ روسونری تقریبا 10 سالی می گذرد، 10 سال پر از حسرت و پر از فراز و نشیب برای میلانی ها
کسانی که روزی بر قله اروپا می ایستادند،کسانی که بعد از رئال مادرید با 7 قهرمانی دومین تیم پر افتخار اروپا محسوب می شوند 10 سال از دوران اوج خود فاصله گرفتند
در این سالها دیگر از ستاره های پیشین خبری نبود!
تیمی که پیراهنش آرزوی هر بازیکنی بود حالا کم فروغ و میانه جدولی شده بود
پس از ماسیمیلیانو آلگری که سری آ را برای میلان به ارمغان آورد مربی های مختلفی روی نیمکت میلان نشستند.
از نام هایی که دوران بازیگری درخشانی داشتند اما تجربه کافی برای هدایت میلان در آنها نبود تا مربیانی چون مونتلا و میهایلوویچ که نهایتا نتوانستند آنچه هواداران میلان میخواستند به آنها هدیه دهند.
تنها مربی که در این زمان موفق به بردن جام با میلان شد مونتلا بود که در فصل 2016/17 سوپر جام ایتالیا را به همراه روسونری بالای سر برد و یوونتوس آلگری را در ضربات پنالتی شکست داد!
وقتی در میانه های فصل گذشته نام استفانو پیولی برای هدایت میلان مطرح شد شاید کسی فکرش را هم نمی کرد که این مرد کسی باشد که قرار است امید را به سن سیرو برگرداند!
نتایج ضعیف اولیه با میلان خیال همه را راحت کرده بود که پیولی هم مانند بقیه مدتی را روی نیمکت است و بعد هم می رود
مربی که نتایج درخشانی در تیم های بزرگی که هدایت آنها را برعهده داشت بدست نیاورده بود
دوره ی کوتاه هفت ماهه در اینتر و تیم های قابل احترام لاتزیو و فیورنتینای پیولی خیلی کارنامه درخشانی نبودند و امید زیادی نبود که مرد 55 ساله ایتالیایی بتواند دیاولو را به روزهای اوج بازگرداند
اما او بازگشت و خاطرات خوب گذشته را زنده کرد
دوماه بعد از پیولی ستاره ی سالهای دور میلان به خانه بازگشت،کهنه کار روزنگاردی میلان از لیگ آمریکا می آمد،بازگشت او هم کسی را امیدوار نکرد کسی فکر نمی کرد بازیکنی 39 ساله بتواند ستون تیمی شود که می خواهد به روزهای اوج باز گردد اما نقطه عطف میلان از جایی بود که کسی فکرش را هم نمی کرد!
پیولی این مسیر را از بازی با لچه در هفته 27 ام رقابت های سری آ شروع کرد، یک پیروزی 4 گله در ویا دل ماره شروع مسیری بود که تا به امروز به پایان نرسیده!
آنها در 11 هفته بعدی رقابت ها طعم شکست را نچشیدند و یووه صدرنشین با فوق ستاره پرتقالی اش را با چهارگل بدرقه کردند، پیروزی 2-0 درمقابل رم و برد 3-0 درمقابل لاتزیو نوید یک اتفاق بزرگ را می داد، زلاتان به همان ستونی تبدیل شد که تکیه گاه جوانتر ها بود و گره گشای بازیهای سخت، میلان در این 11 هفته 33 بار دروازه رقبا را گشود تا نقش سوئدی بیشتر از همیشه به چشم بیاید و تیم پیولی رفته رفته روزهای خوب روسونری را برای هواداران به یاد می آورد
فصل 2019/20 به پایان رسید و کلی اما و اگر درمورد پیولی و میلان وجود داشت، اما با شروع فصل جدید نمی توانید آنها را نادیده بگیرید.
5 بازی در سری آ،4 برد و 1 تساوی،12 گل زده و 4 گل خورده و شکست اینتر در دلامادونینا آنها را به صدر نشین فعلی سری آ بدل کرده است.
از 2 بازی در لیگ اروپا 2 برد به دست آمده تا یکه تازی در اروپا هم ادامه داشته باشد.
اینکه میلان را از الان مدعی بدانیم خطاست اما آنها دیگر شبیه تیم معمولی دهه ی گذشته نیستند و نمی شود آنها را دست کم گرفت
میلان حالا به روزهای خوب گذشته شبیه است پیولی اینجاست تا روزهای خوب دیاولو را به یاد بیاوریم
تا امید و زندگی دوباره به میلان باز گردد، آن هم توسط کسی که شاید فکرش را نمی کردید
این شما و این میلان استفانو پیولی...
