همه ما آرزوها و رویاهایی در سر داریم، اصلا به قول معروف انسانی که رویاپردازی نکند، یک انسان مرده است. با این حال تفاوت ما در محقق کردن رویاهای خود است. عده ای چشم های خود را می بندند و فارغ از مشکلات پیش رو، برای رسیدن به آرزوهای خود می جنگند. با این حال عده ای هم فقط رویاپردازی می کنند و بدون آنکه تلاشی برای رسیدن به آن ها کنند، گاهی آنقدر در رویاها غرق می شوند که دیگر زندگی حقیقی برایشان معنایی ندارد.
به گزارش طرفداری، مهدی طارمی از دسته اول است. کسی که مهم نیست چه کسی چه چیزی را در چه جایی به او می گوید، سرش را پایین انداخته و راهی که می خواهد را می رود. پسرکی که از زمین های خاکی شهر خود، بوشهر، هر بار که به توپ ضربه ای می زد، رویاهایش را تصور می کرد و ضربه بعدی را مصمم تر می زد. همان پسری که از تیم های فراموش شده بوشهر به دنبال رویاهای بزرگ خود رفت.
شروع دوران فوتبالی زیر نظر حمید استیلی
طارمی مسیر زندگی حرفه ای خود را از شاهین بوشهر و زیر نظر حمید استیلی شروع کرد. در شاهین فرصت چندانی برای درخشش به او نرسید و به ایرانجوان رفت و درخشش با پیراهن این تیم باعث شد این بار به باشگاهی بزرگ مثل پرسپولیس برود. در آن زمان علی دایی هدایت پرسپولیس را بر عهده داشت ولی مهاجم با انگیزه بوشهری زیا فرصت بازی کردن زیر نظر شهریار را پیدا نکرد. در آن روزها که علی دایی رفته بود و باشگاه در حواشی فرو رفت، عباس زاده هنوز مرد اول خط حمله سرخ ها بود. با این حال دربی 79 را به یاد دارید؟ بعد از چندین بازی که دربی ها بدون گل به پایان رسیده بود، استقلالی ها این بار با گلزنی سجاد شهباززاده پیش افتاده بودند. در ادامه سرخ ها دو بار گلزنی کردند و کامبک زدند اما چیزی که در آن دربی در کنار پیروزی دلچسب به چشم می آمد، مهدی طارمی بود. همان جوانی که درحالی که بازی یک بر صفر بود به بازی آمد و همه جای زمین او را می دیدیم. عطش گلزنی در او موج می زند. شاید ماندگارترین سکانس او در آن دربی، قیچی برگردان فوق العاده ای بود که به سمت دروازه فروزان زد ولی چند سانتی متر کم آورد تا صحنه ای ماندگار را در تاریخ دربی ها ثبت کند.
مهدی طارمی پس از درخشش در آن دیدار، کم کم به مرد اول خط حمله پرسپولیسی ها تبدیل شد. طارمی سه فصل در پرسپولیس ماند و هر چیزی که می خواست را به دست آورد. آقای گل شد، طعم قهرمانی در لیگ را چشید و به تیم ملی هم دعوت شد. طارمی پس از کسب تمام این عناوین، مسیرش را از پرسپولیس جدا کرد. البته او یک بار هم در میانه راه درخشش در پرسپولیس، به مسیر غلط ترکیه افتاد اما به قیمت محرومیت چند ماهه خودش، این اشتباه را جبران کرد و به پرسپولیس برگشت تا کار نیمه تمامش را تکمیل کند.
هرکسی در زندگی انتخاب هایی دارد. مشکل کنار آمدن با این انتخاب هاست.
بدون شک یکی از ماندگار ترین دیالوگ های فیلم هفت دقیقا همین جمله است. آن روزها و پس از جدایی طارمی، هزاران سوال در ذهن هواداران می چرخید؛ چرا طارمی از پرسپولیس جدا شد؟ چرا الغرافه را به عنوان مقصد بعدی خود انتخاب کرد؟ طارمی انتخابش را کرده بود و شاید این هواداران بودند که هنوز نتوانسته بودند با تصمیم او کنار بیایند. مساله ای که مشخص بود زمان آن را حل خواهد کرد.
درخشش مهدی طارمی در لیگ پرتغال
طارمی پس از یک فصل حضور در الغرافه و لیگ ستارگان قطر که همراه با 13 گل زده در 30 بازی بود، مسیرش را به پرتغال کج کرد. لیگی که کمتر کسی فکر می کرد طارمی به آنجا برود چون پیش از آن صحبت از تیم های مطرح دیگری بود. با این حال طارمی تصمیم گرفت پیراهن ریو آوه را بر تن کند. فقط چند بازی کافی بود که همه اما و اگرهای خود را به باد فراموشی بسپاریم. طارمی که زمانی که در پرسپولیس و تیم ملی ایران بازی می کرد، بارها بابت خراب کردن موقعیت هایش مورد انتقاد هواداران بود، به نظر می رسید این بار او به بلوغ بیشتری رسیده است. طارمی این بار از هیچ گل می زد و گل می ساخت. شاید هفته های اول خبر اینکه طارمی گلزنی کرد یا پنالتی گرفت یا حتی پاس گلی ارسال کرده، برای هواداران جالب بود و با اشتیاق زیادی به سراغ دیدن آن می رفتند اما پس از چند هفته این موضوع بسیار عادی شد. تیتر یک بسیاری از خبرگزاری ها در مورد درخشش مهدی طارمی بود. طارمی به یکی از ستاره های لیگ پرتغال تبدیل شده بود.
با این حال پس از پایان فصل تمام سوالات این بود که طارمی بالاخره به کجا می رود؟ بسیاری از غول های پرتغال و بسیاری از تیم های دیگر خواهان جذب مهدی طارمی بودند. طارمی سرانجام به پورتو رفت. همان جا که به نظر می رسید رویاهایش دست یافتنی تر هستند و فرصت بازی در لیگ قهرمانان اروپا، بزرگترین رقابت باشگاه دنیا را دارد.
مهدی طارمی، از زمین خاکی های بوشهر کارش را آغاز کرد. درست مثل خیلی های دیگر رویاهای بزرگی داشت ولی آنقدر رویاهای خود را محکم چسبید که به آن ها رنگ واقعیت ببخشد.
همچنین بخوانید: