MR. Coachبعنوان یک بیطرف و دنبال کننده فوتبال از سال 97-98 لیورپول هیچوقت تیمی نبود که دوست داشته باشم بازی هاش رو ببینیم. بدلیل سبک بازیشون ...
ولی بعد از آمدن راجرز چندبازی رو اتفاقی دیدم بقدری لیورپول چشم و نواز و هجومی بازی میکرد که هرهفته منتظر بازی لیورپول بودم. تیمش اون جلو با سوارز استوریچ کوتی چنان خلق موقعیت میکرد که کیف میکردی. اما کلوپ هم که آمد به مرور باگ های تیم راجرز رو برطرف کرد.
حرف راجرز هم منطقی هست.تردید ندارم اون لیورپول همچین مدافعی داشت به راحتی قهرمان میشد هرچند همان تیم هم حقش قهرمانی بود...
ولی این مورد خرج نکردن که راجرز اشاره کرده چیز جدیدی درفوتبال نیست. خیلی مربیان به مربیان بعد خودشان حسادت میکنند. همواره بودجه ای که مدیران خرج میکنند برای هرمربی فرق داره و خیلی وقت ها عادلانه نیست راجرز درست میگه اما چرا؟
دلیلش جذابیت پروژه اون مربی یا اعتبار اون مربی هست. یعنی کلوپ به لیورپول میاد پروژه او و اعتبار او بالاتر هست و تیمش در رسانه جذاب تر و همین مدیران رو وسوسه میکنه واسش بیشتر خرج کنند یا حالا به تیم او بیشتر توجه کنند
تو این سایت همیشه امثال پپ رو مسخره میکنند که هیچکس به اندازه او یا حالا ژوزه مورینیو بازیکن نگرفته
ولی من این رو خوشانسی پپ و ژوزه نمیدانم دلیلش همان اعتبار مربیان و یا جذابیت تیم هاشون میدانم.
یک مربی ابتدا یک اعتباری به خاطر نتایجش کسب میکنه و بعد به واسطه اون اعتبار هرتیمی میرود حرفش خریدار دارد.
خیلی طبیعی هست که یک مدیر اگر 100 میلیون بودجه داشته باشه ولی مربیش یکی مثل دیوید مویس یا بیگ سم باشه.. دست و دلش نمیره خرج کنه! اما مربیش ژوزه یا پپ باشند شرایط فرق میکنه
وقتی لویجی دل نری مربی یووه یا رم میشه مدیر هیچوقت خرید بزرگی واسه او انجام نمیده
اما مربی بعدی اگر اعتبارش بیشتر باشه و تیم جذاب تری رو بسازه که طرفداران درموردش خیلی صحبت کنند مدیران هم خساست رو کنار میگذارند.
حتی درمورد امکانات هم شما کیروش باشه و تقاضای بهترین امکانات و کمپ خوب کنی واسه مدیر خیلی فرق داره تا اینکه اون پیشنهاد رو مجید جلالی یا قلعه نویی داده باشند!
