1- بدون تماشاگر بودن بازی یک پوئن برای بازیکنان کم تجربه است. با توجه به اینکه هر دو تیم در شرایط بسیار خوبی به سر می برند و فشار تماشاچی هم بر رویشان نیست، می توان انتظار بازی زیبا و جذابی را داشت.
2- فرهاد مجیدی به اهالی فوتبال قول قهرمانی در جام حذفی را داده و روی کاغذ هم استقلال نیاز بیشتری به این قهرمانی دارد (البته نه به اندازه تراکتورسازی). در طرف مقابل پرسپولیس قهرمان لیگ شده و شاید انگیزه کمتری برای این دیدار داشته باشد. ولی شاگردان یحیی نشان داده اند بر طبق اصول مربی اسبق شان برانکو، همیشه جاه طلب هستند.
3- نقطه قوت هر دو تیم در خط میانی شان است. البته سمبه پرسپولیس در این قسمت کمی پرزور تر به نظر می رسد. هواداران پرسپولیس خواهان بازی کردن حسین پور جوان به جای کامیابی نیا هستند تا خط حمله شان طراوت خاصی پیدا کند. ولی با توجه به حساسیت بازی و توان دفاعی بیشتر کامیابی نیا و هماهنگی او با نوراللهی، بعید است یحیی به خواسته هواداران تن دهد.
4- شاید جذاب ترین نبرد این بازی، جنگ بین خط حمله آتشین استقلال و خط دفاعی مستحکم پرسپولیس باشد؛ استقلال با داشتن قائدی و دیاباته و ارسلان مطهری (که البته این سومی احتمالا ابتدای بازی را از روی نیمکت تماشا خواهد کرد) باید به مصاف خط دفاعی برود که سه گلادیاتور به نام های خلیل زاده، حسینی و کنعانی زادگان دارد. هر چند باید دید استراتژی گل محمدی برای چیدمان دفاعی اش چگونه خواهد بود. بازی کردن شجاع خلیل زاده تقریبا حتمی است و از بین کنعانی و جلال هم یکی در میدان خواهد بود. اگر هم یحیی بخواهد همه را سورپرایز کند، می تواند همزمان از این سه عنصر بهره ببرد. در سمت راست به نظر می رسد سیامک نعمتی گزینه انتخابی گل محمدی برای این بازی خواهد بود و در سمت چپ هم که جز نادری گزینه دیگری نیست.
5- در طرف مقابل مجیدی چه استراتژی برای شکستن خط دفاع مستحکم پرسپولیس خواهد داشت؟ فرهاد نشان داده مربی باهوشی است و خوب می داند که رقیب تیم او را به خوبی آنالیز کرده، بنابراین احتمالا با یک تغییر وارد زمین خواهد شد. اما آن تغییر چیست؟ ممکن است حضور قائدی در نوک حمله این تغییر بزرگ باشد. پرسپولیسی ها نشان داده اند مهاجمی را که فاقد سرعت و دریبلینگ باشد، هر چقدر هم که که گلزن باشد، راحت مهار می کنند. همانطور که در گذشته هم مامه تیام علی رغم مهارت های بسیار بالایش، مقابل پرسپولیس کار خاصی نکرد و تک گل استقلال در آخرین برد دربی شان توسط وریا غفوری به ثمر رسید. بنابراین شاید برای تیم های دیگر دیاباته اسلحه ای خطرناک باشد، اما برای پرسپولیس خطر اصلی قائدی و مطهری هستند نه دیاباته. مجیدی می تواند از دیاباته به عنوان طعمه استفاده کند تا بقیه بازیکنان زهرشان را بریزند. حضور قائدی در نوک حمله تقابل جذاب او و شجاع خلیل زاده را هم به همراه خواهد داشت. از تغییرات دیگری که سرمربی استقلال می تواند از آن بهره ببرد، یکی است که دیاباته اصلا بازی را شروع نکند و قائدی و مطهری زوج خط حمله آبی ها باشند؛ ولی از آن جایی که شیخ پنالتی زن اول آن هاست و استقلالی ها هم نشان داده اند در پنالتی زدن در دربی سابقه خوبی ندارند، این تغییر بعید است. حالت آخر هم حضور همزمان هر سه مهاجم استقلال داخل میدان است که با توجه به حساسیت بازی و احتیاط مربیان، دور از ذهن می نماید.
6- این همه از خط حمله استقلال گفتیم، کمی هم به آن سو برویم و به خط حمله پرسپولیس بپردازیم؛ در آن سمت نبرد ها به جذابیت این سمت زمین نیستند. پرسپولیس بر خلاف استقلال خط حمله آتشینی ندارد ولی جای امیدواری آن ها اینجاست که خط دفاع استقلال هم برعکس پرسپولیس بسیار آسیب پذیر است. وریا و میلیچ به آن اندازه که خوب به خط حمله شان کمک می کنند، در خط دفاع مستحکم نیستند و زکی پور هم تفاوت زیادی با میلیچ ندارد که سورپرایزی برای قرمز ها باشد. این خبر خوبی برای پرسپولیس است چون با داشتن بازیکن هایی مثل وحید امیری، مهدی ترابی و حتی امید عالیشاه (تعویض احتمالی)، آن ها می توانند به راحتی به دفاع استقلال نفوذ کنند؛ ولی نقطه ضعف پرسپولیس اینجاست که همه حرکات ترابی، امیری و علیپور صرفا با طراحی بشار رسن انجام می شوند و پرسپولیس نشان داده غیر از بشار، بازیکن دیگری که بازی را برای تیم درآورد ندارد. مدافعان کناری سرخ ها در خط حمله مشارکت چندانی ندارند و نوراللهی و کامیابی نیا هم تمام تمرکزشان روی کار های دفاعی است. پس استقلال با مهار بشار رسن می تواند خط حمله پرسپولیس را خاموش کند.
7- حال گل محمدی باید چه کند؟ فقط روی خط دفاعی تیمش تمرکز کند تا با گل نخوردن بازی را به پنالتی بکشاند؟ خب یقینا نه. همانطور که فرهاد می تواند پرسپولیسی ها را با تغییراتش سورپرایز کند، به همان اندازه یحیی هم می تواند برنامه های استقلال را به هم بریزد. یکی از این تغییرات که قطعا مورد اقبال هواداران هم خواهد بود، بازی کردن حسین پور به جای یکی از هافبک های دفاعی (احتمالا کامیابی نیا) است. هر چند همانطور که قبلا اشاره شد، این تغییر یک ریسک به شمار می رود چون بخش مهمی از استحکام خط دفاعی پرسپولیس منوط به هماهنگی ها احمد و کمال است. اما از آن جایی که بازی بدون تماشاگر است و پرسپولیس هم با توجه به قهرمانی لیگ فشار کمتری روی خود احساس می کند، شاید یحیی جسور شود و به حسین پور جوان از ابتدا میدان دهد تغییری که استقلالی هم انتظار آن را نخواهند داشت. بازیکنی که نشان داده به خط حمله پرسپولیس کمک زیادی می کند. نشان به آن نشان که پرسپولیس بعد از ورود حسین پور در نیمه دوم بازی با گل گهر موفق به زدن 3 گل شد و در مقابل سایپا هم که این بازیکن تا دقیقه 72 در میدان حاضر بود، 2 بار تور دروازه حریف لرزید. در حالی که در بازی های قبلی خط حمله پرسپولیس تقریبا کبریت بی خطر شده بود. تغییر بعدی که یحیی می تواند با اعمال آن استقلال را شگفت زده کند، استفاده همزمان از شجاع، سیدجلال و کنعانی، و همزمان با آن اجازه نفوذ و آزادی عمل بیشتر به نعمتی و نادری است. نعمتی یک بازیکن شوت زن به شمار می رود و با توجه به اینکه حسینی هم روی شوت های از راه دور ضعف دارد، حضور او در حملات پرسپولیس می تواند برگ برنده ای برای برای این تیم باشد چون استقلالی ها احتمالا برنامه ای برای مهار نعمتی ندارند. اگر گل محمدی خیالش از خط دفاعی تیمش راحت شود، اعمال این تغییر چندان بعید نیست و کمک زیادی هم به خط حمله سرخپوشان خواهد کرد. یک تغییر دیگری هم که می شود روی آن فکر کرد، نیمکت نشینی یک بازیکن از بین امیری و ترابی و فرستادن دیگری به نوک پیکان خط حمله کنار علیپور می باشد. در این حالت پرسپولیس قید هجوم به کناره های دفاعی استقلال را می زند و تمرکز خود را روی قلب خط دفاعی استقلال می گذارد. قلب خط دفاعی که در آسیب پذیری دست کمی از کناره ها ندارد. این ترکیب هم می تواند کادر فنی استقلال را غافلگیر کرده و نقطه قوتی برای پرسپولیس باشد ولی ایراد آن این است که در این حالت غفوری و میلیچ بدون ترس و آزادانه می توانند در حملات استقلال شرکت کرده و خط حمله آبی ها را ترسناک تر کنند.
8- به طور کلی نقطه قوت های استقلال خط میانی و حمله قدرتمند و نقطه قوت پرسپولیس هم خط دفاع و میانی قدرتمند است. اگر بخواهیم از نظر فنی جمع بندی داشته باشیم (بدون توجه به بحث انگیزه) شانس پرسپولیس برای صعود به فینال بیشتر به نظر می رسد. چون در فوتبال مدرن ساختار های دفاعی مهمتر از خط حمله هستند و یاران دفاعی استقلال نشان داده اند در یارگیری ها و پوشش مناطق ضعف های عمده ای دارند و اگر روز خوب علیپور باشد، او می تواند چهارمین گلش را در داربی ها به ثمر برساند. هر چند فوتبال هیچوقت قابل پیشگویی نیست.
9- این که در دربی کدام تیم گل اول را می زند، همیشه در طول تاریخ این بازی اهمیت زیادی داشته و خیلی اوقات سرنوشت بازی ها را تغییر داده است. به یاد بیاورید دربی رفت سال 82 را که همه تیم ترسناک و پرستاره وینگو بگوویچ را از قبل پیروز می دانستند، ولی یک اشتباه از مدافعان پرسپولیس و ضربه غافلگیرانه و زیبای علی سامره همه چیز را به سود آبی پوشان تغییر داد. یا حتی دربی نوروز پارسال که ضربه سر احمد نوراللهی همه پیش بینی ها در مورد پیروزی احتمالی شاگردان شفر را که آن روز ها در اوج آمادگی بودند نقش بر آب کرد و ناآماده ترین پرسپولیس دوران برانکو را در دربی به برتری رساند. اگر استقلال گل اول بازی را بزند احتمالا کل تیمش را عقب خواهد کشید و فقط چشم به ضد حملات خواهد داشت و در با توجه به اینکه پرسپولیس هم خط حمله فوق العاده ای ندارد، احتمال پیروزی آبی پوشان بسیار بالا خواهد بود. ولی در طرف مقابل اگر پرسپولیس به گل اول دست پیدا کند بعید است در شرایط تیمی خود تغییر خاصی ایجاد کند چون با توجه به خط حمله قدرتمندی که استقلال دارد، یحیی بهترین دفاع را حمله خواهد دید و سعی خواهد کرد با فشار بر خط دفاعی استقلال، آن ها را تحت استرس ببرد و اجازه ندهد استقلال با تمام قوا به دروازه پرسپولیس هجوم بیاورد.
10- این که کدام بازیکن، بازیکن کلیدی برای تیمش در این بازی به شمار می رود حرفی تقریبا کلیشه ای است چون در فوتبال مدرن همه بازیکنان یک تیم نقشی مهم دارند؛ ولی با یک نگاه کلی، از استقلال حسینی، قائدی، دیاباته و مطهری (تعویض احتمالی) و از پرسپولیس رادوشویچ، بشار رسن، علیپور و اوساگونا (تعویض احتمالی) می توانند بازیکنان تعیین کننده سرنوشت بازی باشند.
11- گل زدن در داربی برای هر بازیکنی لذت بخش و یک آرزوست. کدام بازیکنان در این بازی می توانند به این آرزو برسند؟ اگر دیاباته و علیپور را فاکتور بگیریم که گلزنان اصلی تیمشان هستند، از استقلال مهدی قائدی احتمال زیادی دارد که برای اولین بار در دربی پایش به گلزنی باز شود. آن طرف هم با توجه به سبک بازی پرسپولیس و شرایط این بازی، بعد از علیپور شانس گلزنی مدافعانی مثل خلیل زاده یا کنعانی زادگان (روی ضربات شروع مجدد) بالاست.
12- نقطه قوت های دو تیم را گفتیم، حال بگذارید نقطه ضعف هایشان را هم بگوییم، در استقلال ضعف حسینی روی شوت های از راه دور، اشتباهات مدافعان در پوشش مناطق، وابستگی زیاد به حرکات قائدی و نداشتن نیمکت قوی و در پرسپولیس خط حمله کم زهر، ضعف عمده در جناح راست دفاعی (عیار نعمتی هنوز به طور کامل مشخص نشده و عملکرد شیری هم رضایت بخش نبوده)، کند بودن در قلب خط دفاع و وابستگی زیاد به حرکات بشار رسن نقطه ضعف های اصلی هستند.
