دو شب پی در پی دیگر با دو کارگاه مجازی جذاب همراه کاربران فوتبال بین و به اصطلاح خوره فوتبال در شبکه اجتماعی طرفداری بودیم.
به گزارش طرفداری، دوشنبه شب برای بازی اینتر و شاختار در لیگ اروپا و دیشب هم به بهانه بازی پاری سن ژرمن و لایپزیش در لیگ قهرمانان اروپا کارگاه های مجازی طرفداری برگزار شد و کنار کاربران علاقه مند شبکه اجتماعی این رسانه حسابی از تماشای فوتبال و نقد و بررسی و تحلیل همزمان بازی ها لذت بردیم. امشب هم با کارگاه مجازی ویژه بازی بایرن مونیخ و لیون در خدمت شما فوتبالدوستان هستیم ولی قبل از آغاز کارگاه امشب، بد نیست خروجی دو کارگاه قبلی را با هم مرور کنیم؛
شب پیروزی اینتر
Amir اویفالوژی که همیشه پیش بینی هاش درست از آب در میاد، این دفعه توی پیش بینی خوش شانس نبود؛
شاختار با ساختاری که به کمک لوچسکو ساختن و سیاست استفاده از برزیلی ها تیم قدرتمندی داشته همه این سالها، خط حمله شون به شدت سرعتیه و دفاع کند اینتر اذیت میشه، هافبکای بلوک شرقم عین همیشه شوتزنی و قدرت فیزیکی شون رو دارن، اینتر نسبت به شاختار خسته تر به این بازی رسیده و ضعفایی توی دفاع و هافبک داره و خیلی سخت میشه این بازی واسشون. اگه بخوام یک کم جسورانه فکر کنم شاختار رو تو فینال می بینم.
Benyamin Ferdinand اما شانس رو تمام و کمال به اینتر داد؛
کونته چون سابقه ی قهرمانی توی سری آ و لیگ جزیره رو داره میتونه این حس رو به بازیکنای اینتر القا کنه که شما هم میتونید قهرمان بشید، به نظرم اینتر توی لیگ اروپا به احتمال زیاد قهرمان میشه و سوپر کاپ اروپا مقابل هرتیمی قرار بگیرن با نهایت قدرت شرکت میکنن.
. master⭐JAVADMTS هم احتمال برد اینتر رو بیشتر می دونه:
ترکیب اینتر از اوناست که یا باخت سنگین میده یا برد مقتدر به همراه داره، استمرار کونته برای استفاده از سه دفاع مقابل تیمی که ۹۰ درصد حمله هاش از طرفین و با فولبک و وینگر صورت می گیره خیلی ریسک داره، استفاده نکردن از اریکسن نشون میده اینتر روی حملات از جناحین و پاس های در عمق حساب ویژه ای باز کرده، راجع به شاختار نظری ندارم اما در همین حد می تونم نظر بدم که امروز فقط اومدن که یه بازی پرتلاش و پر حرارت با استفاده از بازیکنای سرعتی کناریش بکنه.
♧عزرائیلِ☆ منچستری♧ هم حس می کرد شاختار به فینال بره:
شاختار تیم خیلی خوب و منسجمی هستش .در حالی که مهره های اینتر نسبت به شاختار سرتر و قوی تر هستن تیمی که به گل برسه و بتونه بازی رو مدیریت کنه اون اینتر هستش.فکر میکنم در گوشه ای شاختار شانس داره که به گل برسه چون بازی تک حذفیه و بخوابه تو لاک دفاع یازده نفره و به فینال برسه.
مسعود 180 اما کونته رو در قامت قهرمان می دید:
شاختار رو زیاد نمیشناسم ولی به کونته و تیمش ایمان دارم، فقط کافیه وین بک ها خوب حرکت کنند و توی دفاع محکم باشیم. تیم کونته حقش قهرمانی هست، کونته مرد قهرمانی هست.
عدالت فووتبال که معلومه سبک بازی شاختار رو دوست داره، نوشت:
به نظرم ... بازی جذابیه، بازی یه تیم دفاعی با یه تیم هجومی با بازی چشم نواز، مسلما هیچ تیمی به زیبایی شاختار تو لیگ اروپا بازی نمیکنه... صرفا از تماشای بازی لذت میبری و این برای فوتبال دوستان شیرینه و باعث میشه طرفدار شاختار باشی به عنوان یه بی طرف. گذشته از اون شاختار در زمینه خلق موقعیت عالیه و به راحتی خلق موقعیت میکنه. سه نفر جلو خیلی خوبن
کارهای ترکیبی به همراه بازی روان و پاسکاری تک ضرب و سریع ... به ما میگه .. احتمالا شاختار ضد حمله های زیبایی خواهد زد و احتمالا مالکیت توپ رو هم خواهد داشت. من خودم دوست دارم شاختار پیروز باشه. از اونور اینتر ... همه چیش بستگی به دو نفر جلو داره که از قضا هر دو آماده ان ... به خصوص لوکاکو. به نظرم بازی رو شاختار دو بر یک میبره یعنی امیدوارم.
FC PERSPOLIS FC... شانس برد رو به اینتر می داد:
اینتر با داشتن بازیکنانی مثل مارتینز و تمام کننده ای مانند لوکاکو شانس زیادی داره. البته شاختار ممکنه دوباره یه معجزه کنه و بازی رو ببره. چون تا همین جا هم کار بسیار بزرگی کردند. ولی نظر من روی برد اینتر است.
T 8 اما امیدی به کونته نداشت:
با نهایت احترام به طرفداران عزیز اینتر، کونته مربی اینتر نمیتونه باشه فلسفه اینتر اینقدر دفاعی نیست اگه بخوایم واقع بین باشیم ۹عنصر دفاعی توی ترکیب هستن و دو مهاجم هیچ هافبک طراحی نیست توی ترکیب فقط دل به پرس بسته اینتر که مدافعان ساختار اشتباه کنن وقتی توپ دست اینتره فقط بازی مستقیم از دفاع برای دو مهاجم به این مربی امیدی نیست.
Nima Milanista هم معتقد بود شانس می تونه منجر به برتری شاختار بشه:
با توجه به تنش های اخیر بین کونته و مدیریت اینتر، به شخصه فکر میکنم اگه شاختار کمی شانس بیاره میتونه اینتر را شکست بده.
HIRAD 1 بعد از گل اول اینتر برای ما نوشت:
اینتر یک گل زده و به شکل اتوبوسی رفته تو خط دفاعی حس میکنم از این که انقدر زود تا این حد رفتن تو دفاع ضربه میخورن، اگه شاختار یه کمی باتجربه تر بود به نظرم میتونه حداقل بازی رو به تساوی بکشونه تا اینجا.
Abi Del💙 هم بین دو نیمه اعتقاد داشت اینتر با برنامه بازی می کنه؛
اینتر داره با برنامه بازی میکنه و نمیخواد نظم بازیکنا بهم بریزه...کونته و بازیکنا از بازی بارسا بایرن،منچستر سویا،اتلتیکو لایپزیک،یووه لیون،پاریس آتالانتا و بخصوص سیتی لیون درس گرفتن و نمیخوان بی هدف حمله کنن و نظم دفاعیشون بهم بخوره و نیمه اول هم موفق بودن ب امید خدا اگه نیمه دوم هم همینطوری با برنامه بازی کنیم و 1 گل دیگه بزنیم خیالمون راحت تر میشه و انشاالله راحت صعود میکنیم فینال.
محمد راد که طرفدار اینتر و کونته است، نوشت:
شاهد یک بازی منطقی تو نیمه اول از تیم کونته بودیم، هرچند به نظرم نباید اجازه میدادن شاختار 10 دقیقه آخر فشار بیاره. شاختار تیم خوبیه ولی اگر بخواد نیمه دوم هم همینجوری بازی کنه، احتمال اینکه اینتر به گل برسه خیلی بیشتر از شاختاره. ببینیم دون آنتونیو و تیمش چه میکنن.
آبی عشقه هم یک دفاع جانانه از اینتر کرد:
خوشبختانه تا اینجا اینتر با ساختار منسجم تیمیش تو دهنی سختی به کارشناسای احساسی و همه فن حریف طرفدار لیگ جزیره تو این پست زده که از روی غرض اظهار فضل میکنن و باید بگم که با جون گرفتن اینتر و برگشت دوباره میلان لیگ بی هنر بی تاکتیک و فیزیکی جزیره دوباره به جایگاه سابقش برمیگرده و لیگ سوم یا چهارم اروپا میشه و دوران طلایی سری آ یا همون سری عشق دوباره تکرار میشه تمام کسانی که اون دوران رو دیدن همیشه با آه و حسرت از اون دوران یاد میکنن ولی فک نکنم کسی از دوران طلایی جزیره این مدلی یاد کنه.
بروس گروبلار عزیز طبق معمول ما رو به خوندن یک مطلب فنی دعوت کرد:
تقلب ناقص کاستروی از روی دست فلیک!
فلسفه فوتبال آمریکای جنوبی این بار در شرق اروپا باعث ایجاد تضاد شد کاستروی پرتغالی بنیان شاختار را همچون مرییان سابق بر پایه بازیکنان برزیلی نهاد دقیقا مثل لوچسکو اما با این تفاوت که پرسینگ فلیک را چاشنی تیمش کرد! برخلاف بایرن فلیک که شعاع حرکتی را در زمان از دست دادن توپ محدود کرده و فاصله طولی تیمی به کمتر از 20 متر کاهش داده بود و با پرسینگ شدید علاوه بر از کار انداختن مهره های کارآمدی چون مسی و سوارز با کاهش فاصله تیمی از خستگی بیش از ستاره های مسن بایرن کاسته بود اما شاهد پرسینگ شاختار در فضای 40 متری هستیم که با حضور زوج تکنیکی و فرصت طلبی همچون لوکاکو - مارتینز به خودکشی شبیه است.
بیراه نیست اگر اذعان کنیم اگر لوکاکو و مارتینز از اینتر کونته بگیریم این تیم حتی توان شکست دادن دانداک را ندارد چه برسد به شانه به شانه بزرگانی همچون بایرن، سیتی، لیورپول،... بساید! از بازی چشم نواز تایسون و دوده نمی توان ساده گذشت پس از حضور ده ده حالا شاهد رونمایی از دودو هستیم بازیکنی با سبک و سیاق سیسینیو! تایسون شاید دغدغه های فلیک برای از دست دادن تیاگو به ورطه فراموشی بسپارد. نکته آخر و تکراری اشتباهات فاحش گزارشگرانی است که سوهان روح بینندگان شده اند؛ با چه معیاری پیاتوف را به شیلتون تشبیه کردید؟!
به لحاظ چهره و فیزیک پیاتوف یاد میشل پرودوم را در اذهان زنده میکند اما افسوس شاهد نخبه سوزی هستیم و عادل ها در مخیله مدیران غیر فوتبالی جایی ندارند! در نیمه دوم با سبک و سیاق فعلی شاهد تنبیه اینتر کونته خواهیم بود!
sam milani دوست و همراه خوب مون هم بین دو نیمه نوشت:
شاختاری که تا دقیقه 65 دیدیم به هیچ وجه شایسته حضور تو فینال نبوده اگرچه تا سوت پایان بازی نمیشه از این بابت مطمئن بود ولی بعید میبینم با این روند بتونه کاری از پیش ببره.
محمد راد کاربر اینتری بلافاصله بعد از پایان بازی نوشت:
عالی عالی عالی. همونطور که حدس زده بودم، شاختار تاوان باز بازی کردن جلوی تیم کونته رو با خوردن 4 گل دیگه داد.هنوز هم هستن افرادی که به لوکاکو بگن کند و بدرد نخور؟؟؟ پیش به سوی قهرمانی.
بهروز بایرن فن هم پیشاپیش به طرفداران اینتر بابت قهرمانی تبریک گفت:
نراتزوری با هدایت کونته و مهره های خوبش شانس اول قهرمانی در لیگ اروپا امسال هستن، اگر این روند خوب با این تیم پرستاره ادامه دار باشه چه بسا سال آینده سری آ رو هم فتح کنن، شاختار امشب در نیمه دوم خیلی ضعیف عمل کرد و مهاجمان اینترمیلان هم قدر این فرصت رو دونستن، انتقاد از کونته به نظرم یک کم ناعادلانه هست چون برای هماهنگی همیشه زمان لازمه حداقل ما طرفداران بایرن در فصل جاری از قدرت یک مربی خوب کاملا آگاهیم و میدونیم چقدر در روند بازی تاثیر داره / از الان به هواداران اینترمیلان که خیلی هم زیاد هستن قهرمانی در این جام اروپایی رو تبریک میگم.
رامینمائو ... هم با تمجید از اینتر از شاختار انتقاد کرد:
من تا حالا بازیای شاختارو ندیده بودم ولی شنیده بودم 12تا برزیلی داره! گفتم اینتر رو گلبارون میکنه ولی امشب که بازی رو دیدم برزیلیای شاختار رو در حد برزیلیای لیگ خودمون دیدم و نقطه ضعف اصلی این تیم رو هم دروازه بانش دیدم چون چندبار توپ رو به اینتریا داد و گل اول اینتر هم سر همین قضیه لو دادن توپ توسط دروازه بان به دست اومد و کلا به اینتریا نه نمی گفت و در کل شاختار رو تیمی در حد فینال لیگ اروپا ندیدم در نقطه مقابل اینتر بسیار منسجم بازی کرد و بازی کم نقصی ارائه داد به خصوص زوج لئوتارو و لوکاکو که بسیار با انگیزه بودن.
مارل بابی اما در جوابش نوشت:
سنگین ترین باخت اینتر این فصل 2-0 بوده چجوری انتظار داشتی گلبارون کنن؟
Mr Hijacked فرضیه جالبی رو طرح کرد به این مضمون که در اروپا جزییات تعیین کننده نتیجه است:
باستونی دینامیک ترین مدافع اینتره و خیلی مواقع با دریبلینگ خوبش به طور فوق العاده ای تیم رو از فشار در میاره و اگر پاس های فوق العاده اش رو هم در نظر بگیریم میشه گفت در کنار لوکاکو و بارلا یکی از سه ستاره بی چون و چرای اینتر بوده. ولی یادمون نره روی تنها موقعیت شاختار (همون سانتری که گل نشد) این باستونی بود که مهاجم رو تحت فشار نگذاشته بود و اگر اون توپ گل میشد بازی 1-1 میشد و اینتر بیشتر تحت فشار قرار می گرفت. شاید رفقای اینتری به من خرده بگیرن، ولی توی اروپا این جزئیاته که نتیجه رو تعیین می کنه. امیدوارم باستونی ادامه بازی های کم نقص و دیدنی خودش رو جلوی سویا با یه بازی بدون نقص ادامه بده.
Milad COSTA 21 ❤️❤️ هم طعنه های فنی جالبی زد:
شاختار رو چندین ساله دنبال می کنم... تیمی کاملا بر پایه برزیلی های فانتزی باز و سراسر هجومی، شبیه به سبک دورتموند یا آژاکس.... این مدل از تیم ها موقعی که باید دفاع همه جانبه و اتوبوسی دفاع کنن به مشکل اساسی میخورن... خیلی از اینتری ها رو دیدم ناراضی بودن ولی سرعت پیشرفت کونته خیلی خوب بوده....حالا جلوی سویا با یه لوکاکو و مارتینز آماده و درنده هم دنیا رو دارن و هم آخرت رو.
memba . هم یک تحلیل فنی جالب نوشت:
آخرین باری که بازی شاختاردونتسک رو دیده بودم "لوئیز آدریانو" مشغول گلزنی بود تو این تیم... نکته ای که دیشب برام جای تعجب داشت اصرار شاختار به بردن توپ به کناره ها بود که با توجه به دفاع چند لایه اینتر و تک مهاجم شاختار عملا این کار سودی برای تیم نداشت، البته مورائس یه بار موفق به سرزنی شد، پاس های متعدد بازیکنان شاختار پشت محوطه اینتر و ایجاد فرصت برای شوتزنی هم براشون بی فایده بود، بنظرم باید با دوتا مهاجم بازی میکردن که دفاع اینتر بازتر بشه... اما در مورد اینتر باید بگم که فوق العاده هوشمندانه بازی کردند، شاید درنگاه اول اینطور بنظر بیاد که اینتر بعد گل اول رفت تو لاک دفاعی و هدفش فقط حفظ گل بود، اما بنظرم اینتر با این کار زمان رو از شاختار گرفت و نیمه دوم دیدیم که شاختار به آب و آتش زد و این اینتر بود که 4 گل دیگه هم به ثمر رسوند. اینتر میتونست نیمه اول هم بعد گل حمله کنه اما ریسک این رو داشت که گل مساوی رو بخورن و کار سخت بشه به هر حال فینال اینتر - سویا جذابیت های خاصی داره.... فول بک های سویا شب سختی رو برای اینتر رقم خواهند زد و طرف دیگه هم زوج خط حمله اینتر مثل مهاجمای منچستر سهل انگار نخواهند بود.
$ . هم کونته و اینتر رو موفق ارزیابی کرد و نوشت:
بدون شک ستاره این بازی لائوتارو مارتینز بود که با عملکرد خوبش تیم اینتر رو برد فینال، زوج او با لوکاکو یکی از بهترین زوج های هجومی اروپاس ولی اگه باستونی نبود ممکن نبود این اتفاق بیفته! با اضافه شدن باستونی به خط دفاعی، فاز دفاعی اینتر خیلی پیشرفت کرده و این ها بخاطر همکاری خوب باستونی گودین و دیفرای هست، کونته خیلی خوب تونسته سیستم 352 رو تو اینتر پیاده سازی کنه، با اضافه شدن سنسی به خط میانه، احتمالا اینتر مثل بازی دیشب مشکل از دست دادن وسط میدون رو نداره، وظیفه ای که گالیاردینی به خوبی نمیتونه از پس اون بر بیاد، اینتر تو مسیر درستیه، فصل قبل اونا برای سهمیه چمپیونزلیگ میجنگیدن و حالا برای قهرمانی یورو!
Mohammad H.M ترجیح داد نکته فنی درباره بازیکنان اینتر بنویسه که جالب هم بود:
لوتارو خیلی موثرتر از لوکاکو هستش دقت کنین اکثر گلای لوکاکو روی تاثیر مستقیم یا غیر مستقیم مارتینز بوده. لوکاکو خیلی توی تک به تک ها خودخواه عمل میکنه، جدیدا هم خیلی توی زمین به بازیکنای دیگه اعتراض میکنه، امیدوارم سنسی به ترکیب برگرده، دی آمبروزیو شاید از لحاظ فنی ضعیف باشه ولی با تعصب ترین بازیکن اینتره.
مسعود 180 هم اینتر رو قهرمان می دونه؛
بازی فوق العاده خوبی بود و اینتر کونته کاملا سوار بر بازی و می دونست دنبال چیه، خط دفاع بسیار سر زنده بود. بارلا بهترین هافبک اینتر کاملا پیشرفت محسوس داشته، بازی فینال رو اگه اینتر بتونه گل زود هنگام بزنه و فشار رو حفظ کنه راحت قهرمانه.
کارگاه بازی اینتر رو با یک مطلب از دوست خوب مون بروس گروبلار می بندیم که واقعا فوتبال رو خوب تحلیل می کنه:
کاتناچیو به سبک کونته!
اسپاگتی مدیترانه ای کونته به مذاق کاستروی نساخت. افعی ها با تفکرات تلفیقی برگرفته از کاتناچیو در کنار فولبک های نوین برزیلی های شاختار کلافه کردن و در این بین مغز متفکر شاختار که بیشتر یادآور تایسون افسانه ای است در عبور از این سد بتنی ناکام بود. نکته بارز ترکیب افعی ها بدون شک زوج دلنشین لوکاکو - مارتینز است گزافه نیست اگر بگوییم اینتر کونته بدون این دو افعی حای از شکار داندالک و اسکوپیه عاجز است چه برسد به شکار گورخر و لک لک! اینتر کونته شاید برابر نورکورزن و شاختار با سبک و سیاق خاص سربلند بیرون آمد اما این حقایق نمی توان کتمان کرد با این نفرات و این سبک و سیاق نهایت آرزوی کونته در کسب لیگ اروپا خلاصه خواهد شد! از بازی چشم نواز دو برزیلی شاختار نمی توان به سادگی گذشت تایسون و دودو بدون شک پا در جای بزرگان خواهند گذاشت. تکنیک ناب برزیلی تایسون در کنار پاس ها بی نظیر سبک و سیاق تیاگو در ذهن متبادر میکرد شاید تایسون زیر نظر فلیک و پپ به ستاره ای فراتر از تیاگو تبدیل شود شاید زیدان دوم در راه باشد! تعویض پست تایسون باعث شکوفایی بیشتر این فوق ستاره خواهد شد. پس از ده ده اینبار شاهد دودو هستیم بازیکنی با سبک و سیاق سیسینیو که از نگاه تیزبین غول های بزرگ قاره دور نماند.
شب پیروزی پاریسی ها در لیگ قهرمانان
سروش Eagle عزیز برای ما نوشت:
بازی امشب، نبرد تکنیک و تاکتیک خواهد بود. جالبه نقطه قوت هر دو تیم، نقطه ضعف تیم مقابل هست. دفاع تیم پر ستاره پاریس در مقابل تیم های منظم کاملا ضعیف نشان داده یعنی نقطه قوت تیم آلمانی. آن سوی میدان، دفاع تیم لایپزیش هم در برابر تکنیک ستاره های حریف معمولا عملکرد خوبی نداره و این یعنی در مقابل ستاره های خط حمله پاریس، شب سختی سپری خواهند کرد. در پایان ، دفاع هر دو تیم نتیجه بازی مشخص خواهد کرد. در بازی قبلی شانس با پاریس یار بود که به خاطر فشردگی سری آ ، آتلانتا از تمام ظرفیتش استفاده نکرد ولی لایپزیش با توجه به زودتر تمام شدن بوندس لیگا فرصت خوبی برای بازیابی داشته.
پیش بینی: بر اساس آمار و ارقام باید بگیم لایپزیش ولی طبق تجربه خودم میگم پاریس برنده این بازی خواهد شد. نتیجه پایانی این بازی فکر نمی کنم از اعداد و ارقام پیروی کند.
امید گواردیولا ... هم نوشت:
پاریس با این همه ستاره و بازیکن اماده باید پیروز میدان بشه و یک پای فینال باشه و برای برنده شدن امپاپه و نیمار و اون مهاجم اینتر ایکاردی کافیه. امیدوارم پاریسن ژرمن با چهار گل تیم لایپزیش رو درهم بکوبد.
مستر بین هم معتقد بود:
به نظرم پاریس با اختلاف بازی رو میبره چون مدافع های لاپزیک کندن ازون طرف با وجود نیمار وامباپه کار برای پی اس جی خیلی راحته تنها بازیکنی که میتونه پی اس جی رو یکم اذیت کنه زابیتزر هست.
armin🕊️ atleti fan هم برای انتخاب برنده بازی دو دل بود:
لایپزیک با پرسینگ عالی. و ضد حملات سریع و البته کمی شانس تونست مارو حذف کنه. به نظرم اگه یکم دفاعی تر جلوه پاریس بازی کنن میتونن زهر خط حمله پاریسو بکشن و صعود کنن از اون طرف پاریس با یکم خلاقیت تو حمله و گرفتن پنالتی میتونه به کل برسه.
Amir اویفالوژی دوست خوب و فعال مون در کارگاه ها با شروع بازی و در حالی که تقریبا به دقیقه 15 رسیده بودیم، نوشت:
بازی قبل لایپزیش و اتلتیکو نشون داد که دفاع لایپزیش جلوی بازیکنای ریز نقش مثل فلیکس به مشکل میخوره. حالا در نظر بگیرید که یه تیم همزمان نیمار و امباپه و دیماریا رو داشته باشه. کسایی که هرکدوم تو خلق موقعیت و دریبل زنی و شوت زنی از بهترینای حال حاضرن. امشب از نظر من ته خط لایپزیشه که واقعا تا همینجاشم شاهکار بوده.
Manchester MNU هم به نکته جالبی اشاره کرد:
پاریس بازیکنای فوق‌العاده داره که هر لحظه ممکنه اختلاف رو بیشتر کنن اما لایپزیش بدنبال اشتباه های مدافعای پاریس هستش و دنبال تک موقعیت هاست حضور اندر هررا باعث کمک به دفاع میشه و توخل ترکیب هوشمندانه ای چیده.
سروش Eagle یک نکته در پایان نیمه اول به تحلیل خودش اضافه کرد:
بازیکنان لایپزیش تا قبل از دریافت گل دوم، تقریبا از میانه زمین پرس شروع می کردن و البته این کارشون، قابل درک هم بود. اونها از سرعت امباپه هراس داشتن و برای همین سعی می کردن فاصله بین خطوطشون حفظ کنن. ولی در آخرین دقایق نیمه اول با پرس از جلو، باعث اشتباهات مکرر خط دفاع پاریس شدن و شاید با بد شانسی به گل نرسیدن.
leah🥀 dadario هم انصافا نکته درستی رو گوشزد کرد:
پیروزی تو دقایق آخر مقابل آتالانتا موجب شد پاریسی کاملا به خودشون باور داشته باشن که بالاخره پاریس هم میتونه طلسم و بشکنه و به فینال بره از اون طرف لایپزیگ یه تیم کاملا بی تجربه تو این مرحله هست و اینکه نبود مهاجمشون که همیشه بار گلزنی رو دوشش بود شانس این تیم کم تجربه رو برای حضور تو فینال کم میکنه.
Mahdi_ Realssoneri که از حضور و همراهی اش در کارگاه خوشحالیم، با شروع نیمه دوم برای ما تحلیل جالبی نوشت که خوندنش رو توصیه می کنم:
به وضوح پاریس حاکم مطلق نیمه‌ی اول بود. توپ و میدان رو در اختیار داشت و اجازه خودنمایی به لایپزیش رو نداد. توخل با هوشیاری پلن اول تیمش رو پاسای زمینی و بازکردن دفاع از روی زمین قرار داده بود و از بازی هوایی به علت وجود اوپامکانو در لایپزیش کمتر استفاده کرد (اشتباهی که اتلتیکو کرد و تمام حملات هوایی این تیم توسط مدافعای لایپزیش و به خصوص اوپامکانو خنثی شد). لایپزیش وقتی که پاریس توپو در اختیار داشت با سیستم ۴۱۴۱ دفاع میکرد و پشت سر پولسن که به عنوان تک مهاجم قرار داشت به ترتیب از راست به چپ لایمر و سابیتزر و اولمو و انکونکو ایفای نقش میکردن و جلوی مدافعا رو هم کمپل پوشش میداد. از نکات جالب توجه بازی پاسکاری بدون خطای پاریسیا تو زمین لایپزیگ و بین خطوط این تیم بود. برای شروع بازیسازی هم معمولن پاردس به عقب میومد تو بازیسازی از عقب زمین نقش داشت. نیمار هم تو هف اسپیس سمت چپ و بین لایمر و سابیتزر جایگیری میکرد و هروقت توپ به دستش میرسید انصافا خوب خط هافبک لایپزیگ رو عصبی میکرد و خطاهای زیادی رو نیمار انجام شد. اکثر حملات پاریسی ها هم از سمت چپ زمین خودشون بود جایی که نیمار بود و همونطور که گفتم تاکتیک اصلیشون باز کردن دفاع لایپزیگ روی زمین بود که چندبار موفق به این کار شدن و به ترتیب روی پاس های هررا و امباپه ، امباپه و نیمار با دروازبان لایپزیگ تک به تک شدن که البته نتونستن توپو به گل تبدیل کنن. ولی برخلاف تاکتیک صحیح پاریس و موفقیت تو باز کردن دفاع لایپزیش از روی زمین ، ۲ تا گل بازی تا بدینجا از به صورت تقریبن اتفاقی و اشتباهای فاحش مدافعای لایپزیش به ثمر رسید. گل اول که رو جایگیری به شدت بد مدافعا و ضربه سر بی نقص مارکینیوس از رو ایستگاهی بدست اومد و گل دوم هم با پسر از جلو بازیکنای پاریس و اشتباه فاحش بازیکنای لایپزیش و اصرار به بازیسازی از دفاع و همینطور تیزهوشی نیمار و پاس فوق العادش به دیماریا بدست اومد. البته اوایل بازی هم باز پاریس روی پرس از جلو و اشتباه بازیکنای لایپزیش به گل رسید که با خوش شانسی تیم آلمانی گل مردود شد. در واقع با اینکه تاکتیک پاریس تو نیمه اول به حریف دیکته شد ولی پاریس مزد برتریش رو نه از رو تاکتیک بلکه از اشتباهات بازیکنای لایپزیگ به دست اورد. نکته دیگه اینکه پاریس فقط دوبار رو به بازی هوایی و استفاده از سرعت امباپه کرد که هردوبار توسط اوپامکانو بلاک شد و این تیزهوشی توخل تو انتخاب سبک بازی و استفاده از پاسای زمینی برای باز کردن دفاع رو میرسونه. در مقابل هم تنها موقعیت لایپزیش از سمت راست و پاس لایمر به پولسن به دست اومد که راه به جایی نبرد. تو نیمه اول نیمار بهترین بازیکن زمین بود. اولمو و مخصوصن انکونکو هم ضعیفترینا بودن. حالا باید دید تو نیمه دوم ناگلزمان برای برگردودن نتیجه و توخل برای نگه داشتن نتیجه چه تاکتیکی میچینن.
رامینمائو ... بلافاصله بعد از پایان بازی به نکته درستی اشاره کرد:
به نظر لایپزیش از اینکه به نیمه نهایی رسیده انگیره هاش فروکش کرده ولی اونایی که فوتبال آلمان رو میشناسن میدونن آلمانی ها هیچ وقت از بردن خسته نمیشن پس علت شکست سنگین لایپزیش جلوی پاریس چیه؟ احتمالا خط حمله فوق العاده خطرناک پاریسه که باعث میشه تیما خیلی جلوی پاریس نتونن نمایش های درخشان قبلیشون رو تکرار نکنن و بازی ریسکی انجام بدن همچنان که آتالانتا هم نتونست جلوی پاریس بازیای هجومی قبلی رو انجام بده به هر حال پاریس به فینال رفت ولی احتمالا باید جلوی بایرنی بازی بکنه که با تمام رقبای قبلیشون فرق داره و خودشون هم اینو میدونن و پاریس باید خیلی به فکر خط دفاعی اسیب پذیرش جلوی بایرن باشه چون هر تیمی جلوی بایرن اشتباه بکنه بایرن اون تیمو به سختی تنبیه میکنه.
fire knight هم برای ما یک جمع بندی قشنگ از لیگ قهرمانان نوشت:
لیگ قهرمانان امسال با توجه به شرایط به جای یک برنده چندین برنده به خودش دیده بدون توجه به اینکه چه تیمی قهرمان میشه. اولیش پاریس و ناصر که خیلی صحبت ها در موردش شد از کیسه پول و بی هویت ولی الان رفتن فینال جایی که خیلی تیم ها نرفتن و موفقیت بزرگی براشون بود هم چنین برای قطر که در مقابل امارات زودتر به اون هدفشون رسیدن. دومیش نیمار که ثابت کرد میتونه یه تیم رو چجوری حرکت بده بعد از اینکه حرف ها زیادی علیهش گفتن و جالبتره اینکه زودتر از بارسا رسید به فینال. سومیش توخله که دیگه حداقل کسی از تعویضش تو فصل بعد صحبت نمیکنن. چهارمیش لایپزیک که رسید به نیمه نهایی با اون هجمه هایی که تو المان علیهش ست رسید جایی که اخرین تیم المانی به جز بایرن ۷ سال پیش بهش رسیده بزرگترین موفقیتی که میتونست کسب رو کنه رو کسب کرد. بعدیشم به نظرم ناگلزمن و اتالانتا بودن. اما بازنده اصلی بدون هیچ شک و تردیدی مجموعه سیتی پپ و اماراتی ها بودن که یه فصل عالی رو از دست دادن با اون همه خرجی که کردن و سخت براشون این هستش که پاریس زودتر به فینال رسید. نفر بعدی هم سیمونه هستش به نطرم که بدجور خراب کرد امسال رو.
amin barca هم خیلی مختصر و مفید نوشت:
تیم لایپزیش نیمه اول بازی کار خاصی نکرد و اشتباهات زیادی داشت و پی اس جی راحت بازی کرد و تونست گل بزنه. اوایل نیمه دوم ناگلزمن با آوردن شیک و فورسبرگ سعی کرد شوت از راه دور و بازیسازی و سانتر برای استفاده از ضربه سر کنه. از دقیقه ۷۰ به بعد لایپزیش فشار آورد ولی به دلیل اعتماد به نفس کم برای شوت زنی موفق نبود و ضد حملاتی هم خورد که البته موفق نبود.
. master⭐JAVADMTS هم معتقد بود پاریسی ها عاقلانه رفتار کردند ولی اونا رو به ضد تاکتیک متهم کرد؛
پاریس عاقلانه ترین کار رو کرد و توی میانه زمین پرسینگ سنگین انجام میداد و کاملا جلوی هافبکای خلاق لایپزیگو گرفت و شاهد بودیم که لایپزیگ تقریبا هیچ خلاقیتی تو حمله نداشت. به جرات میتونم بگم اگه بازیکنای پاریس شخصیت فوتبالی داشتن الان حداقل ۵ تا میزد ولی خب این سبک بازی ضد تاکتیک پاریس تا الان که جواب داده و ایرادی هم نمیشه گرفت.
memba . هم به نکته های جالبی اشاره کرد:
اگر جای توخل بودم در فینال احتمالی مقابل بایرن مونیخ "کرر" رو نیمکت نشین می کردم، این بازیکن حتی جلوی وینگرای لایپزیگ عاجز بود. چحوری میخاد آلفونسو دیویس رو کنترل کنه؟ به نظرم انتقال مارکینیوش به دفاع راست و بازگشت وراتی به ترکیب میتونه عاقلانه تر باشه. البته مشکل اصلی پاریس در فینال احتمالی مقابل بایرن خط هافبک هستش، این هافبک های پاریس حریف گورتزکا و تیاگو نمیشن.... البته نکته مثبت میتونه سرعت امباپه و نیمار جلوی دفاع وسطای کند بایرن باشه، اتفاقی که دیشب هم افتاد و خط دفاع لایپزیش چوب کند بودن رو خورد.
Bayercelona 021 هم پیش بینی کرد پاریسی ها در فینال با بایرن کار سختی داشته باشن:
پاریس بازهم مثل بازی با آتالانتا حملات خودش رو متونع انجام داد و از یک طرف نبود و به خاطر همین دفاع لایپزیش سردرگم و خیلی راحت پاسای توی عمق یا سانترهای بازیکنان پی اس جی توی محوطه به مهاجم ها میرسید. این بازی عملکرد دی ماریا فوق العاده بود و با یک گل و یک پاس گل توانایی های خودش رو نشون داد. تیم لایپزیش هم توی دفاع اشتباهات زیادی انجام می داد به خاطر پرسینگ خوب بازیکنان پی اس جی. توی حمله تیم لایپزیش به دفاع واقعا خوب پی اس جی خورده بود که توی این بازی واقعا محشر بودن هر چند که از نظر من توپ اگر از دفاع رد می شد احتمال گلش خیلی زیاد بود ولی چیزی که تو تیم لایپزیش نمایانه نبود ورنره که تو حملات انگار لایپزیش بازیکن گلزن نداره. به نظر کار پی اس جی تو فینال خییلی سخت تره چون بایرن خودش تیمیه که پرسینگ شدید رو انجام میده و پی اس جی نمیتونه از همه جهات حمله کنه و بایرن هم چون با تیم هایی مثل بارسا یا چلسی بازی کرده تو مرحله حذفی به نظر آماده تر و جدی تر میاد به بازی.
Ali Barca هم که با وجود نام کاربری بارسلونایی انگار طرفدار لایپزیش محسوب میشه، نوشت:
بازی خوبی بود. دو تیم خوب بازی کردن، از بچه های تیم هم تشکر میکنم، ما دو تا محروم داشتیم سه تا مصدوم خلاصه با دست خالی رفته بودیم به جنگ ژ۳. داور هم ۵۰/۵۰ ها رو همش به نفع اونا سوت میزد خلاصه دمش گرم. به مربی حریف هم تبریک میگم.
محمد صدرا هم خیلی جالب به چند نکته فنی و جانبی اشاره کرد:
نکته جالب توی دو تا بازی آخر پاریس اینه که نیمار و ام باپه بیشتر از اینکه بازیکن آخر و تمام کننده باشن ، توی نقش شماره 10 فرو رفتن و پاس های منجر به گل دادن، از 5 تا گل آخر پاریسن ژرمن 3 تاش رو مدافعین (کوریا:2 برنات:1) زدن، یکی اش رو هافبک (دی ماریا) و فقط یکی اش رو مهاجمین تیم یعنی چوپو موتینگ زده.
پاریس برخلاف بازی قبلی این بازی از اول میخ رو محکم کوبید و با یه بازی برتر برنده شد. پاریسی ها هم آماده تر و هم پرمهره تر و پولدارتر! بودن و همین باعث صعود اون ها شد. نکته جالب اینه که پاریس توی سال های قبل به بدشانسی و کامبک خوردن معروف بود طوری که بازی رفت رو می برد ولی بازی برگشت رو می باخت (مقابل یونایتد و بارسلونا) ولی امسال توی 1/8 به دورتموند کامبک زد و بازی های بعدی هم که تک بازی بود. شاید اگر این شرایط خاص بر فوتبال حاکم نبود اصلا همچین نیمه نهایی رو شاهد نبودیم،به نظرم تک بازی بودن و نبود تماشاگران+ برگزاری لیگ قهرمانان توی مرداد ماه تاثیر خودش رو گذاشته، تیم ها دیگه دغدغه بازی های لیگ رو ندارن (که یه زمانی به شدت فشرده می شد و جذاب هم بود)، نبود تماشاگرها هم به شدت موثر بوده.
amo parsa هم پاریسی ها رو با دقت تحلیل کرد:
برخلاف بازی پاریس سن ژرمن در مقابل آتالانتا، جنب و جوش بیشتر پاریسی ها در میانه میدان و پرس های زیاد و هوشمندانه ی اون ها در زمین لایپزیش، با کمک امباپه و دیماریا که دربازی قبل غایب بودند باعث پیروزی پاریسی ها شد. لایپزیش بسیار انگیزه ی کمتری نسبت به بازی با اتلتیکو داشت که به وضوح مشخص بود . زمانی که گل اول رو خورد، کاملا به هم ریخته بودن و با اشتباهات متعدد و هنرنمایی نیمار گل های بعدی رو دریافت کردن. ده دقیقه آخر خیلی بازی منظمی داشتن لایپزیشی ها که دلیلش هم این بود که دیگه مطمئن بودن شکست خوردن و بی استرس بازی میکردن. پس انگیزه نداشتن، استرس و ترس از خط حمله پاریس باعث شد شاگردان ناگلزمن نتونن مثل همیشه باشن. پاریس اگه میخواد توی فینال نتیجه خوبی بگیره نباید به کرر بازی بده. انکونکو راحت آزار میداد کرر رو. چه برسه به آلفونسو دیویس یا ممفیس دیپای . تقریبا توخل باید با همین بازیکنا به سمت فینال لیسبون بره تا بتونه حرف هایی برای گفتن داشته باشه... در ضمن اصلا نباید به ایکاردی و کرر بازی بده.
بهروز بایرن فن هم به عنوان یه بایرنی نوشت:
پاریس مهاجمای خیلی سریعی داره و این برای تیم حریف بسیار خطرناکه چون میتونن با سرعتشون نفوذهای خوبی مثل مسابقه با لایپزیگ انجام بدن و خط دفاع رو بهم بریزن، جلوی این تیم زهردار اشتباه کردن عاقبت بدی رقم میزنه.
پویا وایکینگ هم آخرین نقد و بررسی بازی رو انجام داد که جالب بود:
حضور مربی مثل ناگلزمن به وضوح توی بازی لایپزیگ مشخص بود. از این لحاظ که لایپزیگ سرعت بالایی در به گردش در آوردن توپ داره و بین حمله و دفاعش توازن خوبی از لحاظ تعداد نفراتی که در حمله یا دفاع مشارکت می کنن وجود داره. یه تیم با یه ساختار کاملا منظم. لایپزیگ در رسیدن به یک سوم دفاعی پاریسن ژرمن خوب عمل می کرد ولی توان زدن ضربه آخرو نداشت. نتیجه بازی پاریسن ژرمن مقابل لایپزیگ بیشتر از اینکه بیانگر کیفیت لایپزیگ باشه گویای عملکرد خوب و با کیفیت پاریسن ژرمنه. نکته مهمی که در مورد پاریسن ژرمن وجود داره اینه که زمانی که تحت فشار بود هم گلی نخورد. چیزی که شاید تو این سال ها ضعف اصلی پاریس بوده و مانع از نتیجه گرفتنشون شده. شاید بشه گفت مهم ترین رکن کلین شیت پاریس تیاگو سیلوایی بود که با 8 دفع توپ و دو بار بلاک شوت حریف در جاگیری ها و زمان بندی دفع حملات تمرکز بی نظیری داشت. این وسط بازیکنی که همیشه به عنوان اسلحه پنهان عمل کرده آنخل دیماریاس بازیکنی که پشت سر مهاجمای خطرناکی مثل امباپه و نیمار یا قبل تر گرت بیل و رونالدو و بنزما قایم می شد ولی به اندازه همون مهاجما به حریف ضربه می زده. بازیکنی که اکثر مطبوعات اون رو به عنوان یه خطر ثانوی در نظر می گیرن و روی صفحه اول روزنامه هاشون از عکس نیمار و امباپه یا قبل تر مثلث بی بی سی استفاده می کردن ولی دیماریاس که تو خلق موقعیت و گلزنی با شوت های بی نظیرش حریفو از پا در میاره. اونچه که باعث شد پاریسن ژرمن با این اختلاف پیروز بشه جدا از مسائل تاکتیکی و دفاع منظم پاریس، همین بی رحمی و درک متقابل امباپه و نیمار و دیماریا بود. به ویژه تو این بازی دیماریا. حضور نیمار و امباپه هم از طرف دیگه باعث میشه حتی پاس های معمولی هافبک ها پاس عمقی به نظر برسن. سرعت این دو بازیکن به قدری توی کورس ها زیاده که دفاع از بالا و پرس از جلو رو برای حریفا مشکل می کنه چون در اون صورت روی ارسال پاس های عمقی و پشت دفاع که اتفاقا دیماریا و نیمار تبحر بالایی تو ارسال اون ها دارن، تیم حریف ضربه می خوره.
