|
" احساس خاص لحظه ای که برای بالا بردن جام از پله ها بالا میرفتم را به یاد دارم. در آن لحظه به خودم، کوین کیگان یا دیگر پسران که آن روز بازی را برده بودیم فکر نمیکردم. نام هایی که در ذهنم میدرخشیدند راجر هانت بود، ایان سنت جان بود، رون یتس، شنکس و روبن بنت بودند. آنها مردانی بودند که به ما شانس قهرمانی در اروپا را دادند و ما را به جایی که ایستاده بودیم رسانده بودند. لحظه ای که جام را بالای سر بردم میدانستم این جام همانقدر که به ما، به آنها نیز تعلق دارد."
-املین هیوز، اولین کاپیتان لیورپول فاتح جام باشگاه های اروپا-
|
*انجمن لیورپولیها*
1976-77
بازیکنان:
دروازه‌بانان: ری کلمنس، پیتر مک دونل
مدافعین: فیل نیل، تامی اسمیت، جوی جونز، املین هیوز(c)، برایان کِتِل، الک لیندسِی، فیل تامپسون
هافبک ها: یان کَلَهَن، جیمی کِیس، ری کندی، تری مک درموت، استیو هِیوِی، سامی لی، پیتر کورمَک
مهاجمان: کوین کیگان، دیوید فِیرکلاف، کوین کِویلی، جان توشاک، آلان ودل، دیوید جانسون
سرمربی: باب پیزلی
مسیر تا فینال
لیورپول پیزلی به عنوان حاکم بلا منازع لیگ انگلستان و جام یوفا به این رقابت ها راه یافته بود. آنها در فینال جام یوفا 75-76 با نتیجه 4-3 از سد کلوب بروخه گذشتند و قهرمان این رقابت ها شدند. همچنین با فتح لیگ انگلستان توانستند جواز ورود به رقابتهای جام باشگاه های اروپا را کسب کنند. در فرمت قدیمی جام باشگاه های اروپا، رقابت ها بدون مرحله گروهی برگزار میشد و همین امر کار صعود تیم ها به مراحل پایانی را سخت میکرد. یک لغزش کوچک در طول 90 دقیقه کافی بود که تیم در آستانه حذف از رقابت ها قرار بگیرد.
در دور اول تیم لیورپول مقابل کروسادرز ایرلند شمالی قرار گرفت. لیورپول توانست در بازی رفت در خانه با دو گل فیل نیل از روی نقطه پنالتی و جان توشاک این تیم را شکست دهد. در بازی برگشت نیز لیورپول با دبل جانسون و گلزنی کیگان، مک درموت و هیوی حریف را با پنج گل در هم کوبید و مقتدرانه به دور دوم رقابت ها راه یافت.
رقیب لیورپول در دور دوم ترازبون اسپور ترکیه بود. بازی رفت در خانه ترازبون اسپور با نتیجه 1-0 به سود تیم ترکیه ای به اتمام رسید اما در بازی برگشت در آنفیلد لیورپول توانست در کمتر از 20 دقیقه و با گلزنی کیگان، جانسون و هیوی، سه گل وارد دروازه حریف کند و در مجموع دو بازی با نتیجه 3-1 از سد حریف ترکیه ای خود عبور نماید.
لیورپول در دور یک چهارم پایانی باید مقابل سنت اتین قرار میگرفت. بازی رفت در فرانسه همانند دور قبل با برتری 1-0 حریف به اتمام رسید. در بازی برگشت اما لیورپول باز هم توانست به بازی برگردد و با سه گل کیگان، کندی و فیرکلاف در مقابل تک گل بتهنی برای سنت اتین تیم فرانسوی را شکست داده و جواز حضور در نیمه نهایی را کسب کرد.
قرمزها در نیمه نهایی نیز کار سختی نداشتند. بازی رفت در خانه اف سی زوریخ با برتری 3-1 لیورپول همراه بود. گلزنان لیورپول در آن بازی فیل نیل و استیو هیوی بودند. دو گل نیل از روی نقطه پنالتی به ثمر رسید. آنفیلد کماکان مسلخ حریفان بود. دو گل از کیس و یک گل از کیگان برای صعود مقتدرانه لیورپول به فینال کافی بود.
لیورپول توانست در مجموع 8 بازی 19 گل وارد دروازه حریفان کند. خط آتش مرگبار پسران پیزلی با رهبری کیگان در آن سالها هرتیمی را به زانو درمیاورد.
| نتیجه نهایی |
بازی برگشت |
بازی رفت |
حریف |
دور |
| 7-0 |
5-0 (A) |
2-0 (H) |
کروسادرز |
اول |
| 3-1 |
3-0 (H) |
0-1 (A) |
ترازبون اسپور |
دوم |
| 3-2 |
3-1 (H) |
0-1 (A) |
سنت اتین |
یک چهارم نهایی |
| 6-1 |
3-1 (H) |
3-1 (A) |
اف سی زوریخ |
نیمه نهایی |
فینال
25 می 1977 - استادیوم المپیکو، رم
لیورپول در فینال میبایست به مصاف مونشن گلادباخ تیم آماده آنروزهای آلمان میرفت. مونشن گلادباخ آن سال با حضور ملی پوشانی همچون برتی فوگتس، راینر بونهوف، اولی اشتیلیکه و یوپ هاینکس و با سرمربیگری اودو لاتک تیمی بسیار شایسته بود. آنها توانسته بودند در دو فصل قبل فاتح بوندسلیگا شوند. مونشن گلادباخ بازی را بهتر آغاز کرد. در دقایق ابتدایی بازی شوت بونهوف از بالای تیرک دروازه لیورپول عبور کرد. در دقیقه 24 هربرت ویمر به علت مصدومیت از بازی خارج شد و جای خود را به کریستین کولیک داد. سه دقیقه بعد ایان کلهن توپ را در میانه زمین ربود و آن را به استیو هیوی در سمت راست سپرد. هیوی با توپ به داخل زد و سپس توپ را در فضا به تری مک درمورت پاس داد و او نیز توانست گل اول مسابقه را برای لیورپول به ثمر برساند. بعد از گل لیورپول بورسیا بیشتر توپ را در اختیار داشت اما نتوانست در نیمه اول گل مساوی را به ثمر برساند.
هفت دقیقه بعد از شروع نیمه دوم مونشن گلادباخ توانست دروازه لیورپول را باز کند. پاس اشتباه از جیمی کیس باعث شد توپ زیر پای آلان سیمونسن بیوفتد. او به سمت دروازه لیورپول حرکت کرد و گل تساوی را برای گلادباخ به ثمر رساند. لحظاتی بعد برخوردی بین کوین کیگان با برتی فوگتس در محوطه جریمه گلادباخ صورت گرفت اما داور دستور به ادامه بازی داد. پنج دقیقه بعد ارسال سیمونسن به اشتیلیکه رسید اما شوت او توسط سنگربان لیورپول کلمنس دفع شد. دو دقیقه بعد و در دقیقه 64 لیورپول به گل رسید. کرنر ارسالی هیوی از سمت چپ در تیر نزدیکتر به تامی اسمیت رسید و او توانست در 600امین بازی اش برای لیورپول این تیم را 2-1 پیش بیاندازد. دقایقی پس از گل برخورد بونهوف با هیوی در محوطه جریمه بورسیا منجر به زمین خوردن بازیکن لیورپول شد اما داور آنرا پنالتی تشخیص نداد و بازی ادامه پیدا کرد. با این حال در دقیقه 82 خطای فوگتس روی کیگان در مجوط جریمه گلادباخ داور را مجاب به گرفتن پنالتی برای لیورپول کرد و فیل نیل توانست گل سوم لیورپول را از روی نقطه پنالتی به ثمر برساند.
بعدها تری مکدرموت گفته بود "قدم گذاشتن در ورزشگاه المپیکو لرزه به اندام هرکسی میانداخت، حتی 1 ساعت و نیم قبل از سوت آغاز بازی!" لیورپول در حالی توانست فاتح رم شود که تعداد هواداران آلمانی حاضر در ورزشگاه از همتایان مرسی سایدیشان به شکل واضحی بیشتر بود. تاکتیک های پیزلی در آن بازی به خوبی توانسته بود گلادباخ را خنثی کند و تیم آلمانی نتوانست مشکل زیادی برای لیورپول ایجاد کند. سیمونسن با وجود به ثمر رساندن گل تساوی به خوبی در دیگر دقایق بازی کنترل شد و کیگان به شکل موثری خط آتش تیم را به سوی پیروزی رهبری میکرد.
املین هیوز کاپیتان آن روزهای قرمزها بعد ها در مصاحبه ای گفت: " احساس خاص لحظه ای که برای بالا بردن جام از پله ها بالا میرفتم را به یاد دارم. در آن لحظه به خودم، کوین کیگان یا دیگر پسران که آن روز بازی را برده بودیم فکر نمیکردم. نام هایی که در ذهنم میدرخشیدند راجر هانت بود، ایان سنت جان بود، رون یتس، شنکس و روبن بنت بودند. آنها مردانی بودند که به ما شانس قهرمانی در اروپا را دادند و ما را به جایی که ایستاده بودیم رسانده بودند. لحظه ای که جام را بالای سر بردم میدانستم این جام همانقدر که به ما، به آنها نیز تعلق دارد."
