"آلمانی ها موفق اند چون خون لهستانی در رگ هایشان جریان دارد"
«فریدریش نیچه»
لوکاس پیوتر پیشچک، یک لهستانی با خون تماما دورتموندی.
ووکاش،لوکاس،لوکاش،پیسچک،پیشچک،پیزشک؛ تلفظ هایی متفاوت اما معنی یکسان. لوکاس در تاریخ 2020/7/28 رسما اعلام کرد که در تابستان 2021 از دنیای فوتبال خداحافظی خواهد کرد. پایانی احساسی برای مردی 36 ساله که بیش از 360 بازی در پست دفاع راست انجام داده است.
بگذارید به عقب تر برویم. زمانی که او در لهستان بود. سال 2004. او کار خود را به عنوان مهاجم راست و گاها مرکزی شروع کرد. او در 7 سالگی و در سال 1992 در تیم های پایه شروع به کار کرد اما سال 2003/4 او توانست بهترین عملکرد دوران نوجوانی اش را به ثبت برساند. ووکاش در نوجوانی و زیر نظر وینسنت سوشینسکی توانست رکورد های بسیاری را در زمینه گلزنی بشکند و استعداد خود را به همگان نشان دهد.و در آن فصل توانست با گوهرک زبرز قهرمان لیگ جوانان لهستان شود.او در سال 2004 به عنوان آقای گل رقابت های لیگ اروپای زیر 19 سال رسید. عملکردی مناسب برای بازیکنی 18 ساله.
لوکاس کار خود را در رده های پایه و تیم های نوجوانان ادامه داد تا اینکه در سال 2007 و در سن 21 سالگی به هرتابرلین پیوست. او در 26 آوریل سال 2008 توانست برای اولین بار گلزنی کند و اولین گل خود را مقابل هانوفر زد تا به تیمش برای کسب یک امتیاز کمک کند.پیسچک بیشتر قسمت های اول فصل 2008-09 را به دلیل مشکل لگن که در نهایت نیاز به جراحی داشت از دست داد. او دوباره تمرین را در فوریه 2009 آغاز کرد ، اما در ماه مارس به دلیل جراحات جزئی زانو بازگشتش دوباره به تعویق افتاد.او در ماه آوریل دوباره به بوندس لیگا بازگشت. در هرتا ، پیشچک در ابتدا به عنوان هافبک تهاجمی یا هافبک چپ بازی می کرد ، اما در فصل دوم خود ، بعد از مصدومیت آرن فردریش ، شروع به حضور در ذفاع راست کرد . پس از بهبودی که فریدریش انجام داد ، پیشچک جای خود را در ترکیب اصلی از دست داد ، اما در سال 2009-10 ، هنگامی که فریدریچ به میانه زمین برگشت ، آن را پس گرفت و دوباره در دفاع راست مشغول به کار شد.
اولین سالهای بازی در دورتموند
در 19 مه 2010 ، پیسچک با انتقال آزاد به بوروسیا دورتموند نقل مکان کرد و قراردادی را تا ژوئن 2013 امضا کرد.در 26 ژوئیه 2011 ، او قراردادش را تمدید کرد تا وی را تا ژوئن 2016 در باشگاه نگه دارد.در 24 سپتامبر 2011، او اولین گل خود برای باشگاه آلمانی جدید خود ، در آخرین دقیقه مقابل ماینتز به ثمر رساند تا نوار پیروزی های متوالی دورتموند ادامه پیدا کند. دورتموند در سال 2011 توانست بوندسلیگا را فتح کند تا ووکاش دوست داشتنی اولین جام خود را با شیرهای وست فالن کسب کند. فصل بعد و در فصل 2012 او با دورتموند توانست به اولین دوگانه آلمانی تاریخ بورسیا دورتموند دست پیدا کند و در لذت تحقیر بایرن با نتیجه 5 بر 2 سهیم باشد.
سال 2013. سالی جادویی. سالی مقدس. سالی به یاد ماندنی.
فصلی تلخ برای دورتموندی ها. بوندسلیگا و جام حذفی برای دورتموند از دست رفته بود و تنها امید آنها چمپیونز لیگ بود. پیشچک در 11 بازی از 12 بازی دورتموند در چمپیونز لیگ حضور داشت و در تمامی آنها به عنوان دفاع راست به میدان رفت. پیشچک به همراه مارسل اشملتزر از دوست داشتنی ترین مدافع کناری های دورتموند،آلمان و شاید تمام جهان بودند. دو بازیکن دوست داشتنی که در حال گذراندن فصلی رویایی بودند. پیشچک به همراه بلاژیکوفسکی و لواندوفسکی تشکیل دهنده نسل طلایی لهستانی های دورتموند بود که برای کمر راست کردن دورتموند بعد از وررشکستگی کمک بسیاری کردند. در نهایت چیزی که کسی انتظارش را نداشت فرا رسید. دورتموند و بایرن در فینال ومبلی. فینالی تمام آلمانی. بایرن با فوتبالی تماما ماشینی به فینال رسیده بود و تمامی رقبای خود را له کرده بود در حالی که دورتموند و پیشچک به سختی هر چه تمام تر به اینجا رسیده بودند و لحظات بسیار احساسی زیادی را خلق کرده بودند. ووکاش از ابتدای بازی در زمین بود و هنگامی که بازی تمام شد، لحظات زیادی را در آن مستطیل لعنتی مشغول اشک ریختن بود. تصویری که در ذهن بسیاری از دورتموندی ها نقش بست. تمامی کسانی که در آن فینال اشک ریختند در دورتموند ماندند و اگر همه مجبور به جدایی نبودند در حال حاضر نیز در دورتموند توپ میزدند. پیشچک، بلاژیکوفسکی،مارکو رویس،نون سوبوتیچ،متس هوملس، مارسل اشملتزر،رومن وایدنفلر و کوین کروسگرویتز از جمله بازیکنانی بودند که به معنای واقعی کلمه با عشق برای دورتموند بازی میکردند. فصل 2013 به پایان رسید. تلخ ترین فینال تاریخ دورتموند. چرا که دورتموند در حال از دست دادن بزرگترین استعداد تاریخ خودش یعنی ماریو گوتزه بود و او قصد پیوستن به بایرن را داشت و شکست در فینال شوکی عظیم به دورتموند و هوادارانش وارد کرد.
سال 2014 سال 2015 سال 2016 سال 2017 و سال 2018 معمولی ترین و تکراری ترین سالهای تاریخ دورتموند بودند. پرواز با انگیزه فراوان و سقوط با نا امیدی تمام. این داستان تلخ پنج سال پیاپی پیشچک و بورسیا دورتموند بود. پیشچک در زمان مربی گری توماس توخل تا حد زیادی فراموش شد. هم او هم مارسل اشملتزر. اما دورتموند در قلب آنها بود چه در نیمکت چه در وسط زمین. هیچ اعتراضی به نیمکت نشین شدن نداشتند. با روی کار آمدن لوسین فاوره پیشچک تا حدود زیادی جایگاه خود را پس گرفت هم به عنوان دفاع راست هم به عنوان دفاع چپ. در سال 2019 که همه در حال نگاه کردن به بازی جادویی مارکو رویس در 30 سالگی بودند کسی به ووکاش توجهی نمیکرد. شاید تنها بازیکنی باشد که فوتبال او هیچ نقطه اوج و هیچ نقطه سقوطی ندارد. همیشه در سطح معمولی بود. اما با عشق بازی کردنش برای همگان مثال زدنی بود. با غیرت بازی میکرد. فصل 2019 نیز برخلاف انتظار مانند بقیه فصل ها شد و ووکاش آهسته آهسته بیشتر به خدحافظی فکر میکرد.
فصل 2020 فصلی تلخ با پایان تکراری بود. ووکاش اینبار اغلب به عنوان مدافع مرکزی بازی میکرد و از جمله بهترین بازی های او میتوان به بازی مقابل پاریس سنت ژرمن و بازی برگشت مقابل بایرن مونیخ اشاره کرد. در مقابل پی اس جی به قدری با تعصب بازی میکرد که در یک صحنه هنگامی که با کیلیان امباپه کورس گذاشت از او جلو زد و توپ را دفع کردو در مقابل بایرن نیز بدون هیچ ترسی خود را جلوی توپ قرار میداد و توپ های زیادی را دفع کرد و بارها مانع از گلزنی حریف شد و در آن فصل با متس هوملس فصلی به یاد ماندنی را پشت سر گذاشت و از بهترین و دوست داشتنی ترین زوج های خط دفاعی آن مقطع از بوندسلیگا بودند.
سر انجام در روز گذشته ووکاش پیشچک اعلام کرد که فصل آینده آخرین فصل وی در دورتموند خواهد بود و او با انجام بیش از 360 بازی در ذهن دورتموندی ها جاودانه خواهد شد.
تقدیم به ووکاش پیشچک،بازیکنی که نشان داد دورتموندی که باشی در همه جا قلبت برای دورتموند می تپد.
