لیورپول از 13 بازی ابتدایی خود در لیگ، 11 بازی را با پیروزی پشت سر گذاشت و تنها دو بار مقابل بلکپول، بازنده از زمین خارج شد. اما در ادامه راه، در دیداری بدون گل مقابل وست منچستر متوقف شد و 3-0 قافله را به، بِری، صدرنشین لیگ باخت.
شکست مقابل بری، سومین و آخرین باخت لیورپول در لیگ بود. آنفیلدی ها در 7 بازی پایانی خود، 20 گل زدند و 6 پیروزی کسب کردند. حتی مصدومیت سیدنی راس، دروازه بان اصلی آنها، نیز ترمز تیمشان را نکشید! مت مک کوئین که در هفته هجدهم مقابل نِلسون، 2 گل از 3 گل لیورپول را به ثمر رسانده بود، در 4 دیدار انتهایی فصل جای خالی راس را درون دروازه پر کرد (به معنای واقعی، مت بازیکنی منحصر به فرد و تکرار نشدنی بود). مصدومیت راس به قدری جدی بود، که او دیگر هرگز برای لیورپول به میدان نرفت.
دانکن مک لین، به مدت سه سال دفاع چپ اصلی لیورپول بود
اکثر اوقات انتخاب ترکیب تیم به عهده مدیریت باشگاه بود. در دیداری دوستانه مقابل کلیفتونویل در آپریل 1893، باشگاه به این نتیجه رسید که تیم باید تقویت شود و بازیکنان به فکر پیشرفت بیافتند.
دفاع چپ تیم، دانکن مک لین، اولین قربانی این تصمیم باشگاه بود: "چرا مک لین انقدر از دروازه تیم فاصله می گیرد و میل هجومی دارد؟ او می تواند از خط حمله تیم پشتیبانی کند اما یک مدافع، جایی در بین مهاجمان تیم ندارد! اگر مک این مشکلش را حل کند، بدون شک به یکی از بهترین مدافعان کناری فوتبال انگلستان تبدیل خواهد شد." جان اسمیث، مهاجم تیم دیگر بازیکنی بود که باشگاه نکاتی را به او متذکر شد "اسمیث نباید تا این حد با توپ حرکت کند؛ اجازه دهید که او شوت بزند یا پاس دهد. او اکنون بسیار خوب و تاثیرگذار بازی می کند، البته اگر این اشتباهاتش را رفع کند."
با وجود پیشرفت فوق العاده لیورپول در هفته های پایانی، اما این بلکپول بود که بخت اصلی قهرمانی لقب گرفته بود. لیورپول هر 22 بازی خود را انجام داده بود، اما بلکپول باید یک بازی مقابل ساوثپورت سنترال، تیمی که از 21 مسابقه، در 13 بازی شکست خورده بود، انجام می داد. پیروزی و حتی تساوی بلکپول، قهرمانی را برای آنها به ارمغان می آورد. اما آنها در عین ناباوری، 1-0 مقابل ساوثپورت سنترال شکست خوردند تا همانند لیورپول، با 36 امتیاز (17 برد، 2 تساوی و 3 باخت) به کار خود در آن فصل خاتمه دهند. بلکپول با گل 82 زده و 31 گل خورده تفاضل گل بهتری نسبت به لیورپول با 66 گل زده و 19 گل خورده داشت. اما در آن زمان هرگاه، دو تیم امتیاز مساوی داشتند، تیم برتر با قانون گل زده تقسیم گل خورده انتخاب می شد. بنابراین لیورپول موفق به قهرمانی در لیگ لنکشایر شد.
لیورپول، یک شاهکار را خلق کرده بود؛ چرا که در اولین فصل حضورش در لنکشایر، عنوان قهرمانی را به دست آورده بود. «اسمیث» از مسئولان برگزاری لیگ، در دفتر جان هولدینگ، جایزه ای 200 اونسی را به لیورپول تقدیم کرد. اسمیث از «موفقیت غیر قابل توصیف لیورپول، در نخستین فصل حضورش در لیگ» سخن گفت. مشاور هولدینگ به نمایندگی از لیورپول، ضمن تشکر از اسمیث، گفت: "بدون شک این موفقیت، حاصل زحمات و برنامه ریزی دقیق مدیریت باشگاه است"
اولین دربی مرسی ساید
با احتساب قهرمانی در لیگ، برگزاری یک بازی دراماتیک در پایان فصل، فصل لیورپول را به شکل خارق العاده ای به پایان می رساند. در حد فاصل هفته بیستم و بیست و یکم لیگ لنکشایر، یازدهمین دوره رقابت های "جام برتر لیورپول" شروع شد. لیورپول در 22 مارس 1893، با چهار گل از سد «چِستِر» گذشت تا به جمع چهار تیم پایانی راه پیدا کند. در ادامه و در حضور 5000 هوادار پر شور در آنفیلد، میزبان با تک گل میلر «بوتِل» را از پیش رو برداشت تا در دیدار نهایی به مصاف اورتون برود.
اولین دربی میان لیورپول و اورتون در بیست و دوم آپریل سال 1983 در ورزشگاه خانگی تیم بوتل و در مقابل چشمان 10000 تماشاچی، برگزار شد. روی کاغذ، اورتونِ دسته اولی از شانس بیشتری برای پیروزی برخوردار بود؛ اما هولدینگ، برای رونمایی از تیم جدیدش مقابل تیم سابقش و همین طور بردی شاید غیرمنتظره اما نه غیر ممکن لحظه شماری می کرد. هربی آرتور، داور اهل بلکبرن رورز قضاوت این بازی حساس را برعهده گرفته بود.
همان طور که انتظار می رفت، از همان دقایق ابتدایی دو تیم با انگیزه فراوان مقابل هم قرار گرفتند؛ از همین رو، داور یکی دو مرتبه تذکر جدی به جو مک کیو داد. پس از گذشت تقریبا 30 دقیقه، تام وایلی، بازیکن اسبق اورتون، با ضربه ای محکم و زمینی دروازه ویلیامز را باز کرد. بازی در شرایطی کاملا جنجالی به پایان رسید؛ چرا که در لحظات پایانی، پس از برخورد مشکوک مهاجم اورتون و مدافع لیورپول، اورتونی ها خواهان اعلام پنالتی بودند؛ اما داور پس از مشورت گرفتن از کمکش، تصمیم گرفت بین الطرفین (drop ball) اعلام کند؛ سرانجام مدافعین لیورپول توپ را از منطقه خطر دور کردند تا تیمشان با برتری یک گله، قهرمان جام برتر لیورپول، لقب بگیرد.
با وجود این پایان بحث برانگیز، لیورپول در این بازی از هر لحاظ برتر بود. liverpool mercury نوشت: "مک اوون درون دروازه، هر کاری میتوانست کرد تا دروازه تیمش باز نشود. هانا و مک لین، نمایشی عالی از خود به جا گذاشتند و به مهاجمین اورتون اجازه گلزنی ندادند. خط هافبک نیز به طور کامل میانه میدان را در اختیار داشت؛ مک کیو روز فوق العاده ای را سپری کرد و هارتلی را از جریان بازی محو کرد. مک کارتنی و مک براید هم عملکرد نسبتا خوبی داشتند. مهاجمان هم دست کمی از دیگر بازیکنان نداشتند. آنها به هیچ وجه خود خواهانه عمل نکردند، و با کارهای ترکیبی، بارها دفاع اورتون را آزردند. استقامت آنها هم قابل توجه بود و با حساب مجموعه تمام این نکات مثبت، لیورپول شایسته پیروزی در چنین دیدار حساسی بود.
اورتون نسبت به نتیجه معترض بود و از داور بازی به دلیل تصمیماتش شکایت کرد تا جام بعد بازی به لیورپول اهدا نشود! اما اعتراض آنها رد شد تا جام به لیورپول اهدا شود.
لیورپول در اولین فصل حضورش در فوتبال انگلستان، عنوان قهرمانی لیگ لنکشایر و همینطور جام برتر لیورپول را از آن خود کرد. در اول سپتامبر 1893، درست یک روز پیش اولین دیدار لیورپول در دسته دو، هر دو جام از فروشگاه آقای چارلز در پدینگتون دزیده شد تا باشگاه مبلغ 130 پوند برای جایگزینی آنها بپردازد. این تازه شروع تاریخ رنگارنگ فوتبال باشگاه لیورپول بود ...
با تشکر از تیم لیورپول پرشین❤
