کارگاه مجازی طرفداری بعد از سه تجربه در لیگ جزیره، این بار با سوژه ایتالیایی برگزار شد.
به گزارش طرفداری، این بار دوستان علاقه مند به فوتبال و به خصوص تعقیب کننده های جدی سری آ در این کارگاه همراه ما بودند. به لطف دوستانی که در شبکه اجتماعی طرفداری، همراه ما هستند و بدون تعارف هر کدام شان می توانند یک ورزشی نویس فعال و یک تحلیلگر متخصص فوتبال باشند، این کارگاه هم به تجربه ای دلنشین تبدیل شد.
خروجی کارگاه مجازی طرفداری، همین تحلیل هایی است که می خوانید، تحلیل هایی که بدون اغراق باعث افزایش سطح آگاهی فوتبالدوستان می شود؛
کاربری که با اسم ACMehran فعالیت می کند و به گفته خودش، اولین بار بود نوشتن درباره فوتبال را تجربه می کرد، نوشت:
جدا از پنالتی که به نظرم با سختگیری گرفته شد (بیلیا زودتر از اینکه موقعیت توپ عوض شود، پایش را حرکت داد) بازی بیلیا محو بود و اصلا در جریان بازی قرار نداشت و نشانه اش هم این که بازی های قبلی با حضور بن ناصر، کسیه تخریب چی بود و بن ناصر پاسور... مقابل آتالانتا کسیه قرار بود پاسور باشد ولی بیلیا از پس تخریب چی بودن بر نیامد و این باعث شد مرکز زمین خیلی خوب دسته میلان نیفتد و بازیسازی ضعیف باشد.
امير بارسا ميلانى هم که مشخص است به میلان تعصب دارد، در تحلیل جامع و جالبی نوشت؛
میلان واقعا عالی بود یک بازی منظم و حساب شده که قطعا اگر بن ناصر و تئو رو داشت یا بیلیا و کالابریا سوتی نمی دادند همین بازی را هم برده بود. زیر پرس ۶ نفره اتالانتا به خوبی تیم مقاوت کرد به لطف کار عالی کسیه جلوی خط دفاع که اگر اشتباه هم داشت، توپ را جمع می کرد و چند موقعیت خوب هم از فضای خالی پشت سر گوزنس و هاتبوئر ساخته شد که اگر ربیچ دقت می کرد شاید گل دوم را هم میلان زده بود. نیمه دوم هم که اتالانتا کاملا بریده بود و بازی افتاد دست میلان و چقدر این زلاتان خوب بود که همه توپ اول ها را زد و بازی را باز می کرد و در همین نیمه هم اگر سائلماکرز لرد بازی درنمی آورد میلان به گل دوم می رسید، اما به نظرم مهم ترین نکته بازی مشخص شدن نقش حیاتی بن ناصر بود که میلان عملا با محرومیتش از دو نقطه ضربه خورد. هم رجیستایی جلوی خط دفاع نبود که توپ را پخش کند و تیم را از پرس خارج کند هم تخریب کننده ای مثل کسیه را پیولی مجبور شد یک خط عقب تر بیاورد و به لطف فاجعه بودن بیلیا اتالانتا راحت تر از آنچه که باید میانه میدان را در نیمه اول در اختیار گرفته بود. امیدوارم میلان تونالی و حتی باکایوکو را بخرد تا با محرومیت کسیه و بن ناصر به مشکل برنخورد در کل به شدت به تیم پیولی امیدوارم و معتقدم با خرید امرسون و تونالی و سوبوسلای و وینگ راست میلان یک فصل خوب را خواهد داشت.
کاربر علاقه مند دیگری به نام MohammadErfan G که معلوم است فوتبال را جدی تعقیب می کند، نوشت:
به نظرم مساوی نتیجه‌ی عادلانه‌ای بود. پیولی تعویض‌های هوشمندانه‌ای انجام داد و لیائو با سرعتش در ضدحمله‌ها دفاع آتالانتا را اذیت کرد.با توجه به نبود چند مهره‌ی کلیدی فکر میکنم میلانی‌ها از نتیجه راضی باشند. آتالانتا باید یک تغییر اساسی در سبک دفاع کردنش بدهد. آنها در ضدحمله‌ها آسیب پذیرند. الخاندرو گومز واقعا قلب تپنده‌ی تیم است. امشب هم عملکرد خوبی داشت و در ۵ دوئل از ۶دوئل زمینی اش پیروز شد.اگر ایلیچیچ در دسترس بود میتوانست تعیین کننده ظاهر شود و نکته‌ی آخر اینکه زلاتان در توپ های هوایی بی‌نظیر است و امشب هم ۱۳ دوئل از ۱۵ دوئل هوایی اش را با موفقیت پشت سر گذاشت.
مقام معظم کاپیتان هم که نیاز به گفتن نیست طرفدار میلان است و البته با وجود این طرفداری، تعصبی نظر نمی دهد، در تحلیل جالبی نوشت:
در حال حاضر میلان خوب نتیجه میگیرد چون جوان ترین تیم سری آ ست و این که سه روز یک بار بازی ها انجام می شود، میلان کم نمی آورد ولی تیم های دیگر کم می آورند، نمونه اش یوونتوس که از وقتی بازی ها سه روز یک بار شده، با توجه به میانگین سنی بالای تیمش، کاملا از نفس افتاده ... در حال حاضر تقویم فشرده بازی ها یک امتیاز بزرگِ برای میلان است
و طبق چیزی که از بازی ها می بینم، هر چه به آخر بازی ها نزدیک تر می شویم، میلان بهتر می شود.
آتالانتا هم تا حدی از چنین امتیازی برخوردار است، با این تفاوت که آتالانتا نیمکت قوی تری دارد، شاید بازیکنانش معروف نباشند، ولی کیفیت را حتما دارند، اگر آتالانتا همین الان هر دو مهاجم نوکش (موریل و زاپاتا) را بفروشد، به راحتی می تواند موسی بارو و کورنلیوس را که قرضی داده به بلونیا و پارما برگرداند! ... چون حتی بازیکن های قرضی شان در تیم های دیگر هم عالی بودند و یک چیزی حدود 20 بازیکن قرضی دارند. کاملا دست گاسپرینی باز است.
اما نکته دوم؛ میلان با ترکیب فعلی در شرایطی که تقویم فشرده نباشد، نتیجه نمی گیرد چون دیگر حریفش کم نمی آورد ... اولا که سمت راست میلان نه وینگر خوبی دارد نه دفاع راست خوبی، برخلاف سمت چپ که تئو هرناندز و ربیچ کاملا پوشش دادند، دوم این که در ترکیب میلان فرانک کسیه و بن ناصر بدون جایگزین هستند، میلان نه هافبک رجیستای (توپ پخش کن) ذخیره دارد، نه هافبک مدیانوی(تخریبی) ذخیره... پس در طول فصل بعد یک مصدومیت می تواند بالانس تیمی را به هم بزند، غیر از آن هم باقی پست هایی که بازیکن ذخیره دارند، کیفیت چندانی ندارند و آنها هم باید عوض شوند... ولی اطمینان دارم مالدینی حداکثر تلاشش را می کند که این نقاط ضعف برطرف شود هرچند فکر می کنم یک پنجره نقل و انتقالاتی برای پوشاندن این همه ضعف کم باشد.
آقـــا خـــانـــ هم خیلی مختصر و مفید نوشت:
یکی از مهم ترین دلایل پیشرفت های اخیر میلان، قطعا به خاطر وجود رهبری بنام زلاتان است اما در این بازی نبود هافبک سریع و جنگنده ای مثل بن ناصر، کاملا مشهود بود، ضمن اینکه بیلیا هم نشان داد که اصلا نمی شود به او اعتماد کرد. در کل نیمکت ضعیف میلان مقصر اصلی این نتیجه بود.
کاربر دیگری به نام ♠️ MѺJ†Å฿ÅMJ ♠️ هم خیلی خلاصه نوشت:
میلان در مسیر درستی که از پایه دارد شروع میشود قرار گرفته و باید بازیکن خوب جذب کند. لرد نه فقط بازیکن خوب
کاربر فعال و فوتبال بین دیگری که نام کاربری اش ali ac80 است، به جزییات جالبی اشاره کرد و نوشت:
انتظار بیننده ها از این بازی خیلی بیشتر بود. از همان دقایق اول اتالانتا نبض بازی را در دست گرفت، دیگر خبری از پرس های سنگین تیم پیولی نبود. به نظر می رسید میلان از لحاظ بدنی خسته شده و دیگر توانایی پرس سنگینی که بازی های قبل انجام می داد را ندارد. از طرفی هم حتی خبری از حرکات ترکیبی میلان که در بازی های گذشته انجام می داد نبود، بخش بزرگی به خاطر یارگیری هوشمندانه ی آتالانتایی ها بود و بخش بزرگترش نبود بن ناصر و رومانیولی... بیلیا و گابیا اکثر پاس های شان را یا به صورت ریسکی و خطرناک می دادند یا پاس به عقب تا دوناروما زیر فشار مجبور شود زیر توپ بزند تا جایی که نیمه اول به خاطر همین زیر توپ زدن ها نبض بازی را میلان از دست داد.
و البته با رفتن بیلیا و آمدن کرونیچ اوضاع بهتر شد و بازی بیشتر دست میلانی ها بود و نکته ی مهم دیگر که باعث شد بازی جذابی را شاهد نباشیم، بی انگیزگی دو تیم بود، آتالانتا هم خیلی بی خیال و بی انگیره بازی می کرد و حتی موقع اعلام ضربه پنالتی برای آتالانتا آنها حتی خوشحالی هم نکردند.
در مجموع فکر می کنم اگر این بازی کمی زودتر برگزار می شد، یعنی مثلا ۲ هفته قبل و ایلیچیچ از آتالانتا و بن ناصر، تئو و رومانیولی از میلان می رسیدند به بازی، بازی خیلی خیلی جذاب تری را می دیدیم.
و در آخر هم این که نبود تئو و بن ناصر و تاثیرشون در سبک بازی میلان نشان می دهد گتوزو با آن داشته هایی که در اختیار داشت در میلان واقعا خوب عمل کرد.
MAD MILAN هم خیلی کوتاه و البته گویا نوشت:
بزرگترین ضعف میلان جلوی آتالانتا نداشتن مدافعان بازیساز بود، در واقع تئو و کونتی این ضعف را تا حدی پوشش می دادند که غایب بودند و این باعث می شد آتالانتا راحت پرس کند. نبود بن ناصر که همه کاره ی هافبک میلان است، خلا بزرگی آن وسط ایجاد کرده بود هم توپ را نمی توانستند نگه دارند و هم در پس گرفتن توپ مشکل داشتند و این قضیه مشکل بزرگی بود. هاکان با اینکه زهر خودش را ریخت ولی کاملا مهار شده بود و ربیچ معلوم بود خسته است که نبود تئو وظایفش را سنگین کرده بود.
کینگ مسی 45 نظریه جالبی درباره میلان ارائه کرده است. این کاربر نوشت:
میلان غایب زیاد داشت اما نبودن بازیکنان مهم نبود، مهم این بود که میلان باز به خوبی توانست مثلث و مربع هایی با بازی تک ضرب میانه زمین تشکیل بدهد و مشخص است که سبک خاصی در بازی تیمی شکل داده، نکته دیگر این بود که میلان حتی در ارسال توپ های بلند و دفع توپ نیز هدفمند کار می کند و این در دو سه بازی اخیر مشخص است و اکثر این نبردها را یا زلاتان برده یا ربیچ به توپ رسیده. سبک ساده پیولی ترکیبی از مثلث ها با یک پاس به کنار و عقب و سپس به جلو در میانه و شکل مناسب قرار گرفتن بازیکن ها در زمین خصوصا در کارهای دفاعی است. حتی زمانی که چندین بازیکن اصلی تیم غایب باشند.
pmohamadaminq.pn . که معلوم است بازی ها را با دقت دنبال می کند، با این توضیح که بیشتر سعی کرده روی تاکتیک حمله و دفاع میلان کار کند و اگر توانایی ایجاد عکس هم در کامنت ها بود بهتر تشریح می کرد، نوشت:
آتالانتا عموما با 2 نوع تاکتیک سعی داشت به دروازه ی میلان نزدیک شود؛ اول: رساندن توپ به فوروارد های نوک، بعد پاس های سریع با الخاندرو گومز برای تک به تک شدن (مثل یک دو سریع).دلیل پاس گل های زیاد آلخاندرو گومز همین است. / دوم: حرکت وینگ ها از جناحین و ارسال توپ به محوطه ی جریمه یا به صورت معمولی یا به صورت کاتبک.
میلان برای دفاع از این شرایط هر دو فوروارد آتالانتا را با مدافعین میانی یارگیری شدید می کرد. اصلا به آن ها اجازه نمی داد که بازی سازی صورت بگیرد. کیائر موفق شد کاملا زاپاتا را از بازی خارج کند. ولی گابیا (مخصوصا در نیمه اول) بسیار بی نظم دفاع می کرد و حتی گلی که میلان دریافت کرد به خاطر تعلل گابیا در یارگیری شدید زده شد. حتی با اینکه توپ را دوبار بلوکه کرد اما به خاطر اشتباه اولش توپ به آن نقطه رسیده بود. برای تاکتیک دوم اگر توپ به صورت معمولی فرستاده می شد با همان یارگیری شدید بر طرف می شد. ولی اگر کاتبک بود این وظیفه ی کسیه و بیلیا بود که توپ را دور کنند. البته دقیق ترش وظیفه کسیه بود چون بیلیا در طول بازی همواره کمی جلوتر از کسیه بازی می کرد. این سبک پیولی است. اما بازی هم تاثیر داشت. کسیه با تمام وجود دفاع کرد. ولی بیلیا همان وضایف دفاعی ساده را اجرا نمیکرد. دقت کردید وقتی کرونیچ خنثی آمد درون بازی آتالانتا کاملا از آن زاویه فلج شد. شاید کرونیچ عملکرد مثبتی نداشت ولی عملکرد بدی هم نداشت. میلان هم که کل بازی 2 بار به سوی پرس شدید رفت. بیشتر اوقات سعی در خنثی کردن حرکت های آتالانتا داشت و نیم نگاهی به ضد حمله. دیدید که خیلی خطرناک هم ضد حمله می زد. هر دو تیم هم خیلی خسته بودند برای همین کاملا نتوانستند کیفیت خودشان را نشان بدهند. از دقیقه 80 دیگر رسما بکش زیرش بود (بازی سبک ایرانی).
همچنین می خوانید؛
