در میان جملات رینالد دِنوئه فرانسوی، نوعی بغض توام با حسرت از آن روزهای رویال های سن سباستین، دیده می شود. تیم او نه تنها اسپانیا، بلکه اروپا را به تحسین وا داشت، گرچه دستش از موفقیت کوتاه ماند.
در جولای 2002 سرمربی سابق و موفق نانت فرانسه، پس از دوران ناموفق و سه باره جان توشاک در فصل 2001/02 و دوران مربیگری کوتاه روبرتو اولابه، به عنوان سرمربی جدید سوسیه داد برگزیده شد. تاریخ آبی و سفیدهای باسکی، قبل از دنوئه، تنها 4 مربی خارجی و غیر بومی را در خود دیده بود. غیر از سه مقطع مختلف دوران جان توشاک ولزی، برند کراوس اتریشی، هری لو انگلیسی و لیپو هرتزکای مجار، تنها مربیان خارجی تاریخ آنها بودند.
دنوئه 54 ساله، مربی چندان نا آشنایی نبود. او دوران طلایی نانت را در فرانسه و در اواخر دهه 90 و اوایل 2000 ساخته بود. نانت با او دو بار در سال های 1999 و 2000 فاتح جام حذفی فرانسه شد و در سال های 1999 و 2001 سوپرجام فرانسه را هم با قناری ها فتح کرد، اما قطعا بزرگترین دست آورد او فتح لاشامپیونه در فصل 2000/01 بود، جایی که نانت را در میان شگفتی و در حالی که فصل قبل از آن با تنها یک امتیاز فاصله تا منطقه سقوط، در رده دوازدهم جدول جا خوش کرده بود، بر بام فوتبال فرانسه نشاند.
رینالد دنوئه
دنوئه که به عنوان مدافع، در دهه های 60 و 70 هم پیراهن طلایی نانت را پوشیده بود، در پایان همان فصل و کسب عنوان مرد سال لیگ 1 فرانسه، از نانت جدا شد و پس از عقد قرارداد با سوسیه داد، به دنبال ماجراجویی جدید، راهی شمال اسپانیا شد، آن هم در جایی که چندان روی خوشی به خارجی ها نشان نمی داد.
با ورود دنوئه، آبی و سفیدها تحولات بسیاری را هم در ترکیب خود آغاز کردند. والری کارپین، ستاره روس، که چندین سال موفقیت آمیز را در سلتاویگو سپری کرده بود، به آنوئتا آمد. نیهات قهوه چی، پدیده 23 ساله فوتبال ترکیه از بشیکتاش به جمع شاگردان دنوئه ملحق شد. گابریل شورر، مدافع میانی آرژانتینی، از لاس پالماس آمد و سرخیو بوریس، دیگر مدافع تازه وارد تیم هم از اوویدو به سوسیه داد پیوست.
ترکیب سوسیه داد چند ستاره دیگر را هم در جمع خود می دید. ساندر وسترولد، سنگربان سابق لیورپول، به همراه دارکو کوواچویچ، که پس از دوره 3 ساله حضورش در سوسیه داد در دهه 90، در سال 2001 بار دیگر به جمع باسکی ها بازگشته بود، پیشتر به تیم ملحق شده بودند و تیم بازیکنان باتجربه ای نظیر خاویر دی پدرو و لوپز ریکارته، را در در کنار جوانانی مثل برادران آلونسو (میکل و ژابی)، در ترکیب خود می دید.
دنوئه قالبا از سیستم 4-4-2، که هارمونی خاصی را به ترکیب یک دست تیمش می داد، استفاده کرد. وسترولد در درون دروازه و دو مدافع میانی اش را زوج شورر - خائورِگی تشکیل می دادند. لوپز ریکارته و آگوستین آرانزابال دو فولبک قدیمی در دو سمت راست و چپ حضور داشتند. ژابی آلونسوی 21 ساله در کنار میکل آرانبوروی 23 ساله یک زوج با طراوت که کمربند خط میانی را با نیروی جوانی خود، مخلوط کرده بودند، فعالیت می کردند و کارپین پیر و دی پدروی ملی پوش و با تجربه در دو گوش حضور داشتند. در نوک خط حمله هم زوج مرگبار نیهات و کوواچویچ همدیگر را تکمیل می کردند و یک زوج خطرناک را تشکیل می دادند.
هفته اول لیگ با دیدار حساس دربی باسک، بین سوسیه داد و بیلبائو، دو رقیب قدیمی برگزار شد و اولین دشت تیم دنوئه به بهترین شکل ممکن با پیروزی 4-2 در دربی باسک به دست آمد. نیهات و کوواچویچ از همان بازی اول موتور خود را روشن ساختند و در کنار والری کارپین، گلزنان بازی بودند. این پیروزی با توجه به تفاضل و تعداد گل، سوسیه داد را در همان هفته اول صدرنشین کرد. چالش دوم تیم دنوئه، مصاف با ساراگوسا در تک بازی کوپا دل ری بود، جایی که در زمین ساراگوسا با نتیجه 3-1 شکست خوردند و پرونده حضورشان در جام حذفی در همان دور اول بسته شد تا تمام تمرکز آنها روی لالیگا باشد.
پیروزی 3-1 در خانه اسپانیول به نوعی روشن شدن موتور حرکت سوسیه داد و به نوعی یک انگیزه پس از هشدار بزرگ بازی با ساراگوسا بود. ادامه کار برای رویال های آبی و سفید، گرچه با دو تساوی برابر بتیس و آلاوز همراه بود، اما دو پیروزی دلچسب در برابر اوساسونا و وایادولید، سوسیه داد را تا پایان هفته ششم به صدر برگرداند و این صدرنشینی را تا پایان هفته دهم که باید به مصاف رئال مادرید کهکشانی، اما پرنوسان هفته های نخست، می رفتند، حفظ کردند. شاگردان دنوئه در سانتیاگو برنابئو نمایش تحسین برانگیزی را از خود نشان دادند و موفق شدند رئال مادرید را با تساوی بدون گل، متوقف سازند.
نمایش سوسیه داد هیجان انگیز دنوئه، در کنار سوپاپ اطمینان صدرنشینی، این باور را در دنوئه و تیمش ایجاد کرد که می توانند در ادامه هم با همین قدرت و صلابت ظاهر شوند و دست به کارهای بزرگتری بزنند. اتفاقی که کاملا به شکلی شایسته برای آن ها در هفته های پیش رو اتفاق افتاد. دو هفته پس از تساوی در برنابئو، سوسیه داد در آنوئتا میزبان بارسلونای بحران زده لوئیز فن خال بود که بدترین مقطع خود را در قرن بیست و یکم تجربه می کرد و شرایط مساعدی نداشت. آبی و سفیدها در زمین خود با دو گل دارکو کوواچویچ، تک گل پاتریک کلایورت را جواب دادند و نهایتا به پیروزی 2-1 دست یافتند. پیروزی ارزشمند هفته بعد در زمین سویا با ضربه کارپین در دقیقه 70، موقعیت سوسیه داد را در صدر بهبود بخشید. اقتدار رویال ها کماکان ادامه یافت و آنها بدون شکست تا هفته نوزدهم و هفته پایانی نیم فصل نخست، که باید در خانه اتلتیکو مادرید میهمان روخی بلانکوس می بودند، تاختند.
قبل از این دیدار سوسیه داد 40 امتیازی در صدر قرار داشت و در تعقیب خود رئال مادرید 37 امتیازی را می دید. بازی با حملات پر دامنه اتلتیکو آغاز شد و یک پنالتی مشکوک که فرناندو تورس با زیرکی از بیورت توره کوارمه نروژی مدافع سوسیه داد، گرفت نوید بازی هیجان انگیزی را می داد. پنالتی که ساندر وسترولد با جهشی دیدنی، موفق به مهار آن شد. در ادامه تایفون، هافبک ترک ذخیره آبی و سفیدها در دقیقه 46 با ارسالی که از جناح چپ فرستاده شد، از غفلت مدافعین اتلتی استفاده کرد و گل اول بازی را به ثمر رساند. این گل دوام زیادی نداشت و دو دقیقه بعد اتلتیکو، روی ضربه لوئیز گارسیا از زاویه بسته به گل تساوی رسید. در نیمه دوم سانتر لوپز ریکارته از جناح راست با ضربه سر کوواچویچ فرصت طلب توام شد تا نهایتا سوسیه داد به یک پیروزی غرورانگیز دست یابد و در کنار آن با شایستگی و با اقتدار قهرمانی نیم فصل اول را از آن خود کند.
شروع نیم فصل دوم اما با افت محسوس شاگردان دنوئه همراه بود و بالاخره در هفته بیستم آنها متحمل نخستین شکست فصل شان شدند و در خانه بیلبائو با نتیجه سنگین 3-0 بازی را واگذار کردند. اوضاع برای گلزن آنها بدتر هم پیش رفت و نیهات قهوه چی در دقایق پایانی با دریافت کارت قرمز، از بازی اخراج شد. با توجه به تساوی مادرید مقابل اسپانیول اما فاصله امتیازی سوسیه داد با تیم دوم به 4 امتیاز تقلیل یافت. تساوی خانگی برابر اسپانیول و شکست 3-2 در خانه بتیس، فرصت فاصله گرفتن از رئال مادرید دل بوسکه را گرفت، اما کماکان سوسیه داد با دو امتیاز اختلاف بر صدر تکیه زد. پیروزی 2-0 خانگی برابر اوساسونا بحران را کمی از پسران سن سباستین دور کرد، اما بلافاصله شوک دیگری از راه رسید و آنها در خانه وایادولید 3-0 شکست را پذیرا شدند.
سوسیه داد 47 امتیازی، پس از هفته ها و ماه ها صدرنشینی، صدر را با اختلاف یک امتیاز به رئال مادرید 48 امتیازی واگذار کرد اما با بازگشت نیهات به خط آتش سوسیه داد، شرایط دوباره برای دنوئه و تیمش، بهبود یافت. دو پیروزی برابر آلاوز و سانتاندر، فشار را بر روی رئال مادرید پایدار نگه داشت، اما تساوی خانگی برابر ویارئال و شکست در برابر دپورتیوو لاکرونیا در ریازور، دست رویال ها را برای صدرنشینی، خالی گذاشت. در عین حال دپورتیووی جذاب خاویر ایرورتا، به فهرست مدعیان قهرمانی در کنار رئال مادرید و سوسیه داد اضافه شد.
هفته بیست و نهم، عرصه بازگشت بزرگ سوسیه داد بود و بهترین نمایش فصل آنها را تعریف کرد. در یک دیدار به یاد ماندنی آنوئتا، میزبان مادرید صدرنشین بود و شاگردان دنوئه قدرت خود را به مادرید و لالیگا دوباره دیکته کردند. این دیدار در 13 آوریل 2003 برگذار شد و ابتدا دارکو کواچویچ، در دقیقه 4 و روی نفوذ مهاجم سوسیه داد و دریبل فرناندو هیرو، صاحب توپ شد و توپ را به طاق دروازه کاسیاس چسباند. در دقیقه 20، کواچویچ صرب، دوباره زهر خود را ریخت و این بار با استفاده از سانتر دی پدرو از سمت چپ و یک ضربه دیدنی، توپ را به گوشه دروازه مادرید چسباند. بازی تا دقیقه 31، با نتیجه 2-0 به سود سوسیه داد در جریان بود که 3 دقیقه طوفانی بازی از راه رسید. ابتدا نیهات در دقیقه 31، با نفوذ به قلب خط دفاعی تیم دل بوسکه و عبور از سد هیرو و الگرا، نتیجه را 3-0 کرد، اما تنها یک دقیقا بعد رونالدو با استفاده از پاس عرضی دیدنی زین الدین زیدان، یکی از گل ها را پاسخ داد. تنها یک دقیقه بعد ژابی آلونسوی پدیده با شلیکی دیدنی از پشت محوطه جریمه، باسکی ها را 4-1 پیش انداخت و گل دقیقه 83 خاویر پورتیو که به جای زیدان به بازی آمده بود، تنها کمی از شدت شکست برای مادرید کاست تا سوسیه داد با پیروزی 4-2، روحیه خود را برای ادامه فصل بازیافته شده ببیند.
مادرید کماکان به صدرنشینی خود ادامه داد، اما سایه سنگین دپور ایرورتا و سوسیه داد دنوئه را پشت سر خود حس می کرد. هفته سی و یکم سوسیه داد در کنار بازی خود با رایوایکانو، نیم نگاهی هم به ال کلاسیکو در برنابئو داشت. رئال مادرید و بارسلونا در این هفته به نتیجه ای بهتر از تساوی 1-1 دست نیافتند و پیروزی 5-0 سوسیه داد مقابل رایو و البته پیروزی خانگی دپور برابر سویا، فاصله را در صدر به یک امتیاز رساند تا 8 هفته پایانی نفس گیر دنبال شود.
بارسلونا بدترین زمان را برای جبران شکست دور رفت از سوسیه داد انتخاب کرد و در هفته سی و یکم، در نیوکمپ شاگردان دنوئه را با دو گل ساویولا و کلایورت، دست خالی به سن سباستین فرستاد. تک گل نیهات در دقیقه 80 هم دردی را از آنها دوا نکرد تا فاصله با مادرید صدرنشین به 4 امتیاز افزایش یابد.
مادرید کهکشانی در هفته 32 یک شوک عجیب را دریافت کرد و در برنابئو با نتیجه 5-1 از مایورکا شکست خورد. سوسیه داد از این فرصت بهره جست و در خانه با ضربه سر دیدنی ژابی آلونسو 1-0 از سد سویا گذشت تا با توجه به پیروزی خانگی دپور برابر رکرتیوو اوئلوا، فاصله هر دو تیم با مادرید به یک امتیاز برسد.
مادرید به وضوح افت کرده در هفته 33، در زمین اوئلوا متوقف شد و پیروزی 3-1 سوسیه داد در خانه مایورکا آنها را بالاتر از مادرید قرار داد اما پیروزی همزمان لاکرونیا، به منزله صدرنشینی شاگردان ایرورتا بود. در فاصله پنج هفته تا پایان این ماراتن نفس گیر، بالاخره سوسیه داد به صدر جدول چنگ زد و پیروزی 1-0 خانگی برابر اوئلوا، با تک گل نیهات قهوه چی، باعث این اتفاق بود. دپور در خانه برابر والنسیا شکست خورد و مادرید با درخشش رائول و مورینتس، به خود آمد و در خانه، مالاگا را از پیش رو برداشت. در هفته سی و پنجم، سوسیه داد به خانه مالاگا رفت و در یک دیدار نفس گیر 2-0 از سد حریف گذشت. گابیلوندو در دقیقه 77 با یک ضربه سر دیدنی توپ را به طاق دروازه مالاگا کوبید و کوواچویچ در دقیقه 88، با یک ضربه نرم گل دوم را به ثمر رساند. در دیگر بازی ها دپور 3-0 در خانه سلتاویگو شکست خورد تا کاملا از کورس قهرمانی باز بماند. رئال مادرید هم در دیداری حساس و تعیین کننده در خانه والنسیا، با دو گل رونالدوی به فرم خوب بازگشته، پیروز شد.
سه هفته پایانی را اما قطعا باید یکی از بهترین مقاطع لالیگا در قرن جدید نامید. سوسیه داد و رئال مادرید در هفته سی و ششم دو فرصت طلایی را برای از هم فاصله گرفتن، از دست دادند. ابتدا مادرید در 31 مه در خانه برابر سلتا با نتیجه 1-1 متوقف شد و روز بعد سوسیه داد هر چخ زد به در بسته خورد و نتوانست نتیجه ای بهتر از تساوی 1-1 خانگی مقابل والنسیا کسب کند. ژابی آلونسو که قطعا یکی از بهترین فصول خود را در دوران بازی اش انجام می داد، ابتدا در دقیقه 33 قفل دروازه کانیزارس را باز کرد، اما تنها دو دقیقه خائورگی به اشتباه دروازه خودی را گشود و تلاش شاگردان دنوئه در ادامه نتیجه ای نداد تا سوسیه داد کماکان با یک امتیاز بیشتر نسبت به مادرید با 73 امتیاز، چشم به دو هفته پایانی بدوزد.
هفته سی و هفتم و ما قبل پایانی، هیجان به اوج خود رسید. رئال مادرید 72 امتیازی و رده دومی، باید در خانه اتلتیکو مادرید، به مصاف شاگردان آراگونس می رفت و سوسیه داد 73 امتیازی و صدرنشین، در خانه سلتاویگوی اوج گرفته، نیم نگاهی به جشن قهرمانی احتمالی داشت. هر دو دیدار سخت و غیرقابل پیش بینی بودند. اتلتیکو هرگز نمی خواست تا شاهد گذر راه قهرمانی رقیب باشد و کیلومترها آن طرف تر در گالیسیا، سلتاویگو می توانست با کسب پیروزی بربر سوسیه داد، به عنوان نماینده چهارم اسپانیا سهمیه لیگ قهرمانان فصل بعد را بگیرد.
بالاخره سوت بازی های همزمان در عصر روز 16 ژوئن نواخته شد. تنها 6 دقیقه کافی بود تا خبر برسد که رونالدو در ویسنته کالدرون، دروازه اتلتیکو را گشوده است. 3 دقیقه بعد از اینکه اخبار به بالایدوس (استادیوم سلتا) رسید، شرایط برای سوسیه داد بدتر هم شد و در دقیقه 9 الکساندر موستووی روس، گلزن کهکنه کار سلتا دروازه وسترولد را گشود. مادرید در نیمه اول به دو گل دیگر هم با ضربه های رائول و رونالدو، رسید تا با خیال راحت به رختکن برود و در ادامه تنها به دنبال شنیدن اخبار خوب از بالایدوس باشد. اوضاع به همین منوال هم پیش رفت و در آغاز نیمه دوم، موستووی فاصله را دو برابر کرد تا سلتا را در آستانه کسب سهمیه اروپا و البته مادرید را در آستانه قهرمان قهرمانی قرار دهد. نیهات در دقیقه 64 یکی از گل ها را پاسخ داد تا امیدهای شاگردان دنوئه کمی زنده شوند، اما چند دقیقه بعد همه امیدها به یاس تبدیل شد. احمد حسام میدوی مصری، در دقیقه 70 گل سوم آبی آسمانی پوشان ویگو را به ثمر رساند و 3 دقیقه بعد رائول در کالدرون تیر خلاص را به پیکره اتلتیکو وارد کرد. گل دقیقه 82 نیهات هیچ ارزشی پیدا نمی کرد و نهایتا در هفته سی و هفتم سوسیه داد دوست داشتنی دنوئه، دست ها را به نشانه تسلیم بالا برد. سلتا در خانه و در مقابل هوادارانش جشن صعود به اروپا را گرفت و رئال مادرید سرمست از پیروزی در دربی و شکست سوسیه داد، با 75 امتیاز و دو امتیاز بیشتر نسبت به سوسیه داد، در آستانه جشن قهرمانی در هفته آخر در خانه قرار گرفت.
در هفته پایانی سوسیه داد زخم خورده میزبان اتلتیکو مادرید و رئال مادرید، میزبان اتلتیک بیلبائو بود.
اندک امید تیم دنوئه، به شاهکاری از بیلبائو در برنابئو بود. اتفاقی که هرگز رخ نداد و شاگردان ویسنته دل بوسکه، در آخرین حضورش روی نیمکت سرمربیگری رئال مادرید، به او هدیه ای ارزشمند دادند. مادرید 3-1 در خانه برنده شد و با جام قهرمانی دور افتخار زد و در مقابل، تیم جسور و شایسته رینالد دنوئه، با وجود پیروزی 3-0 خانگی برابر اتلتیکو، با 76 امتیاز به نایب قهرمانی رسید. هواداران سوسیه داد پس از سوت پایان بازی ایستاده تیم خود را تشویق کردند و از یک فصل هیجان انگیزی که می توانست منجر به موفقیت آبی و سفیدها پس از دوران خوب اوایل دهه 80، شود، تقدیری شایسته به عمل آوردند.
به طور کلی سوسیه داد از 38 هفته ممکن در 22 هفته در فصل 2002/03 صدرنشین بود، که آمار قابل توجهی در رقابت با رئال مادرید پرستاره به حساب می آمد. زوج گلزن نیهات قهوه چی - دارکو کوواچویچ، در مجموع در آن فصل 43 بار دروازه حریفان را گشودند که سهم کوواچویچ صرب 20 گل و نیهات ترک، 23 گل بود. نیهات در کنار رونالدوی بزرگ و پایین تر از روی ماکای 29 گله قرار گرفت و به دلیل مصدومیت های شدید در فصول بعد، هرگز نتوانست به اندازه آن فصل، درخشش داشته باشد.
رینالد دنوئه، در پایان فصل به عنوان سرمربی برتر فصل لالیگا انتخاب شد و فصل 2003-04 هم به عنوان سرمربی در سوسیه داد به فعالیت خود ادامه داد و در لیگ قهرمانان موفق به صعود از گروه خود شد، اما در لیگ توفیقی به مانند فصل استثنایی گذشته به دست نیاورد. پس از آن و در سال 2004 دنوئه برای همیشه سرمربیگری را کنار گذاشت و دیگر در تیمی مربیگری نکرد. با وجود عدم موفقیت در فصل 2003/04، بردهایی نظیر برد قابل توجه 4 گله در برنابئو را به دست آورد. تیم دنوئه در آن فصل در خانه سلتا هم 5-2 پیروزی شد. بردی که دنوئه آرزو می کرد که سال قبل به دست می آورد و مسلما هنوز آن بعد از ظهر منحوس بالایدوس را نمی خواهد به یاد بیاورد.
بیشتر بخوانید:
تیم های فراموش نشدنی (بخش 1)؛ پروجا 1978-79؛ نخستین شکست ناپذیران، محصول مردی که از توتال فوتبال پیروی می کرد
