اختصاصی طرفداری - در قسمت سوم و پایانی از فوتبال پایه، به ادامه بحث شرط بندی در فوتبال و راه های جلوگیری از این اتفاق پرداخته و به گفت و گو با میثم فلاحت پیشه، پیمان رجب زاده و یاشار شوقی که رو به روی دوربین طرفداری قرار گرفتند، ادامه دادیم.
آن حربه اصلی برای اینکه این نتایج رقم بخورد آن تهدید است یا این موضوع که گفتید داور 100 تومان می گیرد؟ تا حالا نشده که داور یا بازیکن بدون آن تهدید و چاقو کشی درگیر بشوند؟
متاسفانه همچین اتفاقی رخ داده است. جامعه داوری برای تمام ورزش ها بسیار محترم است و با کمترین امکانات و پول درحال زحمت کشیدن هستند. گاهی دیدیم پول قضاوت یک داور به مدت یک سال مانده و بعد با او تسویه کرده اند این اتفاق برای عده خیلی کمی از داوران می افتد که درگیر این ماجرا می شوند. حتی بازیکن هم درگیر شرط بندی شده و خودش شرط بندی می کند. همانطور که آقای شوقی گفتند این قضیه باز شد. 70 یا 80 درصد اصلا از ماجرا بی خبر بودند ولی وقتی باز شد، 5 مربی، 50 داور و 50 بازیکن دیگر به این قضیه اضافه شدند که پول دربیاورند. به خود بازیکنان تیم ما پیشنهاد دادند. چه در سال هایی که مربیگری می کردم و چه در سال هایی که مدیریت می کردم، با بازیکنان در ارتباط هستم. به من زنگ می زدند و می گویند آقا میثم به من 10 میلیون تومان پیشنهاد دادند که در فلان بازی لیگ فلان کار را انجام بده یا فلان کار را انجام نده یا کارت بگیر. بازیکنی که درحال هزینه کردن برای ورود به تیم است، وقتی پیشنهادی ده میلیونی برای یک بازی به او داده می شود، مسلما اگر نظارت نداشته باشیم، او هم درگیر می شود.
آقای رجب زاده در این باره صحبتی دارید؟
در این بحث ما کمی دچار بدبینی هم شدیم. من این موضوع را به چشم دیدم که دفاع آخر می خواست هد بزند و روی یک اشتباه فوتبالی، با کف سر به توپ ضربه زد و توپ مقابل فوروارد حریف قرار گرفت و آن را گل کرد. به او که شهرستانی هم بود، انگ زدند و گفتند شرط بسته ای. روی او شناخت کامل داشتم. بنده خدا قسم می خورد که اینکار را نکرده و واقعا هم انجام نداده بود ولی به حدی ذهنیت ها غلط بود که همه دچار بدبینی شده بودیم. از آن طرف اتفاقی مثل اینکه مدافع دقیقه 88 یا 89 توپ را بگیرد و به دروازه بان خودی بگوید که کنار برود و توپ را وارد دروازه خودی بکند هم رخ داده است. قشنگ این صحنه که بازیکن توپ را سر شرط بندی وارد دروازه خودشان کرد را به چشم دیدم. صداها و تصاویر موجود است که از بالا بازیکن را تهدید می کنند که می گویند گل به خودی بزن! این خیلی بد است. یکی از دوستان صمیمی ام، خانواده داوری ای دارند و واقعا داورهای ما قشر مغمومی هستند. با سند ثابت می کنم که داوری سه سال است که هزینه های خود را نگرفته است. چون داور در هفته دو یا سه جا داوری می کند و هزینه ها جمع شده و پس از آن واریز می شود. به خاطر اینکه داور از لحاظ مالی حمایت نمی شود، خود به خود به سمت کارهایی می رود. سال گذشته تا قبل از 4 یا 5 هفته آخر که داورهای ملی که بازی های لیگ برتر بزرگسالان را سوت می زنند آمدند، اتفاقات داوری وحشتناک نتیجه را تغییر می داد. آن اواخر این را شنیده بودیم و به چشم ندیده بودیم و معمولا قضاوت نمی کنم که داوران یکجا می نشینند و می گویند مثلا من فلان بازی را در می آورم، شما هم فلان بازی دربیار و آن نتیجه ای که می خواهند را به دست می آورند. این موضوع باعث می شود چند بازی که نتیجه آن را می دانند، باعث شود رقمی جابجا شود. به یکباره پنالتی ای که اصلا در محوطه نبود را در دقیقه که فکرش را نمی کردیم و همه متعجب می شدیم، می گرفتند.
آقای فلاحت پیشه نظر شما در این مورد چیست؟
چنین اتفاقاتی مثل کرنر، کارت زرد، کارت قرمز، پنالتی و خطا هست و هرکدام هم نرخی دارد. کارت قرمز دقیقه 20 یک نرخی دارد، کارت قرمز دقیقه 80 یک نرخی دارد. شاید خنده دار یا حتی گریه دار باشد ولی تعداد کرنر داریم. در همه لیگ ها چنین چیزی هست؛ لیگ برتر، لیگ دسته اول، دوم و سوم. چند وقت پیش آقای عمران زاده هم در این باره گفت که حتی به خود ایشان هم پیشنهاد داده بودند. حالا این مسائل به هر دلیلی رخ داده ولی باید پیشگیری کنیم که همه بازیکنمان درگیر نشوند.
به عنوان سوال پایانی، چه کاری انجام دهیم که این اتفاقات پایان یابد؟
نظر شخصی من این است که اگر بازیکن را از لحاظ مالی حمایت کنید، یعنی کسی که تیمدار است اگر از همه لحاظ بازیکن را جذب خود کرده و هزینه مالی هم برایش انجام دهد چون بازیکن هزینه استوک، ایام و ذهاب و حقوق می خواهد. فکر می کنم یکی از راه ها این باشد.
آقای فلاحت پیشه شما چه راه کارهایی دارید؟
این سخت ترین راه است. بدون تعارف متاسفانه مملکتمان دچار مشکلات شدیدی است که با توجه با اعمال تحریم ها روز به روز درحال شدید تر شدن است. نمی توانم اینجا بنشینم و به عنوان یک مربی یا مدیر پایه از وزیر انتظار داشته باشم که کاملا پول در رشته های پایه سرازیر کند. ولی عقده دارم توجه بیشتر و دادن امکانات بیشتر می تواند کمک کند. نمی توانیم توقع داشته باشیم روی ورزش پایه سرمایه گذاری انجام ندهیم ولی چهار سال بعد در المپیک قهرمان داشته باشیم یا چهار سال بعد تیم هایمان در آسیا و دنیا نتیجه بگیرند. اگر از الان به فکر بازیکنان باشیم و سازمان دهی درست داشته باشیم، می توانیم تیم خوبی در رده امید داشته باشیم. درحالی که این همه بازیکن داریم، الان 44 سال می شود که تیم ملی امید موفق به راهیابی به المپیک نشده است. چرا باید به تک بازیکن بسنده کنیم؟ دیگر مفهوم استعداد شکوفا شده مثل آقای کریمی یا مهدی قائدی یا مثل بزرگان دیگر نداریم یا خیلی نادر است. باید منتظر باشیم که سال های آینده یک نفر دیگر شکوفا شود تا از فوتبالش لذت ببریم؟ این موضوع به خاطر اهمیت ندادن است. باید در بحث استعدادیابی وزارت و فدراسیون بیشتر تلاش کنیم. باید نظارت را خیلی بیشتر کنیم و اجازه ندهیم مسئله شرط بندی بیشتر باز شود . کنترل کنیم. بازیکنی که وارد بحث شرط بندی و پول شود، دیگر آن کارآیی را نخواهد داشت. به چشم دیدم که بازیکن وسط بازی یواش به مربی تیم گفته که 40 میلیون تومان می دهم تا ببازید. آن تیم دو بر یک هم جلو بود. خب این بازیکن دیگر فوتبالیست نمی شود. وارد مسائل دیگری شده است. اگر به ورزش پایه اهمیت بدهیم، سال های بعد تیم های بهتری در تمام رشته ها خواهیم داشت. این موضوع را باید وزیرمان برنامه ریزی کند.
پیمان رجب زاده در ادامه گفت:
آقا یاشار گفتند که با 100 میلیون هزینه های یک تیم لیگ برتری امید در می آید. اگر پول بیشتری مثل 150 یا 200 میلیون تومان بدهند، مابقی پول برای بازیکن هزینه می شود. این موضوع باعث می شود نمی گویم اصلا ولی بازیکن کمتر به سمت این کارها برود.
آقای شوقی شما صحبت پایانی ای دارید؟
بازیکن در بحث شرط بندی در آخرین رده قرار دارد. راس آن مهم است. وقتی مدیرعامل تیم، تیم را برای آن کار می خرد، بازیکن، مربی و تمام ارکان باشگاه را هم برای آن کار بر می دارد پس راس مهم است و بر می گردد به این موضوع که هرکسی نتواند تیم بخرد و وارد فوتبال پایه شود. شما گفتید مدیرعامل تیم خریده و خودش خارج بوده ولی اینور کارهایی انجام می داده است. ما که نمی توانیم بگوییم شما چرا تیم خریده اید. به بحث نظارتی بر می گردد که نیست. الان بحث شرط بندی، بدبینی در فوتبال امید را صد برابر کرده است. یعنی داوری سال های قبل یا در لیگ برتر اشتباه نداشته است؟ یکی از مهم ترین بازی های این فصلمان را یکی از بهترین داورهای ایران که در لیگ برتر سوت می زد آمد. اشتباه کرده، اخراج اشتباه داشته و بازی از دستش خارج شد. می گوییم آن داور خوب بوده ولی داوری که 5 سال درحال سوت زدن در لیگ تهران است اگر اشتباهی مرتکب شود، می گویند شرط بسته است. این بدبینی به وجود آمده است. داور، بازیکن و مربی دچار اشتباه می شوند. ما نیم فصل دوم چه می بردیم و چه می باختیم می گفتند شرط بسته اید. این اتفاق نه برای ما بلکه برای همه تیم ها رخ داده بود. تیم صدرجدول از تیم وسط جدول پنج گل خورد و فوتبالی باخت و کار راحتی است که در خانه نشسته و بگویید شرط بسته است. در فوتبال چنین اتفاقاتی رخ می دهد. شاید شما در دقیقه 90 گل بزنید. ما در جریان دیدار برابر پرسپولیس، دقیقه 93 یک بر صفر جلو بودیم، دو گل خوردیم و باختیم ولی فوتبالی باختیم و همه هم دیدند. کسی که آن بالا است چنین فکر نمی کند و تصور می کند شاید اتفاقی رخ داده است یا دقیقه 90 گل زدیم و بردیم. این شرایط فوتبال است. حالا می گویند چگونه این موضوع را جمع کنیم؟ اول آنکه به هرکسی تیم ندهند. دوم اینکه نظارت روی مربی های تیم وجود داشته باشد. وقتی رزومه و کارنامه مربی ها مشخص باشد، ورود نمی کنند چون برای آینده کاری آن شخص مشخص است و از 50 میلیون و 100 میلیون مهم تر است. بازی هایی وجود داشته که ما جلو بودیم، آمدند و تهدید کردند ولی آن تیم را چه کسی می بندد؟ اولین وظیفه سرمربی چه چیزی است؟ اینکه بازیکنان خود را شناسایی کند. وقتی من می بینم که 50 درصد احتمال دارد بازیکن به این مورد ورود پیدا کند، نباید او را جذب کنم یا او را جذب کردم و بعد متوجه شدم، او را کنار بگذارم. بازیکن درحال بازی کردن برای من است و وقتی توپ را رها می کند، مشکل اصلی از من بوده که این بازیکن را خوب انتخاب نکردم. بحث آخر بازیکن است. پارسال یک تیم بستیم که عملا هیچ بازیکن مالی ای نداشت ولی بازیکنان همه تحت نظر خودمان بودند و توانستیم این کار را جا اندازیم که این کار انجام نشود. به تیمی آمدیم که یک امتیاز داشت و در نیم فصل دوم، 26 امتیاز گرفتیم. قطعا در این اتفاق باختن راحت تر از بردن است. تیم هایی که این کار را کردند، جدول مسابقات مشخص است.
پیمان رجب زاده اضافه می کند:
تیم می آمد و فقط با گل بالا می باخت.
یاشار شوقی ادامه می دهد:
ما به آن هم انگ نمی زنیم. شاید تیمش ضعیف بوده یا شاید بازیکنان هزینه ای بودند و سطح تیمش پایین تر بوده ولی در مجموع می گویم باختن راحت تر از بردن است. اینکه ما مربی ها بخواهیم به همدیگر، داوران یا تیم ها انگ بزنیم، درست نیست. من خودم حواسم به تیمی که داریم باشد، تیم دیگر وظیفه شخص دیگری است. اینکه من روی دور افتاده و به هر تیمی که می برد یا می بازد یا به هر داوری که اشتباه می کند انگ بزنم، چیزی دست نمی شود و حتی بدتر هم می شود. مثل همین خبرگزاری ها که جار و جنجال کردند که فلان تیم باخته پس شاید اینکار را کرده، باعث می شود همه متوجه شوند و می خواهند بفهمند در فوتبال امیدها چه خبر است. برای تیم خریدن و این اتفاق، هجوم می آورند. وقتی تیم 100 میلیون است، چقدر راحت قابل خریدن است؟ خیلی راحت می توانند بخرند ولی وقتی مثلا شش برابر آن شود، خیلی راحت نمی توانند بخرند و اگر هم بخرد مگر می تواند چند بازیکن بگیرد که هزینه کند؟ 20 بازیکن؟ پول پرونده آن در نمی آید. برای همین می گویم اگر نظارت بهتر باشد، خود مربی و مدیرها دست به دست هم بدهند، خیلی راحت تر جمع شده و به تیم ها نفوذ نمی کند. نمی گوید جمع می شود چون همه در لیگ ها موجود است ولی در تیم نفوذ نمی کند. آن هم به من مربی و مدیرعامل بستگی دارد که نگذارم هر اتفاقی در تیمم رخ دهد. حالا اگر در دو یا سه تیم هم این اتفاق رخ دهد، مهم نیست. ما درحال بازی کردن فوتبال هستیم و هر اتفاقی در زمین رخ دهد، بیفتد.
همچنین بخوانید:
معضلات فوتبال پایه در طرفداری تی وی؛ تهدید کمک داور با چاقو توسط شرط بندان!
معضلات فوتبال پایه در طرفداری تی وی؛ جذب بازیکن پولی برای تامین هزینه های باشگاه!
