فیلیپین با نام رسمی جمهوری فیلیپین (به فیلیپینی: Republika ng Pinipinas) کشوری آسیایی است که در جنوب شرقی آسیا و در غرب اقیانوس آرام و بین دریای جنوبی چین قرارگرفته و متشکل از ۷۶۴۱ جزیره میباشد که به صورت کلی به سه بخش جغرافیایی تقسیم شده که از شمال به جنوب عبارت‌اند از لوزون، ویسایا و میندانائو. کشور فیلیپین حدود ۱۰۹ میلیون نفر جمعیت دارد. فیلیپین از سدهٔ ۱۶ تا ۲۰ میلادی مستعمرهٔ اسپانیا و در نیمهٔ اول سدهٔ بیستم مستعمرهٔ آمریکا بود. این کشور در سال ۱۳۲۵ش برابر با ۱۹۴۶ میلادی از آمریکا استقلال یافته و روز ملی آن دوازدهم ژوئن است.
نام فیلیپین به دنبال نام پادشاه اسپانیا، شاه فیلیپ دوم نام گذاری شد. کاوشگر اسپانیایی روی لوپز د والالوبوس در زمان اکتشافاتش در سال ۱۵۴۲ نام جزایر لیته(Leyte) و سامار(Samar) را فلیپیناس(Felipinas) نام نهاد که شاهزاده آستوریاس (وارث تخت و تاج پادشاهی اسپانیا) در آن زمان بود. به این ترتیب نام Las Islas Filipinas برای به‌کارگیری کل جزایر فیلیپین به کار رفت. قبل از این نام، اسم‌های دیگر هم به کار می‌رفته که می‌توان به چند مورد اشاره کرد. مثلاً Islas del Poniete یا جزایر غرب و سان لازارو (San Lázaro) که اسپانیایی‌ها برای اشاره به جزایر استفاده می‌کردند.
اسم رسمی فیلیپین چندین بار در تاریخ عوض شد. در زمان انقلاب فیلیپین، کنگرهٔ مالولوس اسم جمهوری فیلیپین(Philippine Republic) را اعلام کرد. از زمان جنگ‌های آمریکا و اسپانیا در سال ۱۸۹۸ و جنگ‌های فیلیپین و آمریکا در سال ۱۸۹۹ تا ۱۹۰۲ تا زمان مشترک‌المنافع(commonwealth) یعنی تا سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۶آمریکایی ها نام جزایر فیلیپین (Philippine Islands) را به کار می‌گرفتند. از زمان پیروزی جنگ جهانی دوم و استقلال فیلیپین نام رسمی این کشور به جمهوری فیلیپین(Republic of the Philippines) تغییر یافت.
فیلیپین در سال‌های پیش از میلاد یکی از مراکز بازرگانی در منطقهٔ جنوب شرقی آسیا بود. نخستین اروپاییانی که به این جزایر آمدند، همراهان فردیناند ماژلان کاشف معروف بودند که در سال ۹۰۰ش ـ ۱۵۲۱م به همراه او این جزیره را کشف کرده و پای به این سرزمین نهادند.
در جنگ بین آمریکا و اسپانیا مستعمره آمریکا گشت و سپس در جنگ جهانی دوم به تصرف ژاپن درآمد و در سال ۱۹۴۶ در حالی که مانیل ویرانه‌ای بیش نبود، حکومت جمهوری در این کشور به‌وجود آمد. حضور پرقدرت آمریکا تأثیری عمیق بر جامعه فیلیپین نهاده‌است به‌طوری‌که این جامعه هم‌اکنون تلفیقی از فرهنگ آسیایی و کاتولیک اسپانیایی و سرمایه‌داری آمریکایی است.
روزنامه‌نگار آلن رابلس اظهار داشت: ایجاد فیلیپین توسط استعمارگران صورت گرفت، فرهنگ سیاسی آن را شکل داد و همچنان بر روی اندیشه آنها تأثیر گذاشت. این کشور قریب به ۳۳۳ سال تحت سطله اسپانیا و نزدیک به پنج دهه قاطعانه در زیر حاکمیت ایالات متحده آمریکا، فیلیپین شکل گرفت. از نظر انسان‌شناسی همگرایی پراسپرو، «تفکر، فرهنگ و روان‌شناسی ما درحالیکه در واقع آسیایی بودیم عملاً غربی شد». در سده ۱۵ میلادی کمبود فلفل در اروپا به یک مشکل بدل شد و فقط پادشاهی ونیز می‌توانست آن را از طریق مدیترانه وارد کند. پس اسپانیا و پرتغال برای دستیابی به منبع فلفل در هند به راه افتادند. برای جلوگیری از جنگ بین دو کشور کاتولیک کلیسا زمین را به دو قسمت تقسیم کرد که هرچه اسپانیا پیدا کرد در سمت غرب متعلق به پادشاهی اسپانیا و از سمت شرق هر سرزمینی که پیدا شد متعلق به پرتغال است. تصور نادرست پرتغالی‌ها از زمین باعث شد زمانی زیادی وقت صرف شود تا بتوانند دریابند پایین قاره آفریقا ادامه دارد ولی اسپانیا به گرد بودن زمین معتقد بود و می‌گفت ما طی ۶ماه به هند دست پیدا می‌کنیم.
فیلیپین دارای حکومت دموکراتیک در شکل یک جمهوری مطابق قانون اساسی با نظام ریاست جمهوری است که به شکل یکپارچه اداره میشود به استثنای ناحیهٔ خودگردان مسلمان میندانائو که به صورت بسیار گسترده‌ای از حکومت جدا میباشد. فیلیپین چندین بار از زمان ریاست جمهوری راموس در تلاش بوده تا حکومت را به صورت فدرال، پارلمانی یا تک مجلسی تغییر دهد. ریاست جمهوری در فیلیپین هم رئیس دولت و هم فرماندهٔ کل نیروهای مسلح میباشد. طبق قانون اساسی تازه تصویب شده فیلیپین نظام سیاسی این کشور جمهوری ریاستی است. رئیس‌جمهور و مجلس سنای ۲۴ نفره بر اساس رأی مردم برای یک دوره شش ساله انتخاب می‌شوند. رئیس‌جمهور ریاست قوه مجریه را بر عهده دارد که از ۱۹ وزارتخانه متشکل شده‌است. همچنین تعیین اعضای کابینه نیز بر عهده رئیس‌جمهور و بدون تصویب مجلس است.
دو مجلس قانون گذار، ترکیبی است از سنا که مجلس اعلای کشور محسوب میشود و اعضای آن طی یک دورهٔ شش ساله انتخاب می‌شوند. مجلس نمایندگان که مجلس سفلای کشور هست طی هر دورهٔ سه ساله اعضای آن رای می‌آورند. مجلس نمایندگان شامل دویست نماینده انتخابی با رأی مردم در حوزه‌های محلی و پنج نماینده انتصابی است که این پنج نماینده را رئیس‌جمهور از بین گروه‌های اقلیت انتخاب می‌نماید. سناتورها از طرف تمام مردم انتخاب می‌شوند ولی نمایندگان از طریق حوزه‌های قانون گزاری هر منطقه و ۲۰٪ از نمایندگان از طریق انتخابات درون حزبی انتخاب می‌شوند. قانون اساسی فیلیپین دوره ریاست جمهوری در این کشور را به یک دوره شش ساله محدود کرده‌است تا مانع تبدیل شدن یک فرد به دیکتاتور شود. در فیلیپین رئیس‌جمهور و معاون وی به‌طور جداگانه در انتخابات به وسیله مردم برگزیده می‌شوند. قوهٔ قضاییه وظیفهٔ دادگاه عالی کشور که توسط ریاست قوهٔ قضاییه اداره میشود و ۱۴ قاضی دستیار که از طرف ریاست جمهوری انتخاب و توسط شورای قضات و وکلا منصوب می‌شوند.
فیلیپین به سه جزیره تقسیم شده: لوزون، ویسایا و میندانائو. در تقسیم‌بندی، کشور به ۱۷ ناحیه و ۸۱ استان، ۱۴۵ شهر، ۱٬۴۸۹ بخش و ۴۲٬۰۳۶ بارانگای تقسیم شده‌است. در اضافه، در بخش دوم قانون شماره ۵۴۴۶ اشاره شده که طبق تعریف آب‌های سرزمینی فیلیپین، ادعایی بر مالکیت قسمت شرقی صباح ندارد. منطقه‌ها در فیلیپین برای تقسیم‌بندی اداری هستند تا ادارهٔ استان‌ها در هر بخش را سهولت بخشند. فیلیپین به ۱۷ ناحیه تقسیم شده (۱۶ ناحیه اداری و ۱ناحیه خودگردان). بیشتر ادارات دولتی بر اساس منطقه بندی‌ها ساخته شده‌اند و نه تک‌تک در هر استان. بیشتر موارد مرکز مناطق در شهرها است. بر اساس سال ۲۰۱۵ناحیهٔ CALABARZON بیشترین جمعیت را داراست و ناحیه پایتخت ملی بیشتر تراکم جمعیت را دارا میباشد.
فیلیپین یک مجتمع الجزایر است که از ۷۶۴۱ جزیره تشکیل شده عموماً در سه مجتمع الجزایر بزرگ طبقه‌بندی می‌شوند که عبارتند از: لوزون، میندانائو، و ویسایا. مساحت این کشور به اضافه آب‌های درون سرزمینی ۳۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۱۱۵٬۸۳۱ مایل مربع) است.[۲۲] کشور در رتبه پنجمین کشور بزرگ جزیره ای به حساب می‌آید و با داشتن خط ساحلی ۳۶٬۲۸۹ کیلومتر مربع (۱۴٬۰۱۱ مایل مربع)، رتبهٔ پنجم در طولانی بودن خط ساحلی را در اختیار دارد. منطقه انحصاری اقتصادی این کشور ۲٬۲۶۳٬۸۱۶ کیلومتر مربع (۸۷۴٬۰۶۴ مایل مربع) است. بیشتر این شبه جزیره پوشیده از جنگل‌های استوایی و آتش فشان‌ها است. بلندترین کوه که در جیزره میندانائو قرار دارد کوه آپو(Mount Apo) نام دارد که ۲۹۵۴ متر از سطح دریا بالاتر است. پست‌ترین نقطه در ترانشه فیلیپین قرار دارد به نام اعماق گالاتا (Galathea Depth) که سومین نقطهٔ عمین دنیا به حساب می‌آید و این ترانشه در دریای فیلیپین قرار دارد.
بلندترین رود در شمال لوزون به نام رود کاگایان است. خلیج مانیل که در کرانه پایتخت فیلیپین یعنی مانیل واقع شده به واسطهٔ رود پسیگ(Pasig river) به لاگونا د بی(Laguna de Bay) متصل است که بزرگترین دریاچهٔ فیلیپین محسوب میشود. این کشور از ناحیهٔ شمال غربی با تایوان و چین، از ناحیه شمال شرقی با ژاپن، از جنوب با اندونزی از جنوب غربی با مالزی، تایلند و سنگاپور همسایه است و شرق آن را دریای فیلیپین و غرب آن را دریای چین جنوبی فرا گرفته‌است. دو جزیره لوزون و میندانائو مجموعاً ۶۶٪ کل مساحت فیلیپین را شامل می‌شوند. از ۷۱۰۷ جزیره فیلیپین فقط ۱۰۰ جزیره مسکونی است و در این بین فقط یازده جزیره به صورت عمده جمعیت ساکنی دارد و فقط ۲۷۷۰ جزیره دارای نامی خاص هستند. کشور فیلیپین به‌طور کلی در محاصره آب‌های اقیانوس آرام و دریای چین جنوبی قرار دارد، وسیع‌ترین دریاچه‌های آن عبارتند از،: لاگونا در غرب جزیره لوزون و تاآل در مرکز آن دو دریاچه لانائو و دریاچه سوریاگو نیز در جزیره میندانائو است. بزرگترین رودهای این کشور شامل کاگایان و پاکساهان در جزیره‌های لوزون و رودهای پالانگی و آگوسان در جزیره میندانائو جریان دارد. مرتفع‌ترین قله آن کوه آپو به ارتفاع ۲۹۴۵ متر است.
آب و هوای فیلیپین گرمسیری دریایی با رطوبت زیاد است و در طول سال همواره با طوفان و باران‌های موسمی روبرو هستند و به خاطره همین باران‌های سیل آسا تقریباً ۷۰٪ این جزایر را جنگل‌های سرسبز استوایی فرا گرفته‌است. دمای هوا بین ۲۰ تا ۴۰ درجه متغیر است و رطوبت نیز از ۳۶٪ تا ۹۰٪ هم میرسد. وقوع زمین‌لرزه در این جزایر پدیده‌ای معمولی به‌شمار می‌آید.
مهمترین قلل آتشفشان فیلیپین قله مایون و پیناتابو در جزیره لوزون و قله آپو در جزیره میندانائو و قله کان لائون در جزیره نگروس است که گاهی فعال شدن این قلل باعث خسارات مالی و جانی زیادی برای ساکنان اطراف آنها گردیده‌است. همچنین فعال شدن آتشفشان پیناتابو در جنوب جزیره لوزون در سال ۱۹۹۰ علاوه بر خساراتی که برای مردم داشت، پایگاه‌های نظامی آمریکا در فیلیپین را نیز تخریب نمود و در نهایت منجر به جمع‌آوری این پایگاه‌ها شد. چین و فیلیپین بر سر مالکیت جزایر رنای که پکن از آن به عنوان جزایر نن شا یاد می‌کند و تپه‌های دریایی جانسون اختلاف دارند. آب‌های دریای چین جنوبی که از منابع سرشار نفت و گاز و شیلات برخوردار است محل چالش بین چین و فیلیپین است. چین مدعی مالکیت مطلق بر آب‌های دریای چین جنوبی است و همواره از مدعیان دیگر از جمله فیلیپین، ویتنام و ژاپن خواسته تا از طریق گفتگوی دو جانبه به این تنش‌ها پایان دهند. فیلیپین این اختلاف را به دادگاه بین‌المللی سازمان ملل متحد برده‌است.
مانیل پایتخت کشور فیلیپین در طی سال‌های گذشته پیشرفت زیادی داشته‌است. این شهر حدود ۱۰ میلیون نفر جمعیت دارد و هنوز یکی از ارزانترین شهرهای دنیاست. از لحاظ موقعیت جغرافیایی این شهر در دهانه رود بزرگ پاسیگ قرار دارد که در شرق آن خلیج مانیل و در غرب آن ناحیه لوزون قرار گرفته‌است. این شهر در ۹۵۰ کیلومتری جنوب شرقی هنگ کنگ و در ۲۴۰۰ کیلومتری شمال شرقی سنگاپور است. رودخانه پاسیگ از میان مانیل عبور می‌کند و تقریباً تمام شهر به آن دسترسی دارند.
شهر مانیل مرکز اصلی تجارت، سرمایه گذاری و امور مالی اداری در کشور فیلیپین است، بندر مانیل دارای بیشترین حجم واردات و صادرات در کل کشور فیلیپین است. دفتر مرکزی موسسات مالی و تجاری مهم مثل: بانک ملی فیلیپین (Philippine National Bank)، اداره بیمه مرکزی فیلیپین، بانک Veterans و تعداد زیادی از موسسات مالی اعتباری خصوصی در مانیل است. جمعیت فیلیپین طبق آمارهای اعلام شده در سال ۱۹۸۷ ۵۷٫۴ میلیون نفر بود. با نرخ رشد جمعیت حدود ۲٫۴ در سال جمعیت این کشور در سال ۱۹۹۵ به ۶۸ میلیون نفر رسید و در سال ۲۰۰۰ با نرخ رشد ۲٫۳ جمعیت این کشور به ۷۸ میلیون نفر بالغ شد. حاکمیت اسپانیا بر فیلیپین باعث شد که ۹۰٪ مردم این کشور مسیحی و کاتولیک شوند و با مهاجرت گروه‌های مختلف مردم اسپانیائی زبان از اروپا و آمریکای جنوبی فرهنگ این کشور شباهت زیادی با کشورهای لاتین پیدا کرد و زبان‌های محلی آنان نیز تحت تأثیر کلمات اسپانیایی قرار گرفت.
۹۰٪ مردم فیلیپین مسیحی می‌باشند که ۸۱٪ کاتولیک و ۹٪ پروتستان هستند و بقیه که شامل ۱۰٪ از کل جمعیت می‌باشند، بیشتر مسلمان هستند که اکثراً در جزیره میندانائو در جنوب ساکن هستند. اکثریت نژاد آن را گروه «ماله» و باقی آن را «چینی»، «آمریکایی» و «اسپانیایی» ها تشکیل می‌دهند.
۲۹٪ درصد از نژاد مردم فیلیپین را فیلیپینی و ۲۳٪ را سبوئانو و ۱۰٪ را ایلکانو تشکیل می‌دهند و بقیه از سایر اقوام هستند. مردم در فیلیپین به زبان تاگالوگ صحبت می‌کنند و این در حالی است که زبان انگلیسی بسیار رایج است. از نظر جمعیت انگلیسی گویش ور به شدت بیشتری از اسپانیایی دارد و بیشتر مردم این کشور به زبان انگلیسی تسلط دارند، با این حال بیش از ۱۰۰۰ لهجه در فیلیپین موجود است. طبق آمار سال ۲۰۱۳ میزان با سوادی در میان مردم این کشور ۹۰/۷٪ بوده‌است.
اقتصاد فیلیپین ۳۴امین اقتصاد بزرگ دنیا با تولید ناخالص داخلی ۳۷۱٬۸ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸ میباشد. بیشتر صادرات فیلیپین شامل نیمه رساناها و لوازم الکترونیکی، ابزار حمل و نقل، پوشاک، تولیداتِ مس، تولیدات بنزین، روغن نارگیل و میوه‌جات است. بزرگترین شریک‌های تجاری این کشور ایالات متحده، ژاپن، چین، سنگاپور، کره جنوبی، هلند، هنگ کنگ، آلمان، تایوان و تایلند است. واحد پولی این کشور پزوی فیلیپین(₱ یا PHP) میباشد.
فیلیپین یک کشور تازه صنعتی شده به حساب می‌آید که در حالت گذر از صنعت کشاورزی به صنعت خدمات و تولیدات کارخانه ای است. با وجود ۴۰٫۸۱۳ میلیون نیروی کار، ۳۰٪ این نیرو در صنعت کشاورزی مشغول به کار می‌باشند که ۱۴٪ تولید ناخالص داخلی و بخش صنعتی ۱۴٪ نیروی کار را شامل میشود که ۳۰٪ از تولید تولید ناخالص داخلی است. به این ترتیب ۴۷٪ نیروی کار در بخش اداری و خدماتی فعال میباشد که شامل ۵۶٪ از تولید ناخالص داخلی میشود. نرخ بیکاری مصادف با ۱۴ دسامبر ۲۰۱۴ برابر با ۶٪ اعلام شد. با پایین بودن هزینه نیازهای اولیه، نرخ تورم در ماه دسامبر به ۳٫۷٪ نزول کرد. ذخایر ناخالص بین‌المللی در اکتبر ۲۰۱۳ برابر با ۸۳٫۲۰۱ میلیارد برآورد میشود.
گلدمن ساکس نام فیلیپین را در لیست "یازده اقتصاد بعدی" عنوان کرده. این لیست شامل نام ۱۱کشور است که به همراه کشورهای BRICS بزرگترین اقتصادهای دنیا در قرن 21 باشند. گلدمن ساکس ارزیابی کرده که تا سال ۲۰۵۰ این کشور بیستمین اقتصاد بزرگ جهان شود. همچنین HSBC پیشبینی کرده که اقتصاد این کشور بیستمین در دنیا و پنجمین در آسیا و بزرگترین اقتصاد جنوب شرق آسیا در سال ۲۰۵۰ شود. فیلیپین همچنین یکی از اعضای بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول، سازمان تجارت جهانی، بانک توسعه آسیایی، G-۷۷ و G-۲۴ و طرح کلمبو میباشد.
مقدار ذخایر معدنی فیلیپین با وجود وسعت کم این کشور بسیار قابل ملاحظه‌است. در فیلیپین منابع کانی‌های فلزی سرشاری در این کشور وجود دارد، به‌طوری‌که با توجه به تولیدات قبلی و ذخایر اثبات شده در طلا رتبه دوم در جهان و در مس رتبه سوم را به خود اختصاص داده‌است. معادن مس در بخش‌های گسترده‌ای از این کشور پراکنده هستند و بیشتر آنها دارای مقادیری از طلا و نقره نیز می‌باشند. نیکل و کروم از سایر فلزات با ارزش در معادن این کشور هستند، ضمن اینکه فیلیپین به لحاظ معادن غیر فلزی همچون مرمر و سنگ آهک در وضعیت خوبی قرار دارد.
. اکثر مردم غذاهای فیلیپینی را دوست ندارند که عمدتا به این دلیل است که غذاهای فیلیپینی در سطح جهان انتقادهای زیاد دریافت کرده اند. با این حال طبق پیش بینی ها غذاهای فیلیپینی آرام آرام به غذای مورد علاقه گردشگران تبدیل می شود. غذاهای فیلیپینی ترکیبی از سبک های پخت و پز اسپانیایی، مالزیایی، چینی و محلی است. تجربه غذا خوردن در فیلیپین تجربه منحصر به فردی خواهد بود. توجه داشته باشید برخی از این غذاها فقط در خیابان ها یافت می شود و نیاز به رفتن به رستوران های لوکس ندارد.
آدوبو (Adobo) : آدوبو از محبوب ترین غذاهای فیلیپینی است. این غذا شامل گوشت خوک، انواع گوشت های دریایی (ماهی، میگو، صدف و ...)، مرغ یا سبزیجات می باشد که قبل از پخت با سرکه، سویا و سیر مزه دار می شوند، و سپس در روغن پخته می شوند و بعد در سس ماریناد (آب، سرکه، نمک وادویه های فیلیپینی) قرار داده تا چند دقیقه بجوشند. بهترین مکان برای لذت از این غذای لذیذ در خیابان های فیلیپین یا رستوران های محلی است. شما می توانید آدوبو را با یک یا دو دلار (40الی 60 پزو) تهیه کنید. آدوبو معمولا با برنج سفید سرو می شود.
بلات (Blaut) : اگر طرفدار غذاهای گیاهی یا دوستدار محیط زیست هستید از خواندن این بخش از مقاله صرف نظر کنید. بلات یکی از پر طرفدارترین میان وعده های سنتی بین مردم فیلیپین می باشد. در واقع یک پیش غذایی فیلیپینی است اما شما می توانید آن را به عنوان یک وعده غذایی کامل میل کنید و نگران گرسنگی زود هنگام خود نباشید. توجه داشته باشید مردم محلی این غذا را از کنار خیابان Hawkers تهیه می کنند اما شما بهتر است مراقب باشید و از رستوران های معروف تر برای امتحان کردن این غذا کمک بگیرد، تا مطمئن باشید که برای تهیه ی این غذا از مواد سالم استفاده کرده باشند (استفاده از مواد کهنه و مانده برای طبخ این غذا باعث مشکلات و عوارض معده می شود و احتمالا سفر شما را برای مدتی با بحران مواجهه می کند). اگرچه به نظر میرسد که قرار است یک تخم مرغ میل کنید اما هنگامی که باز می شود، جنین اردک 18 روزه را خواهید دید. مردم محلی بعد از آن سوپ غذا را می نوشند وباقی مانند غذا را بعد از اضافه کردن نمک و ادویه محلی می خورند. بسیاری از مردم اعتقاد دارند که مزه این غذا مانند مرغ می باشد اما برای اطمینان باید خودتان امتحان کنید.
بنگوس (Bangus) : این غذا فوق العاده عمدتا از شیرماهی کبابی شده پخته می شود. شیرماهی معمولا سرخ شده و سپس با سس سویا، سیر و سرکه سرو می شود. در بازار میوه فروشها، بازار غذا فروشی ها در کنار خیابان قابل دسترس است. قیمت بنگوس 2 دلار است که حدودا 60 الی 80 پزو می باشد.
دسر رنگارنگ هالو هالو (halo-halo) : هالو هالو در زبان محلی به معنای «مخلوط با هم» می باشد. این دسر لذیذ از مواد شیرین که با هم ترکیب شدند تا یک طعم شگفت انگیز ایجاد کنند، تهیه می شود. این دسر رنگارنگ معمولا با شیر غلیط شده و به همراه یخ های تکه تکه شده سرو می شود. روی این مواد پوره یخی سیب زمینی شیرین ارغوانی و همچنین کمی نقل یا میوه های رنگی اضافه می شود. قطعا شما نمی توانید از این دسر دست بکشید .
پنسیت (Pancit) : این غذای فوق العاده اصولا کنار لامپیا (غذایی چینی) سرو میشود. ظرف نودل فیلیپینی از مخلوط مرغ، گوشت خوک و سبزیجات تهیه می شود و برای صبحانه یا عصرانه سرو می شود. این غذا به صورت نیمه آماده در سوپر مارکت ها نیز قابل خرید هستند اما مراقب باشید که مواد تشکیل دهنده آن سالم باشد. قیمت این غذا حدودا نیم دلار یا 25 پزومی باشد.
سی سیگ (Sisig) : این غذا اصولا روی بشقابی بسیار داغ سرو می شود. گوشت خوک را پخته و سپس آن را کباب کرده تا طعم عطر دودی بگیرد. سپس گوشت به قطعات کوچک ریز شده و با سیر، پیاز و ادویه جات طبخ می شوند. بسیاری از رستوران ها سی سیگ را با گوشت ماهی، مرغ یا ماهی مرکب و حتی با تن ماهی عرضه می کنند. از مواد تشکیل دهنده ی دیگه می توان به سس مایونز یا تخم مرغ خام اشاره کرد که بستگی به سفارش شما دارد.
برای توصیف مانیل پایتخت کشور فیلیپین بهترین صفت می تواند «مروارید شرق» باشد. این شهر رنگارنگ زیبایی بی حد و حصری دارد و همین خود دلیلی بر شگفت انگیز بودن آن شده است. مانیل نقطه شروع خوبی برای سفر به فیلیپین می باشد چرا که ترکیبی که از چندین فرهنگ مختلف بومی، اسپانیایی، چینی و آمریکایی می باشد و جالب است بدانید که مانیل با ۱۲ میلیون جمعیت یک هرج و مرج به تمام معناست، تضاد طبقاتی در این شهر بیداد می‌کند. در حالی که کودکان فقیر بسیاری را در حال پاک کردن شیشه‌های خودرو می‌بینید مراکز خرید مانیل مملو از ثروتمندان است. از لحاظ فرهنگ و آشپزی نیز از این کشور ناامید نخواهید شد، بخاطر ۳۰۰ سال سلطه اسپانیا بر این کشور و تجارت با کشور چین و بخاطر حضور مهاجرین مالزیایی می توانید از غذاهای فیلیپینی نهایت لذت را ببرید. اما ما در این مطلب از مجله ی گردشگری الی گشت قصد داریم تا درباره جاذبه های گردشگری فیلیپین که اغلب در پایتخت رنگارنگ آن مانیل قرار دارند صحبت کنیم. اینکه اطلاعاتی درباره جاذبه های هر کشوری که به آن سفر می کنید بدانید می تواند کمک کند تا شما نهایت لذت را از سفرتان ببرید.
ال نیدو | El Nido : ال نیدو یکی از پرطرفدارترین جاذبه های گردشگری فیلیپین است که بر روی لبه ی خلیج باکوئیت در پالاوان شمالی نیز قرار گرفته است و به دلیل داشتن ۵۰ پوشش سنگی و همچنین ماهی ها و مرجان های رنگارنگ از شهرت بالایی برخوردار است. جزیره های کوچک و بزرگ ال نیدو پر از غارهای عمیق و تالاب های باشکوه و سواحل شنی سفید زیبا هستند و حیات وحش آنها در هیچ کجای دنیا دیده نمی شود، گشت های تفریحی با قایق و گشت با اتوبوس نیز برای گردشگران مهیاست. بسیاری از کسانی که با تور فیلیپین حتما به سمت ال نیدو می روند چرا که این جزیره یکی از اصلی ترین جاذبه های گردشگری فیلیپین محسوب می شود.
جزیره باتان | Batan Island : جزیره ی دیگری به نام باتان هم در این شهر وجود دارد که آن هم جز محبوب ترین جاذبه های گردشگری فیلیپین به شمار می رود. جزیره باتان خود با صخره های سرسبز و آب های موجدار برای موج سواری، تپه های باشکوه و گاوهای در حال چرا، خانه های سنگی، کلیساهای اسپانیایی و در کل بهشتی زیر پتوی کهکشان راه شیری، در اختیار گردشگران قرار دارد. عمده علت شهرت این جزیره سفر تعداد زیاد گردشگران چینی به سمت آن می باشد.
دریاچه پیناتوبو | Lake Pinatubo : دریاچه ی بسیار زیبا و محصورکننده ای به نام پیناتوبو که با توجه به طبیعت زیبایی که دارد جز بهترین جاذبه های گردشگری فیلیپین به شمار می ورد. این دریاچه که پس از زلزله سال ۱۹۹۱ و فعال شدن آتشفشان خاموشی به همین نام درست شد، در استان زامبالیز در شمال غربی فیلیپین قرار دارد و تبدیل به یکی از انتخاب های گردشگران برای سفر به فیلیپین شده است.
سیکوئیجور | Siquijor : همانطور که می دانید حدود ۷۰۰۰ جزیره در کشور فیلیپین وجود دارد و این خود می تواند به تنهایی سبب جذب گردشگر شود چرا که هر جزیره برای خودش می تواند جذابیت های ویژه ی مخصوص به خودش را داشته باشد. در منطقه ی فولکور فیلیپین جزیره کوچکی به نام سیکوئیجور وجود دارد که با سنت های عرفانی و مردم بومی که دارد شهرت بسیاری در بین مردم فیلیپین و همچنین گردشگرانی که به سمت آن سفر می کنند دارا می باشد. این جزیره کوچک زمانی پایگاه مستحکم میسیونری های کاتولیک در منطقه بود و به همین علت در آن کلیساهای ۳۰۰ ساله یافت می شود که گنجینه ملی این مجمع الجزایر محسوب می شوند.
ساگادا | Sagada : دهکده ی دیگری به نام ساگادا در شمال فیلیپین قرار دارد و به دلیل زیبایی های بی نظیری که دارد جز جاذبه های گردشگری فیلیپین نیز قرار می گیرد. این دهکده منبع فرهنگ ایفوگائو است و تا به امروز زنده و سالم باقی مانده است و مقصدی برای گردشگران تورهای فیلیپین شده است. یکی از دلایلی که مسافران به سمت این دهکده جذب می کند تابوت های آویزان شده از روی صخره ها و زمین های برنج کاری شده می باشد. دهکده ی ساگادا با دنیایی از شب های سرد و صبح های مه آلود با بقیه کشور که بسیار گرم است زمین تا آسمان فرق دارد.
جزیره بوراکی | Boracay Island : دیگر جاذبه ی گردشگری فیلیپین که می خواهیم آن را معرفی کنیم، جزیره بوراکی است که شبیه استخوان سگ می ماند. این جزیره دیدنی مظهری از تفریح و مهمانی های شب تا صبح در این شهر توریستی به شمار می رود. جزیره بوراکی در واقع پایتخت ساحلی فیلیپین به شمار می رود و ساحل آن جواهر گرانبهایی از شن های ریز و سفید و آب های فیروزه ای است که در ۴ کیلومتری این جزیره قرار گرفته است. بوراکی به عنوان پناهگاه استوایی این کشور، هر چیزی که از یک شهر بزرگ انتظار دارید نظیر آشپزی بین المللی، هتل های ۵ ستاره، و حیات شبانه پرشور و زنده را در خود دارد. اگر هم این چیزها را نمی خواهید می توانید به ساحل پوکا در شمال جزیره بروید و از تنهایی آرامش بخش زیر درختان نخل و موج سواری لذت ببرید.
داراگا | Daraga : فیلیپین کشوری با جاذبه های مختلف است که هر کدام می تواند به تنهایی گردشگران زیادی را به سمت خود جذب کند. داراگا یکی دیگر از جاذبه های گردشگری فیلیپین است که در جنوب شرقی لوزون قرار گرفته است و در پس زمینه آن یک آتشفشان بزرگ نیز وجود دارد. داراگا دهکده کشاورزی مرتفعی است که به تدریج شهری شده و گردشگران زیادی به سوی آن روان شده اند. علیرغم شلوغی مرکز شهر، در نواحی برنج کاری در کوهپایه ها، زندگی روستائی جریان دارد.
ویگان | Vigan : یکی دیگر از جاذبه های گردشگری فیلیپین منطقه ویگان است که جز میراث جهانی یونسکو به شمار می رود. این منطقه ی گردشگری که در شمال شرقی فیلیپین قرار گرفته نیز تاریخ و معماری آن با خیابان های سنگفرش شده، کلیساهای باروک و عمارت های اسپانیایی نیز ترکیب شده و از محبوب ترین جاذبه های گردشگری فیلیپین به شمار می رود.
بازار چانه زن ها: خوب جذاب ترین فعالیتی که می توانید در سفر انجام دهید، خرید کردن است. بازار چانه زن ها که با نام بازار دیویسوریا در این کشور مشهور است می تواند جز جاذبه های گردشگری فیلیپین به شمار بیاید. تمام مردم فیلیپین از اقصی نقاط این کشور برای خرید و معامله‌های اصلی به این خیابان می آیند. در ایام کریسمس گرچه تراکم این جمعیت افزایش پیدا می کند اما حال و هوای خیابان بسیار دوست داشتنی است. این بازار برای کسانی که عاشق مراکز خرید رنگارنگ هستند جذابیت زیادی دارد.
اعتقاد بر این است که تاریخ فیلیپین با ورود انسانهای نخستین با استفاده از قایق یا الوار دست کم ۶۷۰۰۰ سال پیش، همانگونه که اکتشافات سال ۲۰۰۷ انسان لوزونی را پیشنهاد کرده بود، آغاز شده‌است. گروه‌های نگریتو اولین ساکنانی بودند که در فیلیپین ماقبل تاریخ ساکن شدند. پس از آن، گروه‌های مردمان آسترونزیایی بعداً به جزایر مهاجرت کردند.
محققان عموماً معتقدند که این گروه‌های اجتماعی سرانجام با درجه‌های مختلفی از تخصص اقتصادی، طبقه‌بندی اجتماعی و سازمان سیاسی، در شهرک‌ها یا شهرهای مختلفی گسترش یافتند. برخی از این شهرک‌ها (عمدتاً در مناطق واقع در رودخانه‌های مهم) به چنان مقیاس پیچیدگی اجتماعی دست یافته‌اند که برخی از محققان بر این باورند که باید آنها را به عنوان ایالات اولیه در نظر بگیرند که شامل پیشینیان مراکز جمعیتی امروزی مانند مانیلا، تاندو، پنگاسینان، سبو، پانای، بوهول، بووتان، کوتاباتو، لانائو و سولو و همچنین برخی از شهرهای مانند ما-آی است که محل احتمالی آنها هنوز هم بین دانشمندان مورد بحث است. فیلیپین در سال‌های پیش از میلاد یکی از مراکز بازرگانی در منطقهٔ جنوب شرقی آسیا بود. نخستین اروپاییانی که به این جزایر آمدند، همراهان فردیناند ماژلان کاشف معروف بودند که در سال ۹۰۰ش ـ ۱۵۲۱م به همراه او این جزیره را کشف کرده و پای به این سرزمین نهادند. در جنگ بین آمریکا و اسپانیا مستعمره آمریکا گشت و سپس در جنگ جهانی دوم به تصرف ژاپن درآمد و در سال ۱۹۴۶ در حالی که مانیل ویرانه‌ای بیش نبود، حکومت جمهوری در این کشور به‌وجود آمد. حضور پرقدرت آمریکا تأثیری عمیق بر جامعه فیلیپین نهاده‌است به‌طوری‌که این جامعه هم‌اکنون تلفیقی از فرهنگ آسیایی و کاتولیک اسپانیایی و سرمایه‌داری آمریکایی است.
کشف وسایل سنگی در سال ۲۰۱۸ و فسیل سنگهای بقایای حیوانات اهلی شده در ریزال، کالینگا شواهدی از هومینین‌های اولیه در کشور را به ۷۰۹۰۰۰ سال عقب رانده‌است. هنوز اولین شواهد باستان‌شناسی برای انسان در مجمع الجزایر، ۶۷۰۰۰ ساله انسان لوزونی کاگایان و آنگونو پتروگلیف‌ها در ریزال است که هر دو به نظر میرسد وجود شهرک‌های انسانی را قبل از ورود نگریتوس و اتریشونی نشان می‌دهد. ادامه حفاری‌ها در غار کالوآ، موجب کشف ۱۲ استخوان از سه فرد هومینین که به عنوان گونه جدیدی به نام Homo luzonensis شناسایی شده بودند، گردید.
انقلاب توسط مردم فیلیپین بود که با جنگهایی با نیروهای استعمارگر اسپانیا همراه بود. انقلاب فیلیپین در ماه اوت سال ۱۸۹۶ اتفاق افتاد؛ وقتی که مقامات اسپانیایی سازمان مخفی ضد استعماری با نام کاتیپونان را کشف کردند. کاتیپونانبه رهبری آندرس بونیفاسیو یک جنبش آزادیخواهانه بود که هدفش استقلال از اسپانیا از طریق جنگ مسلحانه بود. دامنه نفوذ این سازمان به سراسر فیلیپین گسترش یافت. طی اجتماع بزرگی که در کالوکان تشکیل شد، رهبران کاتیپونان سازمان خود را به یک دولت انقلابی به نام دولت تازه تأسیس "Haring Bayang Katagalugan" نام نهادند و در سراسر کشور اعلام جنگ مسلحانه نمودند. بونیفاسو مردم را برای حمله در شهر مانیل فراخوانی کرد. این حمله شکست خورد؛ اما استان‌های اطراف شروع به شورش کردند. به خصوص، شورشیان در کاویته به رهبری ماریانو آلوارز و امیلیو اگوینلدو (که از دو جناح مختلف از کتیپونن بودند) پیروزی‌هایی کسب کردند. مبارزه قدرت در میان گروه انقلابیون منجر به مرگ بونیفاسیو در سال ۱۸۹۷ شد که پس از آن فرماندهی قیامها به اگوینلدو رسید. اگوینلدو بعدها پیمانی برای کاهش خشونت امضا کرد و خودخواسته خود خود را به هنگ کنگ تبعید کرد اما این جنگ هرگز به‌طور کامل متوقف شد.
در سال ۱۸۹۸ جنگ بین اسپانیا و آمریکا در خلیج مانیل رخ داد که موجب تسلط آمریکا بر مانیل شد. بعدها آگوینلدو به‌طور غیررسمی در شورش‌هایش علیه اسپانیایی‌ها در کنار آمریکا قرار گرفت. در ۱۲ ژوئن ۱۸۹۸ اگوینلدو اعلامیه استقلال فیلیپین را صادر کرد. اگر چه این اعلان به معنی اعلام پایان انقلاب بود اما نه اسپانیا و نه آمریکا استقلال فیلیپین را نپذیرفتند. اشاره به اشغال فیلیپین توسط ژاپن در ۴۲–۱۹۴۱ و دفاع از جزایر فیلیپین توسط نیروهای مسلح فیلیپینی و نیروهای ایالات متحده آمریکا دارد. تعداد نیروهای مدافع فیلیپین در حدود دو یا سه برابر مهاجمان ژاپنی بود، اما این نیروها ترکیب شده بود از نیروهای غیر ارتشی، گارد ملی، نیروهای شهربانی و نیروهای مشترک‌المنافع که به تازگی ایجاد شده بود. ژاپن در این نبرد از بهترین افراد ارتشی خود در خط اول جبهه استفاده کرد. در دوم ماه ژانویه ۱۹۴۲ پایتخت فیلیپین، مانیل به اشغال نیروهای ژاپنی درآمد.
فکت های فیلیپین
1- فیلیپین اولین کشور آسیای جنوب شرقی بود که در سال 1945 و بعد از جنگ جهانی دوم استقلال خود را به دست آورد. این کشور دومین مجمع الجزایر بزرگ دنیاست که از 7.107 جزیره تشکیل شده که در جنوب دریای چین، جنوب فیلیپین، دریای سولو (Sulu) ، دریای سِلِب (Celebes) و تنگه لوزون ( Luzon) واقع شده است.
2- فیلیپینی ها با 16 گونه جدید پستاندار که در ده سال اخیر کشف شده، بالاترین میزان کشف گونه های جدید حیوانات را به خود اختصاص داده اند. فیلیپین همچنین زیستگاه درازترین مار جهان یعنی پیتون مشبک است که درازترین خزنده جهان نیز به شمار می رود و 8.7 متر طول دارد.
3- بزرگ ترین کفش جهان در سال 2002 در شهر ماریکینا (Marikina) در فیلیپین ساخته شده است. نوک این کفش ها چیزی حدود 5 متر طول، 2.4 متر عرض و تقریبا دو متر ارتفاع داشته و قیمت آنها 2 میلیون پزوی فیلیپین برآورد شده است.
4- بزرگ ترین مروارید دنیا در سال 1934 توسط یک غواص فیلیپینی در دریای پالاوان (Palawan) کشف شد. این مروارید که با نام مروارید لائو زو ( lao Tzu) یا مروارید الله شناخته شده در حدود 6.35 کیلوگرم وزن و 24 سانتی متر طول دارد و ارزش آن نیز 40 میلیون دلار برآورد شده است. براساس مستندات این مروارید متعلق به 600 سال پیش است.
5- برای برخی از فیلیپینی ها 13 عدد نحسی است.از همین رو مردم فیلیپین از کنار هم نشستن 13 نفر پشت یک میز به شدت اجتناب می کنند. یکی دیگر از باورهای عجیب فیلیپینی ها این است که تعداد قدم ها به ورودی اصلی یک خانه نباید عددی باشد که قابل تقسیم بر 3 باشد. فیلیپینی های خرافاتی همچنین در روز پنجشنبه مقدس یا حتی جمعه های هفته مقدس(هفته قبل از عید پاک) از رفتن به سفر یا حمام خودداری می کنند.
6- فیلیپین تنها کشوری در آسیاست که اکثریت آن یعنی 80 درصد جمعیت را مسیحی های کاتولیک تشکیل می دهند. فیلیپین بیش از 100 میلیون جمعیت دارد و دوازدهمین کشور پرجمعیت دنیا به شمار می رود. رشد طبیعی جمعیت در این کشور نیز 2 درصد برآورد شده که آن را به یکی از سریع ترین کشورهای جهان به لحاظ رشد جمعیت بدل کرده است.
7- نماد ملی فیلیپین عقابی است که در حال خوردن میمون به تصویر کشیده شده است. عقاب فیلیپینی که بزرگ ترین عقاب جهان است در سال 1995 به عنوان پرنده ملی فیلیپین اعلام شد. این پرنده یک متر ارتفاع داشته و طول بال های آن به دو متر می رسد. گفته می شود این گونه در حال انقراض بوده و تنها حدود 180 تا 500 نمونه از آن باقی مانده است. از همین رو کشتن این عقاب در فیلیپین جرم بوده و 12 سال زندان و پرداخت جریمه های سنگین به دنبال خواهد داشت.
8- شهر سان فرناندو (San Fernando) پایتخت کریسمس فیلیپین شناخته شده و بیشتر به خاطر فانوس های کریسمس غول پیکر که به آن Parol گفته می شود، معروف است. این فانوس نورانی عظیم نمادی از ستاره بیت اللحم است و می تواند تا 6 متر در آسمان بالا رود. هر سال تنها ده فانوس غول پیکر در فیلیپین ساخته می شود تا در جشنواره فانوس های غول پیکر که به آن Ligligan Parul گفته می شود شرکت کنند. هزینه ساخت هر فانوس چیزی در حدود 11 تا 15 هزار دلار تخمین زده می شود.
9- آتشفشان تال (Taal) که در جزیره لوزون واقع شده یکی از آتشفشان هایی است که در دسته خطرناک ترین آتشفشان های جهان به سبب نزدیکی به مناطق مسکونی قرار می گیرد. این گروه از آتشفشان ها با توجه به فعال بودن یا نبودن و نیز تاریخچه انفجاری خود مورد مطالعه قرار گرفته اند. نکته جالب این است که آتشفشان تال در یک دریاچه واقع شده که خود دریاچه ای دیگر درونش دارد و این دریاچه کوچک نیز یک جزیره کوچک تر را در دل خود جای داده است.
10- در استان جزیره ای کامیگویین (Camiguin) تعداد آتشفشان ها بیشتر از تعداد شهرهاست؛ 7 آتشفشان در مقابل 5 شهر. اگرچه از سال 1950 میلادی تا کنون هیچ فورانی در این آتشفشان صورت نگرفته اما این جزیره بیشترین تعداد آتشفشان در هر کیلومتر مربع را در جهان داراست.
11- در حدود 11 میلیون فیلیپینی یعنی 11درصد جمعیت آن در خارج از مرزهای این کشور مشغول به کار هستند. فیلیپینی ها دومین گروه بزرگ آسیایی- آمریکایی در ایالات متحده پس از چینی ها هستند. با این وجود مانیل، پایتخت فیلیپین به عنوان متراکم ترین شهر جهان به لحاظ جمعیتی شناخته شده است؛ جمعیت 55.446 نفر در هر کیلومتر مربع.
12- یکی از چالب ترین و محلی ترین غذاهای این کشور بالوت (Balut) نام دارد که در اصل یک تخم اردک است که با جوجه ای نیمه شکل گرفته درون آن آب پز شده است. در فرهنگ غذایی فیلیپینی ها این غذا، یک غذای مقوی شناخته می شود. غذای منحصر به فرد دیگر کامارو (Camaro) نام دارد که از جیرجیرک طبخ شده در سس سویا، سرکه و شکر تهیه شده است. غذای عجیب دیگر نیز پاپایتان (Papaitan) است که چیزی شبیه سیرابی است و از اندام های درونی گاو یا بز درست شده است.
13- خروس جنگی در فیلیپین از زمان پارس، یونان و رم باستان یک ورزش محبوب به شمار می رفته است. این ورزش هنوز هم در فیلیپین محبوب است و این کشور تا کنون میزبان چند رقابت جهانی نیز بوده است. بزرگ ترین پرورش دهندگان جهان هر دو سال یکبار برای این رویداد در این کشور گردهم می آیند.
14- فیلیپین پایتخت اس ام اس دنیا شناخته شده است. فیلیپینی ها روزانه 450 میلیون اس ام اس ارسال می کنند. آمارهای نشان می دهد که این رقم بیشتر از مجموع پیام های ارسال شده توسط مردم در آمریکا و کل اروپاست.
....................................................
آشنایی با کشورها (155) : سیرالئون
آشنایی با کشورها (154) : کرواسی
آرشیو مطالب
