شیلی، با نام رسمی جمهوری شیلی (به اسپانیایی: República de Chile)، کشوری است واقع در آمریکای جنوبی که پایتخت آن سانتیاگو است. شیلی در نقشهٔ آمریکای جنوبی به مانند یک نوار بلند و باریک میان رشته کوه آند در شرق و اقیانوس آرام در غرب کشیده شده‌است. اقیانوس آرام کل مرز غربی این کشور را تشکیل می‌دهد، و از شمال با پرو، از شمال شرق با بولیوی، از شرق با آرژانتین، و در پایین‌ترین نقطه جنوبی کشور با گذرگاه دریک هم‌مرز است. این کشور به همراه اکوادور تنها کشورهایی در آمریکای جنوبی هستند که با برزیل مرز مشترک ندارند. طول خط ساحلی این کشور با اقیانوس آرام ۶۴۳۵ کیلومتر است. بیابان آتاکاما با وسعت ۱۰۰۰ کیلومتر در بخش شمالی این کشور واقع شده‌است. این بیابان در واقع خشک‌ترین ناحیه بر روی زمین است که با توجه به خشک بودن آن دارای ارزش اقتصادی فراوان برای کشور شیلی است. این بیابان سرشار از فلزاتی معدنی همچون مس، طلا و نقره است که در سال ۲۰۱۵ تنها ۵٬۷ میلیون تن مس از این بیابان استخراج و سپس صادر شده‌است.
یکی از مهم‌ترین رویدادها در تاریخ کشور شیلی مربوط به دههٔ ۷۰ میلادی است زمانی که سالوادور آلنده از حزب مارکسیست شیلی در انتخابات این کشور پیروز و به عنوان رئیس‌جمهور برگزیده شد اما پس از آن در کودتای ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳ به رهبری آگوستو پینوشه و با کمک و تأثیرگذاری سازمان سیا، ژنرال پینوشه موفق به اجرای کودتا در این کشور شد. این کودتا تأثیری شگرف و بسیار مهم در تاریخ این کشور و روند جنگ سرد گذاشت. امروزه کشور شیلی با توجه به رشد و توسعه پایدار در شاخص‌های همانند توسعه انسانی، رقابت‌پذیری در تجارت و اقتصاد، آزادی اقتصادی و رشد درآمد سرانه یکی از با ثبات‌ترین و امن‌ترین کشورها در آمریکای لاتین به‌شمار می‌آید. شیلی یکی از اعضای سازمان ملل، اتحادیه کشورهای آمریکای جنوبی و جامعه کشورهای آمریکای لاتین و حوزه کارائیب است.
حدود ۱۰ هزار سال پیش، مردم سرخ‌پوست مهاجر در داخل دره‌های حاصلخیز و در امتداد ساحلی که هم‌اکنون شیلی نامیده می‌شود، ساکن شدند. اینکاها امپراتوریشان را تا آنچه امروزه شیلی شمالی خوانده می‌شود گسترش دادند، اما بایر بودن این ناحیه از گسترش اقامت آن‌ها جلوگیری می‌نمود. فتح این سرزمین که امروزه شیلی خوانده می‌شود تنها به صورت تدریجی واقع شد، و اروپایی‌ها به دستان جمعیت محلی این نقطه متحمل عقب‌نشینی‌های مکرر شدند. قیام گسترده مپوچه که در سال ۱۵۳۳ آغاز شد به مرگ والدیویدا و تخریب بسیاری از مستعمرات اصلی در این نقطه منجر گردید. قیامهای اصلی بعدی در سال‌های ۱۵۹۸ و ۱۶۵۵ رخ داد. هرگاه که مپوچه‌ها و دیگر گروه‌های بومی شورش می‌نمودند، مرز جنوبی این مستعمره به سمت شمال جابجا می‌گردید. لغو برده داری در سال ۱۶۸۳ از تنشها در مرز بین مستعمره و سرزمین مپوچه‌ها تا بخش جنوب کاست، و اجازه داد تا تجارت بین استعمارگران و مپوچه‌ها افزایش یابد.
در سال ۱۵۲۰، فردیناند ماژلان پرتغالی که می‌کوشید دور زمین را با کشتی طی نماید، گذرگاه جنوبی این ناحیه را کشف نمود که بعد از وی به نام تنگه ماژلان نامیده شد. اروپائی‌های دیگری که به شیلی رسیدند، دیگو د آلماگرو و گروه فاتحان اسپانیایی وی بودند که در سال ۱۵۳۳ در جستجوی طلا از پرو وارد این ناحیه شدند. آن‌ها با صدها هزار سرخ‌پوست با فرهنگ‌های مختلف در این ناحیه مواجه شدند که شیلی امروزی نیز اکنون نیز برخی از این فرهنگها را در خود جای داده‌است. این فرهنگها اصولاً نیازهای خود را از طریق کشاورزی به روش قطع درختان و کشت گیاهان و شکار تأمین می‌نمودند.
فتح شیلی در واقع در سال ۱۵۴۰ آغاز شد و به وسیله پدرو دوالدیویا از افسران (ستوان) فرانچسکو پیزارو انجام گرفت که شهر سانتیاگو را در ۱۲ فوریه، ۱۵۴۱ بنیان نهاد. اما اسپانیایی‌ها طلا و نقره هنگفتی که به دنبال آن بودند در این منطقه نیافتند، و متوجه توان بالقوه کشاورزی دره مرکزی شیلی شدند، و شیلی به بخشی از نایب السلطنه شیلی تبدیل شد. فتح سرزمینی که امروزه شیلی خوانده می‌شود تنها به صورت تدریجی انجام شد، و اروپایی‌ها توسط جمعیت محلی این منقطه متحمل شکست‌های پیاپی شدند. قیام گسترده ماپوچه که در سال ۱۵۳۳ آغاز شد به مرگ والدیویا و تخریب بسیاری از مستعمرات اصلی در این نقطه منجر گردید. قیامهای اصلی بعدی در سال‌های ۱۵۹۸ و ۱۶۵۵ رخ داد. هرگاه که ماپوچه‌ها و دیگر گروه‌های بومی شورش می‌نمودند، مرز جنوبی این مستعمره به سمت شمال جابجا می‌گردید. لغو برده داری در سال ۱۶۸۳ از تنشها در مرز بین مستعمره و سرزمین ماپوچه‌ها تا بخش جنوب کاست، و اجازه داد تا تجارت بین استعمارگران و ماپوچه‌ها افزایش یابد. انگیزه برای کسب استقلال از اسپانیا در اثر غصب تخت و تاج اسپانیا از سوی ژوزف برادر ناپلئون در سال ۱۸۰۸ تسریع شد. یک شورای سیاسی ملی تحت عنوان فردیناند- وارث شاه مخلوع- در ۱۸ سپتامبر، ۱۸۱۰ تشکیل شد. شورای سیاسی (هونتا) شیلی را به عنوان یک جمهوری خودمختار در پادشاهی اسپانیا اعلام نمود. جنبش برای کسب استقلال کامل به زودی طرفداران فراوانی به دست آورد. تلاشهای اسپانیایی‌ها برای تحمیل دوباره حکومت اجباری طی اقدامی که «تسخیر دوباره» نامیده می‌شد، باعث یک مبارزه طولانی مدت شد.
نبرد متناوب تا سال ۱۸۱۷ ادامه یافت، زمانی که ارتشی به رهبری برناردو اوهیگینز، وطنپرست‌ترین فرد سرشناس در شیلی، و خوزه دسن مارتین، قهرمان نبرد استقلال آرژانتین، در کوه‌های آند شیلی با نیروهای سلطنتی درگیر شده و آن‌ها را شکست دادند. در ۱۲ فوریه ۱۸۱۸، شیلی تحت رهبری اوهیگینز به عنوان یک جمهوری مستقل اعلام موجودیت نمود. شورش سیاسی تغییر اجتماعی اندکی پدیدآورد، واما، جامعه شیلی در سدهٔ نوزدهم ماهیت ساختار طبقاتی اجتماعی استعماری را حفظ نمود که عمدتاً تحت نفوذ سیاستهای خانوادگی و کلیسای کاتولیک رم قرار داشت. سرانجام یک ریاست جمهوری قوی به وجود آمد، اما ملاکان ثروتمند شدیداً قدرتمند باقی‌ماندند. در اواخر قرن نوزدهم، دولت سانتیاگو جایگاه خود را در جنوب از طریق سرکوب بیرحمانه سرخ‌پوستان ماپوچی تحکیم بخشید. در سال ۱۸۸۱، این کشور پیمانی با آرژانتین جهت تأیید حاکمیت شیلی بر تنگه ماژلان منعقد نمود. در نتیجه جنگ پاسیفیک با پرو و بولیوی (۱۸۷۹ تا ۱۸۸۳)، شیلی حاکمیت خود را در بخش شمالی تا حدود یک سوم میزان قبلی گسترش داد که ضمن آن دسترسی بولیوی به اقیانوس آرام از بین می‌رفت، و شیلی به ذخایر ارزشمند نیترات دست می‌یافت که بهره‌برداری از آن موجب یک دوره بابرکت برای کشور شد.
جنگ داخلی شیلی در سال ۱۸۹۱ منجر به توزیع مجدد قدرت بین رئیس‌جمهوره و کنگره شد، و شیلی یک حکومت دموکراسی به سبک پارلمانی برقرار نمود. اما، جنگ داخلی نیز یک جدال بین آنهایی بود که خواستار توسعه صنایع محلی و سودهای بانکی فراوان برای شیلی به خصوص کاخ ادواردها بودند که مناسبات محکمی با سرمایه‌گذاران خارجی داشت. از این رو تا حدودی اقتصاد شیلی به یک نظام حافظ منافع گروه اقلیت حاکم تنزل یافت. از دههٔ ۱۹۲۰، طبقه متوسط و طبقه کارگر موجود به حدکافی قدرت به دست آوردند تا یک رئیس‌جمهور اصلاح‌طلب انتخاب نمایند یعنی آرتورو الساندری پالما، که برنامه وی کنگره محافظه کار را آشفته ساخت. شیوه‌های اصلاح طلبی الساندر پالما تاحدودی بعداً از سوی برخی عناصر اتحادیه موسیلینی کشور ایتالیا مورد تحسین واقع شد. در دهه ۱۹۲۰، گروه‌های مارکسیست با پشتیبانی عموم مردم به‌پاخاستند. کودتای نظامی به رهبری ژنرال اوئی آلتامیرانو در سال ۱۹۲۴، دوره‌ای از بی‌ثباتی شدید سیاسی را به بار آورد که تا سال ۱۹۳۹ به طول انجامید. طولانی‌ترین دولتهای ده ساله در میان آن سال‌ها مربوط به ژنرال کارلوس ایبانیز دلکامپو بود که در سال ۱۹۲۵ به‌طور موقت قدرت را به دست گرفت و دوباره بین سال‌های ۱۹۲۷ و ۱۹۳۱ تحت عنوان یک استبداد غیررسمی برسر کارآمد، اما واقعاً از لحاظ خشونت یا فساد همچون یک استبداد نظامی نبود که اغلب گریبانگیر باقی کشورهای آمریکای لاتین می‌شد، و قطعاً قابل قیاس با رژیم سرکوبگر آگوستو پینوشه در دهه‌های اخیر نبوده‌است. ایبانیز دلکامپو، با تسلیم قدرت به شکل دموکراتیک به جانشین منتخب خود احترامی را در یک سطح کافی در بین بخشی از جمعیت حفظ نمود تا به عنوان یک دولتمرد قابل برای بیش از ۳۰سال باقی بماند، با وجود ماهیت پوچ و متزلزلی که ایدئولوژی می‌داشت. زمانی که حکومت مشروطه در سال۱۹۳۲ برقرار گردید، یک حزب قوی طبقه متوسط، رادیکالها به وجود آمد. این حزب طی ۲۰سال بعد، نیروی کلیدی برای دولتهای ائتلافی بود. طی دوره غلبه حزب رادیکال (۵۲–۱۹۳۲)، کشور نقش خود را در بخش اقتصاد افزایش داد. در سال۱۹۵۲، رای‌دهندگان روی خود را به سوی ایبانیز دلکامپو برگرداندند، که هم‌اکنون به شکل یک نوع خوآن پرون| پرون شیلیایی حلول کرده بود، تا پست دولت را برای ۶سال بعد احراز نماید. خورخه الساندر در سال ۱۹۵۸ جانشین ایبانیز دلکامپو شد، که محافظه کاری شیلیایی را به‌طور دموکراتیک برای دوره دیگر حکومت به آن بازمی‌گرداند. در سال ۱۹۶۴ انتخابات ریاست جمهوری، ادواردو فری مونتالوا از حزب دموکرات مسیحی شیلی| دموکرات مسیحی با احراز اکثریت مطلق آراء یک دوره اصلاحات عمده را آغاز نمود. تحت عنوان شعار «انقلاب در آزادی»، دولت فری به برنامه‌های دور از دسترس اجتماعی و اقتصادی به خصوص در زمینه‌های آموزش، مسکن، و اصلاحات کشاورزی، از جمله اتحادیه بندی روستای کارگران کشاورزی پرداخت. اما، در سال ۱۹۶۷، فری با مخالفت فزاینده از سوی چپگرایانی مواجه شد که وی را متهم می‌نمودند به آن که اصلاحات وی ناکارآمد است، و از سوی محافظه کاران، که اصلاحات وی را افراطی می‌دانستند. در پایان دوره ریاست جمهوری وی، فری به اهداف متعدد ارزشمندی دست یافته بود، اما نتوانسته بود به اهداف مورد نظر حزب خود به‌طور کامل دست یابد. در سال ۱۹۷۰، سناتور سالوادور آلنده گوسنز، یک پزشک مارکسیست و عضو حزب سوسیالیست شیلی که رهبر «اتحاد خلق» (UP یا «یونیداد پاپیولار») ائتلاف احزاب سوسیالیست، کمونیست، و سوسیال- دموکرات بود، در کنار دموکرات مسیحی‌های مخالف، جنبش اقدام واحد خلق (MAPU)، و فعالیت مستقل خلق، اکثریت آراء را در یک مبارزه سه طرفه به دست آورد. با وجود فشارهای دولت آمریکا، کنگره ملی شیلی با حفظ سنت قدیمی خود، با گرفتن آراء نهایی بین نامزدهای سرشناس یعنی آلنده و رئیس‌جمهور سابق خورخه الساندر، تکلیف این مقام را معلوم نمود، و آلنده را با یک رای با نسبت ۱۵۳ به ۳۵ برای این پست انتخاب نمود. فری از تشکیل اتحاد با الساندری خودداری نمود تا با آلنده مخالفتکند، به شرط آن که دموکرات مسیحیها که یک حزب کارگری بودند نتوانند با اقلیتهای حاکم به هدف مشترک خود برسند.
برنامه آلنده شامل ارتقاء منافع کارگران؛ اجرای کامل اصلاحات کشاورزی؛ بازسازی اقتصاد ملی به بخش‌های سوسیالیستی، ترکیبی و خصوصی؛ سیاست خارجی «استحکام بین‌المللی» و استقلال ملی؛ و یک نظام جدید تأسیس («کشور مردمی» یا «خلق توانا»)، و از جمله مؤسسه کنگره دارای مجلس واحد بود. سخنران اتحاد خلق همچنین خواستار ملی شدن مالکیت بیگانه (آمریکا) در معادن اصلی مس در شیلی شد. یک رکود اقتصادی در سال ۱۹۶۷ آغاز شد و در سال۱۹۷۰ به اوج خود رسید، و با فرار سرمایه، تنزل سرمایه‌گذاری خصوصی، و خروج دارائی‌های بانکی از سوی افراد معترض به برنامه سوسیالیستی آلنده، تشدید گردید. تولید کاهش و بیکاری افزایش یافت. آلنده اقداماتی را از جمله تثبیت قیمتها، افزایش دستمزدها، و اصلاحات مالیاتی را انجام داد که اثر آن افزایش هزینه مصرف‌کننده و توزیع مجدد نزولی درآمد بود. برنامه‌های مشترک دولتی- خصوصی امور عمومی به کاهش بیکاری کمک نمود. بیشتر بخش بانکداری ملی شد. بسیاری از شرکت‌های موجود در صنایع مس، زغالسنگ، آهن، نیترات، و فولاد سلب مالکیت شدند، ملی شده، یا تحت نظارت و دخالت دولت قرار گرفتند. خروجی بخش صنعتی به سرعت افزایش یافت، و بیکاری طی سال اول دوران دولت آلنده افت نمود. اصلاحات دیگری که طی اوایل دوره زمامداری آلنده اجراء شد عبارت‌اند از توزیع مجدد میلیون‌ها هکتار زمین بین کارگزان کشاورزی بدون زمین به عنوان بخشی از برنامه اصلاحات کشاورزی، دادن مواجب معوقه نیروهای مسلح ضمن افزایش پرداخت، و تأمین شیر رایگان برای کودکان. اتحادیه توسعه خلق هندیها و مؤسسه فنی ماپوچه برای پاسخگوئی به نیازهای جمعیت بومی شیلی پایه‌گذاری شدند.
ملی سازی صنایع مس تحت مالکیت بیگانه (خصوصاً شرکت‌های آمریکایی) سبب تنشهای فزاینده با آمریکا شد. دولت نیکسون فشار مالی بین‌المللی را به منظور محدودسازی اعتبار اقتصادی شیلی بر آن‌ها وارد ساخت. به‌طور هم‌زمان، سازمان سیا هزینه‌هایی را برای ایجاد رسانه‌ها، سیاست‌مداران، و سازمان‌های مخالف و برای کمک به تسریع مبارزه برای ایجاد بی‌ثباتی در شیلی اختصاص داد. از سال۱۹۷۲، پیشرفت اقتصادی سال اول دوره زمامداری آلنده جهت معکوس گرفت و اقتصاد درگیر بحران شد. قطبی شدن سیاسی افزایش یافت، و تحرکات دو گروه موافق و مخالف حکومت که اغلب به درگیری‌ها منجر می‌شد، شایع گردید. تا اوایل سال ۱۹۷۳، تورم از کنترل خارج شد. اقتصاد خزنده بیشتر در اثر اقدام اعتصاب| اعتصابات گهگاه و هم‌زمان پزشکان، معملمین، دانشجویان، کامیونداران، کارگران معادن مس، و گروه شاغلین بخش‌های کوچک رو به وخامت نهاد. در طول ریاست جمهوری آلنده، وی در تقابل و تعارض با کنگره ملی شیلی که اکثریت حزب دمکرات مسیحی آن را در اختیار داشتند، بود. دمکرات مسیحیها از رهبری آنده بسوی ایجاد دیکتاتوری مشابه کوبا و نیز بسیاری از سیاستهای رادیکالی وی انتقاد داشتند. آلنده سیاستهای سوسیالیستی را بیشتر و بیشتر پیش برد و در هراس از آمریکا، خود را بسوی کوبا کشاند. در ژوئن ۱۹۷۳، سرهنگ روبرتو سوپر کاخ ریاست جمهوری را با تانک محاصره نمود اما این کودتا با شکست روبرو شد. در ماه مه۱۹۷۳، دیوان عالی شیلی، دولت آلنده را به ناتوانی در اجرای عدالت عمومی بخاطر عدم اجازه به پلیس جهت اجرای مقررات و عدالت محکوم نمود. در اوت ۱۹۷۳، اعضای حزب ملی و دمکرات مسیحی مجلس نمایندگان شیلی، قطعنامه‌ای را تصویب کرد تا دولت سریعاً از نقض قانون اساسی خودداری نموده و دوباره به سوی رعایت قانون و دمکراسی پیش رود. همچنین این قطعنامه آلنده را بخاطر ایجاد نیروی نظامی جدید وابسته به خود، محکوم نمود. آلنده به جای بازگشت بسوی قانونمداری، در اوایل سپتامبر ۱۹۷۳اعلام کردکه برای اصلاح قانون اساسی یک همه‌پرسی برگزار خواهد نمود اما موفق به ارائة آن نشد. به دلیل نقض مکرر قانون اساسی و پافشاری در ادامه آن، در یازدهم سپتامبر ۱۹۷۳، ارتشیان با کودتا دولت آلنده را برکنار نمودند.
ارتش با کودتای نظامی آلنده را در ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳ برکنار نمود. نیروهای مسلح کاخ ریاست جمهوری (پالاسیو لاموندا)، را بمباران نمودند. پس از بمباران جسد آلنده در کاخ ریاست جمهوری یافت شد. دولت نظامی به ریاست ژنرال آگوستو پینوشه اوگارته، کنترل کشور را به دست گرفت. دوران حکومت وی با تجاوزات به حقوق بشر همراه بوده‌است. در اکتبر۱۹۷۳، دست کم ۷۰ نفر به وسیله کاروان مرگ به قتل رسیدند. حداقل یک هزار نفر طی ششماهه اول حکومت پینوشه اعدام شدند، و بر اساس گزارش رتیگ ریپورت، دست کم دوهزارنفر دیگر طی ششماهه بعدی این سال‌ها کشته شدند. ۳۰بر طبق تحقیقات انجام شده از سوی کمیسیون والچ۲۰۰۴، ۳۰۰۰۰هزار نفر مجبور شدند تا کشور را ترک نمایند، و ده‌ها هزار نفر از مردم بازداشت و شکنجه شدند. قربانیان در اغلب در منزل بازداشت و به یکی از ۳۰ بازداشتگاه منتقل و شکنجه می‌شدند. قانون اساسی جدید از طریق یک همه‌پرسی بسیار نامنظم و غیر دموکراتیک در غیاب فهرستهای ثبت آراء در ۱۱ دسامبر ۱۹۸۰ تصویب شد و ژنرال پینوشه برای یک دوره ۸ ساله رئیس‌جمهور جمهوری شیلی گردید.
در اواخر دهه۱۹۸۰، رژیم تدریجاً آزادی بیشتری را به مجمع و جامعه داد تا شامل اتحادیه تجاری و فعالیت‌های محدود شده سیاسی می‌شد. طی مدت تقریباً ۱۷ سالی که پینوشه قدرت را در دست داشت، شیلی از یک تمرکز اقتصاد در دست دولت به سوی یک اقتصاد بازار آزاد حرکتا نمود که شاهد افزایش در سرمایه‌گذاری خصوصی داخلی و خارجی بود، اما صنعت مس و دیگر منابع مهم معدنی به مالکیت خارجی بازنگشت. در یک همه‌پرسی در ۵ اکتبر، ۱۹۸۸، ژنرال پینوشه در دوره دوم ۸ ساله ریاست جمهوری خود با نسبت (۵۶٪ در برابر ۴۴٪اراء مردم) رد شد. مردم شیلی یک ریئس جمهور جدید و اکثریت اعضای کنگره با دو مجلس را در ۱۴ دسامبر ۱۹۸۹ را انتخاب نمودند. پاتریشیو آیلوین، از حزب دموکرات مسیحی نامزد یک ائتلاف متشکل از ۱۷ حزب تحت عنوان «ائتلاف احزاب برای دموکراسی (کنسرتاسیون)» بود که اکثریت مطلق (۵۵٪) آراء را احراز نمود. رئیس‌جمهور آیلوین از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۴ که به عنوان یک دوره انتقالی محسوب می‌شود، رئیس‌جمهور بود. در دسامبر ۱۹۹۳، ادوارد فری روئیز- تاگله از حزب دموکرات مسیحی، پسر رئیس‌جمهور قبلی ادواردو فری مونتالوا، ائتلاف کنسرتاسیون را با اکثریت مطلق (۵۸٪) آراء به پیروزی رساند. فری روئیز- تاگله در سال ۲۰۰۰ توسط ریکاردو لاگوس سوسیالیست موفق شد که در انتخابات ریاست جمهوری در انتخابات نهایی بی‌سابقه‌ای در برابر ژوکوئین لاوین از راستگرایان حزب اتحاد برای شیلی پیروز شود. در ژانویه ۲۰۰۶، مردم شیلی اولین رئیس‌جمهور زن خود، میشله باچلت، را از حزب سوسیالیست انتخاب نمایند. او در ۱۱ مارس ۲۰۰۶ سوگند ریاست جمهوری را ادا نمود، و به این ترتیب حکومت ائتلاف «کنسرتاسیون» برای چهارسال دیگر ادامه یافت. در سال‌های اخبر تلاشهایی برای محاکمه پینوشه و عوامل شکنجه در شیلی صورت گرفت که بی‌ثمر ماند.
قانون اساسی شیلی در شرایط غیرمعمول و در زمان زمامداری اوگوستو پینوشه دیکتاتور سابق نظامی این کشور در سال 1980 تصویب شد. این قانون در سال 1981 جنبه اجرایی به خود گرفت. پس از شکست پینوشه در همه پرسی سال 1988، مفادی به این قانون اساسی اضافه شد تا روند تغییرات احتمالی آتی در این قانون اساسی تسهیل شود. در سال 2005، ریکاردو لاگوس رئیس‌جمهوری وقت شیلی مصوبه‌های کنگره شیلی را به عنوان الحاقیه به قانون اساسی این کشور افزود. بر اساس این تغییرات در قانون اساسی حق انتصاب سناتورها یا انتصاب سناتورهای مادام‌العمر لغو شد. همچنین حق کنار گذاشتن فرمانده نیروهای مسلح شیلی به رییس‌جمهور این کشور واگذار شد. بر همین مبنا دوره زمامداری رئیس‌جمهوری نیز از شش سال به چهار سال کاهش یافت. در این اولین دور انتخابات ریاست جمهوری شیلی در 11 دسامبر 2005، هیچ یک از چهار کاندیدای ریاست جمهوری نتوانست 50 درصد آرای لازم برای پیروزی را کسب کند. در دور دوم نیز میچله باچلت کاندیدای ائتلاف چپ میانه با سباستیان پینیرا کاندیدای ائتلاف راست میانه به رقابت پرداخت و در نهایت باچلت از این رقابت پیروز خارج شد. باچلت در 11 مارس 2006 در مقام ریاست جمهوری شیلی سوگند خورد. این چهارمین انتخاباتی بود که پس از پایان عصر دیکتاتوری پینوشه در شیلی برگزار می‌شد. براساس قانون اساسی، رئیس‌جمهوری شیلی نمی‌تواند چندین دوره پیاپی در انتخابات شرکت کند. شیلی دارای یک کنگره دو مجلسی است؛ مجلس سنا با 38 نماینده ومجلس نمایندگان با 120 عضو. دوره نمایندگی سناتورها هشت سال و دوره حضور اعضای مجلس نمایندگان در عرصه قانونگذاری چهار سال است. 20 نماینده عضو سنای شیلی از حزب حاکم ائتلاف چپ میانه هستند. حزب حاکم در مجلس نمایندگان شیلی نیز از اکثریت برخوردار است. در مجلس نمایندگان حزب ائتلاف چپ میانه دارای 63 کرسی و حزب ائتلاف راست میانه دارای 57 کرسی است. قوه قضایی شیلی مستقل عمل می‌کند. این قوه متشکل از یک دادگاه استنیاف، دادگاه‌های نظامی، یک دادگاه قانون اساسی و دادگاه عالی است.
نظریات متفاوتی راجع به ریشهٔ کلمهٔ «شیلی» وجود دارد. بر طبق یک نظریه، اینکاها در پرو، که در تسخیر سرزمین آروکانی‌ها شکست خورده بودند، دره آکنکاگوا «شیلی» را با دستکاری در نام یک رئیس قبیله‌ای («کاسیکوئه») که «تیلی» خوانده می‌شد و در زمان تسخیر اینکاها در آن ناحیه حکومت می‌کرد، انتخاب نمودند. نظریهٔ دیگر به شباهت درهٔ آکنکاگوا با درهٔ کاسما در پرو اشاره می‌کند که در آن یک شهر و دره با نام «شیلی» وجود داشت.
به دلیل فاصله میان سرزمین اصلی (مین لند) و جزیره ایستر، شیلی چهار تراز متفاوت تنظیم زمان کشوری با زمان بین‌المللی (UTC) برای آن‌ها استفاده می‌نماید:
سرزمین اصلی از ۴- UTC، و در تابستان از نظام یکساعت جلوتر ۳- UTC استفاده می‌کند.
جزیره ایستر از ۶- UTC، و در تابستان از سیستم یک ساعت جلوتر ۵- UTC استفاده می‌نماید.
شیلی به ۱۵ منطقه تقسیم می‌شود، که هریک تحت ریاست یک «مدیر» منصوب شده از سوی رئیس‌جمهوری اداره می‌شود. هر ناحیه نیز به استان‌هایی با «فرمانداران استانی» تقسیم می‌شود، که فرمانداران نیز توسط رئیس‌جمهور تعیین می‌گردند. نهایتاً هر استان به شهرداریهایی تقسیم می‌گردد، که اغلب به شهرداری‌ها عنوان کمونا را نسبت می‌دهند و هر شهرداری یک شهردار و چند مشاور برای خود دارد، که به عنوان "concejales" از سوی ساکنان آن نقاط انتخاب می‌شوند. برای هر ناحیه یک نام و یک عدد رومی، از سمت شمال به جنوب منظور شده‌است. کلاً، اعداد رومی بیش از اسم این نواحی مورد استفاده قرار می‌گیرند. تنها مورد استثناء در ناحیه‌ای است که سانتیاگو قرار دارد و برای آن "RM" در نظر گرفته شده‌است، که بیانگر «رخیون متروپلیتانا»، یا «ناحیه پایتختی» می‌باشد. در سال ۲۰۰۵، کنگره شیلی اصلاحیه‌ای از تصویب گذارند تا دو ناحیه جدید یکی در شمال در اطراف شهر آریکا، و یکی در بخش مرکزی جنوب حوالی والدیویدیا (ناحیه آکا از رودخانه‌ها) ایجاد شود. با قرار دادن اعداد رومی XIV و XV در اسامی این استان‌ها، هردو ناحیه ترتیب اعداد جغرافیایی که از شمال به جنوب تنظیم شده بود را برهم زدند. تصور بر این است که نام رسمی آن‌ها جایگزین نام حاوی عددشان شود.
سانتیاگو که به سانتیاگوٍ شیلی هم معروف است پایتخت و بزرگترین شهر شیلی و یکی از بزرگترین شهرهای آمریکای جنوبی است. سانتیاگو در ۱۲ فوریه ۱۵۴۱، با نام «سانتیاگو در محدوده جدید» توسط پدرو دو والدیویا پایه‌گذاری شد. مراسم بنیان‌گذاری بر روی تپه هولین (که بعدها دوباره تپه سانتا لوسیا نام‌گذاری شد) برگزار گردید. والدیویا مکان سانتیاگو را به دلیل اقلیم معتدلش و این که به آسانی می‌شد از آن دفاع نمود، برگزید- رودخانه ماپوچو به دو شاخه تقسیم شده که بعدها در جریان پایین رود به هم مجدداً می‌پیوندند و یک جزیره ایجاد می‌کنند. بیشتر جمعیت سانتیاگو از نسل اروپایی سفید هستند، که در وهله نخست، اسپانیایی هستند، ولی پس از اسپانیایی‌ها شامل مهاجران متصدی دولتی، آلمانی‌ها؛آلمانی، سوئیسی، و انگلیسی| بوده‌اند. سپس به دنبال آن‌ها ایتالیایی‌ها، ایرلندی، و مهاجران کرووات قرار می‌گیرند. ساکنان مرکب دورگه اروپایی و آمریندیانی بخش عمده‌ای از جمعیت را تشکیل می‌دهند. این شهر در اثر رشد اقتصادی شدید و قابل مقایسه اش، به‌طور فزاینده‌ای از سوی کشورهای دیگر در آمریکای لاتین پذیرای مهاجرت است. بسیاری از پرویی‌ها و نیز بولیویایی‌ها، آرژانتینی‌ها و اکوادوری‌ها در سانتیاگو زندگی می‌کنند.
جمعیت این کشور حدود ۱۹٫۱ میلیون نفر است.شیلی یک کشور نسبتاً یکدست از لحاظ جمعیت می‌باشد و بیشتر جمعیت آن غالباً اسپانیایی‌تبار هستند که با درجات مختلفی از آمیزش با بومیان سرخ‌پوست. حدود ۸۵ درصد از جمعیت کشور در نواحی شهری زندگی می‌کنند، ضمن آن که ۴۰ درصد آن‌ها در منطقهٔ کلان‌شهری سانتیاگو ساکن‌اند. رشد جمعیت شیلی با نرخ حدود ۰٫۹۷ درصد در میان کشورهای آمریکای لاتین پایین است که تنها پس از اروگوئه و کوبا در رده سوم قرار دارد.
درک و فهم گویش شیلیایی زبان اسپانیایی برای بیگانگان دشوار است. علت آن حذف هجاهای آخر و اصوات 's' در واژه‌ها، تلفظ بسیار نرم برخی از حروف بیصدا و سطوح بالای کاربرد کلمات عامیانه، به ویژه در نواحی سانتیاگو و اطراف آن است. مردم شیلی همچنین نسبت به اسپانیایی‌زبانان سایر کشورهای همسایه سریعتر صحبت می‌کنند. این عوامل همگی دست به دست هم می‌دهند تا گویش شیلیایی از نظر دیدارکنندگان تازه‌وارد به این کشور، حتی گویشوران حرفه‌ای زبان اسپانیایی، دشوار باشد.∗
گل ملی کوپیهو (" لاپاجریا روزاً، لاله کوهی شیلی)، در جنگلهای جنوبی شیلی می‌روید. نشانهای ملی این کشور دو نوع جانور ملی را ترسیم می‌نمایند: کرکس («والچر گریفوس»، یک پرنده بسیار بزرگ که در کوهستان‌ها زندگی می‌کند) و هوئمول («هیپوکاملوس بیسولکوس»، یک گوزن دم سفید که نژادش در خطر است). در این مورد همچنین یک جمله اسطوره‌ای وجود دارد «Por la razón o la fuerza» («با حق یا به زور» یا «با منطق یا با زور»).
در سال ۲۰۱۵، ۵۵٪ جمعیت بالای ۱۵ سال شیلی کاتولیک، ۲۵٪ آگنوستیک و لائیک، ۱۳٪ پروتستان و ۷٪ پیروان دیگر ادیان گزارش شده‌است.
بخش مالی شیلی سریعتر از حوزه‌های دیگر اقتصاد طی چند سال اخیر پیشرفت نموده‌است؛ قانون اصلاح بانکداری که در سال ۱۹۹۷ به تصویب رسید دامنه فعالیت مجاز خارجی را برای بانک‌های شیلی گسترش داد. دولت شیلی در سال ۲۰۰۱ آزادی بیشتری را در بازارهای سرمایه پیاده نمود. مردم شیلی از ابزارهای مالی جدیدی برخوردار شده‌اند همچون وام‌های سرمایه‌گذاری مسکن، معاملات سلف و حقوق خرید و فروش ارز، کارگزاری (مقاطعه کاری)، لیزینگ، و کارت‌های اعتباری. ارائه این محصولات جدید نیز همراه با کاربرد فزاینده از ابزار سنتی همچون وام‌ها و کارت‌های اعتباری بوده‌است. سیستم پرداخت خصوصی مقرری شیلی، با دارائی‌های حدود ۵۴ میلیارد دلار در پایان سال ۲۰۰۴، به منبع مهمی از دارایی سرمایه‌ای برای بازار سرمایه تبدیل شده‌است.
شیلی یکی از بهترین نرخهای اعتباری (+ S&P A) را در بین کشورهای آمریکای لاتین حفظ نموده‌است. دولت به بازپرداخت قروض خارجی خود ادامه می‌دهد. قروض مرکب خارجی بخش‌های دولتی و خصوصی در پایان سال ۲۰۰۴، تقریباً ۵۰ درصد کل تولید ناخالص ملی را تشکیل می‌داد- که بر اساس استانداردهای آمریکای لاتین رقم پایینی است.
نیروهای مسلح شیلی از طریق وزارت دفاع به وسیله رئیس‌جمهور کنترل می‌شوند. رئیس‌جمهور این اختیار را دارد تا فرمانده کل نیروهای مسلح را برکنار نماید. فرمانده کل قوای ارتش شیلی ژنرال اسکار ایزوریتا فرر است. ارتش شیلی شامل ۵۵۰۰۰ نفر نیرو بوده و به وسیله ستاد ارتش در سانتیاگو سازماندهی می‌شود، که شامل هفت یگان در این منطقه، یک تیپ هوابرد در رانکاگوا، و یک نیروی مخصوص تکاور در کولینا هستند. ارتش شیلی یکی از حرفه‌ای‌ترین و پیشرفته‌ترین ارتش‌ها از لحاظ فناوری در کشورهای آمریکای لاتین می‌باشد. دریاسالار رودولفو کودینا دیاز رهبری ۲۵۰۰۰ پرسنل نیروی دریایی شیلی و از جمله ۵۰۰۰ تفنگدار دریایی را بر عهده دارد. از میان ۲۹ فروند کشتی زمینی- دریایی ناوگان شیلی، تنها ۶ فروند از آن‌ها سامانه اصلی عملیاتی (از انواع تخریبچی و ناوچه محافظ) هستند. این کشتی‌ها در والپاریزو مستقر می‌باشند. نیروی هوایی دارای سامانه هوابرد ویژه ترابری و اسکورت برای خود بوده؛ و هیچگونه ناوشکن یا هواپیمای بمب افکن ندارد. نیروی دریایی شیلی همچنین ۳ فروند زیردریایی در تالکاهوانو دارد. ژنرال اوسوالدو سارابیا ویلچز فرماندهی ۱۲۵۰۰ نفر افراد نیروی هوایی را بر عهده دارد. مجموعه یگان‌های هوابرد شیلی در بین پنج مقر تیپ هوایی توزیع شده که در نواحی ایکوئیکو، آنتوفاگاستا، سانتیاگو، پورتو مونت و پونتا آرناس واقع شده‌اند. نیروی هوایی شیلی همچنین در یک پایگاه هوایی در جزیره کینگ جورج قاره جنوبگان عملیات هوایی انجام می‌دهد. نیروی هوایی شیلی در سال ۲۰۰۶ ۱۰فروند هواپیمای اف-۱۶ آمریکایی را در کنار ۶ فروند هواپیمای دست دوم بازسازی شده از همان نوع مزبور از نیروی هوایی سلطنتی هلند، تحویل گرفت.
پس از کودتای نظامی در سپتامبر ۱۹۷۳، پلیس ملی شیلی که به عنوان تفنگداران شیلی نیز شناخته شده‌اند، با وزارت دفاع متحد شدند. با بازگشت حکومت دموکراتیک، پلیس تحت کنترل وزارت کشور قرار گرفت اما ظاهراً به‌طور اسمی تحت نظارت وزارت دفاع باقی مانده‌است. ژنرال خوزه برنالس رئیس ۳۰ هزار نیروی پلیس مرد و زن شیلی است که مسئول اجرای قانون، مدیریت ترافیک، مراقبت از مرزها، سرکوب (قاچاقچیان) مواد مخدر و مقابله با تروریسم در سراسر کشور شیلی هستند. اداره آگاهی پلیس شیلی در سال ۱۹۳۳ به وجود آمد که به عنوان یک سازمان پلیسی غیرنظامی و مشابه با دامنه و عملکرد پلیس فدرال آمریکا (اف‌بی‌آی) عمل می‌کند. از لحاظ اداری بخشی از وزارت دفاع، فعالیتش به عنوان یک بازوی تحقیقاتی از شاخه قضائی است. پرفکتو آرتورو هررا وردوگو فعلاً رئیس پلیس آگاهی در شیلی می‌باشد.
با اینکه در غذاهای شیلی از اروپایی ها الهام زیادی گرفته شده اما شیلی فرهنگ غذایی مخصوص به خود را دارد. غذاهای این کشور با توجه به ناحیه جغرافیایی بیشتر از گوشت، موجودات دریایی و سبزیجات درست می شود و آنقدر خوش رنگ لعاب، مقوی و خوشمزه هستند که هر شکم گردی را راضی می کنند.
کومپیلیتو (Completo) : ورژن شیلیایی هات داگ! که برای درست شدن آن احتیاج به سوسیس، گوجه، کلم ترش و یک عالمه مایونز است. این ساندویچ مخصوص شاید از همه هات داگ هایی که در کشورهای دیگر هست بزرگ تر باشد پس اگر از طرفداران هات داگ هستید حتما این ساندویچ خوشمزه را در شیلی امتحان کنید. در خیابان های سانتیاگو گردشگران زیادی را می بینید که همانطوری که در حال گشت و گذار هستند یک ساندویچ کومپیلیتو هم در دستشان است. این را هم بگوییم که اگر خوش شانس باشید شاید بتوانید فروشنده هایی را پیدا کنید که در این ساندویچ خوشمزه از آووکادو هم استفاده کرده اند.
سس پبره (Pebre) : وقتی پا به رستوران های شیلی می گذارید روی همه میز ها سس تند و تیز و خوشمزه «پبره» را می بینید که ماده اصلی آن گوجه است و در آن پیاز خورد شده، فلفل، پیازچه، سیر، گشنیز، روغن و سرکه هم ریخته می شود. این سس که طعم تند خوشایندی دارد در ظرف های سفالی ریخته می شود و معمولا با نان داغی به اسم «پن آماسادو» خورده می شود. انواع مختلف این سس و در هر ناحیه از مواد متفاوتی درست می شود و طعم های متنوعی پیدا می کند.
امپانادا (Empanadas) : این اسنک خوشمزه آنقدر محبوب است که پیدا کردن آن در هیچ کدام از شهرهای شیلی کار سختی نیست. برای درست کردن امپانادا مواد اولیه را داخل خمیر می پیجنند و می گذارند حسابی برشته شود. در شیلی سنتی ترین امپانادا با گوشت چرخ کرده، پیاز، کشمش، زیتون سیاه و تخم مرغ آب پز درست می شود. امپانادا از آن غذاهایی است که در دو کشور مختلف کاملا متفاوت درست می شود؛ هم از نظر سایز و هم از نظر شکل ظاهری. امپانادایی که در شیلی درست می شود بزرگ است و تقریبا دو برابر امپانادای آرژانتینی است. از طرفی امپانادای آرژانتینی شبیه هلال ماه است اما در شیلی شکلی شبیه مربع دارد. مردم شیلی معمولا این غذا را برای مهمان آماده می کنند و معتقدند راز درست کردن یک امپانادای خوشمزه این است که مواد آن از شب قبل آماده شود.
پوروتوس گرانادوس (Porotos Granados) : این غذای سنتی در واقع خورش لوبیای تازه است و برای درست کردن آن از مواد تازه فصل تابستان مثل لوبیا، خمیر ذرت، پیاز، کدو تنبل،سیر، گوجه و ریحان استفاده می شود. لوبیاها باید یک روز کامل خیس بخورند پس درست کردن این غذا کمی زمانبر است و شاید نتوانید در هر رستورانی آن را پیدا کنید.
غذای Pastel de choclo : ماده اصلی این غذا ذرت شیرین است پس اگر ذرت دوست داشته باشید حتما از آن خوشتان می آید. برای درست کردن این غذا، اول موادی مثل سیر، پیاز، گوشت چرخ کرده، تخم مرغ زیتون را سرخ می کنند بعد به آن مخلوط آرد ذرت و شیر را اضافه می کنند و می گذارند برشته شود. برای تهیه این غذا از ذرت تازه همان فصل استفاده می شود و در بعضی از انواع آن مرغ آب پز هم به کار می رود.
هومیتا (Humita): باز هم یک غذای ذرتی دیگر! هومیتا ورژن شیلیایی غذای تامال است و برای درست کردن آن ذرت، پیاز، ریحان و کره با هم مخلوط و در آخر این مواد لای برگ ذرت پیچیده و پخته می شود. برای اینکه این برگ ها در حین پخت از هم باز نشود دور آن با نخ گره زده می شود.
ساندویچ چوراسکو (Churrasco): برای درست کردن این ساندویچ از استیک های نازک گوشت، گوجه، آووکادو و مایونز استفاده می شود. یک جور چوراسکو هم هست که ارزان تر است و با سیب زمینی سرخ کرده، تخم مرغ نیمرو و پیاز درست می شود.
غذای Lomo a lo pobre: در شیلی اسم هر غذایی که در آن تخم مرغ نیمرو باشد واژه a lo pobre دارد. این غذای خوشمزه مخلوط پیاز، گوشت، تخم مرغ نیمرو و سیب زمینی سرخ کرده است و خیلی ها فقط به خاطر همین غذا به رستوران می روند.
شیلی، تعبیر حقیقی یک رویا است . در پشت کوه های آند، در سواحل غربی آمریکای جنوبی، سرزمینی حاصلخیز از هم نشینی حیرت انگیز بیابان ها و صحراهای سوزان در کنار هیبت یخچال های طبیعی با خودنمایی آتشفشان ها و طنازی جنگل های زیبا و رقص دلفریب مزارع در پهنه دشت ها، در کنار چشم نوازی آبشارها و شفافیت ناب دریاچه ها و سواحل زیبای خود، دل هر رهگذری را می برد. سرزمینی باریک محصور در بین کوهستان های بلند بالا و پربرف آند و اقیانوس آرام، که لقب باریک ترین سرزمین جهان را بر دوش می کشد. کشور مردمان سرخ پوست که خوشبختانه هنوز هم آداب و رسوم و فرهنگ غنی و کهن خود را حتی در پس استعمار اسپانیایی حفظ کرده اند. سرزمینی پربرکت و خوش آب و رنگ با تنوع حیرت انگیز و جاذبه های طبیعی، تاریخی و مدرن که لحظات استثنایی و خاطره انگیزی را پیشکش مسافران خود می کند.
شیلی این سرزمین زیبا با گویش اسپانیولی، در همسایگی آرژانتین، پرو و بولیوی با سواحل طولانی مشترک با اقیانوس آرام کشوری است که اغلب سیاحان و گردشگران آن را سرآغاز تجربه هیجان به معنای واقعی می نامند. سرزمینی استثنایی که کرکس و هیپوکاملوس یا همان گوزن دم سفید به همراه گل سرخ یهیوی نماد مردمان ساکن این دیار است. شمال شیلی محل قرار گرفتن خشک ترین بیابان جهان است. مرکز آن آب و هوای مدیترانه ای دارد و جنوب آن معتدل و بارانی است. خوشبختانه کشور شیلی جزو معدود نقاط زمین است که مناطق بکر و دست نخورده فراوانی دارد و مردم و دولت این کشور نیز عزم خود را جزم کرده اند تا این بکر بودن را حفظ کنند. شیلی با غذاهای متنوع و خوشمزه خود به همراه آب و هوای مطلوبش بهشت هر گردشگری است. با ما همراه باشید تا سفری به سرزمین رویایی پشت کوه های آند داشته باشیم.
شهر بزرگ سانتیاگو پایتخت کشور شیلی است. این شهر زیبا پر از موزه ها، گالری ها، سالن های تئاتر و اپرا به همراه هتل ها و رستوران های متعدد با انواع غذاهای لذیذ و دلچسب است. سانتیاگو بلندترین آسمان خراش آمریکای جنوبی، تره سانتیاگو، را در خود جای داده است. کلیسای جامع سانتیاگو هم با درب های چوبی و معماری داخل کلیسا، که از زلزله های ویرانگر جان سالم به در برده است و از دویست و شصت سال پیش همچنان دست نخورده باقی مانده است نیز از جاذبه های این شهر است. این شهر مدرن پر از نماد های کشور شیلی است و گشت و گذار در آن قطعا برای شما دلچسب خواهد بود. رستوران للاویستیا در مرکز سانتیاگو با منوی شیلیایی باستانی خود پیشنهاد ویژه ما برای بازدید در سانتیاگوست که مطمئنا شما را شگفت زده خواهد کرد.
در جنوب شرقی اقیانوس آرام جزیره ای زیبا با سواحل شنی قرار دارد که دو آتشفشان را نیز در خود جای داده است و از مکان های دیدنی شیلی قلمداد می شود. این جزیره زیبا مکان مناسبی برای قایق سواری و یک جزیره گردی ایده آل است. اما آنچه ایستر را از تمام جزایر دنیا متمایز می کند حضور موآی هاست. موآی ها ساکنین اسرار آمیز جزیره هستند. جزیره ایستر با حضور موآی ها بهشت باستان شناسان است، آکنده از رمز و راز و پر از سوالات بی پاسخ که سال هاست ذهن ها را درگیر خود کرده است. موآی های اسرار آمیز مجسمه های غول پیکری با بلندی حداکثر 10 متری و وزن های چند تنی و سرهایی که چندین برابر بزرگتر از بدنشان است. موآی ها مجسمه انسان کامل با بدن کامل هستند. صورت مجسمه ها صاف با بینی های بزرگ و لبانی نازک و گوش های مستطیلی با حفره هایی به جای چشم که با گوی های شیشه ای زیبا به جای چشم پر می شده است که البته متاسفانه امروزه از بین رفته اند. در صورت برخی موآی ها چشم ها نقاشی شده اند. گردن موآی ها کوتاه و تمام اجزای بدنشان روی سنگ حکاکی شده است و اغلب به صورت نشسته کنده کاری شده اند. برخی موآی ها بر روی صندلی نشسته اند و بلندی موهای حکاکی شده شان به صندلی می رسد. بعضی صورتی شاد دارند و برخی غمگین اما چهره برخی پر از غرور است. برخی موآی ها کلاه یا تاج قرمز بر سر دارند که نشان از بالا بودن مرتبه آن ها نسبت به بقیه موآی هاست. فقط یک موآی است که پاهایش کاملا تراشیده شده و شکل پاها کاملا مشخص است که توکوتوری نامیده می شود. موآی بزرگ هم با 10 متر قد و هشتاد و دو تن وزن پارو نامیده می شود. آنچه در این جزیر شما را مبهوت هیبت خود می کند بیست و هشت موآیی است که یکپارچه بر روی یک تخته سنگ واحد کنار هم قرار گرفته اند. این تکه سنگ که برای بومیان مقدس نیز ست آهو نامیده می شود. اینکه موآی ها کی به وجود آمده اند، چگونه ساخته شده و با ابزار اولیه اینچنین با دقت تراش خورده اند و معمایی بزرگتر چطور به این مکان منتق شده اند سوالاتی است که هنوز به درستی پاسخ داده نشده اند. ایستر جادویی با موآی هایی با ابهت و عظیم در طبیعت سرسبز و زیبا در سواحل رام نشدنی اقیانوس آرام خود به تنهایی گزینه مناسبی برای سفر به شیلی است.
در مرز شیلی و آرژانتین از آب شدن برف کوه های آند دریاچه زیبایی پدید آمده که "کررا" نامیده می شود. این دریاچه زیبا با طبیعت ناب اطراف خود یکی از جاذبه های گردشگری شیلی است. مکان مناسبی برای قایق سواری و گشت وگذار در اطراف دریاچه، اما آنچه کررا را بر سر زبان ها انداخته است وجود مجموعه غارهای کوچک و متصل به هم مرمرینی است که در وسط دریاچه جا خوش کرده اند. غاری از مرمر سفید که انعکاس رنگ دریاچه هاله ای آبی به آن بخشیده است. برخورد پی در پی امواج دریاچه به دیواره های غار سطح آن را صاف و صیقلی کرده و رنگ آبی غار هم جلوه ای بی نظیر و خیره کننده به آن بخشیده است. برای بازدید از این جاذبه طبیعی بی نهایت زیبا باید قایق سوای کنید و به دیدن غار بروید.این غار که چیکو نامیده می شود در بین بومیان به کلیسای کوچک یا پناهگاه طبیعت معروف است. چیکو با قرار گرفتن بر روی آب و بازی هاله های آبی و سفید بر روی دیواره هایش آنقدر زیباست که چشم هر بیننده ای را خیره می کند. اگر در بهار به این غار زیبا سفر کنید مناظر اطراف دریاچه شما را حیرت زده خواهد کرد اما سطح آب دریاچه بالا می رود.در تابستان آب دریاچه به حداگثر سطح خود می رسد اما تابش نور آفتاب بر سطح دریاچه آن را یکپارچه زمرد کرده و بر زیبایی هر چه بیشتر غار نیز می افزاید پاییز بهشت دیدار با چیکوست در برخی نقاط حتی می توانید از قایق پیاده شده و بر خشکی غار راه بروید اما زستان در این منطقه سرد و نفس گیر است.مسیر تورس دل پاین برای عشاق طبیعت گردی و برای کسانی که می خواهند بار دیگر به آرامش درونی خود برگردند، یک سفر دست کم پنج روزه در پرآوازه ترین مسیر طبیعت گردی شیلی در پارک ملی تورس دل پاین، یک مقصد تمام وکمال است. این مسیر زیبا به همراه کمپ زدن ها و اتفاقات هیجان انگیز به همراه ملاقات قله های گرانیتی معروف تجربه ای است که تا آخر عمر در ذهن تان باقی خواهد ماند. این مسیر در تورس دل پاین قرار دارد که البته مسیر سخت تری است و مناسب کسانی است که بودن در طبیعت را به هر لذتی ترجیح می دهند. والپارایسو دلبر اقیانوس در منطقه مرکزی شیلی در شیبی مشرف به اقیانوس آرام شهر ساحلی زیبای والپارایسو قرار دارد. والپارایسو شهری ساحلی با خانه های رنگی و کوچه های سنگ فرش که آنقدر زیباست که در فهرست اماکن محافظت شده یونسکو قرار دارد و لقب برازنده دلبر اقیانوس را از آن خود کرده است. خانه پابلو نرودا شاعر پرآوازه شیلی در این شهر قرار دارد. خانه این شاعر شهیر نمایان گر کامل شخصیت اوست، مردی تنیده در فرهنگ و آداب و رسوم کهن شیلی همراه با چاشنی غیر قابل پیش بینی بودن و کمی وسواس داشتن.قدم زدن در کوچه های تنگ و سنگ فرش والپارایسو که هنوز هم آمیخته به فرهنگ و آداب و رسوم بومیان است، بیشتر شبیه سفر به یک کتاب مصور است.در شهر آلگاروبو شیلی در اقامتگاهی با نام سن آلفونسو تالابی بلوری به عنوان یکی از بزرگترین شاهکارهای مهندسی جهان با چشم اندازی بدیع و زیبا قرار دارد، بزرگ ترین استخر جهان که استخر زیبای مراکش را از دور رقابت خارج کرد. این استخر هشت هکتاری آنقدر زلال است که کف آن دیده می شود. آب استخر مستقیما از دریا وارد شده و با عبور از فیلتر وارد استخر می شود. این استخر بزرگ بنا بر گفته سازنده اش یک بهشت دست ساز است. از ماه تا مرگ
بارها ماه زیبا را در آسمان دیده ایم با پستی بلندی هایش و با نور خیره کننده اش. هر گردشگری که به شیلی می رسد سری هم به تصویر ماه در آتاکاما می زند. در شمال شیلی و در برخورد اجتناب ناپذیرکویر سوزان آتاکاما با کوه های پر برف آند، بر اثر وزش باد و تغییرات شدید دمایی در شب و روز، تپه ها و سنگ ها در کنار شن ها و ماسه ها منظره ای درست همانند سطح ماه ایجاد کرده اند. این بیابان آنقدر زیباست که هر گردشگری رنج پیاده روی طولانی آن را به جان می خرد و سر آخر با رسیدن به تپه ای در آخر مسیر از آنچه می بیند حیرت می کند. دره ای با ترکیب رنگ منحصر بفرد و مسیرها و تنگناهای گاه دشوار و دریاچه ای که در دل دره ماه خشک شده و حالا شوره زاری از آن باقی مانده است. تابش نور ماه بر پهنه دره هر گردشگری را مسحور خود می کند و شاید به همین دلیل است که دره ماه همانند یک سرزمین جادویی است. وجود سنگ کویوت معلق در پهنه دشت بر ماورایی بودن دشت می افزاید و حس تعلیق را در بیننده زنده می کند. در گذر از دره ماه وارد دره مرگ می شوید سلسله کوه های نمکی که در سکوت شب کمی وهم انگیز است، با تپه مخروطی شکل و بلند خود شما را مبهوت خواهد کرد. زمانی که توانستید از نمایی بالا پهنه دشت را ببینید قطعا حضور خداوند را در این زیبایی توأم با سکوت حس خواهید کرد. اگر سری به آتاکاما زدید حتما از غارهای آن نیز بازدید کنید شاید موفق شدید و و تماشاچی هنرنمایی و نقاشی انسان های نخستین نیز شدید. بلندترین آبفشان جهان، ال تیسیو، نیز در آتاکاماست.
به زیبایی بی نهایت خوش آمده اید، وصف آنچه که از زیبایی در منطقه وسیع پاتاگونیا به چشم می بینید در قالب کلام نمی گنجد. پاتاگونیا که پارک های ملی متعددی دارد، در جنوب شیلی قرار دارد. پارک ملی تورس دل پین یکی از محبوب ترین مقاصد گردشگری در پاتاگونیاست.اکوکمپ منحصر بفرد پاتاگونیا با بهره گیری از فرهنگ بومی شیلی در این پارک قرار دارد که سی و دومین هتل برتر جهان است. پارک ملی تورس دل پین پر از یخچال های طبیعی باشکوه و با عظمت، جنگلی زیبا به همراه گله های اسب وحشی، پوشش های گیاهی و جانوری خاص و دریاچه ها و رودخانه های فراوانی است که بهشتی برای طبیعت گردان است. پل معلق شگفت انگیز و همچنین قایق سواری، شنا و ماهیگیری به همراه پیاده روی و بالا رفتن از ارتفاعات از دیگر تفریحات تورس دل پین است. پارک ملی آهیگ گینس با یخچال طبیعی و کوه زیبای سرانو و جنگل وسیع و زیبایش و پارک سن رافائل نیز بسیار چشم نواز هستند.پوکن در یک کلام تبلور واقعی هیجان و ماجراجویی است. شهر پوکن در استان کاتین شیلی قرار دارد و مأمن هیجان و کسب تجربه های نو است. وجود دریاچه بلورین در کنار آتشفشانی پرابهت جلوه ی زیبایی به شهر داده است و قایق سواری، موج سواری، ماهیگیری، سوارکاری، اسکی و کایاک چند مورد از تفریحاتی است که برای گردشگران و مسافران پوکن تدارک دیده شده است.
فکت های شیلی
1- آیا بزرگترین استخر شنای دنیا در شیلی قرار دارد؟ : در سواحل بی‌کران اقیانوس آرام و در این کشور بهشتی وجود دارد که برای تفریح توریست‌ها در سال ۲۰۰۶ ساخته شده است. در این بهشت انسانی استخری واقع شده که حجم آب آن بیش از ۶۶ گالون آب است و نام آن به عنوان بزرگترین استخر دنیا در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده است. هزینه اولیه ساخت این استخر چیزی بالغ بر ۱ میلیارد دلار است و سالیانه ۲ میلیون دلار برای تعمیرات و نگهداری آن صرف می‌شود.
2- بیابان آتاکاما، خشک ترین نقطه کره زمین است : در این کشور صحرایی وجود دارد که به گفته دانشمندان خشک‌ترین نقطه کره زمین است. برخی از قسمت‌های این صحرا تا به حال حتی یک قطره باران را نیز به خود ندیده‌اند. این بیابان قدیمی‌ترین بیابان دنیا است و با طول ۱۰۰۰ کیلومتر بین رشته کوه‌های آند و اقیانوس آرام واقع شده است. مساحت این بیابان ۳۶۰۰۰۰ کیلومتر مربع است.
3- نکته دیگری که در مورد شیلی باید بدانید این است که در این کشور پنگوئن‌ها در باغ‌وحش زندگی نمی‌کنند و در بسیاری از نقاط جنوبی می‌توان زیستگاه‌های طبیعی این حیوان را از نزدیک مشاهده کرد. البته این جانور در سواحل شمالی شیلی هم دیده می‌شود. هنگامی که به نقاط ساحلی این کشور سفر می‌کنید می‌توانید تعداد زیادی از جفت‌های پنگوئن که در ساحل راه می‌روند و یا در لانه‌های خود هستند را مشاهده کنید.
4- شیلی در دنیا مقام اول از لحاظ تعداد آتشفشان را دارد. بسیاری از این آتشفشان‌ها همچنان فعال هستند و گاه‌گاهی اخبار فعالیت‌های آنان در دنیا به گوش می‌رسد. بسیاری از کوهنوردان از سراسر دنیا به شوق بالا رفتن از این آتشفشان‌ها و تماشای مناظر زیبای آن‌ها به شیلی سفر می‌کنند.
5- شیلی از لحاظ طولی یکی از درازترین کشورهای دنیا است که در پهنه اقیانوس آرمیده است. خط ساحلی در شیلی به ۶۵۰۰ کیلومتر می‌رسد. در کم‌تر نقطه‌ای از دنیا می‌توان چنین خط ساحلی را مشاهده کرد. البته از لحاظ عرضی هم شیلی کم‌عرض‌ترین کشور دنیا است و در برخی نقاط فاصله شرق و غرب آن تنها ۲۰۰ کیلوممتر می‌شود. شیلی به دلیل موقعیت خاص خود آب و هوای مدیترانه‌ای دارد و گردشگران از تفریح در هوای گرم و زیر آفتاب درخشان آن لذت می‌برند.
6- این جزیره که «موآی» نام دارد در دهه ۱۷۰۰ به نام جزیره شرقی شناخته شد. این جزیره در سال ۱۸۸۸ به کشور شیلی پیوست. در طول دهه ۱۹۰۰ این منطقه محلی برای چرای گوسفندان روستاییان به شمار می‌آمده است. یکی از چیزهای اعجاب‌انگیزی که در مورد این جزیره وجود دارد تونل‌های مخصوص حرکت مواد مذاب آتشفشانی در زیرزمین است که تاکنون ۷ کیلومتر از آن شناخته و کشف شده است.
7- میراث جهانی یونسکو که در شیلی وجود دارند در دسته شاهکارهای فرهنگی دسته‌بندی می‌شوند. این میراث ما را به تاریخ زندگی انسان‌های ساکن در آمریکا می‌برد و باعث می‌شود تا در نحوه و سبک زندگی آن‌ها تفکر و تعمق بیشتری کنیم. این پنج میراث عبارت از «کلیساهای شیلویی» ، «بندر تاریخی والپارازو»، «هامبراستون و آثار هنری سانتا لورا»، «پارک ملی راپانویی» و «دهکده سوئل ماینینک» هستند.
..............................
آشنایی با کشورها (150) : امارات
آشنایی با کشورها (149) : تیمور شرقی
آرشیو مطالب
