مطلب ارسالی کاربران

یادداشتی در باب طرفداران ذوق زده: یارب مباد آنکه گدا معتبر شود

S. I 05/24/2020 - 17:54 مشاهده پروفایل

253 مشاهده / 6 دیدگاه 5 3 2

این مطلب توسط کاربران طرفداری ارسال شده است و دیدگاه طرفداری نیست. قوانین سایت کاربر محور / گزارش تخلف

اخیرا مطالب متعددی در شبکه های اجتماعی اعم از طرفداری، اینستاگرام و توئیتر از جانب طرفداران باشگاه لیورپول دیدم که من رو به یاد ضرب المثل تیتر انداخت. لیورپول به عنوان دومین باشگاه پرافتخار انگلستان طی ۳۰ سال گذشته شاهد از دست دادن جایگاه خود به رقیب اصلی اش منچستر یونایتد بوده و پس از ورود آبرلموویچ و انقلاب روسی در چلسی جایگاه خود به عنوان مدعی قهرمانی را نیز از دست داد. اگر قهرمانی اعجاز انگیز سال ۲۰۰۵ رو از کارنامه لیورپول قبل از ورود یورگن کلوپ حذف شود لیورپول هیچ افتخار برجسته و قابل توجهی طی بازه زمانی ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ نداشته است. بدیهی است که به مانند تمام موفقیت های ناگهانی یک تیم در فوتبال؛ سیل فوتبال دوستان جدید، تروفی هانتر ها (طرفدارانی که طرفدار تیم برنده هستند)، طرفداران دیگر تیم ها که به دنبال تیمی برای طرفداری در لیگ جزیره بوده اند به سمت جبهه های هواداری لیورپول سرازیر شده و البته طرفداران قدیمی این باشگاه که پس از سال ها ناکامی شور و شوق ناشی از موفقیت های اخیر آن ها را سرمست کرده گاه و بی گاه اظهارات عجیبی بیان میکنند. امروز با مشاهده چندین توییت بخصوص از کاربران انگلیسی زبان تصمیم گرفتم یادداشتی در باب وضعیت لیورپول بنویسم.

قبلا به تفصیل و در منابع مختلف به سبک بازی یورگن کلوپ موسوم به گگن پرسینگ پرداخته شده که غیر از لینک قبلی از اینجا هم میتوانید به مطالعه آن بپردازید. در سبک کلوپ وظایف دفاعی بین ۸ تا ۱۰ بازیکن تیم تقسیم شده که برای مثال در لیورپول الکساندر آرنولد و محمد صلاح و در دورتموند لواندوفسکی و گوتزه دارای وطایف دفاعی کمتری نسبت به بقیه بازیکنان بودند در ۲ فصل اخیر و پس از انتقال ویرجیل فن دایک به لیورپول بسیاری از فوتبال دوستان در سراسر دنیا زبان به تمجید گشوده و فن دایک را بهترین مدافع دنیا خطاب کرده اند. البته طرفداران لیورپول پا را فراتر گذاشته و فن دایک را بهترین مدافع تاریخ لیگ جزیره می دانند؛ لیگی که مدافعینی نظیر جان تری، ریو فردیناند، ویدیچ سول کمپل و ریکاردو کاروالیو فقط طی ۲۰ سال اخیر در آن مشغول به بازی بوده اند. چند سال پیش زمانی که همین ادعا ها نسبت به لئوناردو بونوچی مدافع یوونتوس نیز مطرح شده بود من بونوچی را مدافعی متوسط که به اصول اولیه دفاع هم تسلط ندارد قلمداد می کردم که با جبهه گیری های شدید از جانب طرفداران یوونتوس مواجه می شدم. انتقال بونوچی به میلان و عملکرد او نشان داد بونوچی واقعا مدافعی متوسط و نامسلط به اصول دفاعی است که به علت بازی کردن در خط دفاع ۳ نفره بین بارتزالی و کیه لینی ضعف دفاعی اش به چشم نمی آمد.‌ فن دایک هم مدافعی متوسط است و البته ذاتا ترسو که ضعف های دفاعی اش به خوبی در بازی هایش برای ساوتهمپتون مشخص است اما در لیورپول به سبب پرس شدید در خط هافبک عملا هرگز فشار مشخصی به خط دفاعی وارد نمی شود تا فندایک و دیگر مدافعان لیورپول مورد محک قرار گیرند همچنین لیورپول همواره در دیدار های بزرگ بازنده از میدان خارج شده مگر در ۲ استثنا یکی بازی برگشت مقابل بارسلونا و دیگری فینال سال ۲۰۱۹ لیگ قهرمانان. در مورد اولی میتوان به اعجاز های فوتبالی اشاره کرد و همچنین باخت مشابه بارسلونا مقابل آ اس رم اشاره کرد و در مورد تاتنهام باید گفت صرف حضور تیمی چنین سطح پایین در فینال لیگ قهرمانان از موارد عجیب فوتبالی محسوب می شود. در این فصل سیر بزرگنمایی ها به سمت جردن هندرسون روانه شده است؛ هافبکی متوسط و فاقد توانایی های فوتبالی لازم برای یک هافبک کلاس جهانی. هندرسون در پاس دادن، دریبل زدن، موقعیت شناسی، دید(vision) و شوتزنی مهارت های متوسط رو به پایینی دارد اما توانایی های دفاعی خوب و استقامت بدنی بالا هندرسون را به مهره ای مناسب برای گگن پرسینگ تبدیل کرده است. اگر به بازیکنانی که کلوپ فروخته است دقت کنید هیچ کدام به جز روبرت لواندوفسکی نتوانسته اند حتی نیمی از کیفیت خود زیر نظر کلوپ را در باشگاهی جدید یا دورتموند پس از رفتن کلوپ ارائه کنند. از مثال های بارز این مسئله به ماریو گوتزه، ایلکای گوندوگان، سوکراتس، سوبوتیچ و کوتینیو در لیورپول می توان اشاره کرد. هندرسون قبل از کلوپ بازیکنی متوسط و بعد از کلوپ هم بازیکنی متوسط خواهد بود.

می توان این نقد را تا تمام ۱۱ بازیکن اصلی لیورپول (به جز اندی رابرتسون) ادامه داد اما جهت خاتمه و طولانی نشدن یادداشت به نقدی نهایی بر خط حمله لیورپول بسنده می کنم. خط حمله ۳ نفره لیورپول متشکل از مانه به عنوان یک وینگر کلاس جهانی، فرمینو به عنوان یک مهاجم درجه ۳ که سابقا هافبک بوده و محمد صلاح بازیکن دیپورتی چلسی و وینگری متوسط در آ اس رم اشاره کرد. روبرتو فرمینو توانمندی های دفاعی بی نظیری دارد و همین امر او رو به مهره ای کلیدی در نوک پیکان حمله لیورپول تبدیل کرده است اما سایر توانایی های فرمینو به حدی ضعیف است که او نمیتواند در یک تیم سطح بالا در ۴ لیگ معتبر اروپایی جز لیورپول حتی نیمکت نشین باشد. محمد صلاح به عنوان وینگری چپ پا با توانایی تاثیر گذاری روی ۱۵ تا ۲۰ گل در هر فصل تقریبا در اکثر تیم های دنیا بازیکنی فیکس خواهد بود. آمار او به عنوان یکی از برترین وینگر های اروپا ناشی از فقدان مهاجم نوک در لیورپول می باشد. به شخصه اعتقاد دارم اگر به جای محمد صلاح آرین روبن در ۲۸ تا ۲۰ سالگی در تیم لیورپول بازی میکرد هر فصل ۳۵ تا ۴۰ گل در لیگ به ثمر می رساند.

در پایان باید گفت لیورپول قطعا بهترین تیم لیگ جزیره و تیمی مدعی در اروپا است اما این امر ناشی از داشتن برترین بازیکنان تاریخ نمی باشد صرفا تاثیر گذاری یک مربی استثنایی است. به عنوان کسی ‌که ۱۲ سال انتظار قهرمانی اروپا کشیده است شور و شوق طرفداران لیورپول برای قهرمانی پس از ۳۰ سال را به خوبی درک می کنم اما این که امروز عده ای از طرفداران لیورپول در توییتر معتقد بودند کریستیانو رونالدو در لیورپول فعلی نیمکت نشین خواهد بود را هرگز درک نخواهم کرد

در حیرتم از تنگنای نخوت رقیب / یارب مباد آن که گدا معتبر شود

حضرت حافظ

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻