روانشناسی فوتبال
راز موفقیت فوتبالیست های بزرگ از زبان سر الکس فرگوسن:
در تیم خودمان بهترین بازیکنان همیشه خیلی دقیق بودند و تلاش بیشتری می کردند و به همین دلیل همیشه یا خوب یا خیلی خوب بودند . دیوید بکام یا کریس رونالدو یا راین گیگز و وین رونی ، همیشه بعد تمرین مدتی اضافه می ماندند تا روی شوت هایشان کار کنند .
آن ها بلافاصله بعد تمرین برای گرفتن دوش های طولانی یا ماساژ نمی رفتند و یا بدو بدو نمی رفتند دنبال دلالی ماشین! انها به این سی دقیقه تمرین اضافی تعصب داشتند و در این زمان تلاش می کردند توپ را از میان آدم های چوبی تمرینی و دروازبان عبور دهند و به همین دلیل است که بکام استاد ضربه های آزاد در فاصله 25 یاردی تا سی یاردی بود و گیگز هم در فاصله 18 تا 23 یاردی همه ضرباتش مرگ بار بود و پنالتی های وین رونی هم بسیار برای ما اسودگی به همراه داشت . رونالدو حتی از پشت ماه هم می توانست ضربه آزاد بزند .
مردم به گلی که که بکام در سال 1996 از میانه ی میدان با ضربه آزاد مقابل ویمبلدون زد جوری نگاه می کنند که انگار معجزه کرده باشد ولی اصلا این طور نیست . او صدها بار ان ضربه را تمرین کرده بود و وقتی فرصتش دست داد از تمرین هایش استفاده کرد . بیشتر گل هایی که توسط بازیکنان منچستر به ثمر رسیده ، اوضاع همین بود و همه انها نتیجه ساعت ها تمرین خستگی ناپذیرانه بود.
گاهی اوقات که با برنامه ریزی دقیق و امادگی بیشتر به زمین مسابقه می رفتیم ، رقیب ما را غافلگیر می کرد و انها با تغییرات کوچکی که آنقدر کوچک بود که ما فکر ان تغییر را نکرده بودیم برای ما درد سر درست می کردند . یادم می آید یک بار با 5 گل از نیوکاسل شکست خوردیم فقط بخاطر انکه تغییرات کوچک انها را مشاهده نکرده بودیم . آن مسئله درس خوبی در زمینه ی خطر چسبیدن به گذشته و همگام نبودن با زمانه را به من آموخت .
همچنین اگر بخواهم چند عامل شکست هایمان را یادآوری کنم می توانم از این موضوع نام ببرم که بی نظمی مایه ی شکست است .
شما اگر در زندگی کاری و یا شخصی نامنظم باشید و نتوانید با چشم بسته در دفتر کارتان چیزهایی که نیاز دارید را جستجو کنید بنابراین آمادگی شکست خوردنتان خیلی بالاست و هرآن ممکن است شکست بخورید فقط کافی ست رقیب متوجه این نقطه ضعف شما باشد.
