در تمام باشگاه های جهان همیشه شخصی هست که همه او را به عنوان اسطوره و یکی از نماد های باشگاه قبول دارند ولی درحال حاضر میبینیم که باشگاه های معروفتر بیشتر به اسطوره هایشان احترام میگذارند و بیشتر از آنها یاد می کنند درحالی که اسطوره های باشگاه های کوچکتر نسبت به آن ها دارند به فراموشی سپرده می شوند برای مثال جیمی مکیل روی.
جیمی متولد 25 اکتبر 1931 و در شهری به نام لمبگ در ایرلند شمالی به دنیا آمد او فوتبال خود را در تیم گلتوران که در لیگ ایرلند مشغول فعالیت بود شروع کرد.
در سال 1950 مدیر باشگاه برنلی فرانک هیل او را با مبلغ 8000 پوند به خدمت گرفت او 18 ساله بود و در آستانه ی 19 سالگی قرار داشت او هنگام ورود به تارف مور بیان کرد که امروز بهترین روز زندگی من است. سپس اولین بازی خود را در برابر تیم قوی ساندرلند انجام داد و به جای هری پاتز اسطوره قبلی باشگاه که به اورتون رفته بود در ترکیب تیم قرار گرفت.
ابتدا کسی او را جدی نمی گرفت و به او اهمیت نمی داد بلکه مایه شرمساری هواداران بود که یک بچه ی 19 ساله جانشین پاتز افسانه ای شده. او در تمرینات در پست های مهاجم و هافبک بازی میکرد ولی در بازی به او پست هافبک هجومی را می دادند. به مرور زمان هوادران شیفته ی حرکات پا به توپ او شدند.
پاس های او به قدری زیبا و بازیساز بود که هواداران به او لقب مغز را داده بودند و او کمترین ضریب خطا رفتن پاس را بین پاسور های لیگ داشت. عملکرد او به قدری درخشان بود که در سن کم توجه مربیان ایرلندی را به خود جلب کرد و به تیم ملی دعوت شد. او نقش اساسی در برنلی ایفا می کرد و توانست با هنرنمایی خود برنلی را قهرمان لیگ برتر انگلیس کند و همچنین تیم را یک تنه به فینال FA Cup رساند ولی در فینال با نتیجه 3-1 مغلوب تاتنهام هاتسپر شدند. پس از 13 سال مکیل روی از برنلی جدا شد و با مبلغ 25000 پوند به استوک سیتی پیوست و هواداران که از تصمیم مدیر باشگاه رابرت ویلیام باب مبنی بر فروش مکیل روی عصبانی شده بودند او را مورد ضرب و شتم قرار دادند.ولی در نهایت مک کیل روی با 497 بازی و 116 گل برای برنلی به استوک پیوست.
زمانی که مکیل روی به استوک سیتی پیوست با بزرگانی مثل استنلی متیوز، دنیس ویولت، جکی مودی و دان ردکلیف هم بازی بود او در اولین بازی نتوانست نمایش خوبی ارائه بدهد و استوک با نتیجه ی 6-0 مغلوب نوریچ شد. پس از مدتی آن ها توانستند قهرمانی لیگ دو را کسب کنند و به فینال FA Cup نیز راه پیدا کنند ولی باز هم کابوس فینال قبلی برای مکیل روی زنده شد و استوک با نتیجه ی 4-3 بازی را به لسترسیتی واگذار کرد پس از آن مکیل روی با 55 بازی و 10 گل ملی و 98 بازی و 16 برای استوک آخرین بازی خود را در سال 1967 مقابل برنلی انجام داد و از فوتبال خداحافظی کرد و مدت کوتاهی وارد حرفه ی مدیریت و مربیگری شد.
مکیل روی به قدری مورد احترام هواداران برنلی بود که همیشه برای او کادو می آوردند و یک سکوی مخصوص به نام او در تارف مور ساختند و تا زمان فوت او در سال 2018 همیشه برای او مراسم بزرگداشت برگزار می کردند.
