به نام آنکه جان را فکرت آموخت
سلام گلهای تو خونه ،محصلای نمونه،قول بدین ک فیلمای کافه فیلم یادتون بمونه
همیشه قبل خواب اول طرفداری چک کن بعد بخاب
رضا هستم میزبان شما در اولین برنامه تخصصی نقد وبررسی آثار سینمایی ایران و جهان
ممنون از حضور گرمتون و لحظه ب لحظه داغتر شدن این برنامه
من متوجه نمیشم 500 -600 نفر پست میبینن اما فقط 20 نفر نظر میزارن یا 10 نفر لایک میکنن
این چی رو میرسونه؟
فقط ی نکته مهم :با کمک شهروز عزیز میخایم ازین ببعد پست های کافه فیلم رو پین کنیم لذا (ازونجا ک فقط ی پستم فعلا میتونه پین بشه)حتما نظر بدین ک همه ی چهار فیلم هر قسمت رو در قالب ی پست بزارم یا اینکه مثل روال قبل باش منتها معروفترین یا جنجالی ترینش رو پین کنم حتما در ادامه نقد هاتون اینو بگین
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
فیلم دوم: میان ستاره ای (2014) - 8.6 interstellar
کارگردان: کریستوفر نولان
موسیقی: هانس زیمر (افسانه ای)
بازیگران : متیو مک کانهی - مت دیمون - کیسی افلک - مایکل کین و...
----------------------------------------
خلاصه داستان :
میان ستاره ای یا بین ستاره ای یا اینتراستلار یا در میان ستارگان، فیلمی حماسی علمی تخیلی به کارگردانی کریستوفر نولان است. متیو مک کانهی، ان هتوی، جسیکا چستین، مایکل کین، مک کنزی فوی، کیسی افلک و مت دیمون در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. فیلم‌نامهٔ این فیلم را کریستوفر نولان به همراه برادرش جاناتان نوشته‌است. کریستوفر به همراه لیندا اوبست و اما توماس تهیه‌کنندگی فیلم را برعهده داشتند. فیزیکدان نظری، کیپ تورن یکی از تهیه‌کنندگان اجرایی و مشاور علمی فیلم است. در حالی که قحطی و گرسنگی به کره ی زمین چیره شده، گروهی از ستاره شناسان تصمیم میگیرند تا با استفاده از یک کرم‌چاله ی فضایی که به تازگی کشف شده، محدودیت های سفر انسان به دور ترین نقاط فضا را از بین ببرند…
----------------------------------------
نقد و بررسی:
کریستوفر نولان کارگردانی است که نامش به معنای دقیق کلمه با واقع گرایی مترادف شده است. نولانیزاسیون سینما که خیابان های تاریک و گرفته شهر گاتهام را به پلی بین دنیای فانتزی و دنیای روزمره تبدیل کرد، اکنون فانتزی های بی شماری را در گل و لای واقعیت کنونی بنا می کند.کریستوفر نولان در فیلم میان ستاره ای Interstellar 2014 که شاید نخستین پروژه علمی-تخیلی “واقعی” وی باشد، یک بار دیگر بر خلاف انتظارها عمل می کند و فیلمی می سازد که در روزمرگی تکلیف ریاضی مدرسه ریشه دارد، اما با دنیای فانتزی در هم آمیخته است.
ارائه اصول فیزیکی بی انتهای فیلم میان ستاره ای 2014 که با اصول فلسفه اخلاقی دنبال می شوند، گاه فیلم را همانند دوره سه ساله کارشناسی نشان می دهد که به طور فشرده در قالب فیلمی سه ساعته ارائه شده است. یا به عبارت دیگر، به تماشاگر این احساس را می دهد که پروفِسور بِرایِن کاکس وی را برای صرف شام و تماشای فیلم دعوت کرده است. این مسئله در صحنه آخر فیلم که در آن کشتی فضایی به داخل باتلاقی از اَبَر مکعب های چهار بعدی (تِسِرَکت)، فضای پنج بعدی و ارتباط تلفنی گرانشی سقوط می کند، بیش تر نمایان می شود. در این صحنه جهشی گیج کننده از مسائل زمینی به تمرین های فکری سنگین صورت می گیرد که باعث گیجی و در عین حال الهام پذیری بسیاری از تماشاگران می شود. صرف نظر از ربات یک پارچه و سخنان استهزا آمیزی که با تکان دادن سرش به شیوه هال (HAL 9000) می گوید (“از اتاقک بینا بینی به فضا فوتت خواهم کرد!”)،نقطه اوج استعلایی و توهم آفرین فیلم بیش از هر چیز مرهون “2001:A Space Odyssey/دو هزار و یک: ادیسه فضایی” است. این امر بدون شک برخی منتقدان را بر آن خواهد داشت که کریستوفر نولان را متهم به ناپدید شدن در سیاه چاله ای کنند که خودش پدید آورده است.
کریستوفر نولان در فیلم Interstellar 2014 بالاترین سطح از عمل کرد خود را ارائه می دهد، اما در عین حال از نظر قابل دسترسی بودن در پایین ترین سطح خود قرار می گیرد. این فیلم در جهت کاوش گری از کشمکش می پرهیزد و در جهت تفکر و تامل از اقدام می گریزد.ن فیلم را نمی توان فضای خارجی مکمل فضای داخلی در Inception به شمار آورد (رویا در رویای کارگردان در این فیلم در مقایسه با “Interstellar” بسیار سبک و بی محتوا به نظر می رسد)، اما باید گفت که نکات هوشمندانه در آن با همان درجه از افتخار مطرح شده اند. با این حال،کریستوفر نولان در فیلم میان ستاره ای 2014 برای نخستین بار علاوه بر ذهن خود، قلبش را نیز بر روی تماشاگر می گشاید. کریستوفر نولان که هرگز فیلم سازی عاطفی نبوده است،در این فیلم کاری می کند که در فیلم های دیگرش بی سابقه است،یعنی عمق احساسات خود را نشان می دهد. انتخاب اسم رمز “Flora’s Letter/نامه فِلورا” (فِلورا نام دختر کریستوفر نولان است.) برای فیلم برداری تصادفی نیست. فیلم Interstellar 2014 پیامی است از پدری به دخترش، آرزوی زنده کردن شگفتی آسمان ها برای نسلی که فضای سایبری تنها فضایی است که می شناسد. داستان فیلم که در اعماق عشق بی پایان پدری ریشه دارد، با احساسات نیز به اندازه تفکر ارتباط دارد و اگر چه گاه هسته عاطفی فیلم با ناشی گری ابراز می شود (جمله “عشق فراتر از فضا و مکان است” که در مونولوگ بِرَند می شنویم، از همه بدتر است)، اما این موارد از قدرت فیلم نمی کاهند.
فیلم اینتراستلار 2014 به عنوان کاوشی در بر گیرنده سرعت نور برای نجات نسل بشر، نه تنها وسیع ترین، بلکه صمیمی ترین فیلم کریستوفر نولان به شمار می آید و در پس زمینه ای از سیاه چاله های نهاده شده توسط موجودات بیگانه،کرم چاله ها و جهان های جدید و شگفت، فیلم میان ستاره ای 2014 به عنوان انسانی ترین فیلم کریستوفر نولان خود نمایی می کند.
– منتقد: جِمیز دایِر – مجله اِمپایِر -امتیاز ۵ از ۵ (۱۰ از ۱۰)
