سان مارینو، (به ایتالیایی: San Marino) با نام رسمی جمهوری سان مارینو[۲] (به ایتالیایی: Repubblica di San Marino) کشوری است در جنوب اروپا که در شبه‌جزیره ایتالیا و در بخش شرقی کوه‌های آپنین واقع شده‌است. پایتخت آن شهر سان مارینو است. شهرت سان مارینو به قانون اساسی این کشور است. قانون اساسی سان مارینو که در سال ۱۶۰۰ میلادی تدوین شده، قدیمی‌ترین قانون اساسی ملی در جهان است و هنوز اجرا می‌شود. این کشور اولین کشور با حکومت جمهوری در جهان می‌باشد. این کشور کوچک به دلیل انزوایش و رودر رو قرار دادن همسایگان قومی، خود مختاری اش را حفظ کرده‌است. استقلال کشور را ناپلئون (۱۷۹۷)، کنگرهٔ وین (۱۸۱۵) و پادشاهی جدید ایتالیا (۱۸۶۲) به رسمیت شناختند. در ۱۹۵۷ «انقلابی» روی داد که دولت کمونیست – سوسیالیستی را که از ۱۹۴۵ بر سر کار بود برکنار کرد. سن مارینو تنها بازمانده‌ی دولت-شهر ایتالیا، قبل از تشکیل ایتالیای یکپارچه‌یِ امروزی است. این کشور سنگی، در سال ۳۰۱ میلادی توسط یک سنگ‌تراش به نام مارینو (Marino) پایه‌گذاری شد و بعضی آن را قدیمی‌ترین جمهوری جهان می‌دانند.
سن مارینو با مساحت ۶۱ کیلومتر مربع، ۹ شهر کوچک با مقررات خاص خود دارد. بزرگترین آنها، «دوگانا» است که در مسیر عبوری اتوبوس‌های اروپایی قرار گرفته است. سالانه حدود ۲ میلیون نفر از این کشور کوچک بازدید می‌کنند. شهر سن مارینو، به عنوان پایتخت کشور، توسط کوه تیتانو (Titano) احاطه شده که ارتفاعی برابر ۷۴۹ متر دارد و بلندترین نقطه‌ی این منطقه به حساب می‌آید؛ به طوری که از چندین کیلومتر دورتر، به وضوح می‌توانید آن را ببینید. کوه تیتانو و مرکز تاریخی سن مارینو، در سال ۲۰۰۸ به عنوان میراث جهانی یونسکو برگزیده شدند. به خاطر ارتفاع زیاد سن مارینو، وقتی در آن قدم می‌زنید، انگار از پنجره‌ی هواپیما به ابرهای بی‌پایان و کوه‌های اِپناینز (Apennines) و قله‌های برفی‌اش نگاه می‌کنید. به دلیل بهره‌برداری بلند‌مدت از کوه تیتانو، منابعش به طور کامل تحلیل رفته و صنایع وابسته به آن نابود شده‌اند. بنابراین صنعت توریسم، تجارت، کشاورزی و صنایع دستی از پایه‌های اقتصادیِ سن مارینو هستند. انرژی الکتریکی مورد نیاز از ایتالیا، اصلی‌ترین شریک تجاری‌اش تأمین می‌شود. دمای هوا هم بین ۲۶ درجه سانتی‌گراد در تابستان و منفی هفت درجه در زمستان متغیر است. بیشترین پروازها به مقصد سن مارینو، از «فرودگاه بین‌المللی فدریکو فلینی» در «ریمینی» (Rimini) صورت می‌گیرد. می‌توانید بر تله‌کابینی که از «بورگو ماجوره» (Borgo Maggiore) به سمت محله‌ی قدیمی سان‌مارینو حرکت می‌کند، سوار شوید و از مناظر رو‌به‌رو لذت ببرید . به نظر عده‌ای سن‌مارینو با کوچه‌های باریک و پله‌های بی‌شمارش، عجیب و غریب و خالی از عشق و روح است. شاید برایتان جالب باشد که بدانید مردم محلی زمان خود را بر اساس تاریخ به وجود آمدن این کشور محاسبه می‌کنند و هنوز در قرن ۱۷ میلادی به سر می‌برند. بر خلاف سایر نقاط اروپا، در اینجا روح قرون وسطی همچنان بر زندگی مردم حاکم است. اکثر ساکنان آن در خانه‌های قدیمی و قلعه‌مانند زندگی می‌کنند.
مردم سن مارینو برخوردی مهربان و صادقانه دارند؛ اما به گشاده‌رویی ایتالیایی‌ها نیستند. حواستان باشد که محلی‌ها را ایتالیایی قلمداد نکنید، چرا که خوششان نمی‌آید. با این که به ایتالیایی صحبت می‌کنند، اما برای استقلال کشورشان ارزش زیادی قائل‌اند. علاوه بر نام در هنگام معرفی، تخصص یا جایگاه شغلیشان را نیز اعلام می‌کنند. به خاطر مالیات پایین، سن مارینو کشوری مناسب برای زندگی، باز کردن حساب‌های بانکی و انجام تجارت است. البته برای اقامت گرفتن باید ۳۰ سال اینجا مجردی زندگی کنید یا با یکی از محلی‌ها ازدواج کنید و ۱۵ سال بمانید. سن مارینو یک دسر سنتی دارد که به دسر «سه کوه» معروف است و که از وافل‌هایی با لایه‌های کرم قهوه، شکلات و آجیل تهیه می‌شود.
پارلمان سان مارینو (که شورای بزرگ و عمومی Consiglio Grande e Generale نامیده می‌شود)، با رأی مستقیم مردم و برای یک دوره پنج‌ساله تشکیل می‌گردد. دو نفر از اعضای پارلمان، برای یک دوره شش‌ماهه به ریاست حکومت برگزیده می‌شوند. این دو نفر (که در سان مارینو Capitani Reggenti نامیده می‌شوند) به همراه اعضای کابینه، قوای اجرایی کشور را در دست می‌گیرند. پارلمان در هر پنج سال فعالیت خود، اعضای هیئت قوه قضائیه به نام شورای دوازده نفره (Consiglio dei XII) را انتخاب می‌کند، که دوره فعالیت پنج‌ساله این هیئت با دوره فعالیت پارلمان هم‌زمان است. قدیمی‌ترین قانون اساسی ملی که هنوز اجرا می‌شود در سال ۱۶۰۰ میلادی نوشته شده و متعلق به جمهوری سان مارینو است. قانون اساسی سان مارینو (Leges Statutae Republicae Sancti Marini) با زبان لاتین نوشته شده و شامل ۶ دفتر است. نخستین دفتر آن شامل ۶۲ بخش است که شوراها، دادگاه‌ها و ادارات اجرایی دولت و شرح کار آنها را تعریف می‌کند. سایر دفترها قوانین مدنی، جنایی و دادگستری و سلسله مراتب اداری را شرح می‌دهند.
مهم‌ترین جاذبه‌های سن مارینو سه قلعه هستند. قدیمی‌ترین، برزگ‌ترین و مشهورترین آنها، «گوآئیتا» (Guaita) است که ساخت آن به قرن ۱۱ میلادی برمی‌گردد. گوآئیتا چندین بار بازسازی شده که آخرین مرحله‌ی آن مربوط به قرن ۱۵ میلادی است. از این قلعه تا سال ۱۹۷۵ به عنوان زندان استفاده می‌شد. در قرن ۱۳ میلادی بر قله‌ی دیگر تیتانو، قلعه‌ی «چستا» (Cesta) را ساختند که از دید عالی به ریمینی، دریا و ساحل آدریاتیک برخوردار است. امروزه می‌توانید در مسیری، معروف به «راه جادوگران» که روی دیوار بیرونی برای دفاع از قلعه تعبیه شده بود، قدم بزنید. درون قلعه نیز، موزه‌ای به بیش از ۱۵۵۰ مورد از تجهیزات جنگی قرون وسطی اختصاص داده شده است. در سال ۱۹۵۶ میلادی، موزه‌ای برای بزرگداشت مارینوس مقدس به این مجموعه اضافه شد. بر روی کوتاه‌ترین قله، سومین قلعه به نام «مونتاله» (Montale) قرار دارد که برای عموم مردم باز نیست. مونتاله در قرن ۱۴ میلادی ساخته شد که در بازه‌ای کاربرد زندان داشت و تنها در ورودی آن تقریباً ۷ متر بالاتر از سطح زمین قرار دارد.
کشور سان مارینو به نه استان (که در سان مارینو Castello نامیده می‌شوند) بخش می‌شودکه بزرگترین شهر سان مارینو به نام دوگانا در استان سراواله قرار دارد. استان‌های کشور سان مارینو عبارت‌اند از: سان مارینو - آکوآویوا - بورگو ماجوره - کیه‌سانوئووا - دومانیانو - فائتانو - فیورنتینو - مونته‌جاردینو - سراوالّه
سان مارینو سومین کشور کوچک اروپاست. (پس از واتیکان و موناکو.) این کشور کاملاً در درون ایتالیا قرار گرفته، و در میان دو استان امیلیا رومانیا و مارکه محصور شده‌است. کوه تیتانو با بلندای ۷۴۹ متر، بلندترین مکان این کشور است. سان مارینو آب و هوای مدیترانه‌ای، تابستان‌های گرم و زمستان‌های معتدل دارد.
اگرچه سن مارینو عضو اتحادیه اروپا نیست، ولی با هماهنگی با شورای اتحادیه اروپا، مجاز به استفاده از یورو به عنوان پول خود است. صنایع کلیدی شامل بانکداری، الکترونیک، و سرامیک و محصولات اصلی کشاورزی شراب و پنیر هستند. مردم سان مارینو از نژاد ایتالیایی هستند. کشور سان مارینو ۳۰۵۰۰ نفر جمعیت دارد که در حدود هزار نفر از آنان خارجی و بیشتر شهروند کشور ایتالیا هستند. زبان ایتالیایی زبان رسمی سان مارینو است. بیشتر مردم سان مارینو پیرو آیین کاتولیک رم هستند.
غذاهای سن مارینو، همانطور که انتظار دارید، تا حد زیادی تحت تأثیر طعم و ترکیبات ایتالیایی قرار می گیرند، با تاکید بر محصولات تازه محلی و البته پاستا و نوشیدنی. با این حال، غذاهای واقعی Sammarinese (سامارینیز؛ مردم اهل سن مارینو) عبارتند از Faggioli con le cotiche، لوبیا و سوپ بیکن و Torta tre monti، دسر مورد علاقه کشور. گفته می شود که شهر سن مارینو یکی از بهترین رستوران ها را در کل ایالت دارد.
فکت های سن مارینو
1- رئیس جمهور پیشین آمریکا ابراهیم لینکلن شهروند افتخاری سن مارینو است
2- گفته می شود سن مارینو نخستین کشور جهان بوده است که خدمات پستی منظمی را برقرار ساخته بود.
3- این کشور عضو اتحادیه اروپا نیست ، اما از یورو به عنوان ارز خود استفاده می کند
4- اولین حضور آنها در مسابقات المپیک در تابستان 1960 بوده است.
5- تعداد جهانگردانی که به این کشور سفر می کنند از جمعیت این کشور بیشتر است!
........................................................................................
آشنایی با کشورها (9) : رواندا
آشنایی با کشورها (8) : کیریباتی
آشنایی با کشورها (7) : قرقیزستان
