طرفداری- آنقدر در نشان بنفیکا معنا و معنی وجود دارد که یک روز کامل تحلیل و بررسی هم کم خواهد بود. عقاب؟ دارد. رگه هایی از باشگاه؟ دارد. شعار لاتین؟ دارد. چرخ؟ دارد- احتمالا اولین بار است که متوجه این موضوع شده اید. رنگهای قرمز و سفید؟ دارد.
اول از همه، این را بدانید که بنفیکا وقتی در سال 1904 تشکیل شد، بنفیکا نامیده نمی شد. حداقل تیم فوتبال را اینگونه خطاب نمی کردند. تیم اسپورت لیسبوآ (Sport Lisboa) در یک داروخانه، در منطقه بلوم لیسبون ایجاد شد. ایده این گروه از ذهن برادران رودریگز که در داروخانه زندگی می کردند، به همراه یک زن و شوهر از کارمندان آن داروخانه، بیرون آمد. با مشورت جمعی، مقرر شد اسپرت لیسبوآ با رنگ قرمز و سفید بازی کند - رنگ هایی که در پیراهن امروز به کار گرفته می شود - اما پشت این میراث، حرف های ناگفته زیادی نهفته است.
برخی می گویند قرمز و سفید به عنوان سمبل شجاعت و صلح انتخاب شده است. برخی دیگر معتقدند به این علت این رنگ ها انتخاب شدهاند که وقتی بازیکنان، پیراهن را برتن می کردند، زیبا و آراسته به نظر می آمدند. در هر صورت یک سپر بود که توپ فوتبال بر روی آن حک و یک پرچم بر روی قسمت بالایی سپر کشیده شده بود که شعار لاتین این باشگاه را نشان می داد: «E Pluribus Umum یا همان شعار معروف Out of many, one» این شعار به این دلیل انتخاب شده بود که تمام افراد باشگاه را کنار هم متحد کند و در جهت پیشرفت باشگاه حرکت دهد. یک عقاب در بالای سپر هم قرار دادند تا همه چیز این لوگو زیبا و بی نظیر باشد.
عقاب برای کسانی که دنبال ساخت یک لوگو برای تیم فوتبالشان هستند، حیوان محبوبی است. فقط کافی است به منچسترسیتی، کریستال پالاس، لاتزیو و سنت جانستون نگاهی بیندازید. مطابق اساسنامه رسمی بنفیکا «عقاب نمادی از آرزوهای باشگاه است؛ یعنی استقلال، اقتدار و شرف» و از اوایل قرن بیستم تاکنون، بخشی از سنت باشگاه بوده است. کاملا بدیهی است که لقب این باشگاه َ«As Aguias» از کجا نشات گرفته است.
صحبت از عقاب شد، احتمالا پیش از آغاز مسابقه، چشمتان به عقاب باشگاه بنفیکا خورده که در اطراف استادیوم پرواز می کند. این عقاب ویتوریا نام دارد که به معنای پیروزی است. عقاب اصلی باشگاه را در سال 2003 در استادیوم رونمایی کردند و بالاخره در سال 2006، او را رها کردند تا به دنبال آرزوها و موفقیت خودش برود. حالا ویتوریا، جانشین عقاب اصلی شده است. این خاطره از ویتوریا جالب است که قبل از بازی مقابل تیم ویتوریا، عقاب ویتوریا در جریان برنامه های پیش بازی استادیوم را ترک کرد و تا روز بعد برنگشت. آن روز تشخیص ویتوریا در آسمان شهر اصلا کار سختی نبود. عقابی باوقار، با رنگ های سرخ و سفید که آزادانه می چرخد و شهر را نظاره می کند.
چهار سال پس از تاسیس باشگاه، کمبود امکانات و تجهیزات از دلایلی بود که بازیکنان را مجبور به ترک اسپورت لیسبوآ می کرد. رقابت ابدی بنفیکا با اسپورتینگ در سال 1907 زمانی بیشتر آتشین تر شد که هفت بازیکن اسپرت لیسبوآ به تیم های همسایه ملحق شدند. بر کسی پوشیده نبود که اسپورت لیسبوآ برای بازی کردن در سطح بالا، به امکانات بهتری نیاز داشت. در سال 1908 آن ها با تیم Grupo Sport Benfica از منطقه Benfica در لیسبون، قرارداد بستند. ادغام آن ها تیمی به نام Sport Lisboa e Benfica به وجود آورد و تیم Sport Lisboa ترکیبی از نام بنفیکا و یک چرخ شد که روی لوگو هم قرار گرفت. در واقع این قراردادی بود که اسپورت لیسبوآ برای بقا باید قبول و امضا می کرد. تیم بنفیکا، تیمی که زمینه اصلی اش دوچرخه سواری بود، در ازای این قرارداد تجاری، زمین تمرینی اش را در اختیار تیم فوتبال قرار داد.
بنفیکا پس از سال ها خانه به دوشی و بازی در خاک و چمن، سرانجام در سال 1925 به استادیوم اختصاصی خودش دست پیدا کرد و 5 سال بعد، نشان باشگاه دوباره بازسازی و به آن رنگ و بوی تازه ای اضافه شد. منظور از این رنگ و بوی تازه، اضافه شدن رنگ طلایی به عقاب و چرخ دوچرخه بود. شعار باشگاه روی نوار آبی رنگ درج شد و شال قرمز و سبز هم به عنوان نشانی از رنگ پرچم کشور پرتغال، جایش را در لوگو گرفت.
بنفیکا با احساس اقتدار از نشان جدیدش به فعالیت ادامه داد و در سال 1934 به دسته برتر کشور پرتغال که تازه تاسیس شده بود، راه پیدا کرد. آن ها چهار سال ابتدایی لیگ برتر، سه بار به عنوان قهرمانی رسیدند. این لیگ تحت سلطه سه مثلث نام آشنای بنفیکا، اسپورتینگ و پورتو قرار داشت و بلننسز تنها تیم دیگری بود که با وجود این ابرقدرت ها، به قهرمانی رسید. این روال ادامه داشت تا اینکه بوآویستا در سال 2001، شگفتی آفرید.
در دهه 60، بنفیکا با بازی های درخشان بلا گوتمن، اوزه بیو، ماریو کلونا، ژوزه آگواس و سایر استعدادهای قابل توجه، سال های 1961 و 1962 عصری طلایی را تجربه کرد و جام های اروپایی را بالای سر برد. افسانه عقاب بنفیکا و تاجی که عقاب روی آن نشسته بود، کم کم مورد توجه گسترده فوتبال دوستان جهان قرار گرفت. در سال های بعد، As Aguias به عنوان یکی از نمادین ترین لباس های فوتبال اروپا و باشگاه برتر پرتغال، در ذهن همه نقش بست. افسانه های اوزه بیو، ژوزه آگواس، سیمائو، روی کاستا، لوئیسائو و نونو گومژ، همه و همه در حالی رقم خورد که ترکیب عقاب و چرخ های دوچرخه بر روی سینهشان درج شده بود و این نمایانگر سنت برجسته باشگاه یعنی استقلال، اقتدار و شرف بود.
به قلم James Kelly برای وبسایت Thesefootballtimes