طرفداری- در فوتبال امروز، شما به یک آقای قابل اعتماد نیاز دارید، کسی که بتواند توپ را حفظ کرده و بازی را تحت کنترل خود قرار دهد. گاه این بازیکنان بی توجه به بازی حرکت می‌کنند، یا حتی بدتر، شبیه به جسی لینگارد، یک شبه از آسمان به زمین سقوط می‌کنند.
خاص و مجزا بودن تمام فاکتور هایی است، که امروزه در فوتبال مربی ها به آن توجه بسیاری دارند؛ منظور من این است، که اگر یک دروازه بان نتواند توپی که از سمت عرض به دروازه اش روانه می‌شود، را با یک رابونا (اون هم بدون دید) برگرداند، آیا وی، یک فوتبالیست حرفه ای است؟
این یک هدیه است، در دنیایی که مدافعان، اغلب در ردوبدل کردن توپ با مدافعان کناری مشکلات بسیاری دارند و حتی به اشتباه توپ را لو می‌دهند، پیدا کردن چنین جواهری، کار زیاد آسانی نیست. آنتونیو رودیگر در قلب دفاع، فعل خواستن را صرف کرده و از تمام خود برای چلسی مایه گذاشته است.
در ظهر شنبه، 10 مارچ 2019، در مقابل دیدگاه هواداران و در ورزشگاه استمفوردبریج, رکوردی نه شخصی و یا باشگاهی، بلکه رکوردی که از سال ( 2003/2004) تا به الان نشکسته بود، بلاخره به دستان رودیگر شکسته شد؛ امار صددرصد پاس صحیح از 91 پاس ممکن، تونی را به ستاره بازی تبدیل کرده بود. وای خدای من، حتی 90 دقیقه هم از 91 پاس او به پایین خواسته بود. مائوریتزیو ساری، باید سیگار خود، در آن مسابقه را جویده باشد.(خنده) او پاس های در کلاس جهانی را از مدافع خود تماشا کرده بود. تونی در عمق دفاع همچون پیرلو توپ را به حرکت در می‌آورد.
مدافعی که سخت‌ترین لحظات بازی را به جوکی خنده دار تبدیل کرده بود؛ بله درست شنیدید، ستاره ما تمام سختی‌ها را به نحوی ساده معنا کرده بود، اما این تلاش‌ها از او چه ساخت؟ هیچ چیز بغیر از یک ستاره.(💙)
اما چه کسی اهمیت می‌دهد؟ او یک مدافع است و شغل او دفع کردن توپ از روی خط دروازه است، به جای اینکه توپ را به دروازه خودی شلیک کند.(خنده)
بله حق با شماست، در آن مسابقه چلسی یک گل دریافت کرد، ولی تصورات خیالی شما اینگونه است، که تونی را مقصر بدانید، اما به شما قول می‌دهم که اشتباه می‌کنید.
اما سرانجام مردان ساری اوج گرفتند، در دو دقیقه انتهای، ادن هازارد بلژیکی توپ را به کنج دروازه پاتریسیو فرستاد؛ در آن صحنه فقط با خود می‌گفتیم: ادن بزن، ادن گلش کن، ادن بخاطر رودیگر ضربه رو بزن.(وای) گل شد، تمام هواداران برخواستند، ورزشگاه منفجر شد، گویی بازی را برده بودیم، اما چه بسا که این گل طعم پیروزی داشت.
آن شب هواداران در استمفوردبریج، شاهد بازی 11 ستاره بودند؛ تمامی بازیکنان از جان مایه گذاشتند.
شما هرگز نخواهید توانست، اسم آنتونیو رودیگر را بدون واژه (great) هجی کنید، هرگز. اتفاقی؟ من به شما اجازه می‌دهم، که بازی را دوباره تماشا کنید و آن وقت قضاوت کنید.
