«استاد محترم در ابتدا دوست دارم شما را برای خود، پدر و یا برادر بزرگ خطاب نمایم، چراکه مصاحبه پر از مهر و ادب شما بنده را بر آن داشت که هم با احترام خاصی شما را مورد خطاب قرار دهم و هم عرض ارادت خود به حضرتعالی را اعلام نمایم و هم اینکه درد دل خود و بیشتر فوتبال دوستان و هواداران مخصوصاً شهرستانی‌ها را به شما عرض کرده باشم.
استاد بزرگوار
مستحضر هستید که فوتبالِ امروز را اگر از منظر اجتماعی و جامعه‌ی هواداری بخواهیم بررسی نماییم، دیگر آن فوتبال دهه‌ی چهل، پنجاه و شصت نیست، که همه‌ی کشور عموماً هوادار دو تیم قرمز و آبی پایتخت بودند و امروزه قطب‌های دیگری نیز در فوتبال ایران به وجود آمده است، به‌عبارتی‌دیگر فوتبال از حالت دوقطبی قرمز و آبی پایتخت در آمده است. اما متأسفانه برخی از اهالی فوتبال که مسئولیتی نیز در حوزه‌های مختلف ورزش دارند و تعصب خاصی نیز به این دو قطب سابق داشته و دارند، نمی‌توانند قبول نمایند که قطب‌های دیگری نیز در این فوتبال به وجود آمده است و آن‌ها نیز در این فوتبال حق و حقوقی داشته و برای فوتبال هزینه می‌کنند.
این تعصب باعث می‌شود که حقوق باشگاه‌های شهرستانی که حتی برخی از آن‌ها با هزاران مشکل اقتصادی تیم خود را اداره می‌کنند و هواداران آن‌ها نیز با هزاران مشقت و با تعصبی خاص در سرما و گرما تیم خود را حمایت می‌کنند، عمداً و یا سهواً پایمال شود و از بین برود.
این رفتارها باعث بی‌انگیزگی و سرخوردگی هواداران عزیز و حتی بازیکنان آن تیم‌ها شده و حتی گاهاً بازیکنان نیز اعتمادبه‌نفس خود را از دست می‌دهند و تمام زحماتشان پایمال می‌شود.
برادر بزرگوارم
همان‌گونه که شما فرمودید، ترک‌های آذربایجان حداقل در دو و یا سه قرن اخیر چه رشادت‌هایی برای پاسبانی و حفاظت از خاک و ناموس خود و ایران عزیز انجام داده و دست بیگانگان را از کشور عزیزمان بریده‌اند و همیشه برای ایران عزیز، جان‌فشانی کرده‌اند که نمونه آن‌ها در تاریخ ذکر شده است. از ستارخان و باقرخان تا باکری‌ها در عصر معاصر را می‌توان نام برد. البته ما معتقدیم تمام اقوام در جای جای کشور برای نام، خاک و ناموس کشورمان ایران در زمان‌ها و شرایط مختلف این‌گونه بوده‌اند و نباید آن‌ها را از یاد برد.
استاد گرانقدرم
بحثی که ما مطرح کردیم صرفاً ورزشی و فوتبال است ولی در همین فوتبال هر وقت از ناعدالتی‌های فوتبالی شکایت می‌کنیم، یک عده خاص، ما ترک‌زبان‌ها را به آنچه نیستیم متهم می‌نمایند و تهمت‌های ناروائی می‌زنند و می‌گویند شما یا پان ترک هستید یا تجزیه‌طلب! و سعی می‌کنند با این قبیل اتهامات بحث را به بیراهه ببرند تا ما به دنبال احقاق حقوق خود نباشیم.
در بین هر قوم در هر منطقه‌ای از ایران، شاید یک عده‌ی خاص باشند که عقاید و منافع متفاوتی از اکثریت داشته باشند و کارهایی انجام دهند که بر ضد منافع جمع باشد، ولی این امر در بین هواداران تراکتور و ترک‌زبان‌ها، قطعاً این عده کمتر از یک‌دهم درصد است و بارها و بارها توسط خود ترک‌ها، این عده‌ی کم محکوم شده‌اند.
باید خدمت استاد خود عرض کنم که آذربایجانی‌ها همیشه به ایران عزیز وفادار بوده و هیچ زمانی در هیچ برهه‌ای خیانتی به کشور عزیزمان نکرده‌اند و همیشه قانونمند بوده و هستند، به تمامی اقوام و زبان رسمی کشور احترام گذاشته‌اند و با وجود اینکه جمعیت ترک‌ها از تمام اقوام کشور بیشتر است، ولی با کمال احترام زبان فارسی را زبان رسمی کشور قبول کرده‌اند و طبق فرمایش رهبر انقلاب، آذربایجان سر ایران است.
استاد عزیزم
فرمایش حضرتعالی را از بابت اینکه «تحقیر کردن خوب نیست»، قبول دارم و بنده نیز با شما موافق هستم و باید بپذیریم که در یک خانواده، فرزند کوچک از والدین فرزندان بزرگتر، ادب و معرفت را یاد می‌گیرد. لذا باشگاه‌های بزرگتر را می‌توان در فوتبال برادر بزرگ نامید و فدراسیون و وزارت ورزش نیز پدر و مادر این فوتبال، پس مشکل باید از آنجا اصلاح شود.
برادر بزرگوارم
ای‌کاش شما و امثال شما همچون استاد دهداری معلم بزرگ اخلاق، در این فوتبال می‌بودید و نمی‌گذاشتید که سرانجام فوتبال ما این‌گونه باشد و باید قبول کنیم که مدیریت مبتنی بر «تکیه بر صندلی به هر قیمتی»، فوتبال ما را نابود کرده است و مدیران فوتبالی در این کشور اکثراً نه مدیران تخصصی بوده‌اند و نه تخصص مدیریت را داشته‌اند تا بتوانند این صنعت عظیم برنامه‌ریزی مدون داشته و مدیریت نمایند و نگذارند از ریل خارج شود.
برادر بزرگوارم
نوع گفتمان شما باعث شد که بنده بر خود وظیفه بدانم تا هم از حضرتعالی از این طریق تشکر ویژه نمایم و هم درد دل خود را برای شما بزرگوار بازگو کنم.
استاد عزیز
لطفاً با ادبیات فوق‌العاده خود به آن عده که برای یک جام فلزی برنامه‌ریزی و مهندسی می‌کنند و حقوق دیگران را زیر پا می‌گذارند، بفرمایید که به‌اندازه یک‌لحظه وجدان درد داشته باشند، نه این فوتبال ارزش آن را دارد و نه این دنیا ارزش آن را دارد تا خود را هم در این دنیا و هم در آخرت تباه کنیم. لطفاً به آن عده‌ای که در مسند قضاوت چه در داخل میدان فوتبال و چه در کنار میدان و چه در کمیته‌های تخصصی مختلف فدراسیون نشسته‌اند، بفرمائید که قضاوت خود را خارج از تعصبات رنگی انجام دهند.
برای چندمین بار بنده بازهم از حضرتعالی، استاد گران‌قدر، تشکر می‌کنم که امروز به منِ حقیر درس‌های بزرگی را آموختید. مصاحبه‌ی شما برای بنده، درس اخلاق بود و بابت آن از شما صمیمانه تقدیر و تشکر می‌کنم و خدا را شکرگزار هستم که شما، برادر بزرگوارم را بر سر راه بنده قرار داد تا در آینده‌ی کاری خود از نصایح شما استفاده نمایم و در اولین فرصت خدمت شما بزرگوار خواهم رسید. از خداوند منان برای شما طول عمر با برکت آرزومند هستم تا جوانان کشور از وجود شما بهره‌مند باشند.»
