بررسی بازی از چند وجهه :
1- تیم به وضوح مغرور بود این رو میشد از خنده های صلاح بعد از هر توپ لو دادن و خراب کردن موقعیت فهمید اگر بازی برگشت هم اینطور باشیم مهم نیست که بازی در آنفیلده یا نه شاید حتی تک بازی آنفیلد رو هم ببازیم چه برسه به زدن کامبک
که متاسفانه این غرور بد رو میشه حتی تو مصاحبه مربی تیم هم بعد از بازی دید که از کلوپی که تا همین هفته قیل تو هر مصاحبه میگفت ما قهرمان لیگ نشدیم واقعا عجیبه
2- اتلتیکو خیلی جنگنده بود این و میشد از اینکه بازیکناشون نمیذاشتن حتی توپ اوت بشه هم فهمید کاملا با انگیزه و تلاشگر ظاهر شدن برعکس ما و وجودشون رو برای بازی گذاشتن این موضوع جنگندگی در بازی برگشت هم خیلی مهمه به اون حد مهم از نظر من که میشه گفت پارسال هنر اصلی رونالدو هتریکش جلو اتلتی نبود بلکه بازی با روحیه و جنگنده اش از ثانیه یک بود که تیم رو تهییج کرد تا صعود کنه
3- داوری به شدت ترسو بود و این تو بازی هایی جلو تیم هایی مثل اتلتیکو اونم تو خونه خودشون به شدت به تیم مقابل ضربه میزنه امیدوارم تو آنفیلد تماشاچی ها به داور فشار بیارن تا اینطور داوری نکنه
4- از نظر تاکتیکی هم اتلتی کاملا خودش رو آماده کرده بود انگار کل فصل برای بازی لیورپول آماده شده بودکانالهای کناری رو میبست و همواره لااقل دو بازیکن تو کناره ها حاضر بودن تا اجازه سانتر به تیم ندن یارگیری نفر به نفر دقیق تو حین سانتر از جناحین داشتن تا کسی هد نزنه روی کرنر ها هم دستمون رو خونده بودن اینجا بود که ضعف تهاجمی اصلیمون تو این چند فصل بعد از جدایی کوتی مشخص شد یعنی یک هافبک خلاق که تو عمق بازی کنه و وقتی بازی بسته اس با شوت از راه دور به تیم کمک کنه که متافسانه ما همچین بازیکنی نداریم.
خیلی خوب تیمشون جمع میشد و از این موضوع که ما جای سرعت دادن به پاس ها جلوی تیم ها بسته سعی میکنیم با پاس عرض فضا ایجاد کنیم به خوبی آگاه بودند یار گیری خوبی روی سه مهاجممون به صورت منطقه ای داشتن که نتونیم از این فضا ها استفاده کنیم و دو بار هم که تاکتیک های تهاجمی همیشگیمون جواب داد مثل دو فصل اخیر صلاح راحت موقعیت رو از دست داد یک ضربه به مدافع حریف رو کاتبکی که از روی عبور از دفاع چند لایه حریف تو جناحین به وجود اومده بود و یک ضربه سر به شدت ضعیف روی سانتر گومز که از طریق باز کردن بازی به وسیله بازی در عرض ایجاد شده بود.
در دفاع هم به وضوح رو ضعف هامون کار کرده بودن مهم ترینش ضعف آفساید گیری تیم تو ارسال های شروع مجدد نیمه زمین تا نزدیکی های یک سوم دفاعیمون که اونهایی که مثل من اکثر بازی های تیم تو 2 3 فصل اخیر رو دیده باشن میدونن که این ضعف مال این بازی امشب فقط نبود بلکه برا 2 فصل قبله که اگه اشتباه نکنم برای اولین بار من یو پارسال تو بازی برگشت سعی داشت ازش استفاده کنه در کل بازی اتلتی شباهت زیادی به بازی منچستر مورینیو تو بازی ای که 2 - 1 باختیم در دفاع داشت و در مجموع دفاع و حمله شباهت زیادی به بازی منچستر سولسشر در همین فصل تو روزی که تنها امتیازمون در لیگ رو از دست دادیم داشت نکته امیدوار کننده اینه که همین من یو بازی برگشت راحت 3 4 تا رو شاخش بود (به لطف قدرت آنفیلد) ولی 2 - 0 باخت که همین نتیجه هم برای صعودمون کافیه فقط باید بدونیم که ما به اتلتی نباختیم بلکه به ضعف های خودمون باختیم که اتلتیکو بهمون نشون شون داد امیدوارم بازیکن ها کادر مدیریتی و کادر فنی به دور از غرور این ضعف ها رو ببینند و تا بازی برگشت تا اونجا که میشه اونها رو بر طرف کنند و باقی رو در پنجره نقل و انتقلاتی تابستون تصحیح کنند در ضمن به نظرم گومز هم به قدر کافی خوب نیست و با آماده شدن ماتیپ برای بازی برگشت تو دفاع محکم تر خواهیم بود .
5- اندازه ورزشگاه به شدت بر روی عملکرد پرس تیم تاثیر داشت درحالیکه دروازه بان و دفاع های اتلتیکو نشون دادن که در بازی با توپ آنچنان خوب نیستند و بارها در طول بازی بازیکنان لیورپول در زمین اتلتیکو توپ گیری کردند(اکثر این توپ گیری ها در یک سوم میانی زمین و رو به طرف دروازه اتلتیکو بود در نتیجه موثر نبودند) اما اندازه های بزرگ تر استادیوم واندا متروپلیتانو باعث شد تیم از قدرت اصلی تاکتیکی کلوپ یعنی پرسینگ نتونه به شکل کامل بهره ببره که این مشکل مطمئنا در بازی بازگشت در آنفیلد که زمینی کوچک تر است حل خواهد شد و معضل بزرگی برای دفاع اتلتیکو به وجود خواهد آورد و شانس صعود لیورپول را افزایش خواهد داد
6- درباره فن های حریف : اول اینکه فقط فن های حریفهامون تو ایران اینطور خوشحالند من پیج های خارجی رو دیدم انقد مسرور نبودن چون اونها از قدرت آنفیلد و لیور با خبرن و مثل مردم ما جو گیر نیستند حتی پیج ها ترول خارجی هم چیز خاصی تا الان درباره بازی نذاشتند
دوم من که از معدود اتلتی فن های سایت چیز خاصی ندیدم همینطور اکثر یووه ای ها و همه بایرنی ها عقده گشایان اصلی منچستریها بارسایی ها و رئالی ها بودن که طبیعیه این رفتار هرکدوم از فن های این 3 تیم مشخصا دو تاشون از عقده و بغض این حرف ها رو میزنن (منچستر و بارسا) و هر سه شون از ترس قهرمانی ما در سی ال یا رویاوریی با ما در این مسابقات (نویسنده از شدت خوشحالی غیر قابل وصف منچستریها فراموش میکند من یو اصلا در رقابت ها حاضر نیست)که این نشون میده ما راه رو درست اومدیم پس خوشحال باشین و اهمیت ندید چون بالاخره همین بارسا هم در بهترین دوران تاریخش نتوست قهرمانی سی ال ش رو تکرار کنه و همون 4 تا قهرمانی رو هم با بدترین داوری های تاریخ گرفت (شب مرگ فوتبال و ...) به هر صورت انشالله صعود میکنیم و عیش این جماعت خراب میشود فقط نباید مثل این بازی با غرور بازی کنیم والا ما به وضوح قدرتمند تریم و اگر احیانا صعود کردیم به شدت دوست دارم با رئال بازی کنیم اگرچه رئال یحتمل توسط سیتی حذف خواهد شد
