طرفداری- مسابقه اصلی رویداد آل استار، برای مدت ها جذاب ترین مسابقه سال بسکتبال به شمار می رفت. در این مطلب با این مسابقه بیشتر آشنا می شویم و ضمن بررسی تاریخ این رقابت، برخی از آمار و ارقام به جا مانده در این رویداد را نیز بررسی می کنیم.
مسابقه اصلی آل استار، شامل رقابت 24 بازیکن برتر فصل لیگ NBA است و مهم ترین رویداد آخر هفته آل استار به شمار می رود. آخر هفته آل استار هر ساله در ماه فوریه برگزار می شود و شامل مسابقاتی مانند، رقابت افراد معروف با یکدیگر، مسابقه چالش مهارت، مسابقه پرتاب سه امتیازی، مسابقه اسلم دانک و بازی اصلی آل استار می شود. این رویداد از یک روز جمعه شروع می شود و یکشنبه با برگزاری بازی اصلی به اتمام می رسد (رویدادهای دیگر آل استار در یادداشت های جدا بررسی خواهد شد).
نحوه انتخاب بازیکنان به این شکل است که 10 بازیکن شروع کننده با آرای مردمی، خود بازیکنان NBA و رسانه انتخاب می شوند و مربیان 30 تیم حاضر در لیگ نیز 14 بازیکن ذخیره را انتخاب می کنند. البته هیچ مربی ای نمی تواند به بازیکنان تیم خود رای دهد. اگر بازیکنی به دلیل مصدومیت نتواند در مسابقه آل استار شرکت کند، کمیسیونر لیگ NBA، بازیکن دیگری را به عنوان جایگزین انتخاب می کند. نحوه برگزاری این مسابقه برای سال ها به صورت بهترین های کنفرانس شرق در برابر بهترین های کنفرانس غرب بود، اما از سال 2018 این فرمت عوض شد و 2 بازیکنی که بیشترین رای را در آرای مردمی به دست آوردند و البته به مسابقه اصلی نیز راه پیدا کردند، به درفت یا همان یارکشی می پردازند و دیگر هیچ محدودیت کنفرانس در این یارکشی وجود ندارد.
تیمی که بهترین رکورد را در کنفرانس خود دارد، سرمربی اش به عنوان سرمربی تیم آل استار انتخاب می شود. البته قانونی در اوایل دهه 1990 به وجود آمد که به هیچ مربی ای اجازه نمی دهد که در دو سال متوالی سرمربی تیم آل استار شود. این قانون به قانون رایلی معروف است و دلیل آن، حضور پت رایلی، سرمربی وقت لس آنجلس لیکرز به صورت متوالی در مسابقه آل استار بود. رایلی میان سال های 1982 تا 1990، در 9 سال، 8 بار سرمربی تیم کنفرانس غرب بود و همین باعث شد تا لیگ این قانون را تصویب کند. به این ترتیب اگر مربی ای به عنوان مربی آل استار انتخاب شود و سال بعد نیز تیمش صدرنشین کنفرانس باشد، باید جای خود را به مربی دومین رکورد برتر کنفرانس بدهد.
ایده مسابقه آل استار بسکتبال NBA، از مسابقه آل استار لیگ بیسبال MLB گرفته شده است که بسیار در آمریکا این بازی محبوب بود و همین مقامات NBA را هم ترغیب کرد تا دیداری مشابه برای بسکتبال بوجود آورند. اولین بازی آل استار در سال 1951 برگزار شد که تیم کنفرانس شرق 94-111 از سد تیم کنفرانس غرب گذشت. مسابقه آل استار قوانینی مشابه یک بازی معمولی NBA دارد و فرقی در فرمت بازی وجود ندارد، البته این بازی اصلا به شدیدی و جدیت مسابقات NBA نیست و بازیکنان چندان به دفاع یکدیگر روی نمی آورند. این مسئله در سال های اخیر بسیار شدت گرفت که عاملی برای خسته کننده بودن این مسابقه نیز تلقی شد و یکی از دلایل اصلی تغییر فرمت این مسابقه نیز همین جدی نبودن بازیکنان بود. مانند مسابقه فینال فوتبال آمریکایی یا همان سوپربول، NBA سعی کرده تا در مسابقه آل استار نیز از خواننده های معروف برای پربیننده تر شدن بازی استفاده کند. معمولا چهره های معروف در ابتدای این مسابقه سرود ملی آمریکا را می خوانند و در بین نیمه این بازی نیز خواننده های سرشناس به اجرا می پردازند (البته از لحاظ محبوبیت به هیچ عنوان با مسابقه سوپربول قابل مقایسه نیست).
در 66 بازی آل استار که با فرمت کنفرانس شرق برابر کنفرانس غرب برگزار شد، تیم کنفرانس شرق با 37 پیروزی، بالاتر از تیم کنفرانس غرب با 29 پیروزی قرار گرفته است. در 2 سال اخیر که فرمت این مسابقه عوض شده، هر دو بار تیم لبران جیمز برنده بازی آل استار شد. بار نخست با برتری مقابل تیم استفن کری و بار دوم با پیروزی مقابل تیم یانیس آنته توکومپو.
تا به حال سابقه نداشته است که تیمی بیشتر از 4 بازیکن در مسابقه آل استار داشته باشد. گلدن استیت وریرز با 4 نماینده (کوین دورنت، استفن کری، کلی تامپسن و دریماند گرین) آخرین تیمی است که در یک سال، 4 بازیکن در مسابقه آل استار داشت. بیشترین حضور به عنوان بازیکن در این مسابقه، با 19 حضور در اختیار کریم عبدالجبار است. بیشترین حضور متوالی با 18 حضور در اختیار کوبی برایانت است. برایانت در کنار لبران جیمز با 15 شروع، رکورد بیشترین حضور به عنوان شروع کننده را نیز در اختیار دارد. برایانت همچنین با 4 جایزه MVP آل استار، به صورت مشترک با باب پتیت، رکورددار کسب این جایزه است (یکی از جوایز هر دو به صورت مشترک بوده است). باب پتیت و راسل وستبروک با 2 جایزه متوالی، رکورددار کسب جایزه MVP آل استار به صورت متوالی هستند. بیشترین امتیاز در تاریخ مسابقه آل استار با 362 امتیاز در اختیار لبران جیمز است و آنتونی دیویس با کسب 52 امتیاز در مسابقه آل استار 2017، بیشترین امتیاز در یک بازی آل استار را به ثبت رسانده است. ویلت چمبرلین با 197 ریباند، رکورددار بیشترین ریباند در این مسابقه است و مجیک جانسن با 127 اسیست، در این زمینه رکورددار است.
تا به حال تنها 4 بازیکن موفق به ثبت تریپل دابل در مسابقه آل استار شده اند. مایکل جردن در سال 1997، لبران جیمز در سال 2011، دوین وید در سال 2012 و کوین دورنت در سال 2017. مسابقه سال 2017 با جمع امتیاز 374 امتیاز، پر امتیازترین بازی تاریخ این مسابقه است. بازیکنان زیادی تا به حال در اولین فصل حضورشان در NBA به مسابقه آل استار راه پیدا کرده اند، اما این تعداد از سال 1980 به 17 نفر کاهش پیدا کرده است. بازیکنانی مانند مجیک جانسن، لری برد، آیزیا تامس، مایکل جردن و حکیم اولاجوان از این بازیکنان هستند. از سال 1990 تنها 7 بازیکن به این رکورد رسیدند، از جمله شکیل اونیل، گرنت هیل و تیم دانکن. از سال 2000 به بعد اما فقط 2 بازیکن توانستند در سال روکی خود به آل استار نیز برسند؛ یائو مینگ در سال 2003 و بلیک گریفین در سال 2011 (گریفین پیک 1 درفت 2009 بود اما در سال اولش به دلیل مصدومیت بازی نکرد تا فصل روکی اش فصل 2010/11 محسوب شود).
