مطلب ارسالی کاربران
دربی دلاکاپیتاله ، دربی آتش و خون
نبرد بر سر تاج و تخت پادشاهی رم، نبرد بر سر اثبات حقانیت امپراطوری، نبرد فقیر و غنی، نبرد شهری و روستایی. در اواخر قرن 20 و اوایل قرن جدید لاتزیو و رم قدرت بلامنازع لیگ ایتالیا بودند. در آن دوران نیمکت این دو تیم از ترکیب اصلی بسیاری از تیم‌های انگلیسی و آلمانی و اسپانیایی بهتر بود. باتی گل، توتی،دامیانو توماسی ، کافو و... برای رم و ورون، ندود، کرسپو و نستا و.... برای لاتزیو در میدان می درخشیدند. جنون برای خرید ستاره در لاتزیو به حدی بالا بود که در سال 2001 باشگاه عملا ورشکسته شد و ندود و توران به یووه رفتند و نستا سر از میلان در آورد. کرسپو، ورون و سیمئونه و.. خلاصه همه ستاره ها ازتیم جدا شدند. بعد از سال 2001 رم هم درست است که ورشکست نشد ولی هرگز موفق به فتح اسکودتو نشد. هر دو تیم هر از گاهی جام حذفی بردند و رم در این میان در لیگ برای گرفتن سهمیه لیگ قهرمانان توفیق بیشتری از لاتزیو داشته، لاتزیویی که این روزها ققنوس وار در سایه درایت لوتیتو و اینزاگی از خاکستر ورشکستگی برخاسته و آماده حضور در جمع مدعیان است. رمی ها اما سال جدید رو متزلزل شروع کردند ولی کماکان در صف مدعیان هستند، دست‌کم برای سهمیه. این دو تیم هر کجای جدول که باشند برای طرفداران قدیمی سری آ قداست دارند، قداستی به اندازه تقابل نستا و توتی چه در خوش و بش اول بازی و چه در میدان نبرد.
