مطمئنا خیلی از ماها معایب و مزایای مجازی شنیدیم. اعتیاد آور و درونگرا شدن و ....
اما نظر شخصی من یکی از مهمترین معایبش ،باعث میشه "ذهنتون شرطی " بشه.
یک زمان داشتن اطلاعات توسط یک فرد، ارزشمند و یک امتیاز به حساب میومد.ولی امروز اطلاعات در دسترس همه قرار گرفته و این یک از مزایای فضای مجازی هست.
اما "ذهن شرطی" یعنی چی؟
قبلش یه چیزی بزارید بگم، در گذشته افراد بیسواد زیاد بودند ولی امروز آدم بدسواد زیاد داریم.که به مراتب بدتر از حالت اول هست.یعنی فرد اطلاعاتی داره که اولا برای بدست آوردنش هیچ زحمتی نکشیده و موضوع درک نکرده ،و ثانیا به هیچ عنوان دلیل و رفرنس قوی نداره.
مثلا یک زمان میگفتن "اگر رمز عابر بانک برعکس بزنی باعث میشه به پلیس خبر داده بشه" این جمله از همون نگاه اول غلط بوده.فرض کنید شخصی رمز کارت خودش رو "1111" بزاره..برعکس کردن این رمز چی میشه؟ همون "1111" میشه. درحالی که خیلی ها این رو ملاک قرار داده بودند.
اما بحث من یک چیز مهم تری هست. یعنی شرطی شدن ذهن.
این ویژگی اکثرتون باهاش مواجه شدید..اغلب مطالب در داخل فضای مجازی (مخصوصا پیام رسان ها) خیلی کوتاه و خلاصه شده هستش..تکرار زیاد این باعث میشه ذهن ،
یک شرط جلوی ورود و قبول اطلاعات بزاره ،اونم کوتاهی مطالب هستش.
مطمئنا خیلی هاتون وقتی یک مطلب طولانی توی فضای مجازی میبینید.اولین کاری که میکنید چیه؟ ،انگشتون به بالا میکشید تامطلب طولانی رد بشید.درواقع ذهنتون اجازه خوندنش نمیده و حس تنبلی در خودتون پیدا میکنید،درحالی که ربطی به تنبلی نداره.
اما اکثر جملات کوتاه مثل: دکترشریعتی یا بیتهای کوتاه و...رو راحت میخونید.درواقع پیش فرض خوندن اطلاعات، کوتاه بودن اونا هست.
بخاطر همین هم هست ،میزان مطالعه کاهش پیدا کرده.یعنی اکثرا ذهنشون پر از اطلاعات کوتاه و کم ارزش و بدون منبع هست.
