طرفداری- دوران نیکو کواچ در بایرن مونیخ به پایان رسید. هفته گذشته، بایرن با شکست 5-1 فاجعه بار در مقابل فرانکفورت، تصمیم گرفت تا سرمربی کروات خود را برکنار کند و هانس فلیک به صورت موقت سکان هدایت این تیم را بر عهده بگیرد. با توجه به این که عملکرد هر دو باشگاه در این فصل کمتر از حد انتظار بود، پیروزی برای هر یک از دو تیم بسیار مهم و حیاتی بود. در پایان، بایرن مونیخ با نتیجه سنگین 0-4 دورتموند را در هم کوبید و سه امتیاز این بازی حساس را کسب کرد. تحلیل تاکتیکی ما دلایل پیروزی بایرن را نشان می دهد و بررسی می کنیم که چرا دورتموند نتوانست در مقابل بایرن مونیخ مقاومت کند.
ترکیب ها
فلیک تصمیم به استفاده از چینش 1-4-1-4 گرفت که در آن خاوی مارتینز و دیوید آلابا به عنوان مدافعان میانی، آلفونسو دیویس در سمت چپ و بنجامین پاوارد در سمت راست خط دفاعی کار را آغاز کردند. این تغییر چینش غیر عادی در خط دفاع بایرن از یک طرف به دلیل مصدومیت ها و از طرفی دیگر به دلیل تصمیم فلیک مبنی بر بازی دادن به کیمیش در خط هافبک بود. در ادامه و در خط هافبک بازهم شاهد تغییراتی بودیم و مولر و گورتسکا به جای کوتینیو و تیاگو کار را آغاز کردند. این تغییرات در خط هافبک نشان داد که علاقه فلیک بیشتر به بازیکنانی است که رویکرد پرسینگ و دوندگی بیشتری دارند.
در سوی دیگر، لوسین فاوره از چینش 1-1-4-4 با حضور ماریو گوتزه و یولیان برانت در خط حمله استفاده کرد. جیدون سانچو با وجود مصدومیتی که داشت، کار را از ابتدا و در سمت راست آغاز کرد و در پایان نیمه اول مجبور به تعویض شد. آلکاسر و رویس نیز به دلیل مصدومیت کار را از روی نیمکت آغاز کردند.
تصویر زیر، شکل چینش و خطوط دو تیم را در زمین نشان می دهد. در تصویر زیر میبینیم که 4 مدافع بایرن در عقب زمین قرار دارند و جلوتر از آن ها کیمیش به عنوان هافبک هولدینگ قرار دارد در حالی که گورتسکا و مولر نسبت به کیمیش جلوتر قرار دارند. همچنین کینگزلی کومان و سرژ گنابری نیز در کناره ها جایگیری کرده اند.
چینش 1-3-2-4 دورتموند نیز قابل مشاهده است و قرارگیری خط هافبک آن ها در اکثر اوقات بازی شبیه به بایرن مونیخ بود. همچنین خط دفاع دورتموند کمی بیش از حد بالا بازی می کرد اما با گذشت زمان بازی کمی به عقب تر آمدند.
بایرن مونیخ علاقه ای به مالکیت بالا ندارد
در دهه گذشته، بایرن مونیخ یکی از بهترین تیم های اروپا در زمینه مالیکت توپ بود. در دو سال گذشته، بازی مالکانه آن ها به طور آهسته ای سیر نزولی به خود گرفته است. از آنجایی که اجرای فلسفه فوتبال مالکانه زمان زیادی برای تمرین می طلبد، بنابراین به نظر نمی رسید که فلیک بخواهد از این فلسفه تاکتیکی استفاده کند. در عوض، برنامه بازی بایرن در نیمه اول ارسال پاس های عمودی برای رابرت لواندوفسکی همچنین فشار زیاد از بالا برای بازپس گیری توپ بود.
تصویر بالا نمونه ای عالی از برنامه بایرن در نیمه اول است. نگامی که برانت و گوتزه سعی می کردند تا دو مدافع میانی بایرن را پرس کنند، کیمیش(دایره آبی رنگ) یک خط عقب تر آمده تا یک برتری عددی را در مقابل این پرسینگ ایجاد کند. با به عقب برگشتن کیمیش، یک حفره بزرگ در خط هافبک بایرن ایجاد می شود. با اورلپ کردن آلفونسو دیویس از سمت چپ، کینگزلی کومان این فرصت را پیدا کرد تا به مانند مولر به سمت هاف اسپیس ها حرکت کرده و در آن جا جایگیری کند. بنابراین، این فرصت ایجاد می شود تا آلابا بتواند یک ارسال بلند برای رابرت لواندوفسکی داشته باشد.
این مسئله باز هم در نیمه اول ادامه پیدا کرد و حتی زمانی که دورتموند تنها با یک مهاجم شروع به پرس کردن می کرد، کیمیش به عقب برگشته و باعث ایجاد مشکل در میانه میدان می شد.
در نیمه دوم، پاوارد زمان بیشتری را در عقب زمین بود و حتی زمانی که برای حمله به جلو می رفت، سریع بازگشته و در خط دفاع قرار می گرفت تا بایرن بتواند خط دفاع 3 نفره خود را در هنگام پرسینگ دورتموند حفظ کند و این مزیت را نیز ایجاد می کرد تا کیمیش در میانه میدان و در موقیت خود باقی بماند. به لطف چنین تغییری در نیمه دوم، بایرن توانست جایگیری بازیکنان خود را بهبود ببخشد و آن ها نسبت به نیمه اول وضعیت خیلی بهتری در زمینه مالکیت توپ و کنترل توپ داشتند.
با وجود اینکه بایرن در زمینه مالکیت توپ به خصوص در نیمه اول وضعیت خوبی نداشت اما آن ها مشکلی در بازیسازی نداشتند. یکی از دلایل عدم مشکل بایرن در بازیسازی با وجود مالکیت نه چندان زیاد را می توان در تصویر بالا مشاهده کرد. دورتموند قادر به تحت فشار قرار دادن توپ در زمان عدم مالیکت توپ نبود و بازیکنان دورتموند بسیار منفعل بودند و به بازیکنان بازیساز بایرن فضا و زمان کافی را برای بازیسازی می دادند. آلابا و مارتینز قادر به بازی در میانه میدان نیز هستند و از این مزیت می توانستند استفاده کنند به خصوص آلابا که از میانه میدان توپ های خوبی را به سمت جلو فرستاد.
در تصویر بالا می توانیم نمونه ای بهتر از نوع دفاع منفعلانه دورتموند با چینش 2-4-4 را ببینیم. خط دفاعی دورتموند تنها سعی در بستن خطوط عبور پاس و کنترل فضاها دارند و به هیچ عنوان به صورت درگیرانه به دفاع کردن نمی پردازند و فشاری را روی بازیکن صاحب توپ اعمال نمی کنند. از آنجا که تیم بایرن مونیخ توانایی فنی مطلوبی در ایجاد موقعیت در مقابل چنین ساختار دفاعی را دارد، تیم دورتموند در نوع دفاع کردن با شکست مواجه شد. همچنین این عدم پرس نکردن بازیکن صاحب توپ به خصوص بازیکنی مانند آلابا و مارتینز برای دورتموند گران تمام شد و آن ها توانستند موقعیت های بسیاری را با پاس های بلند خود به محوطه جریمه دورتموند ایجاد کنند.
دفاع تهاجمی بایرن بر خلاف دورتموند
در سوی دیگر، بایرن رویکردی متضاد با دورتموند در دفاع کردن داشت. خط دفاع بایرن در هنگام مالکیت حریف، به صورت فشرده به دفاع کردن می پرداخت همچنین فلیک در کنفرانس مطبوعاتی تیمش خاطرنشان کرد که از تیمش می خواهد تا از جلو به دفاع کردن بپردازد.
به عنوان مثال، آلفونسو دیویس 19 ساله، که بازی خارق العاده ای انجام داد، تقریبا همیشه به سمت جلو حرکت می کرد تا پس از اولین لمس توپ توسط جیدون سانچو، سریعا جلوی این بازیکن رو بگیرد و او را متوقف کند.
همین مورد در تصویر بالا در مورد مارتینز صدق می کند و او از خط دفاعی یک خط به جلو آمده تا مانع از کنترل توپ حریف شود.
نمونه های بسیار دیگری وجود دارد که تمامی آن ها گواهی بر تاکتیک بایرن در هنگام دفاع کردن است. البته این نوع دفاع کردن به معنای هجومی بودن بایرن نیست بلکه به این معناست که هر زمان که لازم باشد، بازیکنی از بایرن موقعیت فعلی خود را رها کرده و به سمت بازیکن صاحب می رود و او را پرس می کند. با این وجود و با توجه به این که بازیکنان بایرن مدام در حال تحرک بودند اما همانطور که گفته شد به صورت فشرده دفاع کردند و فضایی بین خطوط باقی نگذاشتند.
همچنین خط دفاع بایرن مونیخ در این بازی بسیار بالا بازی میکرد و حتی از زمان حضور گواردیولا نیز بالاتر بازی می کردند. به همین دلیل بایرن توانست فاصله بین خطوط را به حداقل برساند(فاصله خط دفاع و خط هافبک) و همانطور که در تصویر میبینیم، فاصله کیمیش به عنوان هافبک و مارتینز به عنوان مدافع تنها 5 متر است. در این صحنه دورتموند سعی می کند تا یک پاس بلند برای سانچو بفرستد اما سانچو به دلیل بالا بازی کردن خط دفاع بایرن نمی تواند از این توپ استفاده کند. به طور کلی نوع چینش دورتموند نیز در بی نقض اجرا شدن تاکتیک دفاعی بایرن بی تاثر نبود همچنین گوتزه و برانت هم به دلیل عدم داشتن سرعت بالا نمی توانستند از فضای پشت سر این خط دفاعی جلو آمده استفاده کنند. به دلیل آماده نبودن سانچو دراین بازی و بازی بی نقض دیویس در سمت چپ، تاکتیک های دورتموند برای حمله عملا بی تاثیر شد. گوتزه و برانت توانایی فوق العاده ای در بازی بین خطوط(خط دفاعی و خط هافبک) دارند و فلیک از این موضوع آگاه بود و با جلو کشیدن خط دفاع خود این فضا را کاهش داد تا این دو مهاجم در این بازی بی تاثیر شوند و همچنین این تاکتیک موجب بی تاثیر بودن تورگان هازارد در سمت چپ میدان شد.
همچنین هنگامی که برانت سعی می کرد تا در عمق بازی کند همان مشکلات رخ می داد و خط دفاعی بایرن مونیخ به مانند تصویر زیر قادر به ایستادگی و به حداقل رساندن فضاها بود.
دورتموند به ندرت قادر بود تا به بایرن فشار بیاورد و آن ها را به عقب ببرد و اگر این کار را می کرد، بایرن به مانند تصویر زیر تا جایی که ممکن بود بازیکنان زیادی را پشت توپ قرار می داد.
در تصویر بالا یکی از مشکلات دورتموند قابل مشاهده است. آن ها در این موقعیت U شکل قادر به انتقال توپ بودند اما مرکز میدان آنقدر پر تعداد و محکم محافظت می شود که شکستن آن تقریبا غیر ممکن است. از آنجا که دورتموند تقریبا بدون مهاجم تخصصی بازی می کرد، بایرن هیچ نگرانی بابت ارسال از جناحین توسط بازیکنان دورتموند نداشت.
با این وجود، در مواقعی معدود که کانترپرس بایرن با شکست مواجه می شد، دورتموند شانس و موقعیت ضد حمله زدن را دارا بود.
در تصویر بالا، کانترپرس بایرن با شکست مواجه شده و کیمیش مقابل اکسل ویتسل قرار دارد اما به هیچ عنوان شانسی برای توقف کردن ویتسل یا قطع پاس او ندارد. با توجه به دفاع فشرده و سرسخت بایرن در هنگام مالکیت توپ دورتموند، این نوع شانس ها برای ضدحمله بسیار با ارزش است اما دورتموند از این ضدحمله های با ارزش نیز نتوانست استفاده کند و به مانند صحنه بالا فرصت از دست رفت.
دفاع سوال برانگیز دورتموند در برابر گل های بایرن
با آنالیز کردن گل های بایرن، ما متوجه می شویم که دفاع دورتموند به طرز باورنکردنی ضعیف کار کرده است.
اگر یکی از 3 بازیکن چسبیده به کومان دو یا سه قدم به عقب بازمیگشت می توانست جلوی گل اول بایرن توسط لواندوفسکی را بگیرد. درحالی که تمامی بازیکنان دورتموند تنها به توپ نگاه می کنند، لواندوفسکی با یک فرار سریع گل اول بایرن مونیخ را به ثمر می رساند.
با نگاهی به گل دوم بایرن در دقایق ابتدایی نیمه دوم ما میبینیم که خط دفاع دورتموند توماس مولر را رها کرده است! کیمیش در زیر پرسینگ حریف توپ خوبی را ارسال می کند اما مدافع سمت راست دورتموند، اشرف حکیمی مولر را رها کرده است.
گل چهارم بایرن که با همکاری فوق العاده فیلیپ کوتینیو به ثمر می رسد. در این صحنه کوتینیو یک پاس عالی برای ایوان پریشیچ می فرستد و در این صحنه مجددا میبینیم که دورتموند دفاع از جناحین را به مانند گل دوم فراموش کرده است.
نتیجه گیری: هانس فلیک می تواند این برد ارزشمند در این بازی حساس را جشن بگیرد و همچنین او توانسته دورتموند را از بین مدعیان دور سازد. با این وجود، نباید نتیجه گیری اشتباهی از بازی شود و بایرن همچنان دارای مشکلاتی است که باید توسط فلیک یا هر مربی دیگری در آینده حل شود. از طرفی این مسابقه می تواند موجب نگرانی هواداران دورتموند شود چون تیم آن ها بازی بسیار بدی را ارائه کرد. مشخص نیست که آیا دورتموند قرار است با سرمربی فعلی خود ادامه دهد یا نه اما در هر صورت این بازی یک پوئن منفی برای این مربی با تجربه بود.
منبع: Total footbal analysis
