قسمت قبلی رو ازاینجا میتونید ببینید.
پ ن:عکس پست زحمتشو امین عاشق بایرن کشیده.
دری از این موزیکی که توی The World Wreckin’ Cru ساخته میشد نا امید بود. صداهاشون زیادی صاف بود. اون بیشتر به این علاقه داشت که از حقایقی که توی Compton اتفاق میوفته خونده بشه. دری حس میکرد که این گروه دارن ادای کسایی مثل Run-DMC رو در میارن. دری میخواست نسخه ی اورجینال از خودش باشه و صدای خود واقعیش پخش بشه.
در همین بین بود که دری با شخصی با نام O’Shea Jackson که یه جوون الهام دهنده بود آشنا شد. اُشِی مثل دری 19 سالش بود و از گروه های خلافکاری فاصله گرفته بود. O’Shea هم مثل دری توی یه گروهی بود. ولی O’Shea بین دوستاش و خانوادش با نام Ice Cube میشناختنش چون همیشه همه چی به تخ*مش بوده. دری استعداد Cube رو توی نوشتن دید و ازش خواست تا برای گروهش شعر بنویسه و بالعکس دری برای گروه آیس کیوب موزیک میساخت ولی بعد از مدتی تصمیم گرفتن که راهشون رو از گروهاشون جدا کنن و همراه خودشون DJ Yella رو آوردن.
دری و کیوب تصمیم نداشتن که گروه بعدیشون رو تشکیل بدن بلکه هدفشون مقداری بزرگتر بود، اونم این بود که لیبل خودشون رو باز کنن. ولی همین کار خودش کلی پول نیاز داره و همین طور شد که یه مواد فروش محلی رو به گروهشون آوردن که اسمش Eric Wright بود. اریک این فرصت رو غنیمت شمرد و هر طور که شده بود به گروه پیوست چون دیگه از کار قبلیش خسته شده بود و میخواست این کار رو بزاره کنار. اریک با اسم Eazy-E شعراشو خودش مینوشت. و شروع به تشکیل لیبلی به نام Ruthless Records. کرد.
ایزی دوست خودش به نام MC Ren رو همراه خودش به گروه آورد و خوشون رو N.W.A (Niggas With Attitude) نامیدن و بعد از اینکه لیبل خودشون رو راه انداختن، این اجازه رو داشتن به عنوان هنرمند که آزادی عمل داشته باشن.
N.W.A آلبوم اول خوشون رو تحت عنوان N.W.A and The Posse در سال 1987 منتشر کردن. دری حرکت جدیدی رو با صدا هایی که تو شهر بوده و ترکیبشون با صدای تفنگ و بوق ماشین که روی بیت های موزیک Soul بودن امتحان کرد. سینگل ترک Boys-n-the-Hood از Eazy-E کلی ری-اکشن بعد از انتشارش گرفته و کلی در KDAY (که اولین رادیویی بوده که هیپ هاپ رو پوشش میداده) پخش میشد.
N.W.A نسخه های ترک هاشون رو جای اینکه به مغازه ها بدن، پشت ماشینشون میفروختن و اینطور شد که این این ترک به صورت جمعی و محلی محبوب شد. این ترک تصویری از رفتن توی محلاتی هست که خطرناک بودن اون هم توی یه ماشین هست و این بچه ها با پلیس و خلافکارای زیادی مواجه میشن و اینکه ایزی-ای از تفنگش برای حل کردن مشکلات استفاده میکنه و راجع به زدن خانم ها و استفاده از مواد و الکل صحبت میشه که خیلی دیگاه صریحی به نوع زندگی و محلات اون موقع هست.
سال 1989 این گروه آلبوم Straight Outta Compton رو منتشر کردن و اینبار با یه کمپانی رکورد بزرگتری با نام Priority Records که این آلبوم کمک کرد تا بیشتر شناخته شن. این گروه دیگه توجه مردم آمریکا رو به خودش جلب کرده بود. جوونایی که با این گروه و تم های موزیک خطرناک و رفتار های خشنشون حال میکردن. بعضی از مردم نگران این موضوع بودن که این گروه داره خشونت های خیابون رو خیلی با شکوه جلوه میده و زنایی که از این لحن بی ادبانشون شاکی بودن و افراد سن بالاتری که از تعداد دفعات زیاد استفاده از کلمه ی Nigga کلافه شده بودن.
این موزیک ها برای پخش توی رادیو زیادی خشن بودن. MTV حتی موزیک ویدیو هاشون رو بخاطر این موضوعات پخش نمیکرد و به گفته ی خود MTV این گروه مردم رو تشویق به خشونت میکنه و رسانه ها از اونجا، اون هارو Gangsta Rap نامید.
ولی خود اعضای گروه ترجیح میدادن که نوع موزیکشون رو موزیک واقعیت و حقایق بنامن. چون به این معتقد بودن که همه ی این اشعار ریفلکس و عکس العمل و نتیجه ی خشونت های محله هاشونه. اگه خیلی خشن و غیر قابل تحمله بخاطرِ اینه که حقایق اینطورین. اما به هر حال این گروه بدون هیچ پروموشن، پخش رادیویی و پخش موزیک ویدیو، طرفدارای زیادی رو پیدا کرد و آلبومشون بیش از پیش محبوب شد و در طی 6 هفته بیش از 500000 نسخه فروخت.
یک ترک از این گروه خیلی شنیده شد و بهش توجه شد. در این ترک اعضای N.W.A پلیس رو محاکمه میکنه بخاطر خشونت هایی که علیه جوون های سیاه پوست اعمال کرده. راجع به این رپ میکنن که وقتی پلیس داره اونا رو بازرسی میکنه چه آزار و اذیت هایی رو انجام میدن. این موضوع رو تنفر انگیز میدونن که پلیس ها تمام سیاه هارو خلافکار میدونه. هر رپر در این ترک جلوی قاضی و حضار قدم بر میداره تا نشون بده که میتونه از حق خودش دفاع کنه و این که هر پلیسی که بهشون بی احترامی میکنه رو میکشن رو به تصویر میکشه.
نیازی نیست توضیح بدیم که چرا پلیس در اون زمان از چنین آهنگی خشمگین شده بود. پلیس ها گفتن که این آهنگ به نوعی تهدید براشون حساب میشه و از این به بعد باید حواسشون خیلی جمع شه. یکی از سران FBI، طی نامه ای به این گروه بهشون راجع به موزیک هاشون که به طوری، تشویق به ایجاد نا امنی و خشونت و همچنین بی احترامی به پلیس، هشدار داد. ولی بر عکس پلیس، مردم به این باور داشتن که این ترک ها هنر واقعی ان. اونا در واقع داشتن حس های خودشون رو نسبت به موضوعی بیان میکردن نه که بخوان چیزی رو تخریب کنن و شورش به پا شه.
این هشدار نامه ی نوشته شده توسط FBI نه تنها باعث متوقف شدن فروش آلبوم نشد بلکه باعث شد تا بیشتر هم خریداری شه و آلبوم این گروه بیشتر از هر وقت دیگه معروف شد. در کمتر از یک سال این آلبوم Platinum شد. و این رو بخاطر داشته باشین که این موضوعات قبل از اینترنت اتفاق افتاده و باز هم این موزیک ها از رادیو ها و تلویزیون بن شد . موفقیت N.W.A در این بود مردم میتونستن فیزیکی آلبوم رو خریداری کنن از خودشون و به همدیگه بدن و معرفی کنن در واقع این صمیمیت و خودمونی بودنش اصل محبوبیتشون بود.
ولی بعد از مدتی این خشونت واقعی شد. توی اتوبوس تورشون، دری یه پیامی غیر منتظره و خطرناک دریافت کرد. برادرش و همچنین بهترین دوستش Tyree توی یه درگیری با گروه های خلافکار محلی کشته شد. توی این درگیری گردنش شکسته شد و بعد اون دری تور کنسرتش رو ول کرد تا به خونشون بره واسه مراسم خاکسپاری. باور انکه برادرش فوت کرده بسیار سخت بود. تایری فقط 21 سالش بود.
