طرفداری- درست زیر دو دقیقه طول کشید تا آساموا جیان 20 ساله، پایش به گلزنی باز شود. او با کنترل سینه توپ را مقابل پایش انداخت و با شوتی محکم، پتر چک را مغلوب کرد. در آن دیدار رقیب ستاره های سیاه، جمهوری چک بود و لحظات رفته رفته حساس تر می شدند زیرا غنا به اولین پیروزی تاریخش در جام جهانی‌ها نزدیک تر می شد.
پس از 82 دقیقه پرتنش و پربرخورد، مردان اهل غرب آفریقا به لطف سولی مونتاری دومین گل را هم به ثمر رساندند تا غنا تاریخ ساز شود. شاگردان راتومیر دویکوویچ در بزرگترین رقابت فوتبال، گام مهمی برداشته بودند. بیش از 5 هزار هوادار غنا، با لباس های سبز و طلایی و قرمز زنگ، به شادی می پرداختند. ورزشگاه راین انرژی اشتادیون کلن، مملو از غنایی ها بود. بیرون از ورزشگاه، اوضاع دیدنی‌تر هم بود زیرا انگار که در آکرا حضور داشتید. این حس را به شما القا می کردند.
شاید در آن لحظه، بهترین جا برای شادی، باغ آمالیسا در کارل ریندورف، پایتخت غنا بود. آن روز گروهی از بچه های حاضر در آکادمی لیبرتی، جلسه تمرینی را به تعویق انداختند تا درخشش برادران بزرگترشان را تماشا کنند. با پاهای برهنه، کفش هایی آویزان شده از گردن و دستانی که دائم در هوا می چرخید، تصویری معرکه خلق کرده بودند. آن روز، روزِ شادی و رویاپردازی تمام غنایی ها بود. پس از پیروزی 2-0 مقابل چک، دو دلیل بزرگ برای کودکان غنایی پیش آمد تا نسبت به آینده امیدوار باشند.
اولین دلیل، ظهور افق های جدید برای فوتبال این کشور بود تا بتوانند پس از اولین درخشش کشورشان در عرصه جهانی، ادامه راه را بروند. دومین دلیل هم این بود که از ترکیب تیم ملی غنا در جام جهانی 2006، دو بازیکن از آکادمی‌ای که آن ها در آنجا بازی می کردند، پرورش یافته بودند. آن دو بازیکن، آساموا جیان و سولی مونتاری بودند. این دو بازیکن، فقط نمونه هایی بودند که آکادمی لیبرتی به دنیای فوتبال معرفی کرده بود. از ترکیب غنا در جام جهانی، شش بازیکن از آکادمی های این کشور بودند که چهار بازیکن در ترکیب اولیه برابر چک حضور داشتند.
در کنار آساموا جیان و مونتاری، مایکل اسین و جان پینتسیل هم در ترکیب ابتدایی غنا بازی کردند. جان بعدا به واسطه درخشش، به لیگ برتر انگلیس رفت و برای وست هم و فولام بازی کرد. درک بواتنگ و امانوئل آبوگایه پاپو، هردو روی نیمکت نشسته بودند و البته آن دو هم از آکادمی لیبرتی به فوتبال غنا معرفی شده بودند. آکادمی لیبرتی که در اصل آکادمی تیم حرفه‌ای لیبرتی است، در بخش دانسمان شهر آکرا واقع شده و طی دو دهه اخیر، کمتر آکادمی‌ای در غرب آفریقا وجود داشته که شانه به شانه آن ها پیش بیاید. تقریبا بدون اغراق، می توان گفت لیبرتی کارخانه تولید بازیکن در این منطقه از آفریقاست.
در واقع این پروژه در سال 1996 آغاز شد. زمانی که دو تاجر به نام های سلی تته و فلیکس آنسونگ، تصمیم به سرمایه گذاری در فوتبال غنا گرفتند. با این تفکر، این دو تاجر، باشگاه فوتبال لیبرتی را تاسیس کردند که کارش را از دسته دوم آغاز کرد. آن ها خیلی زود به دسته اول فوتبال غنا صعود کردند و این اولین گام مهم این باشگاه بود. تته مغز متفکر پشت این پروژه بود. می توان گفت داستان تاسیس این آکادمی کمی سردرگم کننده است. تته می خواست چیزی خاص به کشورش اضافه کند، چیزی که قبل از آن وجود نداشته است.
تته که خودش قبلا بازیکن بود، اشتیاق جوانان را درک می کرد به همین دلیل تصمیم گرفت آکادمی لیبرتی را تاسیس کند. با وجود ثروت زیاد او، ترجیح می داد به جای خرید ستاره ها، به جوانان فرصت دهد و با پرورش آن ها، زمینه را برای درخشش‌شان فراهم کند. تلاش ها آغاز شد و مدارس، اولین جایی بودند که تته با استخدام استعدادیاب، سعی کرد مورد بررسی قرار دهد. او مسابقات کشوری برگزار کرد تا برترین استعدادها مشخص شوند.
در واقع شروع کار لیبرتی با جوانان 17 تا 19 ساله رقم خورد. تته نام تیم را از روی دانشگاه لیبرتی لینچبورگ در ایالت ویرجینیا ایالات متحده آمریکا برداشت تا سمبلی شود برای پرورش جوانان. این جوانان در فضای همسایگی، با ارزش هایی از قبیل سختکوشی، تواضع و احترام آشنا می شوند. فلسفه لیبرتی بسیار درخشان و واضح است. «در لیبرتی، ما فلسفه ما بر اساس مالکیت توپ و موقعیت سازی است. هر بازیکنی ابتدا نیاز دارد پستش را در زمین بشناسد و سپس شروع به اتخاذ تصمیمات درست کند. به بازیکنان یاد می دهیم از عقب زمین بازیسازی را شروع کنند. اینجا پرس شدید معنای زیادی دارد. حداقل توصیه ما، این است که پرس کنید، پرس کنید و پرس کنید. زیرا فقط وقتی می توانید گل بزنید که توپ در اختیارتان باشد و این فقط از راه توپ ربایی میسر است.»
این آکادمی با همین دید واضحی که نسبت به فوتبال مدرن دارد، توانسته ستاره های زیادی برای آفریقا و فوتبال جهان تولید کند. تنها پس از سه سال از تاسیس باشگاه فوتبال لیبرتی، هسته اصلی تیم را بازیکنان آکادمی تشکیل می دادند که اکثرا موفق هم بودند. در جام جهانی زیر 17 سال در 1999، غنا با داشتن بازیکنانی نظیر آنتونی اوبودای، مایکل اسین و فریمپونگ، سوم جهان شود. دو سال بعد، غنا در آرژانتین که میزبان جام جهانی زیر 20 سال بود، دوم جهان شد. در واقع این نسل، نوید روزهای درخشان را می داد و این چیزی نبود که بشود انکار کرد.
در سال 2001، لیبرتی هسته ای از بازیکنان مستعد را پرورش داد که برای 15 سال بعد، کلیدی ترین بازیکنان تیم ملی غنا شدند. آساموا جیان سه جام جهانی متوالی، برای غنا بازی کرد و بهترین گلزن این تیم در رقابت ها نام گرفت. در سال 2009، غنا اولین کشور آفریقایی شد که توانسته قهرمان جام جهانی زیر 20 سال شود و در آن تیم چهار بازیکن از آکادمی لیبرتی حضور داشتند. ارزش کار زمانی بیشتر می شود که آن ها در فینال برزیل را شکست دادند. تته بعدها فکری به ذهنش خطور کرد تا با امضای قرارداد با تیم های ایتالیایی و فرانسوی، زمینه را برای حضور غنایی ها در این کشورها فراهم کند.
در سال 2017 این آکادمی در آستانه فروش و فروپاشی بود. با این حال آن ها از بین نرفتند اما مسیرشان را گم کردند. این روزها لیبرتی دیگر آن مسیر درخشان را ندارد. یک سال بعد یعنی در 2018، این آکادمی فعالیت خودش را متوقف کرد اما میراث تته، متوقف نشد. این روزها هنوز هم می توان ستاره هایی را دید که از این آکادمی فارغ التحصیل شده و به بزرگترین تیم های اروپایی رفته اند. کوادو آساموا بهترین مثال برای اثبات این امر است. با این وجود هیچکس فراموش نخواهد کرد چه جوانانی با روی آوردن به فوتبال در لیبرتی، زندگی‌شان را نجات شده دیدند. لیبرتی به عنوان یکی از مهم ترین آکادمی های قرن بیست و یکم، در تاریخ ماندگار خواهد شد.
▬ برای خواندن سایر قسمت‌های مجموعه داستان آکادمی ها، روی برچسب این مجموعه یادداشتها کلیک کنید.
