میثم موج بافانوقتی از جو رختکن رم حرف میزنیم باید 2 مقطع زمانی کاملا متفاوت رو در نظر بگیریم،اول، جو رختکن دوستانه و به شدت متحد که تشکیل شده از یکسری بازیکن مستعد و با انگیزه که تا نیمه نهایی چمپیونز صعود کردند،و دوم؛ برهم زدن تقریبا بدون دلیل و مالیخولیایی اون جو مفرح و البت عدم حمایت مربی و مسؤولین از بازیکنانی که تازه خودشون رو در آغاز راه رسیدن به قله میدیدن و گویی خود را برای کسب پیروزیهای بزرگتر اماده کرده بودند،قطعا اینچنین رفتار مدیریتی عامل مهمی در سرخوردگی و بی تفاوتی نفرات باقیمانده در تیم ایجاد کرد و نشاط رو از بین قدیمیها و حتی نفرات جدید تیم دور کرد،فراموش نکنیم دی فرانچسکو سر همین قضیه ی روحیه ی تیمی اخراج شد و باشگاه 2بار مجبور به قرنطینه ی رختکن تیم شد که امری بسیار کم سابقه در چنین سطحی است و حتی مصاحبه و اعتراف رانیری که از ضعف روحی در نیمکت رم سخن میگفت ،گلایه های توتی و دروسی بماند،حال چه رسد به بازیکنان جوانتر و احساسیتر،و حتی بازیکنانی مثل مانولاس که شاید زمانی نه چندان دور جدایی اشان از رم بسیار بعید یا محال بنظر میرسید و حتی بسیاری دیگر از بازیکنان کلیدی که درست برخلاف تصورات همگان از جدایی استقبال کردند...،ناکامی خودخواسته ی آن تیم رویایی بدون شک یک حسرت بزرگ را برای کلیه ی بازیکنان و هواداران رم تا ابد باقی خواهد گذاشت از آن جهت که درست در هنگام برداشت محصول براحتی به شانس خود بر آقایی حتی اروپا پشت پا زدند و این عذاب و حسرت حتی در رفتار مانولاسِ ناپولی و خط و نشان کشیدن برای بارسا در یک دیدار دوستانه آنهم با اتکا از خاطرات کامبک آن تیم یکدست و منسجم رم در گذشته کاملا مشهود است حال تصور کنید حال و روز و عصبیت دیگر بازیکنان را،درست به همین دلیل است که مدیریت جدید رم سعی در تغییرات زیاد در نفرات تیم برای تزریق فضای جدید به رختکن باشگاه برآمده و در این تابستان جابجاییهای فراوانی را تجربه کرده تا شاید بتوانند دوباره همه چیز را از نو شروع کنند و کمی از فضای ملتهب گذشته فاصله بگیرند،حال باید صبر کنیم و ببینیم این تغییرات تا چه اندازه جواب میدهد و این مدیریت غیر مسؤول چقدر از گذشته عبرت گرفته است؟
