طرفداری - بر خلاف ژوزه مورینیو، اصرار اُوله گونار سولسشر برای خرید هری مگوایر جواب داد تا سرانجام مدافعی که سطح فنی اش با اختلاف قابل توجهی از ترکیب فعلی مدافعان یونایتد بالاتر است، به تیم اضافه شود.
مشکلات خط دفاعی یونایتد و مدافعان بیش از اندازه متوسطش فصل گذشته بارها و بارها در حساس ترین مقاطع کار را برای تیم دشوار کرد. حالا اما گران ترین مدافع تاریخ به ترکیب اضافه شده تا اوضاع در فصل پیش رو تغییر کند. مبلغ خرید مگوایر گرچه بالا به نظر می رسد، اما چاره ای جز این اقدام وجود نداشت. کیفیتی که مگوایر به خط دفاعی و حتی فراتر از آن، مجموع عملکرد فنی یونایتد اضافه می کند، به قدری است که مدیران تیم چاره ای جز متحمل شدن این هزینه نداشتند. اما از کدام کیفیت و تاثیرگذاری فنی صحبت می کنیم؟ هری مگوایر می تواند چیزی فراتر از یک مدافع میانی برای تیم باشد.
پیش از این در یادداشت های مختلف (اینجا و اینجا) از مدافعان میانی و نقش های مختلفی که در این پست می توانند عهده دار شوند، نوشته ایم. یکی از این نقش ها مدافعان میانی «Ball-playing» هستند. مدافعانی که توانایی بسیار خوبی در بازی با توپ، حمل توپ و به گردش درآوردن آن دارند و نقش مهمی را در مالکیت توپ تیم ایفا می کنند. این نقش تاکتیکی در طول تاریخ برای مدافعان میانی همواره مطرح بوده است. با این حال طبیعتا هر چه به جلو رفتیم، این نقش معنای مدرن شده تری یافته و بسط بیشتری پیدا کرده است. به عنوان مثال شاید بیست سال پیش یک مدافع میانی در نقش «Ball-playing» صرفا در نیمه زمین خودی نقشی محوری در به گردش درآوردن و بازی با توپ داشت اما امروزه وقتی از چنین نقشی صحبت می کنیم، هیچ محدودیت مکانی برای مدافع تعریف نمی شود. یعنی یک مدافع میانی در این نقش باید بتواند همچون هافبک های میانی در نیمه زمین حریف نیز تاثیرگذاری اش را حین مالکیت توپ نشان دهد.
هری مگوایر یکی از مهم ترین بازیکنان فعلی در بسط دادن نقش «Ball-playing» است. مدافعی که سه خصوصیت عمده این نقش را به خوبی در خود دارد و یک الگوی مهم در این زمینه محسوب می شود: 1 - توانایی بالا در ارسال پاس های کوتاهِ دقیق، متعدد و پیاپی در نیمه زمین خودی و شروع بازیسازی تیم از عقب زمین در خط دفاعی و شکستن پرس حریف از بالا. 2 - توانایی بالا در ارسال پاس های بلند، ريسكى و با طول زياد از نقاط مختلف زمین که پتانسیل تبدیل شدن به پاس منجر به شانس گلزنی را دارا هستند. 3 - توانایی حمل توپ و دریبلینگ بالا حتی در مسافت های طولانی. هر سه این خصوصیات را به طور مفصل مورد بررسی قرار می دهیم.
نخستین خصوصیت همان طور که گفته شد "توانایی بالا در ارسال پاس های کوتاهِ دقیق، متعدد و پیاپی در نیمه زمین خودی و شروع بازیسازی تیم از عقب زمین در خط دفاعی و شکستن پرس حریف از بالا" است. خصوصیتی که تمامی مدافعین در این نقش باید بیشترین تبحر را در آن داشته باشند. هری مگوایر قلب تپنده لسترسیتی طی دو فصل اخیر از عقب زمین بوده است. جایی که در یک سوم تدافعی و نیمه زمین خودی بیشترین پاس ها به او ختم می شود و بیشترین اعتماد به او برای بازیسازی از عقب زمین وجود دارد. در فصل گذشته در اکثر بازی هایی که مگوایر به طور کامل در ترکیب تیم بوده او توانسته بیشترین پاس صحیح را در ترکیب لستر ارسال کند و در عین حال در بسیاری از بازی ها در میان تمامی بازیکنان حاضر در زمین توانسته در این پارامتر پیشتاز باشد.
نماهایی پر تعداد از بازی های فصل گذشته لسترسیتی را با یکدیگر مرور می کنیم. دو تصویر نخست از بازی هایی انتخاب شده که لسترسیتی مالکیت توپ کمتری را عهده دار بوده و بیشترین فشار روی خط دفاعی قرار داشته است. تصویر اول نقاط مبدا و مقصد پاس های ارسالی مگوایر در بازی مقابل منچسترسیتی را نشان می دهد. در تصویر می بینیم که چگونه مگوایر در برابر خط جلوى بسیار تهاجمی سیتی که بیشترین فشار را حین مالکیت حریف به خط دفاعی وارد می کند، توانسته آمار بیش از 90 درصد پاس صحیح را به خود اختصاص دهد. او تنها 5 پاس اشتباه در این دیدار ارسال کرده که دو پاس اشتباه نیز در فاز تهاجمی و در یک سوم تهاجمی حریف به ثبت رسیده است.
تصویر دوم نیز از بازی مقابل چلسی در هفته آخر انتخاب شده است. جایی که هری مگوایر آمار استثنایی 100 درصد پاس صحیح را از خود در این دیدار به ثبت رساند. مگوایر فوق العاده حین مالکیت توپ در عقب زمین خونسرد عمل می کند و همین خونسردی باعث افزایش تمرکز و در نتیجه کمترین خطای ممکن از او شده است. دقت کنید که خطای کم در شرایطی ایجاد شده که همواره او بیشترین فشار را متحمل شده است (دیدار مقابل سیتی و چلسی). این دقیقا همان خصوصیتی است که امثال کریس اسمالینگ هیچ گاه نتوانسته اند از خود در خط دفاعی یونایتد حین مالکیت توپ نشان دهند و همین عامل موجب اشتباهات زیادی در خط دفاعی شده است.
تصویر آخر در این بخش نیز از بازی انتخاب شده که لسترسیتی مالکیت بیشتری از حریف در طول دیدار داشته است. دیدار مقابل نیوکاسل که مگوایر در آن 113 پاس صحیح فرستاد و باز هم آمار نزدیک به 90 درصد پاس صحیح را از خود ثبت کرد. آماری فوق العاده برای مدافع میانی که بار بازیسازی تیم در نیمه زمین خودی را به طور کامل به دوش می کشد.
خصوصیت دوم مگوایر به عنوان یک مدافع میانی در نقش «Ball-playing»، "توانایی بالا در ارسال پاس های بلند، ریسکی و با طول زیاد از نقاط مختلف زمین است که پتانسیل تبدیل شدن به پاس منجر به شانس گلزنی را دارد." پارامتری که مدافعان میانی همچون بونوچی و بواتنگ سال هاست در آن متخصص هستند. حالا اما هری مگوایر نیز خودش را در این زمینه به عنوان یک متخصص مطرح کرده است. نماهایی پر تعداد از بازی های لستر را طی دو فصل گذشته با یکدیگر مرور می کنیم.
به تصویر زیر دقت کنید که از دیدار لستر برابر کریستال پالاس انتخاب شده است. نکته اول حضور هری مگوایر (دایره قرمز) به عنوان یک مدافع میانی در زمین حریف است. علاقه مگوایر به حضور سریع در زمین حریف حین ضد حملات و بازپس گیری توپ، یکی از مهم ترین شاخصه های بازی اوست (در ادامه به طور مفصل بررسی می کنیم). می بینیم که او با خونسردی خاصی در کناره های زمین حریف، توپ را عهده دار است و در حال طرح ریزی حمله تیمش است.
دو تصویر بعدی تصمیم گیری مگوایر و پاس نهایی او را نشان می دهد. پاسی با طول زیاد و زمینی پشت مدافعان که یک خطر جدی را برای لسترسیتی طراحی می کند. چنین پاس هایی را ما معمولا از هافبک های میانی در طول بازی می بینیم اما هری مگوایر به خوبی در این زمینه می تواند با هافبک های میانی مقایسه شود. جیمی واردی (دایره نارنجی) به خوبی پشت مدافعان حریف صاحب توپ می شود تا لستر یک موقعیت ایده آل برای گلزنی پیدا کند.
نمای بعدی از دیدار مقابل منچسترسیتی انتخاب شده است. این بار هنر مگوایر را در ارسال یک پاس ریسکی و با طول زیاد روی یک شروع مجدد ساده از میانه زمین می بینیم. دید فوق العاده او در کنار پاس خط کش گذاری شده اش، منجر به فرار مهاجم لستر پشت مدافعان سیتی و یک موقعیت خطرناک دیگر می شود.
باز هم هنر مگوایر در ارسال پاس های ریسکی، بلند و با طول زیاد. او فصل گذشته از تمامی مدافعان مشهور لیگ برتر در این پارامتر، آمار بهتری از خود ثبت کرد. این هنر و تخصص مگوایر برای هر تیمی می تواند تبدیل به یک روش موثر شود. این بار هم یک پاس دقیق و با طول زیاد دیگر از مگوایر را می بینیم. او توپ را در خط دفاعی و میانه زمین در اختیار دارد و باز با استفاده از خط کش ذهنش، پاسی دقیق به سمت راست زمین و در یک سوم تهاجمی ارسال می کند.
تصویر آخر در این بخش، از هنر مگوایر در ارسال چنین پاس هایی حتی در شرایط فشار انتخاب شده است. دیدار مقابل منچسترسیتی و باز هم هنر مگوایر. شماره 15 لستر توپ را در خط دفاعی در اختیار دارد و مطابق انتظار خط جلوی سیتی، قرار است بیشترین فشار را روی او اعمال کند.
با این حال در دو تصویر بعد می بینیم که مگوایر حتی در چنین شرایطی نیز می تواند یک پاس استثنایی و دقیق ارسال کند. پاس او ریاض محرز را که آن زمان در لستر بازی می کرد، پشت مدافعان سیتی صاحب یک موقعیت ایده آل می کند. از شرایط فشار به یک موقعیت ایده آل، لستر این وضعیت را مدیون هری مگوایر است.
خصوصیت سوم در این بخش "توانایی حمل توپ و دریبلینگ بالا حتی در مسافت های طولانی" است. مسئله ای که هری مگوایر را به شکل قابل توجهی نسبت به سایر مدافعان میانی متمایز می کند. باور کردنی نیست که یک مدافع میانی، آن هم انگلیسی و آن هم با این جثه، تا این اندازه در این پارامتر متخصص باشد. اما حقیقت دقیقا به همین شکل است. مگوایر به شکلی باور نکردنی حین حمل توپ هم سریع است، هم تکنیک خوبی دارد و هم استقامت بالایی در مسافت های طولاتی از خود نشان می دهد. به این شکل که می تواند توپ را در نزدیک باکس خودی تصاحب کند و در ضد حمله خیلی سریع از چند بازیکن تا نزدیک باکس حریف عبور کند و در انتها همچون یک بازیکن خط جلوی با تجربه، پاس دقیق منجر به شانس گلزنی ارسال کند. تک تک این پارامترها را با یكدیگر مرور می کنیم.
نمای اول از دیدار برابر برایتون انتخاب شده است. مگوایر توپ را نزدیک دایره میانی تصاحب می کند و با طی سریع مسافتی قابل توجه، از مرکز زمین خودش را بدون مشکل به پشت باکس حریف می رساند.
سه تصویر بعدی، تکنیک و خونسردی مگوایر را به رخ می کشد. او پشت باکس حریف به راحتی از بین دو بازیکن عبور می کند و خودش را به درون باکس می رساند. استیصال مدافعان برایتون کاملا در تصاویر مشخص است. مگوایر، یک مدافع میانی، بازیکنان حریف را درون باکس خودشان درمانده کرده است.
در نهایت نیز می بینیم که مگوایر درون باکس پاس صحیحی را برای جیمی واردی در موقعیتی ایده آل ارسال می کند تا مهاجم لستر فرصت شوت زنی و باز کردن دروازه حریف را داشته باشد.
نمای بعدی را از تیم ملی انگلیس انتخاب کرده ایم. اینجا هم سبک بازی مگوایر در خط دفاعی تعیین کننده است. در این نما مگوایر توپ را از خط دفاعی دریافت می کند و خیلی سریع بدون اینکه هیچ بازیکنی فرصت نزدیک شدن به او را پیدا کند، خودش را از میانه میدان عبور می دهد.
تصویر آخر از این نما پاس دقیق او را نشان می دهد. مگوایر پس از طی مسافتی قابل توجه، همچون یک هافبک میانی، پاس با طول زیادی را به سمت چپ زمین می فرستد تا انگلیس خیلی سریع حمله ای را طراحی کند.
نمای آخر باز هم از دیدار برابر منچسترسیتی انتخاب شده تا هنر مگوایر در این پارامتر حین فشار حداکثری نیز سنجیده شود. مدافع انگلیسی توپ را درون باکس خودي و حین حمله سیتی تصاحب می کند. به محض تصاحب توپ توسط او بازیکنان منچسترسیتی تلاش خود را برای بازپس گیری توپ آغاز می کنند.
در تصویر بعد می بینیم که مگوایر با خونسردی از مانع اول درون باکس خودی عبور می کند و ترجیح می دهد به جای دور کردن توپ همچنان طی مسافت کند.
در دو تصویر آخر نیز می بینیم که گام های او به قدری سریع است که بازیکنان سیتی نمی توانند خودشان را به او برسانند. مگوایر خیلی سریع تیمش را از مهلکه درون باکس رها می کند و پس از طی مسافتی طولانی نزدیک میانه میدان، اقدام به ارسال پاس می کند.
توانایی هری مگوایر در بازی هوایی با توجه به فیزیک بدنی اش بر کمتر کسی پوشیده است. این توانایی ها در دو فاز تدافعی و تهاجمی قابل بررسی و تفکیک است. در فاز تدافعی همه می دانیم که مگوایر تا چه اندازه خوب است. چه در دفع توپ از طریق ضربات سر و چه در نبرد های یک در برابر یک هوایی. اما توانایی های مگوایر در بازی هوایی و در فاز تهاجمی، مسئله ای است که کمتر توسط هواداران فوتبال به آن توجه می شود. مگوایر همان اندازه که روی بازی هوایی در فاز تدافعی موثر است، در فاز تهاجمی نیز تاثیر می گذارد.
ابتدا به تصویر زیر دقت کنید که وضعیت مگوایر را در پارامتر نبردهای هوایی موفق در فاز تهاجمی نشان می دهد. تصویر سمت چپ دیدار برابر بورنموث و تصویر سمت راست دیدار مقابل وولوز در فصل گذشته. می بینیم که مگوایر مقابل بورنموث 4 نبرد هوایی موفق در فاز تهاجمی (3 نبرد موفق درون باکس حریف) و مقابل وولوز 5 نبرد هوایی موفق (4 نبرد موفق درون باکس حریف) در فاز تهاجمی از خود ثبت کرده است. این نمایی پر تکرار از سبک بازی مگوایر در دیدارهای مختلف است. تاثیرگذاری روی هوا هم در فاز تدافعی و هم در فاز تهاجمی. مسئله ای که در شرایط مختلف می تواند تبدیل به سلاحی موثر شود.
اما شاید بپرسید که اهمیت این نبردهای هوایی موفق درون باکس در فاز تهاجمی کجا خودش را نشان می دهد؟ در چند نما این مسئله را مورد بررسی قرار می دهیم. نمای اول از تیم ملی انگلیس است. یک ضربه شروع مجدد پشت باکس حریف. به نحوه استقرار هری مگوایر (مستطیل قرمز) دقت کنید.
توپ به مقصد مگوایر از سمت چپ ارسال می شود و مدافع قدرتمند تیم ملی انگلیس مطابق انتظار دست برتر را روی هوا در فاز تهاجمی دارد. مگوایر نبرد هوایی را پیروز می شود (دایره قرمز) و توپ حاصل از پیروزی او روی شش قدم به جسی لینگارد (مستطیل نارنجی) در برابر دروازه می رسد. البته مطابق انتظار، لینگارد فرصت طلبی سرشارش را نشان می دهد و موقعیت را در چند قدمی از دست می دهد. این احتمالا نمایی است که در فصل پیش رو در منچستریونایتد زیاد خواهیم دید!
نمای بعدی را نیز از درخشش مگوایر در جام جهانی 2018 و دیدار مقابل تونس انتخاب کرده ایم. این بار روی یک ضربه کرنر و باز هم به مقصد مگوایر. مدافع تیم ملی انگلیس این نبرد را را نیز پیروز می شود (دایره قرمز) و توپ حاصل از پیروزی او در نبرد هوایی، درون شش قدم به هری کین (دایره نارنجی) می رسد تا او ساده ترین کار ممکن را انجام دهد و گل برتری انگلیس را به ثمر برساند.
| نوع دفاع کردن و نقطه ضعف اصلی |
با تمام این تفاسیر، اما وظیفه اصلی یک مدافع، همچنان دفاع کردن و جلوگیری از باز شدن دروازه است. هری مگوایر در تمامی پارامترهای تخصصی تدافعی نیز با بهترین های دنیا قابل مقایسه است. چه از نظر پیروزی در نبردهای تدافعی مستقیم، چه از لحاظ پارامتر قطع و دفع توپ و چه از لحاظ پارامترهای تخصصی دیگر همچون بلاک شوت. نکته مهم در نوع دفاع کردن مگوایر، اعتقاد او به پرس کردن حریفان است. به این معنی که در بسیاری مواقع مگوایر جلوی خطرها را پیش از ایجاد شدن می گیرد. او از خط دفاعی جدا می شود و به جای اینکه منتظر بازیکنان حریف برای دفاع کردن نزدیک باکس خودی و درون باکس بماند، خودش به استقبال آن ها حتی تا میانه میدان می رود. این نوع دفاع کردن به دفاع از طریق پرس حریف مشهور است.
نکته کلیدی دیگر کم خطا بودن مگوایر در فاز تدافعی است که او را به شدت از پکیج تدافعی فعلی یونایتد متمایز می کند. شما زمانی که اسمالینگ یا جونز توپ را حتی بدون مزاحمت هم در اختیار دارند، انتظار اشتباه از آن ها را داريد اما هری مگوایر همان طور که دیدیم به شدت خونسرد و در عین حال کم خطا است و پس از مدت ها یونایتد مدافعی خواهد داشت که حین حمل توپ دست و دل هوادارانش را نلرزاند.
این روزها اما هواداران فوتبال در گفت و گوهایشان از کند بودن هری مگوایر به عنوان نقطه ضعف اصلی او یاد می کنند. مسئله اما به سادگی این گفت و گوها نیست. هری مگوایر حین حمل توپ نه تنها کند نیست، بلکه اتفاقا همان طور که دیدیم بسیار سریع است و مسافت های طلانی را می تواند با سرعت بالا طی کند. اما حین دفاع کردن و بدون توپ، قضیه متفاوت می شود. مگوایر بدون توپ، بازیکن چندان سریعی نیست و سرعت نقطه قوت او محسوب نمی شود اما نسبت به فیزیک بدنی اش، بدون توپ و حین دفاع کردن حتی در کورس ها نیز وضعیت بدی ندارد. همان طور که گفتیم مگوایر بسیاری از خطرها را پیش از رخ دادن، مهار می کند.
کند بودن مگوایر جای دیگری بیش از پیش خودش را نشان می دهد. در مستند معروف باشگاه منچسترسیتی و در یکی از قسمت ها، پپ گواردیولا در بین دو نیمه دیدار برابر لسترسیتی، به طور اختصاصی پای تخته فنی با کوین دی بروین صحبت می کند. او روی تخته ترکیب کامل لسترسیتی را قرار داده و به کوین دی بروین محل استقرار خودش و کایل واکر را در Half space (توضیح مفصل فنی پیرامون این فضا) سمت راست (دقیقا فضایی که مگوایر روی آن متمرکز است) متذکر می شود و نحوه همکاری او با کایل واکر را بیان می کند. در ادامه می بینیم که گواردیولا روی رفت و برگشت ها تاکید می کند و با اشاره به نام مگوایر روی تخته، به دی بروین می گوید که او (مگوایر) چندان سریع نیست و دی بروین با کمک واکر و جا به جایی های متعدد می تواند از این فضا استفاده کند. اینجا دقیقا همان جایی است که هری مگوایر ضعف دارد. کند بودن خاص روی جا به جایی ها در خط دفاعی و تغییر ناگهانی جایگیری ها. این موضوع البته با شدت و ضعف در میان تمامی مدافعان میانی دیده می شود اما نکته ای است که در هری مگوایر مشهود است.
با این حال این ضعف با رویکردهای تاکتیکی مختلف قابل ترمیم و بهبود است و دقیقا به همین علت هری مگوایر در لیست پپ گواردیولا نیز در فصل جاری دیده می شد و سرمربی اسپانیایی پس از دیدار سوپر جام نيز به آن اشاره كرد. خرید هری مگوایر می تواند نقطه عطف منچستریونایتد نه تنها در فصل جاری بلکه در راستای تقویت جدی ترکیب تیم باشد. ترکیبی که اگر ویکتور لیندلوف را کنار بگذاریم، هیچ مدافع میانی در خود نمی بیند که بشود روی آینده برنامه ریزی کرد و اضافه شدن مگوایر به چنین ترکیبی بسیار حائز اهمیت است.
