بعضی عشقا غریزیه و فقط مختص به انسان نیست، مثل عشق مادر به فرزند. شاید بشه اسمش رو روحیه محافظت گذاشت و اصلا نمیشه گفت جنسیه. یه غریزه ایه برای تربیت نسل اینده که تقریبا تو همه جانوران هست(حالا تو بعضیاشون جنس نر این غریزه رو داره یا تو بعضیاشون اصلا این غریزه نیست).
ولی عشقی که شما منظورته و تو کامنتا بهش اشاره شد، به علت بوجود اوردن نسل بعده. تو ذات همه جانوراست. غریزه انسان میگه که باید نسلتو ادامه بدی، برا اینکه ادم به حرفش گوش بده نیاز جنسی گذاشته تو وجودش.اینجا اگر غریزه به عقل بچربه دست بتجاوز میزنه یا بصورت مصنوعی قوه جنسیشو خالی میکنه، اما اگر عقل بر غریزه چیره بشه دنبال چیزی فراتر از تخلیه قوه جنسی میره.
اینجا میخواد علاوه بر ارضای شهوتش باقی نیازهاشم ارضا کنه. نیازهایی که به غیر از داشتن حمایت کننده اکثرا احساسین، مثل داشتن یه همکلام یا یکی که درکش کنه (ارضای روح و روان). اینجا بعضیا شعور انسانیشون (ارضای احساسات نه شهوت) بر غریزشون غالب میشه و ممکنه کسی رو ببینی که حتی بدون رفع نیاز جنسیش توسط طرف مقابل اون رو عاشقانه دوست داره(مثل یه طرفدار فوتبال یا چند تا رفیق).
ارضای نیاز جنسی چیزیه که اگر کنار بُعد انسانی(فاکتورایی که تو هرکس متفاوته) بیاد؛ اون حس همبستگی متقابل خیلی زیاد میشه و میتونیم بهش بگیم «عشق».
