طرفداری | چند هفته از انتصاب محمد شریعتمداری به ریاست هلدینگ خلیج فارس، مالک باشگاه استقلال می گذرد و از همان زمان، اخبار رسمی مبنی بر تغییرات گسترده مدیریتی در این باشگاه رسانه ای شد. با اینکه وقوع تغییرات حتمی است و همه کاره سابق هلدینگ در امور استقلال نیز استعفا داده اما فعلا همه چیز در حد همان گمانه زنی ها باقی مانده است و روزها نیز از پی هم در حال طی شدن هستند!
گرچه از منظر تفکر مدیریتی اغلب مدیران ایرانی که دیده و سراغ داریم نه تنها ۲۰ روز، بلکه تاخیر بسیار بیشتر از این ها در تصمیمات هم امری معمولی شده است و مردم نیز بدان عادت کرده اند اما متاسفانه این تاخیر ازسوی مدیر منسوب به طیف سیاسی ای است که به نوعی خودشان را در مدیریت تابع استانداردهای علمی، جهانی، مدرن و... هم چنین گریزان از روش های منسوخ مدیریتی می دانند!
اتفاقا توجه به اهمیت وقت و فهم زمان سنجی در "هنگامه و شرایط اتخاذ تصمیم و تغییر" از اولویت های مهم مدیریت علمی و مدرن در جهان امروزی محسوب می شود، اما فعلا که در مقوله تصمیم درباره باشگاه استقلال خبری از آن نیست! شاید دوستان تصمیم گیر، مسائلی چون بررسی جوانب، شرایط و مقتضیات موضوع را مطرح کنند اما اگر موضوع (امور باشگاه استقلال، وضعیت فعلی و سرنوشت آن) در نزدشان اهمیت لازم و بایسته را پا به پای سایر موضوعات مهم مربوط به حیطه کاری مدیریت هلدینگ داشته باشد، این قدر تاخیر را جایز نمی دانستند!
آنچه بر باشگاه استقلال در این فصل گذشت و چنین سرنوشتی را برایش رقم زده است، محصول مدیریتی است که از قضا قرار بود دوران خوشی را برای این باشگاه بسازد؛ از تک محوری های نماینده تام الاختیار گرفته تا انفعال هیات مدیره کارنابلد و مدیرعاملی ناکارآمد! با این وصف زمان دادن به تداوم چنین روند مدیریتی که ویژگی بارزش تضییع بوده، چه توجیهی می تواند داشته باشد؟
آقای شریعتمداری که بیگانه با فوتبال نیست، لابد می داند نیم فصل نزدیک است و بهترین زمان برای جبران مافات نباید به سادگی از دست برود و توفیق در آن هم در صورتی است که مدیریت و هیات مدیره باشگاه، قبل از فرارسیدن این زمان تعیین می شدند تا فرصت لازم برای برنامه ریزی و تصمیمات اساسی را داشته باشند نه اینکه در نیم فصل این تغییرات احتمالی رخ بدهد تا مدیریت جدید در بحبوحه کار و اقدام، وقتش را صرف ارزیابی، شناخت و مسائلی از این قبیل (هدر دادن مجدد وقت طلایی) دهد که باز این باشگاه استقلال باشد که متضرر از تاخیر شود! حال اینکه مدیران و تصمیم گیران جدید استقلال چقدر اهل فن و خبره باشند هم خود موضوعی است جداگانه.
در کنار لزوم انتخاب افراد آگاه و کاربلد برای مجموعه مدیریتی استقلال و در راس آن مدیرعاملی توانا و آشنا به امور، وقت شناسی و جلوگیری از هدر رفت آن، مساله ای است که شایسته اقبال و اهتمام جدی مدیریت هلدینگ خلیج فارس است اما فعلا روزها طی شده و خطر آن است که تغییرات به نیم فصل موکول شود!
