جودو یک هنر رزمی نسبتا مدرن است که توسط پرفسور جیگورو کانو ، که در 1860 در استان کوبه متولد شد، بنیان گذاشته شده است. خیلی از خصایص و تکنیک های آن از هنر رزمی قدیمی تر یعنی جوجیتسو گرفته شده است ( جوجیتسو هنری رزمی است که در سال 1532 بنیان گذاشته شده است) . کانو به مطالعه و تمرین زیر نظر برخی از متخصصان آن روز های دنیای رزم پرداخت، قبل از این که مدرسه خود را توسعه دهد و به تمرین ورزشی که نامش را جودو نامیده بود بپردازد. او در سال 1882 در سالنی 18 متری شروع به تعلیم هنر رزمی جود کرد و در سال اول مجموعا 9 شاگرد داشت.
از آن زمان جودو از آن اصل ژاپنیش فراتر رفته و توسعه یافته تا امروز که با وجود کاروری خبره ای مثل ولادیمیر پوتین مشهور ترین هنر رزمی سراسر دنیا تبدیل شده است. مدت زمانی طول کشید تا این ورزش رقابتی سر و صدایی به پا کند، تا این که در سال 1930 لیگ قهرمانی جودو در ژاپن افتتاح شد. جودو دو سال بعد در المپیک لوس آنجلس به عنوان یک ورزش نمایشی حضور یافت ، اما تا سال 1964 که توکیو به عنوان میزبان المپیک بود، طول کشید تا جودو به عنوان یک ورزش رسمی المپیک برای آقایان به اجرا در آید. در المپیک 1992 بارسلونا این رشته برای بانوان هم به رسمیت شناخته شد.
هدف جودو
با ان که یک رسم عمیق فلسفی بنیان شرقی هنرهای رزمی را پایه ریزی کرده است، هدف یک رقابت ورزشی هرچند با شرافت و ظرافت، به سادگی ضربه زدن به حریف تعریف می شود. بازیکنی برنده بازی است که امتیازهایی بیشتری از حریف گرفته باشد، که مجموع امتیاز هایی که از گرفتن و انداختن حریف و امتیازهای منفی که از خطاها به دست آورده می شود.
بازیکنان و تجهیزات
رقابت جودو درون یک تشک یا تاتامی مشخص 14 در 14 با فضای رقابت 10 در 10 برگذار می شود. هر جودوکار باید یک جودوگی بپوشد ( لباس مرسومی که از کیمونو و دیگر و لباس های ژاپنی منشا گرفته است). جودوگی باید به اندازه کافی محکم باشد تا پاره نشود ، همچنین وقتی دست و پا در حالت باز هستند باید از مچ دست و غوزک پا 5 سانتی متر فاصله داشته باشد. کمر بند باید دور روپوش بسته شود و به شیوه رسمی گره بخورد.
نمره دهی
سه نوع امتیاز وجود دارد که ورزشکار می تواند آن ها را بگیرد. Ippon (کامل) بهترین امتیاز است که بلافاصله بعد از آن پیروزی به دست می آید. وقتی ورزشکار حریفش را پرتاب کند و با کمر روی زمین بخواباند به دست می آید. روش دیگری که می توان با آن امتیاز کامل گرفت، گیر انداختن بازو یا گردن حریف است به طوری که نیروی آن باعث تسلیم شدن حریف شود و یا حریف را به مدت حداقل 25 ثانیه بدون حرکت روی زمین نگه دارد.
دومین نوع امتیاز گیری waza-ari (هنر ناقص) است که نصف امتیاز را دارد. به دست آوردن دو وازاری معادل یک امتیاز کامل است بنابراین برنده را مشخص می کند. وازاری به پرتابی کمتر از آنه ایپون بگیرد یا نگه داشتنی کمتر از رمان 25 ثانیه تعلق می گیرد.
سومین و کم ارزش ترین امتیاز yuko (اعتبار اثر بخش) است. این امتیاز به نگه داشتن و پرتاب های کوتاه و ناقص تعلق می گیرد. یک امتیاز وازاری هر تعداد امتیاز یوکو را عقب می اندازد. وقتی که یک ورزشکار یک امتیاز وازاری و تعداد زیادی یوکو دارد ، یک امتیاز ایپون بر همه آن ها ارجحیت دارد و برنده را مشخص می کند.
دون نوع رای پنالتی در جودو وجود دارد. Shido برای تخقلات کوچکتر و hansoku make برای تخلفات بزرگتر یا گرفتن 4 شیدو است. خطای شیدو برای به تاخیر انداختن اجرا فن و تهاجم نکردن است که برای بار اوی یک اخطار داده می شود. در دومیت بار یک امتیاز یوکو به حریف داده می شود. در سومین بار وازاری و در چهارمین اخطار امتیاز کامل ایپون به رقیب داده می شود و برنده مسابقه مشخص می شود. یک خطای هانسوکو میک رقابت را به نفع رقیب به پایان می برد و باعث می شود خطاکار از تورنومنت اخراج شود.
برنده مسابقه
ورزشکاری یا جودوکاری برنده مسابقه است که یک امتیاز کامل یا ایپو گرفته باشد، یا دو وازاکی به دست آورده باشد یا در پایان وقت قانونی مسابقه امتیاز یوکوی بیشتری نسبته به حریف خود گرفته باشد. اگر امتیاز ها در پایان رقابت برابر باشد به وقت طلایی منجر می شود. در این زمان هر ورزشکاری که امتیاز اول را کسب کند برنده مسابقه خواهد شد. اگر در پایان این زمان همچنان امتیاز ها برابر باشد نتیجه با Hantei (مشورت) مشخص می شود. که بر اساس اکثریت رای بین داور وسط و دو داور گوشه است.
قوانین جودو
رقابت جودو درون یک تشک یا تاتامی مشخص 14 در 14 با فضای رقابت 10 در 10 برگذار می شود. جودو کارها باید قبل از گام گذاشتن به درون تشک تعظیم کنند و قبل و بعد از هر تمرین یا رقابتی به یک دیگر تعظیم کنند. جودوکارها باید لباس مناسبی بپوشند که آستین های آن بیش از 5 سانتی متر از مچ پا و غوزک زانو فاصله نداشته باشد، همچین کمربند آن ها به درستی گره خورده باشد.
رقابت 5 دقیقه طول می کشد ( در رقابت های بین المللی ) و برنده وقتی مشخص می شود که یک جودوکار امتیاز ایپون بگیرد. اگر هیچ کس امتیاز کامل نگیرد در پایان رقابت دارنده بیشترین امتیاز به عنوان برنده اعلان می شود. اگر امتیازها برابر باشد رقابت به وقت طلایی کشیده می شود و در پایان وقت طلائی رای داور وسط و دو داور کنار برنده را مشخص می کند.
رای خطا برای نقص ها کوچک (shido) و بزرگ (hansoku make) در جودو تعیین شده است. چهار رای شیدو به مانند یک رای هانسوکو میک و امتیاز ایپون برای رقیب است. جودوکارها نباید هیچ یک از فنون غیر قانونی مثل ضربه به مفاصل ، مشت زدن و یا لگد زدن را به کار ببرند یا این که صورت حریف را لمس کنند و عمدا به او آسیب بزنند.
