طرفداری- وقتی نام اتلتیکو مادرید ذکر می شود، در ذهنمان تیمی را تجسم می کنیم که بازیکنان را پرورش داده و می فروشد و از این طریق، به ثباتی عالی می رسد. مخصوصا سابقه آن ها در پرورش مهاجمان بزرگ بی نظیر است. از فرناندو تورس و سرخیو آگوئرو تا رادامل فالکائو و آنتوان گریزمان. همیشه بهترین و بامهارت ترین مهاجمان در قسمت سرخ شهر مادرید پرورش یافتهاند اما این تمام واقعیت را نشان نمی دهد.
شاید این امر یک استعداد بزرگ روخی بلانکوس را زیر سایه خود قرار داده است. استعدادی چون شکوفایی دروازه بان های درجه یک! طرفداران اتلتیکو مادرید طی سال های اخیر از مزیت داشتن رهبری بزرگ در درون دروازه بهره برده اند. داوید دخیا و تیبو کورتوا دو مثالی هستند که خیلی سریع می توان به عنوان دو نام قابل بحث به میان انداخت. دخیا و کورتوا نتوانستند برابر پیشنهاد برترین تیم های اروپایی مقاومت کنند اما یک نام با قدرت و تعصب در درون دروازه ایستاده که شاید خط قرمز اتلتی نام گرفته باشد. صحبت از کسی نیست جز یان اوبلاک!
اوبلاک متولد شهر اشکوفیا لوکا، قطب فرهنگی، اقتصادی و تحصیلی اسلوونی است. شهری 12 هزار نفری که نقش مهمی در تاریخ کشور ایفا کرده است. یان، در 10 سالگی توسط آکادمی المپیا در لوچان کارش را در فوتبال آغاز کرد. مشکلاتی در سطح کشوری باعث شد این آکادمی تعطیل شود اما یان تسلیم نشد و 18 ماه بعد در تیمی به نام بژیگراد، به فوتبالش ادامه داد. این تیم چندین و چند بار تغییر نام داد تا در نهایت همگی روی نام المپیا لیوبلیانا به توافق رسیدند.
اوبلاک اولین بازیاش را برای المپیا لیوبلیانا فصل 2009/10 انجام داد. او در آن فصل 16 سال داشت! در آن زمان سرمربی تیم، برانکو اوبلاک، به هم نام کم سن و سال خود فقط به خاطر تنبیه سنگربان اول تیم بازی داد! هیچکس فکر نمی کرد یک تنبیه ساده، نتایج بزرگی به همراه داشته باشد. « پشت این حرکت من اصلا چشم اندازی وجود نداشت. باید اعتراف کنم.» و اینگونه برانکو به توفیق اجباری خود اشاره کرد.
یان در آن بازی درخشید و تحسین و تمجید بسیاری را برانگیخت. به اعتقاد برانکو، یان اوبلاک استعدادی جهانی و بازیکنی مستعد بود. در یک مصاحبه با نشریه آس، برانکو از اولین واکنش های خود هنگام درخشش اوبلاک پرده برداشت. «او پسری بسیار خونسرد، بالغ و جدی بود. اگر آدمی عصبی نبودم و رفتاری دیوانه وار نداشتم، یان را نمی توانستیم در 16 سالگی کشف کنیم. حتی این امر اتفاقی هم صورت نمی گرفت. پس از بازی مقابل ماریبور، او بهترین بازیکن زمین شد و خیلی زود متوجه شدم چقدر درون دروازه راحت است. همیشه به بهترین شکل تمرین می کرد و رویایش این بود بهترین سنگربان جهان شود.»
تعهد اوبلاک نسبت به تیم واقعا ستودنی بود. هر روز پس از طی مسافتی 46 کیلومتری، از خانه به کمپ تمرینی می آمد تا برای تیم محل تولدش بازی کند. او در رقابت های لیگ 34 بار بازی کرد و سپس با پیشنهاد امپولی در سال 2009 مواجه شد. این پیشنهاد برای یان بسیار مناسب بود اما وی تصمیم گرفت قدم بعدی اش را در انگلیس بردارد. به همین خاطر در آزمایش های باشگاه فولهام شرکت کرد. البته تصمیمی عجیب بود زیرا پیشنهادهای زیادی برای او رسید اما نهایتا در تیم المپیا لابلنیا ماندنی شد و قراردادش را تا سال 2011 تمدید کرد.
خیلی زود پیشنهاد بنفیکا از راه رسید. خورخه خسوس، سرمربی وقت بنفیکا، با یک تماس تلفنی و طرح یک سوال از برانکو اوبلاک، علاقهاش را نسبت به جذب یان ابراز کرد. اعتماد پرتغالی ها نسبت به این سنگربان اسلوونیایی بسیار بود اما هنوز هم ابهاماتی در خصوص ذهنیت این بازیکن وجود داشت. اوبلاک 17 ساله باید با فشار حاصل از انتقال به یک تیم بزرگ کنار می آمد. برانکو به خسوس اطمینان داد با خرید اوبلاک، سرمایه گذاری بزرگی برای آینده انجام خواهند داد. این انتقال در سال 2010 رخ داد اما اوضاع در لیسبون خوب پیش نرفت و طولی نکشید که به صورت قرضی راهی بیرا-مار شد.
دوران اوبلاک در لیگ پرتغال مطابق انتظار نبود. او اکثرا به صورت قرضی در تیم های دیگر بازی کرد. اولهاننسه، یونیائو ده لیرا و ریو آوه، مسیرهایی بودند که اوبلاک پیش از بازگشت به بنفیکا طی کرد. در ریو آوه وقتی آرتور مورائس مصدوم شد، اوبلاک فرصتش را به دست آورد تا دستکش هایش را بر دست بسته و خودش نشان دهد. تنها شش گل خورده در بیست و چهار بازی، دستاورد قابل تحسینی برایش محسوب می شد. هنوز هم نمایش او در دیدار مقابل رقیب ازلی یعنی پورتو، از یادها نرفته است. پس از آن دیدار، اوبلاک نامی برای خود دست و پا کرد.
نونو اسپریتو سانتو، سرمربی کنونی وولورهمپتون، آن روزها هدایت ریو آوه را برعهده داشت. وی در مورد شخصیت اوبلاک حرف های بسیار ارزشمندی بر زبان آورده بود. «اوبلاک دروازه بانی است که بسیار تحسین می کنم. او را تحسین می کنم نه فقط به خاطر توانایی های فنیاش، بلکه به خاطر شخصیت فوق العادهای که دارد. او پسری است که با تمامی چالش ها به راحتی روبرو می شود. بدون هیچ استرس یا اضطرابی، به مصاف رقبا می رود.»
به لطف فرصت هایی که برای درخشش در لیگ پرتغال پیدا کرد، اتلتیکو مادرید، او را به گران ترین دروازه بان لالیگا تبدیل کرد. خریدی 16 میلیون یورویی در سال 2014 برای دیگو سیمئونه، مردی که از این فرصت ها به سادگی عبور نمی کند. اوبلاک به هرحال باید برای اثبات خود به سیمئونه، باید تلاش می کرد. اوبلاک که دیگر به تیم ملی هم دعوت می شد، در پی یک بدشانسی و مصدومیت در اردوی پیش فصل، راه را برای میگل مویا باز کرد. ال چولو ولی قدر جواهرش را می دانست بنابراین تصمیم گرفت در لیگ قهرمانان که تورنمنتی بسیار حساس و حیاتی است، برای اولین بار به یان فرصت بازی دهد.
یان اوبلاک در آن بازی یک اشتباه مرتکب شد که روخی بلانکوس بهای سنگینی به خاطر آن پرداخت کرد. شکست 3-2 و حالا انگشت ها به سمت اوبلاک نشانه رفته بود. خوشبختانه و برخلاف بسیاری از بازیکنان دیگر، این اشتباه چیزی از اعتماد به نفس اوبلاک کم نکرد. یک نمایش خوب مقابل رئال مادرید کافی بود تا محبت هواداران را به خود جلب کند. شماره یک ال چولو در درون دروازه مشخص شده بود و هیچکس هیچ شکی در این خصوص نداشت.
یان به سختی تلاش می کرد تا اسپانیایی یاد بگیرد. او در جلوی خود زوج خیمنز و گودین را می دید، دو بازیکنی که واقعا به رقبا اجازه عبور نمی دادند. اوبلاک سه فصل پیاپی جایزه زامورا (بهترین دروازه بان فصل) کسب کرده و جلوتر از ویکتور والدز که دو بار این عنوان را تصاحب کرده، قرار گرفته است. او مسیری را طی می کند که شاید به زودی به عنوان یکی از برترین دروازه بان های تاریخ لالیگا لقب بگیرد.
صدمین کلین شیت اوبلاک برای اتلتیکو مادرید که آماری بی نظیر محسوب می شود، امسال در جریان پیروزی 2-0 مقابل دورتموند در لیگ قهرمانان ثبت شد. اوبلاک در کنار آلیسون بکر از لیورپول که آمار 55 درصدی در کلین شیت دارند، از بهترین دروازهبانان دنیا هستند. با این حال اوبلاک بی عیب و نقص نیست و نقاط ضعفی هم دارد. او در پرتاب های دست عالی است اما در موج جدیدی که در فوتبال به راه افتاده یعنی بازی با پا، نسبت به بسیاری از هم پستهای خود وضعیت بدتری دارد. شاید به این دلیل است پپ گواردیولا، مائوریتزیو ساری و یا یورگن کلوپ، هیچوقت درخواست جذب این محافظ اسلوونیایی را ندادهاند.
با در نظر داشتن قد 188 سانتی متری، واکنش ها و انعطاف پذیری اوبلاک ستودنی است. برای افرادی که معمولا لالیگا را تماشا می کنند، اوبلاک بهترین در جهان است. او با واکنش های ثانیه پایانیِ خود، همیشه تیمش را نجات می دهد. اینجا پایان راه برای یان اوبلاک نیست. در سن 26 سالگی که معمولا سنگربان ها تازه به ابتدای پختگی و بلوغ می رسند، می توان آینده فوق العاده درخشانی برای اوبلاک متصور شد.
به قلم Conor Smith برای وبسایت TheseFootballTimes